Tazocin - skład
1 fiolka zawiera 2 g lub 4 g piperacyliny w postaci soli sodowej i odpowiednio 0,25 g lub 0,5 g tazobaktamu w postaci soli sodowej. Preparat zawiera sód - odpowiednio 130 mg sodu i 261 mg sodu w 1 fiolce.
Reklama
Tazocin - działanie
Połączenie piperacyliny - antybiotyku β-laktamowego o szerokim zakresie działania z tazobaktamem - inhibitorem β-laktamaz. Piperacylina jest półsyntetyczną penicyliną wrażliwą na działanie wielu β-laktamaz, które unieczynnia tazobaktam. Gatunki zazwyczaj wrażliwe na preparat - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis (wyłącznie izolaty wrażliwe na ampicylinę i penicylinę), Listeria monocytogenes, Staphylococcus aureus (wyłącznie izolaty wrażliwe na metycylinę), Staphylococcus spp. koagulazo-ujemny (wyłącznie izolaty wrażliwe na metycylinę), Streptococcus agalactiae (paciorkowce grupy B), Streptococcus pyogenes (paciorkowce grupy A); bakterie tlenowe Gram-ujemne: Citrobacter koseri, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Proteus mirabilis; bakterie beztlenowe Gram-dodatnie: Clostridium spp., Eubacterium spp., beztlenowe ziarniaki Gram-dodatnie; bakterie beztlenowe Gram-ujemne: grupa Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Porphyromonas spp., Prevotella spp. Bakterie, u których może wystąpić oporność nabyta: Enterococcus faecium, Streptococcus pneumoniae, grupa Streptococcus viridans, Acinetobacter baumannii, Burkholderia cepacia, Citrobacter freundii, Enterobacter spp., Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa, Serratia spp. Bakterie z wrodzoną opornością: Corynebacterium jeikeium, Burkholderia cepacia, Legionella spp., Ochrobactrum anthropi, Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydophilia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae. Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na piperacylinę z tazobaktamem. Zarówno piperacylina, jak i tazobaktam w ok. 30% wiążą się z białkami osocza. Lek dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do błony śluzowej jelit, pęcherzyka żółciowego, płuc, żółci i kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, jeśli nie występuje stan zapalny. Piperacylina jest przekształcana do metabolitu dietylowego o słabszej aktywności mikrobiologicznej. Tazobaktam metabolizowany jest do jednego związku, niewykazującego aktywności mikrobiologicznej. Piperacylina i tazobaktam są wydalane przez nerki w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Piperacylina jest szybko wydalana w postaci niezmienionej, 68% dawki pojawia się w moczu. Tazobaktam i jego metabolit są wydalane głównie przez nerki, przy czym 80% dawki wydala się w postaci niezmienionej, a reszta jako metabolit. Piperacylina, tazobaktam i dietylowy metabolit piperacyliny są również wydzielane do żółci. T0,5 piperacyliny z tazobaktamem w fazie eliminacji wynosi 0,7-1,2 h.
Reklama
Tazocin - wskazania
Dorośli i młodzież: ciężkie zapalenie płuc (w tym szpitalne zapalenie płuc oraz zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora); powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej); leczenie pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi powyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Lek można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Uwaga: Nie zaleca się stosowania u dorosłych pacjentów w leczeniu bakteriemii wywołanej przez szczepy E. coli i K. pneumoniae (niewrażliwe na ceftriakson) wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL). Dzieci w wieku od 2 do 12 lat: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Lek można stosować w leczeniu dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące odpowiedniego stosowania środków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Tazocin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne, inne penicyliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona w wywiadzie ostra, ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (np. cefalosporyna, monobaktam, karbapenem).
