Tizanor - skład
1 tabl. zawiera 2 mg lub 4 mg tyzanidyny w postaci chlorowodorku. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Tizanor - działanie
Lek o ośrodkowym działaniu zmniejszającym napięcie mięśni szkieletowych. Tyzanidyna jest agonistą receptorów α2-adrenergicznych w OUN. na poziomach ponadrdzeniowym i rdzeniowym. Działanie to wynika z zahamowania wielosynaptycznej aktywności odruchowej. Tyzanidyna nie wywiera bezpośredniego działania na mięśnie szkieletowe, płytkę nerwowo-mięśniową czy na monosynaptyczne odruchy rdzeniowe. Tyzanidyna zmniejsza patologicznie zwiększone napięcie mięśniowe, w tym opór wobec ruchów biernych, oraz zmniejsza skurcze toniczne i kloniczne. Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając Cmax po ok. 1 h. Wiąże się z białkami osocza jedynie w ok. 30%. Przenika przez barierę krew-mózg. Metabolizm pierwszego przejścia ogranicza dostępność biologiczną do 34% dostępności dawki dożylnej. Lek ulega szybkiemu i intensywnemu zmetabolizowaniu w wątrobie. Metabolity wydalają się głównie przez nerki (ok. 70% podanej dawki) i wydają się być nieaktywne. Substancja niezmieniona wydala się w ok. 53% przez nerki po podaniu dawki pojedynczej 5 mg i 66% po podaniu dawki 4 mg 3 razy na dobę. T0,5 w fazie eliminacji wynosi 2-4 h.
Reklama
Tizanor - wskazania
Leczenie spastyczności związanej ze stwardnieniem rozsianym lub z urazem albo chorobą rdzenia kręgowego.
Reklama
Tizanor - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tyzanidynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Istotne zaburzenia czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak fluwoksamina lub cyprofloksacyna.
Reklama
Tizanor - ostrzeżenia
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tyzanidyny z inhibitorami CYP1A2. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania tyzanidyny u pacjentów z chorobą wieńcową i z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi. Podczas leczenia tyzanidyną zalecane są regularne badania laboratoryjne oraz kontrola EKG. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. W trakcie leczenia tyzanidyną, a także w wyniku interakcji z inhibitorami CYP1A2 i (lub) lekami obniżającymi ciśnienie krwi może wystąpić nadciśnienie tętnicze; obserwowano również ostre objawy niedociśnienia tętniczego, w tym utratę przytomności i załamanie wydolności krążenia. Ze względu na ryzyko zaburzenia czynności wątroby zaleca się kontrolowanie czynności wątroby co miesiąc w okresie pierwszych 4 mies. leczenia u pacjentów otrzymujących dawki 12 mg i wyższe oraz u pacjentów, u których pojawią się kliniczne objawy sugerujące zaburzenia czynności wątroby, takie jak niewyjaśnione nudności, jadłowstręt lub zmęczenie. Leczenie preparatem należy przerwać w przypadku utrzymywania się aktywności aminotransferazy glutaminianowo-pirogronianowej (SGPT) i (lub) aminotransferazy glutaminianowo-szczawiooctowej (SGOT) w surowicy na poziomie przekraczającym ponad 3 razy górną granicę normy oraz u pacjentów z objawami zapalenia wątroby lub u których wystąpi żółtaczka. U osób w podeszłym wieku doświadczenia związane ze stosowaniem preparatu są ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania, o ile korzyści z leczenia nie przeważają wyraźnie ryzyka związanego z leczeniem. Klirens nerkowy leku u pacjentów w podeszłym wieku może w niektórych przypadkach być znacznie zmniejszony - zaleca się ostrożność, jeśli konieczne jest stosowanie leku w tej grupie wiekowej. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat - istnieją ograniczone doświadczenia dotyczące stosowania w tej grupie wiekowej. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Tizanor - ciąża
Badania na zwierzętach wykazały zwiększenie śmiertelności prenatalnej i okołoporodowej przy podawaniu preparatu w dawkach toksycznych dla matki. Brak badań u kobiet w ciąży. Nie zaleca się stosowania tyzanidyny w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, nie stosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie należy stosować leku u kobiet karmiących piersią.
Reklama
Tizanor - efekty uboczne
Bardzo często: senność, ospałość, zawroty głowy, zaburzenia żołądka i jelit, suchość w jamie ustnej, osłabienie mięśni, zmęczenia. Często: bezsenność, zaburzenia snu, niedociśnienie tętnicze, nudności, zwiększenie stężenia transaminaz. Niezbyt często: bradykardia. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, w tym świąd i wysypka, omamy, stan splątania, drgawki, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, dyzartria, nieostre widzenie, omdlenie, ból brzucha, wymioty, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, świąd, wysypka, astenia, zespół odstawienia. Po nagłym odstawieniu tyzanidyny stosowanej przewlekle i (lub) w wysokich dawkach, i (lub) jednocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi obserwowano nadciśnienie z odbicia i tachykardię. W skrajnych przypadkach nadciśnienie z odbicia może prowadzić do udaru mózgu.
