Temozolomide Teva - skład
1 kaps. zawiera 5 mg, 20 mg, 100 mg, 140 mg, 180 mg lub 250 mg temozolomidu; lek zawiera laktozę.
Reklama
Temozolomide Teva - działanie
Lek przeciwnowotworowy o działaniu alkilującym, należący do grupy triazenów. W fizjologicznym pH ulega szybkiej przemianie do aktywnego związku - MTIC, powodującego błędną naprawę adduktów metylowych. Temozolomid szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając Cmax w ciągu 20 min po podaniu. W niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (10-20 %). Szybko przenika przez barierę krew-mózg i dostaje się do płynu mózgowo-rdzeniowego. T0,5 wynosi 1,8 h. Jest wydalany głównie przez nerki.
Reklama
Temozolomide Teva - wskazania
Leczenie dorosłych pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym w skojarzeniu z radioterapią, a następnie w monoterapii. Leczenie dzieci od 3 lat, młodzieży oraz pacjentów dorosłych z glejakiem złośliwym, jak glejak wielopostaciowy lub gwiaździak anaplastyczny, wykazującym wznowę lub progresję po standardowym leczeniu.
Reklama
Temozolomide Teva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą lub na dakarbazynę. Ciężka mielosupresja.
Reklama
Temozolomide Teva - ostrzeżenia
Brak doświadczeń klinicznych dotyczących stosowania leku u dzieci poniżej 3 lat; u dzieci starszych i młodzieży dane te są bardzo ograniczone. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na hepatotoksyczne działanie temozolomidu, przed rozpoczęciem leczenia należy przeprowadzić badania czynności wątroby. W przypadku nieprawidłowych wyników należy dokładnie rozważyć decyzję o rozpoczęciu leczenia temozolomidem, oceniając ryzyko i korzyści dla danego pacjenta. Badania czynności wątroby należy przeprowadzać także po każdym cyklu leczenia. U pacjentów stosujących lek w schemacie 42-dniowym, w połowie cyklu leczenia należy powtórzyć badania czynności wątroby. U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby należy dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko kontynuacji leczenia. Szczególnie ostrożnie stosować u osób w podeszłym wieku, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia neutropenii i trombocytopenii. U wszystkich pacjentów otrzymujących temozolomid w skojarzeniu z radioterapią w 42-dniowym schemacie leczenia (maksymalnie do 49 dni), bez względu na liczbę limfocytów, konieczne jest zastosowanie środków zapobiegających zapaleniu płuc spowodowanemu przez Pneumocystis carinii - PCP (ang. Pneumocystis carinii pneumonia). Jeśli wystąpi limfopenia profilaktykę stosuje się do czasu, aż limfopenia zmniejszy się do ≤ 1 stopnia. Wszystkich pacjentów, a zwłaszcza leczonych jednocześnie steroidami, należy kontrolować pod kątem wystąpienia PCP. Pacjentom z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym zaleca się podanie leków przeciwwymiotnych przed podaniem pierwszej dawki temozolomidu; wskazane jest również podanie leków przeciwwymiotnych w okresie monoterapii. Pacjenci z glejakiem złośliwym wykazującym wznowę lub progresję po standardowym leczeniu, u których ciężkie wymioty (stopień 3. lub 4.) występowały podczas poprzednich cykli leczenia mogą wymagać leczenia przeciwwymiotnego. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniem wchłaniania glukozo-galaktozy.
Reklama
Temozolomide Teva - ciąża
Nie należy stosować preparatu u kobiet w ciąży. W razie konieczności rozważenia stosowania leku w czasie ciąży, należy poinformować pacjentkę o potencjalnym ryzyku dla płodu (ryzyko działania teratogennego i/lub uszkadzającego płód). Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję i unikać zajścia w ciążę podczas przyjmowania preparatu. Należy przerwać karmienie piersią w chwili rozpoczęcia leczenia temozolomidem. Ze względu na genotoksyczne działanie leku, mężczyźni leczeni temozolomidem powinni unikać poczęcia dziecka podczas leczenia oraz nie krócej niż przez 6 miesięcy po otrzymaniu ostatniej dawki temozolomidu. Leczenie temozolomidem może spowodować nieodwracalną bezpłodność - przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o możliwości kriokonserwacji nasienia.
