Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - skład
Gaz medyczny skroplony i gaz medyczny sprężony, zawiera nie mniej niż 99,5% (V/V) tlenu. Gaz sprężony: butla stalowa bez szwu o pojemności: poniżej 10 l, 10 l, 20 l, 40 l i 50 l; butla aluminiowa o pojemności: poniżej 10 l, 10 l, 20 l, 40 l i 50 l; butla kompozytowa o pojemności: poniżej 10 l, 10 l, 20 l, 40 l i 50 l; wiązka butli stalowych bez szwu 600 l - 12 butli 50 l połączonych w 3 rzędy po 4 butle. Gaz skroplony: zbiornik kriogeniczny z izolacją próżniową z austenicznej stali nierdzewnej o poj. od 50 kg do 70 ton.
Reklama
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - działanie
Celem tlenoterapii jest przywrócenie prawidłowego ciśnienia tlenu w tkankach. Mitochondria komórkowe wymagają minimum 1,3 kPa ciśnienia parcjalnego tlenu. Wzrost stężenia tlenu we wdychanych gazach podwyższa stężenie tlenu w pęcherzykach płucnych i daje wzrost prężności tlenu we krwi opuszczającej płuca. Tlenoterapia jest najbardziej skuteczna, kiedy prężność tlenu we krwi jest niska (hipoksja hipoksyczna). W hipoksji anemicznej i zastoinowej tlenoterapia nie jest tak skuteczna, ponieważ nie zwiększa w istotny sposób ilości tlenu przenoszonego przez hemoglobinę, chociaż wzrasta ilość tlenu rozpuszczonego fizycznie w osoczu. Tlenoterapia w hipoksji histotoksycznej nie jest skuteczna.
Reklama
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - wskazania
Wskazaniem do tlenoterapii jest większość postaci niedotlenienia. Tlenoterapia jest szczególnie korzystna u pacjentów z prawidłowym zużyciem tlenu, u których stwierdza się zmniejszoną prężność tlenu w mieszanej krwi żylnej podczas oddychania powietrzem atmosferycznym.
Reklama
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - przeciwwskazania
Nie stosować u pacjentów, u których prężność CO2 w krwi tętniczej przekracza 9,3 kPa, gdyż może to doprowadzić do narkozy dwutlenkowęglowej z utratą przytomności, a następnie do zgonu pacjenta.
Reklama
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - ostrzeżenia
Niezbędne jest ścisłe kontrolowanie leczenia tlenem. Tlen należy podawać w taki sposób, aby zmniejszyć hipoksję, ale nie doprowadzić do zahamowania czynności ośrodka oddechowego. Tlenoterapię należy stosować zawsze, gdy występuje ryzyko hipoksji u pacjentów z przewlekłą chorobą płuc. Przed rozpoczęciem tlenoterapii ocenia się tętniczą prężność CO2 badaniem gazometrycznym krwi lub metodą oddechu zwrotnego. Jeżeli prężność CO2 wynosi ponad 6,6 kPa podaje się 25% tlenu i stopniowo zwiększa jego stężenie, jeżeli nie występuje zahamowanie oddychania. Tlen musi być podawany w sposób ciągły. Przerywane podawanie tlenu jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ wzrost prężności CO2 w pęcherzykach płucnych może spowodować dalsze obniżanie stężenia tlenu w momencie, kiedy pacjent oddycha powietrzem. Należy zachować dużą ostrożność podczas podawania leku w stężeniach ponad 60% oraz w terapii hiperbarycznej. W przypadku podawania tlenu noworodkom należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu stężenia wyższego niż 40%.
Reklama
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - ciąża
Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania tlenu u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania preparatu w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Reklama
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - efekty uboczne
Narkoza dwutlenkowowęglowa z utratą przytomności. Hipoksja następowa wywołana nagłym podaniem czystego tlenu. Zatrucie tlenem (efekt Paula Berta) - może nastąpić przy stosowaniu tlenu o stężeniu powyżej 70%, a najbardziej charakterystycznym objawem są uogólnione drgawki. Niedodma pęcherzyków płucnych. Uczucie podrażnienia krtani i tchawicy, obrzęk błony śluzowej nosa, okresowy ból krtani, kaszel, zapalenie oskrzeli. Ból ucha, zablokowanie trąbki słuchowej. Bóle zamostkowe. Bóle stawów. Utrata łaknienia, nudności, wymioty. Zmniejszenie pojemności życiowej. Przeczulice. Zmiany psychiczne. Zmniejszenie pola widzenia, krótkowzroczność, zaćma. Dzieci i młodzież: zwłóknienie zasoczewkowe u noworodków (zwłaszcza wcześniaków) - stężenie tlenu w inkubatorze nie powinno przekraczać 40%.
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - interakcje
Stosowanie wysokich stężeń tlenu podczas terapii bleomycyną nasila działania niepożądane tego cytostatyku (zwłóknienie tkanki płucnej). Podczas terapii tlenowej w leczeniu zatruć parakwatem, uszkodzenia tkanki płucnej mogą się pogłębić u pacjentów z wcześniejszymi uszkodzeniami płuc powstałymi podczas leczenia tlenem. Przeciwwskazaniami do hiperbarycznej terapii tlenowej jest leczenie z użyciem adriamycyny, disulfiramu, cisplatyny, sulfamylonu.
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - dawkowanie
Tlen jest stosowany wziewnie w stężeniu od 21% do 100%. Dawkę i długość stosowania określa personel medyczny. Ze względu na ryzyko zwłóknienia zasoczewkowego u noworodków (zwłaszcza wcześniaków), stężenie tlenu w inkubatorze nie powinno przekraczać 40%.
Tlen Medyczny Messer, nie mniej niż 99,5% (V/V), gaz medyczny skroplony, gaz medyczny sprężony - uwagi
Działania niepożądane, które mogą wystąpić po zastosowaniu preparatu mogą wpływać na sprawność psychofizyczną pacjenta. W celu zachowania ostrożności, po tlenoterapii zaleca się unikanie prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn.