Reklama
Tazocin - ostrzeżenia
Przed zastosowaniem piperacyliny z tazobaktamem do leczenia danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność zastosowania półsyntetycznej penicyliny o szerokim spektrum działania, w oparciu o takie czynniki, jak ciężkość zakażenia oraz rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne. Przed podaniem leku należy zebrać szczegółowy wywiad dotyczący występujących u pacjenta wcześniej reakcji nadwrażliwości na penicyliny, inne leki β-laktamowe (np. cefalosporyny, monobaktamy, karbapenemy) lub na inne alergeny. U pacjentów leczonych penicylinami, w tym piperacyliną z tazobaktamem, opisywano ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, w tym wstrząs), niekiedy powodujące zgon. Reakcje te występują częściej u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na wiele alergenów. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy odstawić antybiotyk, może być konieczne podanie adrenaliny lub podjęcie innego postępowania ratunkowego. Lek może powodować ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa- Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella), osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi oraz ostra uogólniona osutka krostkowa. Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka, należy go uważnie obserwować, a jeśli nastąpi jej zaostrzenie przerwać podawanie leku. W przypadku wystąpienia krwawień antybiotyk należy odstawić i wdrożyć odpowiednia leczenie; ryzyko krwawienia jest większe u pacjentów z niewydolnością nerek. Podczas podawania dużych dawek leku mogą wystąpić powikłania neurologiczne w postaci drgawek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek. Podczas leczenia, zwłaszcza długotrwałego, należy okresowo kontrolować czynność krwiotwórczą, ze względu na ryzyko leukopenii i neutropenii. U pacjentów ze zmniejszoną rezerwą potasu oraz u pacjentów otrzymujących leki zmniejszające stężenie potasu we krwi należy okresowo kontrolować stężenie elektrolitów we krwi, ze względu na ryzyko hipokaliemii. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu preparatu, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy; objawy mogą wystąpić podczas leczenia antybiotykiem lub po jego zakończeniu, po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy odstawić preparat i wdrożyć odpowiednie leczenie. Pacjentów stosujących preparat należy obserwować pod kątem nadkażenia drobnoustrojami niewrażliwymi na antybiotyk. U pacjentów ze zmniejszoną rezerwą potasu w organizmie oraz u chorych leczonych równocześnie innymi lekami zmniejszającymi stężenie potasu może wystąpić hipokaliemia; u tych pacjentów wskazane jest okresowe oznaczanie elektrolitów. Ze względu na potencjalną toksyczność dla nerek, piperacylinę z tazobaktamem należy stosować z ostrożnością, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów leczonych hemodializami. W analizie, w której badano współczynnik przesączania kłębuszkowego (GFR) u ciężko chorych pacjentów po podaniu najczęściej stosowanych antybiotyków, stwierdzono, że w porównaniu z innymi antybiotykami, stosowanie piperacyliny z tazobaktamem wiązało się ze zmniejszeniem szybkości odwracalnej poprawy dla GFR - piperacylina z tazobaktamem była przyczyną opóźnienia regeneracji nerek u tych pacjentów. Równoczesne podawanie piperacykliny i tazobaktamu razem z wankomycyną może wiązać się ze wzrostem częstości występowania ostrego uszkodzenia nerek. Zawartość sodu w preparacie: odpowiednio 130 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 6,5% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych oraz 261 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 13% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych - należy to uwzględnić u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Tazocin - ciąża
Piperacylinę z tazobaktamem można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to jednoznacznie wskazane, tj. jeśli spodziewana korzyść przewyższa ryzyko dla kobiety ciężarnej i dla płodu. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez łożysko. Piperacylina przenika w małych ilościach do mleka ludzkiego. U kobiet karmiących piersią lek można stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają ryzyko dla kobiety i dziecka. Badania płodności u szczurów nie wykazały wpływu na płodność ani na kojarzenie się w pary po podaniu dootrzewnowym tazobaktamu lub skojarzenia piperacyliny z tazobaktamem.
Reklama
Tazocin - efekty uboczne
Bardzo często: biegunka. Często: zakażenia drożdżakami z rodzaju Candida, małopłytkowość, niedokrwistość, bezsenność, ból głowy, ból brzucha, wymioty, zaparcia, nudności, niestrawność, wysypka, świąd, gorączka, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, zwiększenie aktywności AlAT i AspAT, zmniejszenie stężenia białka całkowitego, zmniejszenie stężenia albumin we krwi, dodatni odczyn bezpośredni Coombsa, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, wydłużony czas częściowej tromboplastyny po aktywacji. Niezbyt często: leukopenia, hipokaliemia, napady drgawek, niedociśnienie, zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył, uderzenia gorąca, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, wysypka plamisto-grudkowa, ból stawów, ból mięśni, dreszcze, hipoglikemia, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, wydłużony czas protrombinowy. Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, agranulocytoza, krwawienie z nosa, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella). Częstość nieznana: pancytopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, trombocytoza, eozynofilia, wstrząs anafilaktoidalny, wstrząs anafilaktyczny, reakcja anafilaktoidalną, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość, majaczenie, eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie wątroby, żółtaczka, zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), pęcherzowe zapalenie skóry, plamica, niewydolność nerek, kanalikowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, wydłużony czas krwawienia, zwiększenie aktywności GGT. Podawanie piperacyliny związane jest ze zwiększoną częstotliwością występowania gorączki i wysypki u pacjentów z mukowiscydozą. Antybiotyki β-laktamowe mogą prowadzić do wystąpienia objawów encefalopatii i drgawek.
