Vincristine Teva - skład
1 ml roztworu zawiera 1 mg siarczanu winkrystyny.
Reklama
Vincristine Teva - działanie
Cytostatyk, alkaloid barwinka różowego (Vinca rosea Linn). Hamuje tworzenie się w komórce wrzeciona kariokinetycznego. Wiążąc się z białkiem tworzącym mikrotubule - tubuliną, powoduje zatrzymanie mitozy w stadium metafazy, poprzez zapobieganie polimeryzacji tubuliny oraz następującego po niej powstawania mikrotubul, jak również poprzez pobudzanie depolimeryzacji istniejących mikrotubul. Winkrystyna może wpływać również na inne systemy komórkowe, takie jak synteza RNA i DNA, cykliczny AMP, biosynteza lipidów i kalmodulino-zależna Ca2+ ATPaza. Po wstrzyknięciu dożylnym, w ciągu 15-30 min, ponad 90% leku jest dystrybuowane z surowicy do tkanek i innych składników krwi. W niewielkim stopniu przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest metabolizowana w dużym stopniu w wątrobie przez enzymy cytochromu P-450, w tym CYP3A. Po podaniu dożylnym eliminacja ma przebieg trójfazowy, T0,5 w fazie początkowej, środkowej i końcowej wynoszą odpowiednio: 5 min, 2,3 h i 85 h (zakres 19-155 h). Około 80%dawki wydalane jest z kałem, 10-20% z moczem. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm i wydalanie winkrystyny są prawdopodobnie wolniejsze.
Reklama
Vincristine Teva - wskazania
W monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi w leczeniu: ostrej białaczki limfocytowej; chłoniaków złośliwych, w tym chłoniaków ziarniczych i nieziarniczych; szpiczaka mnogiego; nowotworów litych, z uwzględnieniem raka piersi (z przerzutami) i drobnokomórkowego raka płuc; mięsaka Ewinga, płodowego mięśniakomięsaka prążkowanokomórkowego, pierwotnych guzów neuroektodermalnych (takich jak rdzeniak czy nerwiak), guza Wilmsa i siatkówczaka; idiopatycznej plamicy małopłytkowej (ITP) - pacjenci z ITP odporną na splenektomię i krótkoterminowe leczenie adrenokortykosteroidami mogą wykazywać odpowiedź na winkrystynę, jednakże lek ten nie jest zalecany jako terapia podstawowa w tej chorobie; zalecane tygodniowe dawki winkrystyny podawane przez 3-4 tyg. wywoływały trwałą remisję u niektórych pacjentów, jednakże jeśli odpowiedź na lek nie wystąpi u pacjenta po podaniu 3-6 dawek, jest mało prawdopodobne, aby kolejne dawki preparatu przyniosły jakiekolwiek korzyści terapeutyczne.
Reklama
Vincristine Teva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. demielinizacyjna odmiana choroby Charcota-Mariego-Tootha). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Zaparcia lub zagrażająca niedrożność jelita, szczególnie u dzieci. Jednocześnie stosowana radioterapia obejmującą wątrobę.
Reklama
Vincristine Teva - ostrzeżenia
Lek powinien być podawany wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu cytostatykami. Podawać wyłącznie dożylnie; podanie inną drogą, np. dooponową może prowadzić do zgonu. W przypadku nieumyślnego dooponowego podania, konieczna jest natychmiastowa interwencja neurochirurgiczna i odpowiednie leczenie, aby zapobiec postępującemu paraliżowi prowadzącemu do zgonu. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z istniejącymi zaburzeniami neurologicznymi lub zaburzeniami czynności wątroby. Uważna obserwacja pacjenta jest konieczna w przypadku skojarzonego stosowania winkrystyny i leków o potencjalnym działaniu neurotoksycznym. Zaburzenia czynności wątroby mogą powodować zwiększenie stężenia winkrystyny we krwi oraz jej okresu półtrwania w osoczu, wraz z nasileniem działań niepożądanych. Neurotoksyczne działanie siarczanu winkrystyny może się sumować z działaniem innych środków neurotoksycznych lub ulec nasileniu wskutek napromieniania rdzenia kręgowego lub chorób neurologicznych. