Tasmar - skład
1 tabl. powl. zawiera 100 mg tolkaponu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Tasmar - działanie
Lek stosowany w chorobie Parkinsona. Tolkapon jest czynnym po podaniu doustnym, wybiórczym i odwracalnym inhibitorem katecholo-O-metylotransferazy (COMT). Podanie leku jednocześnie z lewodopą i inhibitorem dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych (AADC-1) prowadzi do zmniejszenia przemiany lewodopy do 3-metoksy-4-hydroksy-L-fenyloalaniny (3-OMD) i pozwala na uzyskanie bardziej stabilnego stężenia lewodopy we krwi. W badaniach klinicznych wykazano istotne, o 20-30% skrócenie fazy off i podobne wydłużenie fazy on, któremu towarzyszyło zmniejszenie ciężkości objawów u chorych z fluktuacjami ruchowymi. Po podaniu doustnym tolkapon wchłania się szybko, osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 2 h od podania. Całkowita biodostępność wynosi około 65%. Wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza. Jest prawie całkowicie metabolizowany, w moczu stwierdzono niewielką jego ilość w postaci nie zmienionej (0,5% dawki). 60% pochodnych jest wydalane z moczem, a 40% z kałem. T0,5 leku wynosi około 2 h.
Reklama
Tasmar - wskazania
Leczenie skojarzone z preparatami zawierającymi lewodopę/benzerazyd lub lewodopę/karbidopę u pacjentów odpowiadających na leczenie lewodopą, z idiopatyczną postacią choroby Parkinsona i towarzyszącymi fluktuacjami ruchowymi, w przypadkach braku reakcji lub nietolerancji innych inhibitorów COMT.
Ze względu na ryzyko wystąpienia ostrego uszkodzenia wątroby, mogącego prowadzić do zgonu chorego, tolkapon nie powinien być lekiem wspomagającym pierwszego wyboru stosowanym w terapii skojarzonej z preparatami zawierającymi lewodopę/benzerazyd lub lewodopę/karbidopę.
Reklama
Tasmar - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tolkapon lub jakikolwiek składnik preparatu. Choroba wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi. Ciężka dyskineza. Przebyty złośliwy zespół neuroleptyczny i (lub) rabdomioliza nie związana z urazem lub hipertermia w wywiadzie. Guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Leczenie nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO).
Reklama
Tasmar - ostrzeżenia
Leczenie preparatem należy natychmiast przerwać w przypadku stwierdzenia zwiększenia aktywności AlAT i AspAT powyżej górnej granicy normy lub pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na rozpoczynającą się niewydolność wątroby (utrzymujące się nudności, zmęczenie, senność, brak apetytu, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd skóry oraz tkliwość w prawym podżebrzu). U pacjentów, u których przerwano podawanie preparatu z powodu wystąpienia objawów ostrego uszkodzenia wątroby, nie zaleca się ponownego rozpoczynania terapii tolkaponem. Terapię należy przerwać w przypadku podejrzenia złośliwego zespołu neruoleptycznego. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia ZZS, nie powinno się stosować produktu u pacjentów z ciężką dyskinezą lub z występowaniem zespołu ZZS w wywiadzie, włączając rabdomiolizę lub hipertermię. Szczególnie zagrożeni są chorzy otrzymujący wiele leków wpływających na różne szlaki w ośrodkowym układzie nerwowym (np. leki przeciwdepresyjne, antycholinergiczne, neuroleptyki). Wszystkich pacjentów należy regularnie monitorować pod kątem rozwoju zaburzeń kontroli impulsu i ewentualnie dostosowywać dawkowanie leku. Preparat może nasilać działania niepożądane lewodopy (dyskineza, nudności i in.). W takim przypadku należy zmniejszyć jej dawkę. Ze względu na interakcje dużych dawek benzerazydu z tolkaponem (prowadzące do zwiększenia stężenia benzerazydu), do momentu uzyskania większego doświadczenia w tym zakresie, należy obserwować chorego czy nie występują u niego zależne od dawki działania niepożądane. Preparat nie powinien być stosowany w skojarzeniu z nieselektywnymi inhibitorami MAO (np. fenelezyną i tranylcyprominą). Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO-A i MAO-B odpowiada nieselektywnemu zahamowaniu MAO, z tego powodu preparaty te nie powinny być podawane w skojarzeniu z tolkaponem i lekami zawierającymi lewodopę. Nie powinno się stosować większych niż zalecane dawek selektywnych inhibitorów MAO-B (np. selegilina 10 mg/dobę) w przypadku jednoczesnego stosowania z tolkaponem. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). Ze względu na zawartość laktozy pacjenci z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować preparatu (1 tabl. zawiera 7,5 mg laktozy). Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl. powl., to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu". Lek nie powinien być stosowany u dzieci <18 lat (brak wystarczających danych).
Reklama
Tasmar - ciąża
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania tolkaponu u kobiet w ciąży. Preparat powinien być stosowany jedynie w przypadku, gdy potencjalne korzyści z jego podawania usprawiedliwiają ryzyko dla płodu. Kobiety przyjmujące lek nie powinny karmić piersią. W badaniach prowadzonych na szczurach i królikach obserwowano toksyczne działanie tolkaponu na zarodek i płód.
