Theophyllinum Baxter - skład
250 ml roztworu zawiera 300 mg teofiliny.
Reklama
Theophyllinum Baxter - działanie
Lek z grupy metyloksantyn. Rozkurcza mięśnie gładkie oskrzeli, oskrzelików i naczyń krwionośnych płuc, zmniejsza nasilenie reakcji alergicznych, usprawnia mechanizm rzęskowy oczyszczania oskrzeli. Zmniejsza częstość napadów duszności nocnej i nadreaktywność oskrzeli. Ponadto rozszerza naczynia wieńcowe, pobudza mięsień sercowy i ośrodek oddechowy oraz nasila diurezę. Poprawia wskaźniki spirometryczne (pojemność życiową i natężoną objętość piewszosekundową), zmniejsza opór oskrzelowy i objętość zalegającą. W 60% wiąże się z białkami osocza, u dorosłych z chorobami wątroby do 40%. Jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z moczem głównie w postaci metabolitów. T0,5 wynosi 8,7 h u dorosłych i 3,4-3,7 h u dzieci w wieku 1-16 lat.
Reklama
Theophyllinum Baxter - wskazania
Leczenie objawowe stanów chorobowych z ostrymi napadami duszności, związanych ze zwężeniem oskrzeli, w przebiegu astmy oskrzelowej, przewlekłego zapalenia oskrzeli, rozedmy płuc, stanu astmatycznego.
Reklama
Theophyllinum Baxter - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu i pochodne ksantyn. Świeży zawał mięśnia sercowego. Marskość wątroby. Ostry obrzęk płuc. Dzieci do 6 mż. Ostre zapalenie lub ciężka niewydolność wątroby. Skłonność do drgawek.
Reklama
Theophyllinum Baxter - ostrzeżenia
Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, sercem płucnym, zaburzeniami rytmu serca i innymi chorobami układu krążenia. Ostrożnie stosować u dzieci w 1 rż., u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek, przewlekłymi chorobami płuc, powyżej 55 lat (szczególnie u mężczyzn), niewydolnością serca, nadczynnością tarczycy, chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, porfirią, cukrzycą, jaskrą, długo utrzymującą się gorączką, w przebiegu zakażeń wirusowych, w trakcie szczepień oraz w przypadku jednoczesnego stosowania i tuż po odstawieniu leków spowalniających metabolizm teofiliny.
Reklama
Theophyllinum Baxter - ciąża
Teofilina przenika przez barierę łożyska i do mleka matki. W I i II trymestrze stosować jedynie w przypadkach, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie stosować w III trymestrze ciąży (ryzyko wystąpienia u noworodków nadpobudliwości i tachykardii). Nie stosować w okresie karmienia piersią (ryzyko działań toksycznych u noworodków).
Reklama
Theophyllinum Baxter - efekty uboczne
Najczęściej wynikają z przedawkowania i mogą objawiać się ze strony: układu pokarmowego (nudności, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, bóle brzucha, biegunka, zwiększenie kwaśności soku żołądkowego, zaostrzenie choroby wrzodowej), układu nerwowego (nadmierne pobudzenie, niepokój, bezsenność, ból i zawroty głowy, drżenie mięśni, przy dużych stężeniach teofiliny - koszmary senne, drgawki, stany zamroczenia i dezorientacji), układu sercowo-naczyniowego (tachykardia, kołatanie serca, inne arytmie, niedociśnienie tętnicze, przy zbyt szybkim wlewie - wstrząs, u pacjentów z chorobą wieńcową mogą wystąpić bóle wieńcowe), nerek i dróg moczowych (albuminuria, nasilenie diurezy, hematuria). Niekiedy może wystąpić przyspieszony oddech, gorączka.