Tizanor - interakcje
Jednoczesne podawanie leków hamujących aktywność CYP1A2 może zwiększać stężenie tyzanidyny w osoczu. Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z innymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak niektóre leki przeciwarytmiczne (amiodaron, meksyletyna, propafenon), cymetydyna, niektóre fluorochinolony (enoksacyna, norfloksacyna, perfloksacyna), rofekoksyb, doustne leki antykoncepcyjne oraz tyklopidyna nie jest zalecane. Nie zaleca się równoczesnego stosowania tyzanidyny (w wysokich dawkach) z innymi preparatami, które mogą powodować wydłużenie odcinka QTc. Równoczesne stosowanie tyzanidyny z lekami obniżającymi ciśnienie krwi, w tym diuretykami, może sporadycznie prowadzić do niedociśnienia tętniczego oraz do bradykardii. Zaleca się zachowanie ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu tyzanidyny i β-adrenolityków lub digoksyny, ponieważ takie połączenie może prowadzić do niedociśnienia tętniczego lub brachykardii. U niektórych pacjentów po nagłym przerwaniu leczenia tyzanidyną stosowaną jednocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi obserwowano nadciśnienie z odbicia i tachykardię; w skrajnych przypadkach nadciśnienie z odbicia może prowadzić do udaru mózgu. Leczenie ryfampicyną może spowodować zmniejszenie działania terapeutycznego tyzanidyny, co u niektórych pacjentów może mieć znaczenie kliniczne. Należy unikać długotrwałego, jednoczesnego podawania tyzanidyny i ryfampicyny lub ostrożnie dostosować (zwiększyć) dawkę produktu leczniczego, jeśli brane jest pod uwagę jednoczesne stosowanie. Należy także zachować ostrożność, jeśli rozważane jest stosowanie tyzanidyny jednocześnie z lekami uspokajającymi, w tym nasennymi (np. benzodiazepinami), lekami przeciwhistaminowymi (np. chlorfenaminą) i baklofenem, ponieważ leki te mogą nasilać uspokajające działanie tyzanidyny. Dane farmakokinetyczne uzyskane po podaniu jednorazowych i wielokrotnych dawek preparatu wskazywały na to, że następuje obniżenie klirensu tyzanidyny o ok. 50% u kobiet, które przyjmowały jednocześnie leki antykoncepcyjne - należy pamiętać o możliwości wystąpienia reakcji klinicznej i (lub) działań niepożądanych po mniejszych dawkach tyzanidyny u pacjentek stosujących tabletki antykoncepcyjne - w badaniach klinicznych nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji. Alkohol może nasilić działanie sedatywne preparatu. Długotrwałe leczenie tyzanidyną u osób palących duże ilości papierosów może wymagać podawania dawek większych, niż zwykle stosowane.
Tizanor - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zwykle dawkowanie rozpoczyna się od pojedynczej dawki 2 mg, którą zwiększa się o 2 mg w odstępach nie krótszych niż pół tygodnia. Należy uważać, aby nie przekroczyć dawki prowadzącej do uzyskania pożądanego skutku leczniczego. Pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 12 mg; całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 36 mg, chociaż na ogół nie jest konieczne przekraczanie dawki 24 mg na dobę. Preparat wywiera maksymalny wpływ na spastyczność po 2-3 h od podania i cechuje się względnie krótkim czasem działania. Godziny i częstość dawkowania leku należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Preparat należy podawać w dawkach podzielonych, do 3-4 razy na dobę, w zależności od potrzeb pacjenta. Istnieje znaczna zmienność reakcji różnych osób na leczenie, w związku z tym niezbędne jest ostrożne, stopniowe zwiększanie dawkowania do właściwego poziomu. U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <25 ml/min) leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg raz na dobę, z powolnym jej zwiększaniem, tak aby uzyskać skuteczną dawkę. Dawkowanie należy zwiększać za każdym razem o nie więcej niż 2 mg, w zależności od tolerancji i skuteczności leczenia. Zaleca się powolne zwiększanie dawki podawanej raz na dobę przed zwiększeniem częstości podawania leku. U tych pacjentów należy odpowiednio kontrolować czynność nerek.
Tizanor - uwagi
Nie należy nagle odstawiać leku - dawka powinna być zmniejszana powoli, szczególnie u pacjentów otrzymujących duże dawki przez długi okres. Pacjenci, u których wystąpi senność, zawroty głowy lub jakiekolwiek objawy niedociśnienia powinni powstrzymać się od wykonywania czynności wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej, np. prowadzenia pojazdu lub obsługi maszyn.
