Timo-Comod - skład
1 ml kropli do oczu zawiera 5 mg tymololu w postaci maleinianu. Lek zawiera 13,36 mg/ml fosforanów.
Reklama
Timo-Comod - działanie
Nieselektywny lek β-adrenolityczny, blokujący receptory β1- i β2-adrenergiczne, pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej, bezpośredniego działania depresyjnego na mięsień sercowy i działania miejscowo znieczulającego. Preparat zmniejsza zarówno podwyższone, jak i prawidłowe ciśnienie śródgałkowe poprzez zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej. Nie wpływa na akomodację i średnicę źrenicy. Długotrwałe stosowanie tymololu prowadzi do wystąpienia u niektórych pacjentów zjawiska tachyfilaksji. Początek działania farmakologicznego występuje po ok. 20 min po podaniu miejscowo do oka. Maksymalne zmniejszenie ciśnienia śródgałkowego występuje po 1-2 h, a istotne zmniejszenie ciśnienia śródgałkowego utrzymuje się do 24 h. Po podaniu miejscowym do oka, tymolol jest wchłaniany ogólnie. Jednakże stężenie tymololu we krwi po podaniu miejscowym w zalecanej dawce klinicznej, jednorazowo lub przez okres 2 tyg. często jest niewykrywalne (<2 ng/ml).
Reklama
Timo-Comod - wskazania
Nadciśnienie śródgałkowe. Podwyższone ciśnienie śródgałkowe w jaskrze z otwartym kątem przesączania.
Reklama
Timo-Comod - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tymolol, na inne leki β-adrenolityczne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadreaktywność dróg oddechowych, w tym astma oskrzelowa występująca aktualnie lub w wywiadzie oraz ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Bradykardia zatokowa, zespół chorego węzła zatokowego, blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II lub IIIst. niekontrolowany przez rozrusznik, jawna niewydolność serca, wstrząs kardiogenny. Ciężki alergiczny nieżyt nosa. Zwyrodnienie rogówki.
Reklama
Timo-Comod - ostrzeżenia
Po podaniu miejscowym do oka, tymolol jest wchłaniany ogólnoustrojowo; możliwe jest wystąpienie działań typowych dla podawanych ogólnie β-adrenolityków. Ostrożnie stosować u dzieci i młodzieży. Z uwagi na możliwość działania na OUN nie zaleca się stosowania u wcześniaków i niemowląt. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania tymololu u noworodków, niemowląt i małych dzieci, ze względu na ryzyko wystąpienia bezdechu i oddechu Cheyne-Stokesa. W przypadku stosowania tymololu u noworodków przydatny może okazać się przenośny monitor bezdechu; należy być wyczulonym na objawy, takie jak kaszel i świszczący oddech. Zachować ostrożność u pacjentów: z chorobami układu sercowo-naczyniowego, np. chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala, niewydolnością serca oraz z niedociśnieniem tętniczym (należy przeprowadzić krytyczną ocenę leczenia β-adrenolitykami w tych grupach i rozważyć zastosowanie innych substancji czynnych; należy obserwować pacjenta pod kątem występowania oznak wskazujących na pogorszenie tych chorób oraz działań niepożądanych; przed rozpoczęciem stosowania tymololu należy odpowiednio wyrównać niewydolność serca); z blokiem przedsionkowo-komorowym Ist. stopnia (niekorzystny wpływ β-adrenolityku na czas przewodzenia); z ciężkimi zaburzeniami krążenia obwodowego, tj. z ciężką postacią choroby Raynauda lub z zespołem Raynauda; z łagodną lub umiarkowaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli; β-adrenolityk stosować tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko); ze skłonnością