Theophyllinum Baxter - interakcje
Podczas jednoczesnego podawania teofiliny z efedryną lub innymi lekami rozkurczającymi mięśnie gładkie oskrzeli, halotanem, glikozydami naparstnicy lub rezerpiną działania toksyczne teofiliny się nasilają. Antybiotyki makrolidowe, cymetydyna, furosemid, enoksacyna, cyprofloksacyna, klindamycyna, linkomycyna, flukonazol, antagoniści kanału wapniowego, allopurinol, propranolol, propafenon, fluwoksamina, meksyletyna, tiklopidyna, wiloksazyna, metotreksat, interferon, doustne preparaty antykoncepcyjne, szczepionki przeciw grypie zwiększają stężenie teofiliny we krwi. Barbiturany, karbamazepina, primidon, ryfampicyna, sulfinpyrazon, preparaty dziurawca oraz palenie tytoniu zmniejszają stężenie teofiliny we krwi. Po podaniu teofiliny z innymi ksantynami następuje nadmierne pobudzenie układu nerwowego. Teofilina zmniejsza wchłanianie fenytoiny oraz efekt terapeutyczny niedepolaryzujących leków zwiotczających, zwiększa klirens nerkowy soli litu oraz może powodować zwiększenie stężenia kortyzolu we krwi.
Niezgodności farmaceutyczne: nie należy podawać teofiliny z płynami infuzyjnymi zawierającymi kwas askorbowy, chloropromazynę, kodeinę, kortykotropinę, adrenalinę, hydralazynę, insulinę, metadon, metycylinę, morfinę, noradrenalinę, oksytetracyklinę, papawerynę, penicylinę G, potas, fenobarbital sodu, fenytoinę, prokainę, promazynę, prometazynę, tetracyklinę oraz witaminę B compositum z kwasem askorbowym.
Theophyllinum Baxter - dawkowanie
Dożylnie. Terapeutyczne stężenie teofiliny we krwi wynosi 10-20 µg/ml (56-112 µmol/l). Stężenia powyżej 20 µg/ml (112 µmol/l) mogą być toksyczne. Dawkowanie powinno być dobierane indywidualnie i obliczane na podstawie beztłuszczowej mc. (tkanka tłuszczowa u dzieci 12%, u dorosłych 22%). Należy monitorować stężenie teofiliny w surowicy. Teofilinę można podawać w przerywanym lub ciągłym wlewie dożylnym z szybkością 5-10 mg/min, w czasie nie krótszym niż 1 h; nie podawać szybciej niż 25 mg/min. Dorośli niepalący bez współistniejących chorób: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h; dawka na pierwsze 12 h: 0,6 mg/kg mc./h; dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,43 mg/kg mc./h. Dzieci od 10-16 lat oraz dorośli palący od niedawna: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h; dawka na pierwsze 12 h: 0,85 mg/kg mc./h; dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,7 mg/kg mc./h. Dzieci 6 mż.-9 lat: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h; dawka na pierwsze 12 h: 1,0 mg/kg mc./h; dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,85 mg/kg mc./h. Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca lub niewydolnością wątroby: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h; dawka na pierwsze 12 h: 0,4 mg/kg mc./h; dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,1 mg/kg mc./h. Inni pacjenci, w tym z przerostem prawej komory serca: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h; dawka na pierwsze 12 h: 0,5 mg/kg mc./h; dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,26 mg/kg mc./h.
Wymagane stężenie teofiliny, uzyskane po podaniu dawki początkowej, utrzymuje się za pomocą dawki podtrzymującej na podstawie aktualnego stężenia teofiliny we krwi. Jeśli pacjent wcześniej przyjmował teofilinę np. doustnie, to należy przed rozpoczęciem wlewu oznaczyć stężenie teofiliny we krwi i zmniejszyć dawkę początkową.
Theophyllinum Baxter - uwagi
250 ml roztworu zawiera 13,5 g glukozy. Kawa, herbata, napoje zawierające kofeinę, czekolada oraz paracetamol mogą powodować zafałszowania w oznaczaniu stężenia teofiliny we krwi metodami spektrofotometrycznymi lub radioimmunologicznymi.