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej podatni na neurotoksyczne działanie winkrystyny. U pacjentów poddanych chemioterapii winkrystyną w skojarzeniu z lekami przeciwnowotworowymi o stwierdzonym działaniu rakotwórczym doszło do powstania wtórnych nowotworów złośliwych. Nie ustalono, jaką rolę w rozwoju tych nowotworów odegrała winkrystyna. Zaleca się stosowanie środków profilaktycznych zapobiegających zaparciom, w tym zmodyfikowanej diety i środków przeczyszczających, a w szczególności laktulozy. Należy zachować ostrożność podczas podawania winkrystyny pacjentom z chorobą niedokrwienną serca. Ponieważ zachodzi możliwość wystąpienia leukopenii, lekarz i pacjent powinni zwrócić uwagę na występowanie zakażenia. W przypadku wystąpienia leukopenii, należy zastosować odpowiednie środki oraz starannie rozważyć termin podania kolejnej dawki siarczanu winkrystyny. Przed podaniem każdej dawki należy wykonać pełne badanie morfologiczne krwi. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia leukopenii i trombocytopenii, konieczne jest uważniejsze monitorowanie w przypadku pacjentów, u których wcześniejsze leczenie lub sama choroba doprowadziły do zahamowania czynności szpiku kostnego. Ostre podwyższenie stężenia kwasu moczowego w surowicy krwi może wystąpić w okresie indukcji remisji ostrej białaczki. W związku z tym, stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi powinno być często oznaczane w ciągu pierwszych 3–4 tygodni leczenia lub też należy podjąć stosowne działania w celu zapobieżenia wystąpieniu neuropatii wywołanej przez kwas moczowy. Kobiety i mężczyźni wykazujący aktywność seksualną podczas (i do 6 miesięcy po zakończeniu) leczenia powinni stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży. Należy uważać, aby unikać kontaktu leku z oczami. Kontakt taki może powodować ciężkie podrażnienie lub owrzodzenie rogówki (szczególnie, gdy lek podawany jest pod ciśnieniem). W przypadku, gdy dojdzie do kontaktu z oczami, należy natychmiast przepłukać oczy dużą ilością wody. Jeżeli podrażnienie utrzymuje się, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem ogólnym lub okulistą. W razie przypadkowego kontaktu ze skórą, należy przepłukać skórę dużą ilością wody, następnie przemyć łagodnym mydłem i dokładnie spłukać wodą. Należy unikać wynaczynienia. W przypadku, gdy dojdzie do wynaczynienia, należy natychmiast wstrzymać wstrzykiwanie leku, a pozostałą dawkę wstrzyknąć do innej żyły. Miejscowe podanie hialuronidazy w dawce 250 j.m./ml (1 ml podskórnie w okolicy zmiany) oraz umiarkowane ogrzewanie miejsca, w którym doszło do wynaczynienia, może pomóc w rozprowadzeniu leku oraz ograniczyć dyskomfort i potencjalne zapalenie tkanki łącznej do minimum. Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg)we fiolce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Reklama
Vincristine Teva - ciąża
Nie zaleca się stosowania w ciąży, a szczególnie w I trymestrze (lek może działać teratogennie). Kobiety w wieku rozrodczym i mężczyźni muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia winkrystyną oraz przez 6 mies. po jego zakończeniu. Pacjentki, które zajdą w ciążę w trakcie leczenia powinny zostać poinformowane o zagrożeniach dla rozwoju płodu i znajdować się pod ścisłą obserwacją. Winkrystyna może wykazywać działania genotoksyczne - należy rozważyć możliwość skorzystania z poradnictwa genetycznego przez pacjentki, które zajdą w ciążę w trakcie leczenia winkrystyną, a także przez pacjentki, które planują urodzenia dziecka po zakończeniu terapii. Nie wiadomo, czy winkrystyna przenika do mleka kobiecego. Karmienie piersią musi zostać przerwane podczas leczenia winkrystyną. Leczenie winkrystyną może spowodować nieodwracalną bezpłodność. Odwracalność działania powodującego bezpłodność uzależniona jest od wieku pacjenta i podanej dawki leku. U mężczyzn leczonych złożoną chemioterapią z wykorzystaniem winkrystyny i prednizonu z cyklofosfamidem lub mechloretaminą i prokarbazyną, często obserwowano azoospermię. U kobiet leczonych chemioterapią z udziałem winkrystyny rzadziej zgłaszano zatrzymanie miesiączkowania. Pacjenci powinni zostać poinformowani o perspektywach dotyczących płodności w przyszłości. Pacjentom płci męskiej należy zalecić rozważenie przechowywania nasienia.