do samoistnej hipoglikemii lub niestabilną cukrzycą (mogą być maskowane objawy hipoglikemii); z nadczynnością tarczycy (mogą być maskowane niektóre objawy nadczynności tarczycy); z osłabieniem mięśni (nasilenie objawów); z zaburzeniami ukrwienia mózgu (jeśli po podaniu tymololu wystąpią objawy zmniejszenia przepływu krwi przez naczynia mózgowe, należy rozważyć wdrożenie odpowiedniego leczenia). Lekarz anestezjolog powinien zostać poinformowany, że pacjent przyjmuje tymolol, z uwagi na możliwą blokadę ogólnoustrojowego β-agonistycznego działania np. adrenaliny. Podczas stosowania β-adrenolityków pacjenci z atopią w wywiadzie lub z wywiadem wskazującym na ciężkie reakcje anafilaktyczne na różnorodne alergeny mogą wykazywać nasiloną reakcję na ponowne zetknięcie z tymi alergenami; pacjenci ci mogą nie reagować na dawki adrenaliny zwykle stosowane w leczeniu reakcji anafilaktycznych. Zachować ostrożność u pacjentów z chorobami rogówki (tymolol może powodować wysuszenie gałki ocznej). Podczas stosowania leków hamujących wytwarzanie cieczy wodnistej (np. tymololu, acetazolamidu) po zabiegach filtracyjnych opisywano odwarstwienie naczyniówki. Jeżeli tymolol podaje się w celu obniżenia podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjenta z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania, należy jednocześnie stosować lek zwężający źrenicę. Jeśli podczas leczenia wystąpi inna choroba oczu (np. uraz, zabieg chirurgiczny lub zakażenia) konieczne jest natychmiastowe zasięgnięcie porady lekarza w sprawie dalszego stosowania leku z otwartego opakowania do wielorazowego użytku (istnieje ryzyko bakteryjnego zapalenia rogówki). Należy przerwać stosowanie preparatu w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości lub ciężkich działań niepożądanych (możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych typowych dla podawanych ogólnie β-adrenolityków). W razie konieczności zaprzestania podawania tymololu, lek należy odstawiać stopniowo. Jeśli leczenie preparatem przerwano po długim okresie podawania, działanie obniżające ciśnienie może utrzymywać się jeszcze przez 2-4 tyg. W przypadku podawania do jednego oka działanie obniżające ciśnienie krwi może także obejmować nieleczone oko. Lek nie nadaje się do stosowania u pacjentów z nocnym wzrostem ciśnienia. Przed zakropleniem leku należy wyjąć soczewki kontaktowe; można je ponownie założyć po upływie 15 min od zakroplenia.
Reklama
Timo-Comod - ciąża
Przed zastosowaniem leku w ciąży należy rozważyć spodziewane korzyści i możliwe ryzyko. Nie stwierdzono działania powodującego wady rozwojowe, jednakże wykazano ryzyko spowolnienia wzrostu płodu przy podawaniu leków β-adrenolitycznych doustnie. Zaobserwowano ponadto objawy blokady receptorów β (np. bradykardię, niedociśnienie, zaburzenia oddychania czy hipoglikemię) u noworodków, gdy leki β-adrenolityczne podawane były matce do czasu porodu - przez kilka dni po porodzie należy ściśle obserwować noworodka. Po podaniu miejscowo do oka tymolol jest wydzielany do mleka kobiecego i może gromadzić się w nim w większym stężeniu niż we krwi matki. Wprawdzie ilość substancji czynnej, którą przyjmie z mlekiem noworodek przypuszczalnie nie stanowi żadnego zagrożenia, ale mogą u niego wystąpić objawy działania β-adrenolitycznego. Podjęcie decyzji o odstawieniu leku lub zaprzestaniu karmienia piersią powinno być uzależnione od oceny znaczenia tego leku dla matki.
