Topiramate Arrow - skład
1 tabl. powl. zawiera 25 mg, 50 mg, 100 mg lub 200 mg topiramatu.
Reklama
Topiramate Arrow - działanie
Lek przeciwpadaczkowy. Jest również skuteczny w profilaktyce migreny. Topiramat zmniejsza częstotliwość powstawania potencjałów czynnościowych w neuronach poddawanych długotrwałej depolaryzacji, wskazuje to na blokowanie zależnych od napięcia kanałów sodowych. Zwiększa aktywność GABA wobec niektórych typów receptorów GABA. Wykazuje działanie antagonistyczne w zakresie pobudzenia receptora glutaminianowego, należącego do podtypu kwas kainowy/AMPA, bez widocznego wpływu na receptor podtypu NMDA. Ponadto topiramat hamuje niektóre izoenzymy anhydrazy węglanowej (działanie to nie jest jednak uznawane za główną składową przeciwpadaczkową aktywności topiramatu). Po podaniu doustnym topiramat szybko i niezależnie od obecności pokarmu wchłania się z przewodu pokarmowego, biodostępność wynosi około 50%. Farmakokinetyka topiramatu ma charakter liniowy. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 13-17%. Topiramat jest w około 20% metabolizowany w wątrobie. Jednoczesne podanie leków przeciwpadaczkowych indukujących enzymy wątrobowe może zwiększyć metabolizm topiramatu do 50%. Topiramat i jego metabolity są wydalane głównie z moczem. T0,5 wynosi około 21 h. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek stężenie leku we krwi osiąga stan stacjonarny po 4-8 dniach leczenia, natomiast u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek po 10-15 dniach stosowania topiramatu. Klirens osoczowy i nerkowy topiramatu jest zmniejszony u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Klirens osoczowy jest zmniejszony u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby.
Reklama
Topiramate Arrow - wskazania
Monoterapia i leczenie uzupełniające napadów padaczkowych częściowych i (lub) uogólnionych napadów toniczno-klonicznych u dorosłych i młodzieży od 12 lat. Lek drugiego rzutu w profilaktyce migreny u dorosłych.
Reklama
Topiramate Arrow - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na topiramat lub pozostałe składniki preparatu. Stosowanie topiramatu w zapobieganiu migrenie jest przeciwwskazane w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod antykoncepcji.
Reklama
Topiramate Arrow - ostrzeżenia
Doświadczenie dotyczące stosowania preparatu u dzieci w wieku poniżej 12 lat jest niewielkie. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek, ze skłonnością do kamicy nerkowej (kamica w wywiadzie, hiperkalciuria), przyjmujących leki predysponujące do kamicy nerkowej lub stosujących dietę ketogenną. Nawodnienie podczas stosowania topiramatu może zmniejszyć ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej. Topiramat może zmniejszać wydzielanie potu, co należy wziąć pod uwagę podczas wzmożonej aktywności fizycznej i przebywania w wysokiej temperaturze, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z przegrzaniem. Podczas leczenia topiramatem zaleca się oznaczanie stężenia dwuwęglanów we krwi, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększoną skłonnością do kwasicy metabolicznej (pacjenci z chorobą nerek, ciężkimi chorobami układu oddechowego, stanem padaczkowym, biegunką, po zabiegach chirurgicznych, w trakcie diety ketogennej oraz przyjmujący leki hamujące anhydrazę węglanową). W przypadku rozwoju i utrzymywania się kwasicy metabolicznej, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie topiramatu. Pacjenci długotrwale leczeni topiramatem powinni być regularnie ważeni i monitorowani w kierunku zmniejszenia masy ciała. Jeśli podczas leczenia nastąpi istotne klinicznie zmniejszenie masy ciała należy rozważyć wprowadzenie dodatkowego odżywiania lub przerwanie leczenia topiramatem. Ze względu na możliwość wystąpienia depresji oraz myśli samobójczych, pacjenci przyjmujący topiramat (szczególnie z zaburzeniami nastroju w wywiadzie) powinni znajdować się pod stałą kontrolą lekarską. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia oraz podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego należy przerwać leczenie topiramatem i zalecić konsultację okulistyczną. Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Topiramate Arrow - ciąża
W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach topiramat przenikał przez barierę łożyska i działał teratogennie. W leczeniu padaczki preparat można stosować w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Przerwanie profilaktyki napadów drgawek u kobiet ciężarnych może wiązać się ze znacznym ryzykiem zarówno dla matki jak i dla płodu, które jest prawdopodobnie większe niż ryzyko wystąpienia wad rozwojowych. Stosowanie topiramatu w profilaktyce migreny jest przeciwwskazane w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. Topiramat jest wydzielany do mleka kobiecego - leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią stosować, chyba, że potencjalna korzyść dla matki przewyższa zagrożenie dla karmionego dziecka.
