Tamsunorm - skład
1 kaps. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny. Preparat zawiera sacharozę, żółcień pomarańczową i azorubinę.
Reklama
Tamsunorm - działanie
Wybiórczy i kompetycyjny antagonista postsynaptycznych receptorów adrenergicznych typu α1A. Tamsulosyna zmniejsza napięcie mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej. Zwiększa maksymalną szybkość przepływu moczu, łagodzi objawy podrażnienia i zastoju. Zmniejszenie objawów związanych z napełnianiem i opróżnianiem pęcherza moczowego utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, biodostępność jest prawie całkowita, pokarm zmniejsza wchłanianie. Po podaniu jednorazowej dawki maksymalne stężenie w osoczu występuje po ok. 6 h. Stan stacjonarny uzyskuje się po ok. 5 dniach przyjmowania leku. Tamsulosyna wiąże się z białkami osocza w ok. 99%. Metabolizowana jest w wątrobie i wydalana głównie z moczem, 9% dawki - w postaci niezmienionej. T0,5 po jednorazowym przyjęciu preparatu po posiłku wynosi ok. 10 h, w stanie stacjonarnym ok. 13 h.
Reklama
Tamsunorm - wskazania
Objawy z dolnych dróg moczowych związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Reklama
Tamsunorm - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chlorowodorek tamsulosyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, w tym obrzęk naczynioruchowy spowodowany przez lek. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby.
Reklama
Tamsunorm - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną pacjenta należy zbadać w celu wykluczenia innych schorzeń, które mogą powodować objawy podobne do objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Gruczoł krokowy należy zbadać per rectum i, jeśli istnieją wskazania, oznaczać u pacjenta stężenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA) przed rozpoczęciem leczenia oraz systematycznie w trakcie jego trwania. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min), ze względu na brak badań w tej grupie pacjentów. U niektórych pacjentów leczonych wcześniej tamsulosyną, podczas zabiegu chirurgicznego zaćmy obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, który może powodować zwiększenie częstości powikłań podczas zabiegu. Nie zaleca się rozpoczynania terapii tamsulosyną, jeśli u pacjenta z zaćmą jest planowany zabieg operacyjny. Pojedyncze doniesienia sugerują, że przerwanie leczenia tamsulosyną na 1-2 tygodnie przed zabiegiem chirurgicznym zaćmy może być pomocne, chociaż dotychczas nie ustalono korzyści oraz okresu czasu, w jakim należy przerwać leczenie tamsulosyną przed operacją. W trakcie oceny przedoperacyjnej należy ustalić, czy pacjent jest lub był leczony tamsulosyną w celu zabezpieczenia odpowiednich środków ostrożności w razie wystąpienia IFIS podczas operacji. Ze względu na ryzyko wystąpienia obniżenia ciśnienia tętniczego, co może być przyczyną omdleń, po stwierdzeniu początkowych objawów hipotonii ortostatycznej (zawrotów głowy, osłabienia) pacjent powinien usiąść lub położyć się, aż do czasu ustąpienia objawów. U pacjentów z fenotypem wolno metabolizującym CYP2D6 mogą wystąpić interakcje przy stosowaniu tamsulosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 - nie zaleca się stosowania. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tamsulosyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Preparat zawiera sacharozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Zawarte w preparacie żółcień pomarańczowa i azorubina mogą powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Tamsunorm - ciąża
Nie dotyczy - preparat przeznaczony do stosowania u mężczyzn.
Reklama
Tamsunorm - efekty uboczne
Często: zawroty głowy, zaburzenia ejakulacji, wytrysk wsteczny, brak wytrysku. Niezbyt często: ból głowy, kołatanie serca, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcie, biegunka, nudności, wymioty, wysypka, świąd, pokrzywka, astenia. Rzadko: omdlenie, obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, priapizm. Częstość nieznana: niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia, krwawienie z nosa, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry. Ponadto po wprowadzeniu preparatu do obrotu obserwowano: zespół małej źrenicy (śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki) podczas chirurgicznego usuwania zaćmy, migotanie przedsionków, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, duszność.
Tamsunorm - interakcje
Nie zaobserwowano interakcji podczas jednoczesnego podawania chlorowodorku tamsulosyny z atenololem, enalaprylem lub teofiliną. Jednoczesne stosowanie z cymetydyną powoduje zwiększenie, natomiast z furosemidem zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ponieważ jednak zmiany stężeń mieszczą się w dopuszczalnych granicach, dostosowanie dawkowania nie jest konieczne. Badania in vitro wykazały, że ani diazepam, propranolol, trichlorometiazyd, chlormadinon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna ani warfaryna nie powodują zmiany stężenia osoczowego niezwiązanej frakcji tamsulosyny u ludzi. Podobnie, tamsulosyna nie wpływa na niezwiązane frakcje diazepamu, propranololu, trichlorometiazydu ani chlormadinonu. Diklofenak i warfaryna mogą jednak przyśpieszyć eliminację tamsulosyny. Jednoczesne podawanie innych antagonistów receptorów α1-adrenergicznych może prowadzić do niedociśnienia. Jednoczesne podawanie chlorowodorku tamsulosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 może prowadzić do zwiększonej ekspozycji na chlorowodorek tamsulosyny. Preparatu nie należy podawać w połączeniu z silnymi inhibitorami CYP3A4 pacjentom z fenotypem wolno metabolizującym CYP2D6 i stosować ostrożnie w połączeniu z silnymi i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4.
Tamsunorm - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 kaps. na dobę, po posiłku, popijając szklanką wody. Kapsułki należy połykać w całości. Nie należy ich rozgryzać ani żuć. Pacjenci z zaburzeniami połykania (np. dysfagia) mogą otworzyć kapsułkę i połknąć jej zawartość bez żucia.
Tamsunorm - uwagi
Lek może powodować zawroty głowy, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