Tazocin - interakcje
Piperacylina podana jednocześnie z wekuronium przedłuża czas trwania blokady nerwowo- mięśniowej, wywołanej przez wekuronium. Można oczekiwać, że wskutek podobnego mechanizmu działania, blokada nerwowo-mięśniowa powodowana przez jakikolwiek niedepolaryzujący lek zwiotczający mięśnie, może być przedłużona w obecności piperacyliny. Podczas równoczesnego podawania heparyny, doustnych leków przeciwzakrzepowych i innych substancji mogących wpływać na proces krzepnięcia krwi, w tym na czynność płytek, należy częściej niż zazwyczaj określać parametry krzepliwości i regularnie je monitorować. Piperacylina może zmniejszać wydalanie metotreksatu, dlatego należy monitorować stężenie metotreksatu w surowicy krwi w celu uniknięcia wystąpienia jego toksyczności. Równoczesne podawanie probenecydu i piperacyliny z tazobaktamem przedłuża okres półtrwania i zmniejsza klirens nerkowy zarówno piperacyliny, jak i tazobaktamu; jednak maksymalne stężenia obu substancji w osoczu nie ulegają zmianie. Piperacylina, podawana w monoterapii lub w skojarzeniu z tazobaktamem, nie spowodowała znaczącej zmiany farmakokinetyki tobramycyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ani u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Podawanie tobramycyny nie spowodowało znaczącej zmiany farmakokinetyki piperacyliny, tazobaktamu ani metabolitu M1. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek obserwowano unieczynnianie tobramycyny i gentamycyny przez piperacylinę. Badania wykazały zwiększoną częstość występowania ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów, którym jednocześnie podawano piperacyklinę i tazobaktam razem z wankomycyną w porównaniu do pacjentów otrzymujących samą wankomycynę. W niektórych badaniach odnotowano, że interakcja ta była zależna od dawki wankomycyny. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między piperacyliną z tazobaktamem a wankomycyną. Niezgodności farmaceutyczne. Nie mieszać preparatu z innymi lekami, oprócz wymienionych w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Jeżeli piperacylinę z tazobaktamem podaje się równocześnie z innym antybiotykiem (np. aminoglikozydem), to leki te należy podawać oddzielnie. Mieszanie antybiotyków β-laktamowych z aminoglikozydem in vitro może powodować znaczną inaktywację aminoglikozydu. Nie należy mieszać piperaciliny i tazobaktamu z innymi substancjami w strzykawce ani w pojemniku do infuzji, gdyż nie ustalono zgodności. Ze względu na niestabilność chemiczną, piperaciliny z tazobaktamem nie należy stosować z roztworami zawierającymi wodorowęglan sodu. Nie dodawać piperaciliny z tazobaktamem do preparatów krwi ani hydrolizatów albumin.
Tazocin - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli i młodzież: w ciężkim zapaleniu płuc oraz u pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 4 g + 0,5 g co 6 h; w powikłanych zakażeniach dróg moczowych (w tym w odmiedniczkowym zapaleniu nerek), powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej, zakażeniach skóry i tkanek miękkich (w tym w zakażeniach stopy cukrzycowej) - 4 g + 0,5 g co 8 h. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u dorosłych pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób w podeszłym wieku (z prawidłową czynnością nerek lub u których klirens kreatyniny (CCr) wynosi >40 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do CCr (każdego pacjenta należy ściśle obserwować w kierunku wystąpienia objawów toksyczności leku; wielkość dawek i przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami należy dostosowywać indywidualnie): CCr >40 ml/min - nie ma konieczności modyfikacji dawki; CCr 20-40 ml/min – maksymalna zalecana dawka to 4 g + 0,5 g co 8 h; CCr <20 ml/min - maksymalna zalecana dawka to 4 g + 0,5 g co 12 h; u pacjentów hemodializowanych należy podać dodatkową dawkę 2 g + 0,25 g po każdej dializie, gdyż hemodializa powoduje usunięcie 30-50% dawki piperacyliny w ciągu 4 h. Dzieci w wieku od 2 do 12 lat: w powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej - 100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu/kg mc. co 8 h; u dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 80 mg piperacyliny i 10 mg tazobaktamu/kg mc. co 6 h. Nie należy przekroczyć maksymalnej dawki 4 g + 0,5 g w ciągu 30 min. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku 0-2 lat. Szczególne grupy pacjentów. U dzieci z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do klirensu kreatyniny (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują objawy toksyczności leku; należy odpowiednio dostosować dawkę leku i przerwy pomiędzy dawkami): CCr >50 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; CCr ≤50 ml/min - 70 mg piperacyliny i 8,75 mg tazobaktamu/kg mc co 8 h; dzieciom hemodializowanych należy podać dodatkową dawkę 40 mg piperacyliny i 5 mg tazobaktamu/kg mc. po każdej dializie. Długość leczenia. W większości wskazań długość leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Jednak długość leczenia należy określać w zależności od ciężkości zakażenia, patogenu oraz stanu klinicznego pacjenta i bakteriologicznego rozwoju choroby. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej trwającej ponad 30 min.
Tazocin - uwagi
U pacjentów leczonych preparatem mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki testów oznaczania glukozy w moczu metodami nieenzymatycznymi - zaleca się wykonanie testów enzymatycznych; mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki wielu chemicznych metod oznaczania białka w moczu - oznaczanie białka w moczu za pomocą testu paskowego nie jest zaburzane; bezpośredni test Coombsa może być dodatni; mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki badania zakażenia grzybami z rodzaju Aspergillus testem Bio-Rad Laboratories Platelia Aspergillus EIA. Dodatnie wyniki powyższych testów u pacjentów przyjmujących preparat należy potwierdzać innymi metodami diagnostycznymi.