Reklama
Timo-Comod - efekty uboczne
Mogą wystąpić działania miejscowe oraz działania charakterystyczne dla podawanych ogólnie β-adrenolityków (częstość występowania ogólnoustrojowych działań niepożądanych po zastosowaniu miejscowym jest mniejsza). Częstość nieznana: objawy podrażnienia oka (np. palenie, pieczenie, świąd, kłucie, łzawienie, zaczerwienienie), zapalenie powiek, zapalenie rogówki, niewyraźne widzenie, odwarstwienie naczyniówki po zabiegach filtracyjnych, zmniejszona wrażliwość rogówki, suchość oczu, nadżerka rogówki, opadanie powieki, podwójne widzenie, zapalenie spojówek, zmiany refrakcji, toczeń rumieniowaty układowy, uogólniona reakcja alergiczna (w tym obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, miejscowa i uogólniona wysypka, świąd, reakcja anafilaktyczna), hipoglikemia, hiperglikemia, bezsenność, depresja, koszmary senne, utrata pamięci, halucynacje, omdlenie, udar, niedokrwienie mózgu, nasilenie objawów miastenii, senność, parestezje, ból głowy, zawroty głowy, osłabienie, zaburzenia koncentracji, nasilenie marzeń sennych, bradykardia, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, blok serca, obrzęki, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca, zatrzymanie akcji serca, blok przedsionkowo-komorowy (II i IIIst.), blok zatokowo-przedsionkowy, zaostrzenie dławicy piersiowej, niedociśnienie, zespół Raynauda, zimne dłonie i stopy, obrzęk płuc, nasilenie niewydolności tętniczej, rozszerzenie naczyń, chromanie przestankowe, epizody naczyniowo- mózgowe, niedokrwienie mózgu, skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej chorobami, którym towarzyszy skurcz oskrzeli), duszność, kaszel, niewydolność oddechowa, szmery oddechowe, zaburzenia smaku, nudności, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej, ból brzucha, wymioty, łysienie, wysypka łuszczycopodobna lub nasilenie łuszczycy, wysypka skórna, świąd, potliwość, złuszczające zapalenie skóry, ból mięśni, ból stawów, zaburzenia seksualne, obniżenie popędu płciowego, choroba Peyroniego, impotencja, trudności w oddawaniu moczu, astenia, zmęczenie, omdlenia, ból głowy, ból w klatce piersiowej, ból kończyn, zmniejszona tolerancja wysiłku, plamica niemałopłytkowa. U niektórych pacjentów ze znacznym uszkodzeniem rogówki, stosujących krople do oczu zawierające fosforany, zgłaszano bardzo rzadko przypadki zwapnienia rogówki.
Timo-Comod - interakcje
Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP2D6 (np. chinidyny, fluoksetyny, paroksetyny) i tymololu obserwowano nasilone ogólne działanie β-adrenolityczne (np. zwolnienie częstości akcji serca, depresja). Możliwe jest występowanie działania addycyjnego, objawiającego się niedociśnieniem i (lub) znaczną bradykardią, jeżeli tymolol w postaci kropli do oczu jest podawany jednocześnie z doustnymi: antagonistami kanału wapniowego, lekami β-adrenolitycznymi, lekami przeciwarytmicznymi (w tym amiodaronem), glikozydami naparstnicy, parasympatykomimetykami, guanetydyną. Należy unikać miejscowego tymololu oraz doustnych antagonistów wapnia, ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń w przewodzeniu przedsionkowo-komorowym, niewydolności lewokomorowej, obniżenia ciśnienia - charakter tych działań niepożądanych prawdopodobnie zależy od rodzaju leku blokującego kanały wapniowe. Pochodne dihydropirydyny, takie jak nifedypina, stosowane z tymololem, mogą prowadzić do wystąpienia niedociśnienia. Werapamil lub diltiazem mają zwiększoną zdolność do wywoływania zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego lub niewydolności lewokomorowej. Dożylne leki blokujące kanały wapniowe należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących leki β-adrenolityczne. Jednoczesne stosowanie leków β-adrenolitycznych i glikozydów naparstnicy z diltiazemem lub werapamilem może wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego. U pacjentów przyjmujących doustne β-adrenolityki i tymolol w postaci kropli do oczu wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe lub znane działanie związane z układową blokadą β-adrenergiczną mogą być nasilone. Krople do oczu zawierające adrenalinę lub pilokarpinę nasilają działanie farmakologiczne tymololu zmniejszające ciśnienie śródgałkowe. Leki okulistyczne zawierające β-adrenolityki mogą hamować ogólnoustrojowe działanie β-agonistyczne np. adrenaliny. Jednoczesne stosowanie tymololu i adrenaliny może powodować rozszerzenie źrenic. Równoczesne stosowanie miejscowe 2 lub więcej β-adrenolityków nie jest zalecane.