Reklama
Temozolomide Teva - efekty uboczne
Nowo zdiagnozowany glejak wielopostaciowy. W skojarzeniu z radioterapią. Bardzo często: jadłowstręt, ból głowy, zaparcie, nudności, wymioty, wysypka, łysienie, zmęczenie. Często: zakażenia, opryszczka zwykła, zakażenia ran, zapalenie gardła, kandydoza jamy ustnej, neutropenia, trombocytopenia, limfopenia, leukopenia, hiperglikemia, zmniejszenie masy ciała, lęk, labilność emocjonalna, bezsenność, drgawki, zmniejszenie świadomości, senność, afazja, zaburzenia równowagi, zawroty głowy, splątanie, zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji, neuropatia, parestezje, zaburzenia mowy, drżenia, zamglone widzenie, zaburzenia słuchu, krwotok, obrzęk, obrzęk nóg, duszność, kaszel, zapalenie żołądka, biegunka, ból brzucha, dyspepsja, zaburzenia połykania, zapalenie skóry, suchość skóry, rumień, świąd, słabość mięśni, ból stawów, zwiększenie częstości oddawania moczu, nietrzymanie moczu, reakcje alergiczne, gorączka, zmiany popromienne, obrzęk twarzy, ból, zaburzenia smaku, zwiększenie aktywności AlAT. Niezbyt często: gorączka neutropeniczna, niedokrwistość, objawy przypominające zespół Cushinga, hipokaliemia, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększenie masy ciała, pobudzenie, apatia, zaburzenia zachowania, depresja, omamy, stan padaczkowy, zaburzenia pozapiramidowe, niedowład połowiczy, ataksja, zaburzenia zdolności poznawczej, dysfazja, zaburzenia chodzenia, nadwrażliwość na dotyk, zmniejszenie wrażliwości na dotyk, zaburzenia neurologiczne (nieokreślone), neuropatia obwodowa, zaniewidzenie połowicze, zmniejszenie ostrości wzroku, zaburzenia widzenia, ubytki w polu widzenia, ból gałki ocznej, zapalenie ucha środkowego, szumy uszne, nadwrażliwość na dźwięki, ból ucha, kołatanie serca, krwotok mózgowy, nadciśnienie, zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, złuszczenie skóry, reakcje nadwrażliwości na światło, zaburzenia pigmentacji, miopatia, ból pleców, ból kostno-mięśniowy, ból mięśni, impotencja, astenia, nagłe zaczerwienienie, uderzenia gorąca, pogorszenie stanu ogólnego, dreszcze, przebarwienie języka, omamy węchowe, pragnienie, zwiększenie aktywności AspAT, gamma-GT. Monoterapia. Bardzo często: jadłowstręt, drgawki, ból głowy, zaparcie, nudności, wymioty, wysypka, łysienie, zmęczenie. Często: zakażenia, kandydoza jamy ustnej, gorączka neutropeniczna, trombocytopenia, niedokrwistość, leukopenia, zmniejszenie masy ciała, lęk, depresja, labilność, emocjonalna, bezsenność, niedowład połowiczny, afazja, zaburzenia równowagi, senność, splątanie, zawroty głowy, zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji, dysfazja, zaburzenia neurologiczne (nieokreślone), neuropatia, neuropatia obwodowa, parestezje, zaburzenia mowy, drżenia, ubytki w polu widzenia, zamglone widzenie, dwojenie, zaburzenia słuchu, szumy uszne, krwotok, zakrzepica żył głębokich, obrzęk nóg, duszność, kaszel, zapalenie żołądka, biegunka, dyspepsja, zaburzenia połykania, suchość w jamie ustnej, suchość skóry, świąd, słabość mięśni, ból stawów, ból kostno-mięśniowy, ból mięśni, nietrzymanie moczu, reakcje alergiczne, gorączka, zmiany