Venofer - skład
1 ampułka (5 ml) zawiera 100 mg żelaza w postaci kompleksu wodorotlenku żelaza (III) z sacharozą. Lek zawiera do 7 mg sodu na ml, co odpowiada 0,4% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Reklama
Venofer - działanie
Preparat żelaza do podania pozajelitowego, kompleks wodorotlenku żelaza (III) z sacharozą. Cukrzan żelaza złożony jest z wielojądrowych rdzeni wodorotlenku żelaza (III) otoczonych przez dużą liczbę niezwiązanych kowalencyjnie cząsteczek sacharozy. Masa cząsteczkowa kompleksu to ok. 43 kDa. Wielojądrowy rdzeń zawierający żelazo ma strukturę podobną do rdzenia występującego w ferrytynie, która jest białkiem stanowiącym naturalny magazyn żelaza. Kompleks został zaprojektowany, aby w kontrolowany sposób dostarczać żelazo dla białek transportujących oraz magazynujących żelazo (tj. odpowiednio, transferryny i ferrytyny). Po podaniu dożylnym, wielojądrowy rdzeń z kompleksu jest wychwytywany głównie przez układ siateczkowo-śródbłonkowy w wątrobie, śledzionie i szpiku kostnym. W drugim etapie, żelazo jest wykorzystywane w syntezie hemoglobiny, mioglobiny i innych enzymów zawierających żelazo, lub magazynowane, głównie w wątrobie w postaci związanej z ferrytyną. Po dożylnym podaniu zdrowym ochotnikom poprzez wstrzyknięcie 100 mg żelaza w postaci pojedynczej dawki cukrzanu żelaza, najwyższe stężenie żelaza w surowicy wystąpiło 10 min po wstrzyknięciu. Po wstrzyknięciu, większa część cząsteczek sacharozy dysocjuje, a wielojądrowy rdzeń zawierający żelazo jest wychwytywany głównie przez układ siateczkowo-śródbłonkowy wątroby, śledziony i szpiku kostnego. W 4. tyg. od podania wykorzystanie żelaza przez czerwone krwinki wynosiło 59-97%. Kompleks sacharozy i żelaza ma średnią masę molową około 43 kDa, co jest wystarczające aby zapobiec eliminacji przez nerki. Eliminacja żelaza przez nerki w czasie pierwszych 4 h po wstrzyknięciu leku w dawce 100 mg żelaza odpowiada mniej niż 5% dawki. Po 24 h całkowite stężenie żelaza w surowicy było obniżone do poziomu przed podaniem dawki, a ok. 75% dawki sacharozy uległo eliminacji poprzez nerki.
Reklama
Venofer - wskazania
Leczenie przypadków niedoboru żelaza w następujących wskazaniach: jeśli istnieje kliniczna konieczność szybkiego uzupełnienia ogólnoustrojowego zapasu żelaza; u pacjentów nie tolerujących leczenia doustnymi preparatami żelaza lub u których nie jest możliwe podanie takich leków; jeśli doustne preparaty żelaza są nieskuteczne (np. czynna choroba zapalna jelit). Lek należy podawać wyłącznie, jeżeli wskazanie zostało potwierdzone właściwymi badaniami.
Reklama
Venofer - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Znana, ciężka nadwrażliwość na preparaty zawierające żelazo podawane drogą pozajelitową. Niedokrwistość niespowodowana przez niedobór żelaza. Objawy przeciążenia organizmu żelazem lub dziedziczne zaburzenia metabolizmu żelaza.
