Vestibo - skład
1 tabl. zawiera 8 mg, 16 mg lub 24 mg dichlorowodorku betahistyny. Preparat zawiera laktozę jednowodną.
Reklama
Vestibo - działanie
Mechanizm działania betahistyny w chorobie Meniere`a nie jest jasny. Wykazano działanie agonistyczne betahistyny na receptory histaminowe H1 w obwodowych naczyniach krwionośnych. Betahistyna wywiera minimalny wpływ na wydzielanie soku żołądkowego (odpowiedź zależna od receptora H2). Skuteczność betahistyny w leczeniu zawrotów głowy może wynikać z jej zdolności do modyfikowania krążenia w uchu wewnętrznym lub z bezpośredniego działania na neurony jądra przedsionkowego. Poza tym betahistyna zwiększa przepuszczalność nabłonka płucnego. W niewielkim stopniu wpływa na czynność gruczołów zewnątrzwydzielniczych. Po podaniu doustnym betahistyna wchłania się całkowicie i największe stężenie betahistyny znakowanej izotopem 14C w osoczu krwi obserwowano po upływie około 1 h. Nie wiąże się lub wiąże się w niewielkim stopniu z białkami osocza. Metabolizowana jest w wątrobie. Ok. 85-90% dawki wydalane jest z moczem.
Reklama
Vestibo - wskazania
Leczenie choroby Meniere`a, której objawami mogą być zawroty głowy, szumy uszne, utrata słuchu i nudności. Objawowe leczenie zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego.
Reklama
Vestibo - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Betahistyna jest przeciwwskazana u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy. Jako syntetyczny analog histaminy może wywoływać uwalnianie amin katecholowych z guza, co może powodować wystąpienie ciężkiego nadciśnienia tętniczego.
Reklama
Vestibo - ostrzeżenia
Pacjenci z astmą oskrzelową, chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie wymagają uważnej kontroli w trakcie leczenia. Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku przepisywania betahistyny pacjentom z pokrzywką, wysypkami albo z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, ze względu na możliwość nasilenia tych objawów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim niedociśnieniem. Leku nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp)lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Vestibo - ciąża
Zaleca się unikać stosowania betahistyny w czasie ciąży. Niewiadomo czy betahistyna przenika do mleka kobiet karmiących. Należy ocenić potencjalne korzyści dla kobiety karmiącej i ryzyko dla dziecka. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność u szczurów.
Reklama
Vestibo - efekty uboczne
Często: bóle głowy, nudności i zaburzenia trawienia. Rzadko: kołatania serca. Częstość nieznana: sporadycznie senność. Po wprowadzeniu leku do obrotu. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, np. anafilaksja; łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe (np. wymioty, bóle żołądka i jelit, wzdęcia i gazy). Podawanie leku podczas posiłku lub zmniejszenie dawki z reguły łagodzi te dolegliwości. Skórne i podskórne reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka i świąd.
Vestibo - interakcje
Istnieje doniesienie o interakcji z etanolem i preparatem zawierającym pirymetaminę z dapsonem oraz inne doniesienie o nasileniu działania betahistyny w trakcie stosowania z salbutamolem. Betahistyna jest analogiem histaminy, interakcje betahistyny z lekami antyhistaminowymi mogą teoretycznie wpływać na skuteczność jednego z nich.
Vestibo - dawkowanie
Doustnie. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Tabl. 8 mg i 16 mg: początkowo 8 - 16 mg 3 razy na dobę. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 24 - 48 mg na dobę. Tabl. 24 mg: 12 – 24 mg 2 razy na dobę, przyjmowane z posiłkiem. Lek przyjmować podczas posiłku. Dawkowanie można dostosować indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Czasami poprawa stanu pacjenta może nastąpić dopiero po upływie kilku tygodni leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Brak dostępnych specyficznych badań klinicznych w tej grupie pacjentów, ale na podstawie doświadczenia po wprowadzeniu leku do obrotu wydaje się, że nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i watroby. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu można stwierdzić, że nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Betahistyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci w wieku poniżej 18 lat, ponieważ brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając je wystarczającą ilością płynu, podczas posiłku lub po posiłku. Tabl. 16 mg i 24 mg są podzielne.
Vestibo - uwagi
Betahistyna wskazana jest w chorobie Ménière ́ai leczeniu objawowym zawrotów głowy. Obie choroby mogą wpływać negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W badaniach klinicznych specjalnie prowadzonych w celu zbadania zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, betahistyna nie miała wpływu lub miała niewielki wpływ na te czynności.