popromienne, ból, zaburzenia smaku, zwiększenie aktywności AlAT. Niezbyt często: opryszczka zwykła, półpasiec, objawy grypopodobne, limfopenia, wybroczyny, objawy przypominające zespół Cushinga, hiperglikemia, zwiększenie masy ciała, omamy, amnezja, porażenie połowicze, ataksja, zaburzenia koordynacji, zaburzenia chodzenia, nadwrażliwość na dotyk, zaburzenia czucia, zmniejszenie ostrości wzroku, ból gałki ocznej, suchość gałki ocznej, głuchota, zawroty głowy, ból ucha, zator tętnicy płucnej, obrzęk, obrzęki obwodowe, zapalenie płuc, zapalenie zatok, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, uczucie pełności w brzuchu, nietrzymanie kału, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nieokreślone), zapalenie żołądka i jelit, guzki krwawnicze, rumień, zaburzenia pigmentacji, nasilenie pocenia, miopatia, ból pleców, dyzuria, krwawienie z pochwy, krwotok miesiączkowy, brak miesiączki, zapalenie pochwy, ból piersi, astenia, obrzęk twarzy, ból, pogorszenie stanu ogólnego, dreszcze, choroby zębów, zaburzenia smaku. Glejak złośliwy wykazujący wznowę lub progresję. Bardzo często: neutropenia lub limfopenia (stopień 3.- 4.), trombocytopenia (stopień 3.- 4.), jadłowstręt, ból głowy, wymioty, nudności, zaparcie, uczucie zmęczenia. Często: zmniejszenie masy ciała, senność, zawroty głowy, parestezje, duszność, biegunka, ból brzucha, dyspepsja, wysypka, świąd, łysienie, gorączka, osłabienie, uczucie sztywności mięśni, złe samopoczucie, ból, zaburzenia smaku. Niezbyt często: pancytopenia, niedokrwistość (stopień 3.- 4.), leukopenia. Rzadko: zakażenia oportunistyczne, w tym zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii. Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, erytrodermia, pokrzywka, osutka, reakcje alergiczne, w tym anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy. Ponadto, po wprowadzeniu leku do obrotu, bardzo rzadko obserwowano następujące działania niepożądane: przypadki zespołu mielodysplastycznego i wtórne nowotwory (w tym białaczkę szpikową), długotrwałą pancytopenię, która może prowadzić do anemii aplastycznej, martwicę toksyczno-rozpływną naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, śródmiąższowe zapalenie płuc/zapalenie płuc. Zgłaszano przypadki działań hepatotoksycznych, także przypadki niewydolności wątroby zakończone zgonem; toksyczny wpływ temozolomidu na wątrobę może wystąpić kilka lub więcej tygodni po rozpoczęciu leczenia lub po przerwaniu leczenia temozolomidem.
Temozolomide Teva - interakcje
Kwas walproinowy zmniejsza klirens temozolomidu. Deksametazon, prochlorperazyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, ondansetron, antagoniści receptora H2 nie wpływają na klirens temozolomidu. Ranitydyna nie wpływa na wchłanianie temozolomidu i stopień narażenia na MTIC. Pokarm zmniejsza Cmax i AUC temozolomidu - lek nie powinien być stosowany z pokarmem. Temozolomid nie jest metabolizowany w wątrobie i w małym stopniu wiąże się z białkami osocza, jest więc mało prawdopodobne, aby mógł mieć wpływ na farmakokinetykę innych leków. Podawany z innymi lekami mielosupresyjnymi może nasilać mielotoksyczność.