Reklama
Venofer - ostrzeżenia
Preparaty żelaza podawane pozajelitowo mogą wywoływać reakcje nadwrażliwości, w tym ciężkie i potencjalnie prowadzące do zgonu reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne. Reakcje nadwrażliwości były także zgłaszane po pozajelitowym podaniu kompleksów zawierających żelazo, włączając w to cukrzan żelaza, w dawkach, po których wcześniej nie występowały zdarzenia niepożądane. Zgłaszano także reakcje nadwrażliwości, w wyniku których rozwinął się zespół Kounisa (skurcz tętnicy wieńcowej w wyniku ostrej reakcji alergicznej, mogący prowadzić do zawału mięśnia sercowego. W wielu badaniach przeprowadzonych na pacjentach z nadwrażliwością na dekstran żelaza lub glukonian żelaza w wywiadzie, wykazano dobrą tolerancję leku. Ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości jest większe w przypadku pacjentów z rozpoznanymi alergiami, w tym alergiami na leki, włącznie z pacjentami z wywiadem wskazującym na występowanie ciężkiej astmy, wyprysku lub innej alergii atopowej. Istnieje również podwyższone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na podawane pozajelitowo kompleksy zawierające żelazo w przypadku podawania ich z chorobami immunologicznymi lub zapalnymi (np. toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów). Lek należy podawać wyłącznie pod bezpośrednim nadzorem przeszkolonego w zakresie oceny i leczenia reakcji anafilaktycznych personelu medycznego, w miejscu w pełni wyposażonym w sprzęt do resuscytacji. Pacjenta należy obserwować w celu wykrycia działań niepożądanych przez co najmniej 30 min po każdym wstrzyknięciu leku. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości lub objawów nietolerancji w trakcie podawania leku leczenie należy natychmiast przerwać. Dostępne musi być wyposażenie do resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz sprzęt do leczenia ostrych reakcji anafilaktycznych lub rzekomoanafilaktycznych, w tym roztwór adrenaliny do wstrzykiwań o stężeniu 1:1000. W razie potrzeby należy zastosować również dodatkowe leczenie środkami przeciwhistaminowymi i (lub) kortykosteroidami. Pacjentom z niewydolnością wątroby, żelazo powinno być podawane drogą pozajelitową wyłącznie po uprzednim oszacowaniu stosunku ryzyka do korzyści. Należy unikać podawania żelaza drogą pozajelitową pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby, wynikającymi z przeładowania żelazem. Należy zachować ostrożność podczas podawania żelaza drogą pozajelitową pacjentom z ostrym lub przewlekłym zakażeniem. Zaleca się zaprzestanie podawania leku u pacjentów z bakteriemią. U pacjentów z przewlekłym zakażeniem należy przeprowadzić ocenę stosunku ryzyka do korzyści. Należy unikać wynaczynienia preparatu, ponieważ może to powodować ból w miejscu iniekcji, stan zapalny oraz brązowe przebarwienia skóry.
Reklama
Venofer - ciąża
Nie należy stosować leku w okresie ciąży, jeśli nie jest to zdecydowanie konieczne. Przed zastosowaniem leku w okresie ciąży konieczne jest wnikliwe rozważenie bilansu korzyści i zagrożeń. Niedokrwistość z niedoboru żelaza występującą w I trymestrze ciąży można leczyć podawanymi doustnie preparatami żelaza. Leczenie za pomocą leku Venofer należy ograniczyć do II lub III trymestru, jeżeli spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla matki i płodu. Po zastosowaniu pozajelitowych produktów żelaza może wystąpić bradykardia płodu. Jest ona zwykle przemijająca i wynika z reakcji nadwrażliwości u matki. Podczas dożylnego podawania pozajelitowych preparatów żelaza kobietom w ciąży należy uważnie obserwować nienarodzone dziecko. Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane (mniej niż 300 kobiet w ciąży) dotyczące stosowania cukrzanu żelaza u kobiet w okresie I trymestru ciąży. Dane otrzymane z ograniczonej liczby (300-1000 kobiet w ciąży) zastosowań leku w okresie II i III trymestru ciąży nie wskazują, że działa szkodliwie na matkę lub noworodka. Istnieją ograniczone dane dotyczące przenikania żelaza do mleka ludzkiego po dożylnym podaniu cukrzanu żelaza. W jednym badaniu klinicznym, 10 matek z niedoborem żelaza karmiących piersią otrzymało 100 mg żelaza w postaci cukrzanu żelaza. 4 dni po zakończeniu leczenia stężenie żelaza w mleku nie uległo zwiększeniu i było takie samo jak w grupie kontrolnej (n=5). Nie można wykluczyć, że noworodki/niemowlęta mogą być narażone na ekspozycję na żelazo z preparatu poprzez mleko matki. W związku z tym należy dokonać oceny stosunku ryzyka do korzyści. Dane przedkliniczne nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie działanie szkodliwe na dziecko karmione piersią. Jest mało prawdopodobne, aby niezmetabolizowany cukrzan żelaza przenikał do mleka matki. Nie obserwowano wpływu cukrzanu żelaza na płodność, zdolność do reprodukcji i wczesny rozwój embrionalny u szczurów.