Timo-Comod - dawkowanie
Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): zwykle 1 kropla do worka spojówkowego chorego oka (oczu) 2 razy na dobę. Lek może być stosowany długotrwale. Początkowo obniżenie ciśnienia może wynosić 50%, a następnie działanie leku może się osłabić (zjawisko tachyfilaksji), co należy uwzględnić ustalając dawkowanie. Po 3-12 mies. następuje stabilizacja obniżenia ciśnienia śródgałkowego. W pierwszych dniach terapii zalecana jest regularna kontrola ciśnienia. Także po doustnym podaniu β-adrenolityków może wystąpić dodatkowe obniżenie ciśnienia śródgałkowego, dlatego należy sprawdzić czy podawanie tymololu w postaci kropli do oczu jest nadal konieczne. W przypadku ogólnego podawania β-adrenolityków, skuteczność działania β-adrenolityku zakraplanego do oka jest zwykle obniżona. U pacjentów z mocno zabarwioną tęczówką wystąpienie obniżenia ciśnienia jest opóźnione, a działanie może być słabsze. Dzieci i młodzież. Stosowanie leku można zalecić jedynie w przypadku pierwotnej jaskry wrodzonej i pierwotnej jaskry młodzieńczej, przez okres przejściowy, podczas którego pacjent oczekuje na decyzję dotyczącą leczenia operacyjnego lub w przypadku niepowodzenia leczenia operacyjnego podczas oczekiwania na zastosowanie innych rodzajów leczenia. Należy dokładnie rozważyć korzyści i zagrożenia związane z leczeniem, zebrać szczegółowy wywiad pediatryczny i przeprowadzić badanie fizykalne w celu ustalenia ewentualnego występowania schorzeń układowych. Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie można w chwili obecnej przedstawić żadnych konkretnych zaleceń dotyczących dawkowania. Jeśli korzyści przewyższają ryzyko, zaleca się stosowanie leku w najmniejszym stężeniu (0,1%) - 1 kropla raz na dobę do chorego oka (oczu). Jeśli dawka ta nie zapewnia wystarczającej kontroli ciśnienia wewnątrzgałkowego, można rozważyć ostrożne zwiększanie dawkowania maksymalnie do 2 kropli na dobę do chorego oka (oczu); w przypadku podawania 2 razy na dobę należy zachować 12-godzinny odstęp pomiędzy kolejnymi dawkami. Ponadto przez 1-2 h po podaniu pierwszej dawki należy uważnie obserwować pacjentów, szczególnie noworodki oraz ściśle monitorować pacjentów pod kątem miejscowych i ogólnoustrojowych działań niepożądanych do chwili przeprowadzenia leczenia operacyjnego. W przypadku stosowania u dzieci stężenie substancji czynnej wynoszące 0,1% powinno być wystarczające. Nie zaleca się stosowania tymololu u wcześniaków i niemowląt. W przypadku podjęcia decyzji o leczeniu tej grupy pacjentów należy dokonać dokładniej oceny stanu niemowląt przed rozpoczęciem leczenia tymololem, a także po rozpoczęciu leczenia i dokładnie obserwować je pod kątem wystąpienia objawów ogólnoustrojowej blokady receptorów β-adrenergicznych. Sposób podania. Uciśnięcie kanału nosowo-łzowego lub zamknięcie powieki na 3-5 min ogranicza wchłanianie leku do krwi, a w konsekwencji zmniejsza częstość ogólnoustrojowych działań niepożądanych i nasila miejscowe działanie kropli. Przy stosowaniu kilku leków okulistycznych podawanych miejscowo należy zachować co najmniej 15 min przerwy między zakraplaniem kolejnych leków; maści do oczu stosować jako ostatnie.
Timo-Comod - uwagi
Po zakropleniu preparatu mogą wystąpić zaburzenia widzenia, zaburzające zdolność szybkiego reagowania (działanie to wzmaga się pod wpływem alkoholu) - do momentu całkowitego ustąpienia powyższych objawów nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