Reklama
Tasmar - efekty uboczne
Bardzo często: zaburzenia snu, intensywne marzenia senne, senność, splątanie, omamy, dyskineza, dystonia, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia ortostatyczne, nudności, biegunka, anoreksja. Często: zakażenia górnych dróg oddechowych, hipokineza, omdlenia, wymioty, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, ból brzucha, niestrawność, nadmierne pocenie się, zmiana barwy moczu, ból w klatce piersiowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT). Niezbyt często: uszkodzenie komórek wątroby, rzadko prowadzące do zgonu. Rzadko: zaburzenia kontroli impulsów (zwiększone libido, hiperseksualność, uzależnienie od hazardu, kompulsywne wydawanie pieniędzy lub kupowanie, niepohamowany apetyt oraz kompulsywne lub napadowe objadanie się), złośliwy zespół neuroleptyczny.
Tasmar - interakcje
Tolkapon jako inhibitor COMT zwiększa biodostępność podawanej jednocześnie lewodopy. W rezultacie zwiększonej dopaminergicznej stymulacji może dojść do działań niepożądanych obserwowanych po leczeniu inhibitorami COMT o charakterze dopaminergicznym. Tolkapon może wpływać na właściwości farmakokinetyczne leków metabolizowanych przez COMT. Nie stwierdzono wpływu na farmakokinetykę karbidopy - substratu COMT. Obserwowano interakcję z benzerazydem, mogącą prowadzić do zwiększenia stężenia benzerazydu oraz jego czynnego metabolitu. Nasilenie tego działania było zależne od dawki benzerazydu. Nie oceniano wpływu tolkaponu na farmakokinetykę innych leków metabolizowanych za pośrednictwem COMT, takich jak: α-metyldopa, dobutamina, apomorfina, adrenalina i izoprenalina. W przypadku jednoczesnego stosowania wymienionych leków z tolkaponem należy obserwować pacjenta w kierunku wystąpienia działań niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia tych leków we krwi. Ze względu na stwierdzone in vitro powinowactwo do cytochromu CYP2C9, tolkapon może wpływać na działanie leków metabolizowanych tym szlakiem, takich jak tolbutamid i warfaryna. W badaniu interakcji, tolkapon nie powodował zmian farmakokinetyki tolbutamidu. Ze względu na niewielką ilość danych klinicznych dotyczących skojarzonego stosowania tolkaponu i warfaryny, zaleca się monitorowanie parametrów krzepnięcia w przypadku jednoczesnego stosowania. Podczas stosowania silnych inhibitorów wychwytu noradrenaliny, takich jak dezypramina, maprotylina lub wenlafaksyna u pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych tolkaponem i lekami zawierającymi lewodopę, zaleca się zachowanie ostrożności.
Tasmar - dawkowanie
W celu zapewnienia właściwej oceny korzyści i ryzyka, terapia preparatem powinna być rozpoczynana wyłącznie przez lekarzy mających doświadczenie w leczeniu zaawansowanych postaci choroby Parkinsona. Preparatu nie należy przepisywać bez szczegółowego omówienia z pacjentem ryzyka wiążącego się ze stosowaniem tego leku. Podawanie preparatu należy przerwać, jeżeli w ciągu 3 tyg. od rozpoczęcia jego stosowania bez względu na zastosowaną dawkę nie stwierdzi się istotnej poprawy klinicznej. Doustnie: 3 razy na dobę. Pierwsza dawka tolkaponu przyjmowana danego dnia powinna być podawana razem z pierwszą dawką preparatu zawierającego lewodopę, kolejne dawki powinny być podawane po około 6 i 12 h później. Zalecana dawka wynosi 100 mg 3 razy na dobę, zawsze w skojarzeniu z preparatami zawierającymi lewodopę/benzerazyd lub lewodopę/karbidopę. Jedynie w wyjątkowych przypadkach, kiedy oczekiwane zwiększenie korzyści klinicznych uzasadnia podjęcie ryzyka wystąpienia uszkodzenia wątroby, dawka leku może być zwiększona do 200 mg 3 razy na dobę. Maksymalna dawka lecznicza preparatu 200 mg 3 razy na dobę nie powinna być przekraczana ze względu na brak danych wskazujących na większą skuteczność terapii podczas stosowania większych dawek. Ponieważ tolkapon zmniejsza rozkład lewodopy w organizmie, po rozpoczęciu terapii tolkaponem może być konieczne zmniejszenie dawki dobowej lewodopy - zazwyczaj o około 30%. W przypadku przerwania leczenia tolkaponem z powodu występowania objawów niepożądanych związanych ze zbyt dużymi dawkami lewodopy, nie należy zmniejszać dawki lewodopy. U chorych, u których przyczyna przerwania leczenia tolkaponem jest inna niż objawy związane ze zbyt dużymi dawkami lewodopy, może zaistnieć konieczność zwiększenia dawki lewodopy do poziomu równego lub większego niż przed rozpoczęciem terapii tolkaponem, szczególnie u osób, u których po rozpoczęciu leczenia tolkaponem istotnie zmniejszono dawkę lewodopy. Dostosowanie dawki lewodopy jest najczęściej konieczne w ciągu 1-2 dni od przerwania podawania tolkaponu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek oraz u osób w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowywanie dawkowania tolkaponu. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Czynność wątroby powinna być oceniona przed rozpoczęciem leczenia preparatem, a następnie monitorowana co 2 tyg. w ciągu pierwszego roku terapii, co 4 tyg. w ciągu kolejnych 6 miesięcy, a potem co 8 tyg. W przypadku zwiększenia dawki leku do 200 mg 3 razy na dobę, monitorowania aktywności enzymów wątrobowych należy dokonać przed zwiększeniem dawki, a następnie powtórzyć wg schematu przedstawionego powyżej. Leczenie preparatem należy natychmiast przerwać w przypadku stwierdzenia zwiększenia aktywności AlAT i AspAT powyżej GGN lub pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na rozpoczynającą się niewydolność wątroby. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, niezależnie od posiłków.
Tasmar - uwagi
Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