Reklama
Venofer - efekty uboczne
Często: zaburzenia smaku, niedociśnienie, nadciśnienie, nudności, reakcja w miejscu podania (ból, wynaczynienie, podrażnienie, przebarwienie, krwiak, świąd). Niezbyt często: nadwrażliwość, ból głowy, zawroty głowy, drętwienie, hipestezja, rumieniec, zapalenie żył, duszność, wymioty, ból brzucha, biegunka, zaparcia, świąd, wysypka, skurcze mięśni, ból mięśni, ból stawów, bóle kończyn, ból pleców, dreszcze, obrzęk obwodowy, astenia, zmęczenie, ból, zwiększona aktywność AlAT, AspAT, GGT, zwiększone stężenie ferrytyny w surowicy. Rzadko: omdlenia, senność, kołatanie serca, zmiana barwy moczu, ból w klatce piersiowej, nadmierne pocenie się, zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej. Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktoidalne, obniżony poziom świadomości, stan splątania, utrata przytomności, niepokój, drżenia, bradykardia, tachykardia, zespół Kounisa, zapaść krążenia, zakrzepowe zapalenie żył, skurcz oskrzeli, pokrzywka, rumień, zimny pot, złe samopoczucie, bladość, objawy grypopodobne (które mogą wystąpić w ciągu kilku godzin).
Venofer - interakcje
Tak jak w przypadku wszystkich preparatów żelaza do podawania pozajelitowego, zaleca się aby nie podawać leku jednocześnie z doustnymi preparatami żelaza, ponieważ wchłanianie żelaza z preparatów doustnych może być ograniczone.
Venofer - dawkowanie
Dożylnie. Lek należy podawać wyłącznie pod bezpośrednim nadzorem przeszkolonego w zakresie oceny i leczenia reakcji anafilaktycznych personelu medycznego, w miejscu w pełni wyposażonym w sprzęt do resuscytacji. Pacjenta należy obserwować w celu wykrycia działań niepożądanych przez co najmniej 30 min po każdym podaniu. Skumulowana dawka leku musi zostać obliczona dla każdego pacjenta i nie może zostać przekroczona. Obliczanie dawki. Całkowita, skumulowana dawka leku, równoważna całkowitemu niedoborowi żelaza (mg), jest określana na podstawie stężenia hemoglobiny oraz masy ciała. Dawka musi zostać obliczona dla każdego pacjenta na podstawie całkowitego niedoboru żelaza, zgodnie ze wzorem Ganzoniego, przykładowo: całkowity niedobór żelaza [mg] = mc. [kg] x (docelowe stężenie hemoglobiny – obecne stężenie hemoglobiny) [g/dl] x 2,4 + tkankowy zapas żelaza [mg]. Przy czym dla pacjentów o mc. poniżej 35 kg docelowe stężenie hemoglobiny = 13 g/dl, tkankowy zapas żelaza = 15 mg/kg mc.; dla pacjentów o mc. 35 kg lub więcej docelowe stężenie hemoglobiny = 15 g/dl, tkankowy zapas żelaza = 500 mg/kg mc. Całkowita dawka leku Venofer (ml) = całkowity niedobór żelaza [mg] /20 mg żelaza/ml. Jeżeli całkowita wymagana dawka przekracza maksymalną dozwoloną pojedynczą dawkę, należy rozłożyć jej podawanie w czasie. Jeżeli po 1-2 tyg. nie stwierdzi się poprawy wskaźników hematologicznych, należy rozważyć słuszność pierwotnej diagnozy chorobowej. Wyliczanie dawki żelaza w przypadku niedoboru żelaza spowodowanego utratą krwi i jako środek wspomagający przy transfuzji autologicznej. Dawka leku wymagana do uzupełnienia niedoboru żelaza może zostać obliczona zgodnie z poniższymi wzorami. 