Temozolomide Teva - dawkowanie
Doustnie. Dorośli z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym: lek podaje się w skojarzeniu z radioterapią celowaną (okres leczenia skojarzonego), a następnie do 6 cykli w monoterapii. Okres leczenia skojarzonego: 75 mg/m2 pc. na dobę przez 42 dni w skojarzeniu z celowaną radioterapią (60 Gy podane w 30 dawkach). Leczenie skojarzone można kontynuować przez 42 dni (do 49 dni), jeśli spełnione są wszystkie wymienione warunki: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych ≥1,5 x 109/l, liczba płytek ≥100 x 109/l, toksyczność pozahematologiczna wg CTC ≤1 stopnia (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów). W czasie leczenia należy raz w tygodniu wykonywać badania krwi (morfologia z rozmazem). Należy czasowo przerwać podawanie temozolomidu w czasie leczenia skojarzonego, jeżeli: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych wynosi ≥ 0,5 i < 1,5 x 109/l lub jeśli liczba płytek krwi wynosi ≥ 10 i < 100 x 109/l lub gdy występuje toksyczność pozahematologiczna (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów) 2. stopnia. Leczenie skojarzone temozolomidem można kontynuować, jeśli parametry wrócą do normy. Należy całkowicie zaprzestać podawania temozolomidu w czasie leczenia skojarzonego, jeśli: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych wynosi <0,5 x 109/l lub liczba płytek <10 x 109/l lub występuje toksyczność pozahematologiczna (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów) 3. lub 4. stopnia. Okres monoterapii: 4 tyg. po zakończeniu leczenia skojarzonego rozpoczyna się monoterapię, stosując ją do 6 cykli. W 1. cyklu monoterapii podaje się dawkę 150 mg/m2 pc. raz na dobę przez 5 dni, po których następuje 23-dniowa przerwa w podawaniu leku. Na początku 2. cyklu dawkę zwiększa się do 200 mg/m2 pc., o ile toksyczność pozahematologiczna w czasie pierwszego cyklu była ≤ 2 stopnia (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów), całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych ≥1,5 x 109/l i liczba płytek ≥100 x 109/l. Jeśli nie zwiększono dawki w 2. cyklu, nie należy jej zwiększać w kolejnych cyklach. Raz zwiększona do 200 mg/m2 pc. na dobę dawka jest stosowana w 5 pierwszych kolejnych dniach każdego następnego cyklu, o ile nie wystąpią działania toksyczne. W czasie leczenia należy wykonywać badania krwi (morfologia z rozmazem) w 22. dniu cyklu (21 dni po podaniu pierwszej dawki temozolomidu). W okresie monoterapii należy zmniejszać dawkę o jeden poziom (poziomy dawkowania obejmują 100 mg/m2 pc., 150 mg/m2 pc. i 200 mg/m2 pc.; najmniejszą zalecaną dawką jest 100 mg/m2 pc.), jeżeli: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych wynosi <1,0 x 109/l lub liczba płytek < 50 x 109/l lub wystąpi toksyczność pozahematologiczna (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów) stopnia 3. Należy zaprzestać podawania leku, jeżeli poziom dawki -1 (100 mg/m2 pc.) w dalszym ciągu powoduje dużą toksyczność lub jeśli wystąpi 4. stopień toksyczności niehematologicznej (z wyjątkiem łysienia, nudności, wymiotów) lub jeśli po zmniejszeniu dawki pojawia się ten sam 3. stopień toksyczności pozahematologicznej (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów). Dorośli pacjenci i dzieci w wieku 3 lat lub starsze z glejakiem złośliwym wykazującym wznowę lub progresję: cykl leczenia obejmuje 28 dni. Pacjentom niepoddawanym wcześniej chemioterapii temozolomidem podaje się lek w dawce 200 mg/m2 pc. raz na dobę przez pierwsze 5 dni, po których następuje 23-dniowa przerwa w leczeniu (w sumie 28 dni). U pacjentów poddawanych wcześniej chemioterapii początkowa dawka wynosi 150 mg/m2 pc. raz na dobę i może być zwiększona w drugim cyklu do 200 mg/m2 pc. raz na dobę przez 5 dni pod warunkiem, że nie występuje toksyczność hematologiczna.
Lek należy podawać na czczo, popijając szklanką wody. Kapsułki należy połykać w całości, nie wolno ich otwierać ani rozgryzać. Przed lub po podaniu leku można podać leki przeciwwymiotne. Jeżeli po podaniu leku wystąpią wymioty, nie należy podawać drugiej dawki leku w tym samym dniu.
Temozolomide Teva - uwagi
Preparat może powodować zmęczenie i senność, przez co może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