Reklama
Topiramate Arrow - efekty uboczne
Bardzo często: zawroty głowy, zmęczenie, senność, zwiększona pobudliwość, ból głowy, nudności, zmniejszenie masy ciała, zaburzenia pamięci, anoreksja, splątanie, spowolnienie psychoruchowe, depresja, zaburzenia koncentracji, niepokój, ataksja, parestezje, zaburzenia mowy (w tym afazja), nieprawidłowe widzenie (w tym podwójne widzenie). Często: bóle kości, reakcje nadwrażliwości, bezsenność, kwasica metaboliczna (przewlekła kwasica metaboliczna u dzieci może spowodować demineralizację kości oraz spowolnić tempo wzrostu), niedokrwistość, krwawienie z nosa, plamica, leukopenia, trombocytopenia, apatia, astenia, euforia, chwiejność emocjonalna, pobudzenie, zaburzenia funkcji poznawczych, osłabienie libido, reakcje agresywne, psychoza lub objawy psychotyczne, zaparcie, ból brzucha, łysienie, nietrzymanie moczu, kamica nerkowa, drżenie, zaburzenia koordynacji, zaburzenia chodu, oczopląs, zaburzenia smaku, zaburzenia menstruacji, impotencja. Niezbyt często: halucynacje, zaburzenia osobowości, myśli samobójcze, próby samobójcze, duszność, biegunka, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie grudek chłonnych, zapalenie mieszków włosowych, świąd, hipokinezja, osłupienie. Rzadko: neutropenia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, ostra krótkowzroczność, wtórna jaskra z zamkniętym kątem przesączania, ból oka. Mogą także wystąpić powikłania zakrzepowo-zatorowe. Poza ww. działaniami, po wprowadzeniu leku na rynek niezbyt często zgłaszano samobójstwa; rzadko: zmniejszenie wydzielania potu z gorączką i zaczerwienieniem twarzy, przemijającą ślepotę; pojedyncze przypadki zapalenia wątroby, niewydolności wątroby oraz ciężkich reakcji skórnych (rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczno-rozpływna martwica naskórka) a także drgawek po odstawieniu topiramatu.
Topiramate Arrow - interakcje
Topiramat włączony do terapii jednocześnie z innymi lekami przeciwpadaczkowymi (karbamazepina, kwas walproinowy, lamotrygina) nie wpływa na stężenia tych leków we krwi. U niektórych pacjentów leczenie topiramatem i fenytoiną może powodować zwiększenie stężenia fenytoiny we krwi (u pacjentów z objawami toksycznego działania fenytoiny konieczne jest monitorowanie jej stężenia we krwi). Fenytoina i karbamazepina zmniejszają stężenie topiramatu we krwi. Dołączenie, a także odstawienie fenytoiny lub karbamazepiny u pacjentów leczonych topiramatem, może powodować konieczność dostosowywania dawki topiramatu. Dołączenie lub odstawienie kwasu walproinowego lub lamotryginy nie powoduje klinicznie istotnych zmian stężenia topiramatu we krwi i w związku z tym nie jest konieczne dostosowanie jego dawki. Istnieją doniesienia o występowaniu encefalopatii (również z hiperamonemią) u pacjentów leczonych topiramatem w skojarzeniu z kwasem walproinowym lub innymi lekami przeciwpadaczkowymi. U pacjentów leczonych digoksyną i topiramatem zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny we krwi, gdyż topiramat zmniejsza ekspozycję na digoksynę; stężenie digoksyny we krwi należy kontrolować także po odstawieniu topiramatu. U pacjentek stosujących jednocześnie z topiramatem doustne preparaty antykoncepcyjne zawierające estrogeny, należy liczyć się ze zmniejszoną skutecznością działania antykoncepcyjnego oraz z częstszym występowaniem krwawień międzymiesiączkowych. Hydrochlorotiazyd zwiększa ekspozycję na topiramat o około 30% - konieczne może być dostosowanie dawki topiramatu. Topiramat zmniejsza stężenie potasu we krwi, działanie to jest większe po jednoczesnym zastosowaniu topiramatu i hydrochlorotiazydu. Średnie maksymalne stężenie oraz średnie wartości AUC metforminy zwiększyły się odpowiednio o 18% i 25%, podczas gdy klirens leku zmniejszył się o 20%, gdy metformina była podawana jednocześnie z topiramatem. Po doustnym podaniu topiramatu, gdy podawany jest on jednocześnie z metforminą, jego klirens ulega zmniejszeniu. Topiramat zmniejszał ekspozycję na pioglitazon o 15% oraz ekspozycję na czynne hydroksy- i ketometabolitów pioglitazonu odpowiednio o 16 i 60%. Topiramat powodował zmniejszenie AUC glibenklamidu o 25% oraz umiarkowane zmniejszenie ekspozycji na czynne metabolity glibenklamidu. Należy zwrócić szczególną uwagę na właściwe monitorowanie parametrów przebiegu cukrzycy, u pacjentów leczonych metforminą, pioglitazonem lub glibenklamidem, gdy topiramat jest dodawany lub wycofywany z terapii lub jeśli lek przeciwcukrzycowy jest dodawany do terapii topiramatem. Topiramat zmniejszał ekspozycję na diltiazem i metabolit - deacetylodiltiazem odpowiednio o 25% i 18%, natomiast nie zmieniał ekspozycji na metabolit - N-demetylodiltiazem. Leczenie diltiazemem powodowało zwiększenie ekspozycji na topiramat o 20%. W przypadku jednoczesnego stosowania topiramatu i litu należy kontrolować stężenie litu we krwi. Topiramat zwiększa ekspozycję na aktywny metabolit amitryptyliny i haloperidolu odpowiednio o 20% i 31%. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych pomiędzy topiramatem i propranololem, dihydroergotaminą, pizotyfenem oraz sumatryptanem. Topiramat hamuje enzym CYP2C19 i może wpływać na metabolizm innych leków metabolizowanych przez ten enzym (m.in. diazepam, imipramina, moklobemid, proguanil, omeprazol). Leki hamujących anhydrazę węglanową (np. sultiam, zonisamid) stosowane jednocześnie z topiramatem mogą nasilać kwasicę metaboliczną. Należy unikać jednoczesnego stosowania topiramatu i leków predysponujących do kamicy nerkowej (acetazolamid, triamteren, witamina C w dawce >2 g/dobę). Topiramatu nie należy stosować z alkoholem oraz lekami działającymi hamująco na o.u.n.
Topiramate Arrow - dawkowanie
Doustnie. Zalecane jest stopniowe zwiększanie dawki w celu optymalnej kontroli napadów padaczkowych. Nie jest konieczna ocena stężeń topiramatu we krwi dla optymalizacji leczenia preparatem.
Padaczka (dorośli i młodzież od 12 lat). Monoterapia: początkowo 25 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawać w 2 dawkach podzielonych. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać o mniejsze ilości lub w dłuższych odstępach. Zalecana początkowa dawka docelowa w monoterapii wynosi 100 mg na dobę, a maksymalna zalecana dawka dobowa - 400 mg. Podczas odstawiania równocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, w celu uzyskania monoterapii topiramatem, należy zwrócić uwagę na potencjalny wpływ na kontrolowanie napadów. Zaleca się stopniowe odstawianie innych leków poprzez zmniejszenie wielkości dawek tych leków o 1/3 co drugi tydzień. Po dostawieniu leków indukujących enzymy wątrobowe stężenie topiramatu zwiększy się i może być konieczne zmniejszenie dawki topiramatu, w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Leczenie uzupełniające: początkowo 25-50 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać w odstępach 1- lub 2-tygodniowych o 25-50 mg na dobę i podawać w 2 dawkach podzielonych. Jeżeli pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać o mniejsze ilości lub w dłuższych odstępach. Najmniejsza dawka skuteczna wynosi 200 mg na dobę. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 200-400 mg podana w 2 dawkach. Niektórzy pacjenci wymagają maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 800 mg. Profilaktyka migreny (dorośli): początkowo 25 mg, wieczorem, przez jeden tydzień. Następnie dawkę zwiększać o 25 mg na dobę co tydzień. W przypadku, gdy pacjent nie toleruje powyższego schematu zwiększania dawki, można ją zwiększać w dłuższych odstępach. Zalecana całkowita dawka dobowa topiramatu w profilaktyce migreny wynosi 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych.
Pacjenci z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek: zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zwykle stosowanej dawki dobowej oraz zwiększanie dawki o mniejsze ilości i w wolniejszym tempie. U tych pacjentów czas do uzyskania stężenia w stanie stacjonarnym po każdej zmianie dawki może być dłuższy (10-15 dni). W przypadku pacjentów poddawanych hemodializie, należy podać dodatkową dawkę topiramatu równą połowie dawki dobowej w dniu wykonywania zabiegu hemodializy. Dodatkową dawkę należy podać w 2 dawkach podzielonych na początku i po zakończeniu hemodializy. Dawka uzupełniająca może być różna w zależności od rodzaju dializy oraz użytego sprzętu.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, z odpowiednią ilością płynu. Tabletek nie należy dzielić.
Topiramate Arrow - uwagi
Lek należy odstawiać stopniowo, aby zmniejszyć możliwość zwiększenia częstości napadów padaczkowych (w badaniach klinicznych zmniejszano dawki o 50-100 mg na dobę w 1-tygodniowych odstępach). Lek może powodować senność, zawroty głowy oraz inne zaburzenia o.u.n., które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