1. Jeżeli znana jest objętość utraconej krwi: podanie 200 mg żelaza (10 ml leku Venofer) powinno skutkować zwiększeniem stężenia hemoglobiny odpowiadającym w przybliżeniu przetoczeniu 1 jednostki krwi (400 ml o stężeniu hemoglobiny = 15 g/dl). Potrzebna ilość żelaza [mg] = liczba utraconych jednostek krwi x 200 mg lub potrzebna objętość preparatu Venofer [ml] = liczba utraconych jednostek krwi x 10 ml. 2. Jeżeli stężenie hemoglobiny jest niższe niż zakładane: zastosowany wzór zakłada, że nie ma potrzeby uzupełniania tkankowych rezerw żelaza. Potrzebna ilość żelaza [mg] = masa ciała [kg] x 2,4 (docelowe stężenie hemoglobiny – obecne stężenie hemoglobiny) [g/dl]. Przykład: dla pacjenta o mc. = 60 kg, z niedoborem hemoglobiny = 1 g/dl - 150 mg żelaza - 7,5 ml leku Venofer. Normalne dawkowanie. Dorośli: 5-10 ml (100 do 200 mg żelaza) od 1 do 3 razy w tyg. Dzieci i młodzież: istnieją ograniczone dane dotyczące podawania leku dzieciom; jeżeli jest to klinicznie niezbędne, zaleca się aby nie przekraczać dawki 0,15 ml (3 mg żelaza)/kg mc., nie częściej niż 3 razy w tyg. Najwyższe tolerowane dawki pojedyncze i tygodniowe. Dorośli: najwyższa tolerowana dawka dobowa, podawana we wstrzyknięciu nie częściej niż 3 razy w tyg.: 10 ml (200 mg żelaza) podawane w ciągu co najmniej 10 min. Najwyższa tolerowana dawka dobowa, podawana poprzez infuzję nie częściej niż 1 raz w tyg.: pacjenci o mc. ponad 70 kg: 500 mg żelaza (25 ml) w ciągu co najmniej 3,5 h; pacjenci o mc. 70 kg i mniejszej: 7 mg żelaza/kg mc. w ciągu co najmniej 3,5 h. Sposób podania. Lek może być podawany wyłącznie dożylnie, poprzez wlew kroplowy, powolne wstrzyknięcie lub bezpośrednio poprzez wstrzyknięcie do linii żylnej aparatu do dializy. Wlew kroplowy dożylny. Preparat musi zostać rozcieńczony w sterylnym roztworze 0,9% m/V NaCl. Lek rozcieńczyć bezpośrednio przed wlewem i przygotować zgodnie z poniższymi zaleceniami: dawka leku 100 mg (5 ml) - maksymalna objętość sterylnego roztworu 0,9% m/V NaCl do rozcieńczenia 100 ml - minimalny czas wlewu 15 min; dawka leku 200 mg (10 ml) - maksymalna objętość sterylnego roztworu 0,9% m/V NaCl do rozcieńczenia 200 ml - minimalny czas wlewu 30 min; dawka leku 300 mg (15 ml) - maksymalna objętość sterylnego roztworu 0,9% m/V NaCl do rozcieńczenia 300 ml - minimalny czas wlewu 1,5 h; dawka leku 400 mg (20 ml) - maksymalna objętość sterylnego roztworu 0,9% m/V NaCl do rozcieńczenia 400 ml - minimalny czas wlewu 2,5 h; dawka leku 500 mg (25 ml) - maksymalna objętość sterylnego roztworu 0,9% m/V NaCl do rozcieńczenia 500 ml - minimalny czas wlewu 3,5 h. Wstrzyknięcie dożylne. Lek może być podawany poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne z prędkością 1 ml nierozcieńczonego roztworu na minutę, nie przekraczając objętości 10 ml (200 mg żelaza) na wstrzyknięcie. Wstrzyknięcie do linii żylnej aparatu do dializy. Lek może być podawany w czasie hemodializy bezpośrednio do linii żylnej aparatu do dializy, zgodnie z zaleceniami dla wstrzyknięcia dożylnego.
Venofer - uwagi
Jest mało prawdopodobne, aby lek wpływał na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, jeżeli po podaniu preparatu wystąpią objawy takie jak zawroty głowy, uczucie splątania lub oszołomienia, pacjent nie powinien prowadzić samochodu i obsługiwać maszyn do momentu ustąpienia objawów.