Reklama
Vincristine Teva - efekty uboczne
Bardzo często: łysienie (odwracalne po odstawieniu winkrystyny). Często: przemijająca trombocytoza, duszność i skurcz oskrzeli (szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania mitomycyny; objawy występują nagle; mogą mieć ciężki i zagrażający życiu przebieg), neuropatia obwodowa (postać mieszana ruchowo-czuciowa), nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha (w tym ból brzucha o charakterze kolkowym), azoospermia (obserwowano u mężczyzn leczonych złożoną chemioterapią z udziałem winkrystyny i prednizonu z cyklofosfamidem lub mechloretaminą i prokarbazyną), podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia. Niezbyt często: ciężkie zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, drgawki (często w połączeniu z nadciśnieniem; u dzieci donoszono o kilku przypadkach drgawek, po których wystąpiła śpiączka), toksyczność autonomicznego układu nerwowego, toksyczność OUN (zaburzenia świadomości, depresja, pobudzenie, bezsenność, splątanie, psychozy i halucynacje), głuchota, choroba wieńcowa, zawał mięśnia sercowego (u pacjentów, którzy wcześniej poddawani byli radioterapii śródpiersia), osłabienie apetytu, utrata masy ciała, anoreksja, biegunka, niedrożność porażenna jelit (szczególnie u małych dzieci), poliuria, dyzuria, zatrzymanie moczu w wyniku atonii pęcherza moczowego, hiperurykemia, nefropatia moczanowa, brak menstruacji, gorączka, zapalenie żył, ból, zapalenie tkanki łącznej i martwica występujące po podrażnieniu ściany naczynia lub wynaczynieniu w trakcie podawania preparatu. Rzadko: reakcje alergiczne (anafilaksja, wysypka i obrzęk), nadciśnienie, niedociśnienie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, martwica i (lub) perforacja jelit, choroba zarostowa żył wątrobowych (szczególnie u dzieci), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), ból głowy. Bardzo rzadko: zapalenie trzustki, nietrzymanie moczu. Ponadto: nieodwracalna bezpłodność (częściej u mężczyzn, niż u kobiet), leukoencefalopatia. Opisywano przypadki ciężkiego skurczu oskrzeli i duszności po leczeniu alkaloidami barwinka, w niektórych przypadkach w połączeniu z mitomycyną C. U pacjentów leczonych winkrystyną w skojarzeniu z innymi cytostatykami o znanym działaniu rakotwórczym, dochodziło do rozwoju wtórnych nowotworów złośliwych. Neurotoksyczność - jest zależna od dawki i wieku pacjenta. Na początku występują tylko zaburzenia czuciowe i parestezja, w dalszym toku leczenia - nerwobóle, m.in. żuchwy i jąder, a następnie zaburzenia motoryczne. U pacjentów kontynuujących leczenie opisywano zniesienie odruchów głębokich, zespół opadającej stopy, słabość mięśni, ataksję i porażenia. Winkrystyna może wpłynąć na nerwy czaszkowe, prowadząc do niedowładu i (lub) porażenia poszczególnych mięśni kontrolowanych przez nerwy czaszkowe, bez jednoczesnego osłabienia innych mięśni. Porażenie nerwu czaszkowego i osłabienie mięśni krtani może powodować zachrypnięcie oraz niedowład strun głosowych wraz z zagrażającym życiu obustronnym niedowładem strun głosowych. Osłabienie mięśni zewnątrzgałkowych oczu może powodować opadanie powiek oraz neuropatię oczną i zewnątrzgałkową. Opisywano przypadki przemijającej ślepoty korowej. Winkrystyna wywołuje również toksyczność układu autonomicznego oraz OUN, choć rzadziej niż neuropatię obwodową. Obserwowano przypadki podwójnego widzenia oraz atrofii ocznej.
Vincristine Teva - interakcje
U pacjentów stosujących winkrystynę i leki przeciwzakrzepowe należy zwiększyć częstotliwość monitorowania INR. Inhibitory CYP3A4 i (lub) glikoproteiny P, takie jak: rytonawir, nelfinawir, ketokonazol, itrakonazol, erytromycyna, cyklosporyna, nifedypina, nefazodon, mogą zwiększać stężenie winkrystyny we krwi, nasilając jej toksyczność. Winkrystyna może zmniejszać stężenie fenytoiny we krwi, zwiększając ryzyko wystąpienia drgawek - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane; jeśli nie można go uniknąć, dawkę fenytoiny należy dostosować na podstawie oznaczeń stężenia we krwi. Może zmniejszać wchłanianie digoksyny, osłabiając jej działanie terapeutyczne - zalecana jest ostrożność i, w razie potrzeby, odpowiednie dostosowanie dawki digoksyny. Możliwe są interakcje farmakodynamiczne z innymi lekami cytostatycznymi: nasilenie działania terapeutycznego oraz toksycznego. Stosowanie winkrystyny z innymi lekami mielotoksycznymi, takimi jak doksorubicyna (szczególnie w skojarzeniu z prednizonem) może nasilić działanie hamujące czynność szpiku kostnego. Z lekami neurotoksycznymi (izoniazyd i L-asparaginaza, cyklosporyna A) - może powodować ciężką i długotrwałą neuropatię obwodową (zachować ostrożność podczas terapii skojarzonej). Z mitomycyną C - mogą wystąpić ostre reakcje oddechowe. Z cyklosporyną i takrolimusem - może wystąpić nadmierne działanie immunosupresyjne wraz z ryzykiem wystąpienia limfoproliferacji. Z czynnikami stymulującymi powstawanie kolonii granulocytów (G-CSF, GM-CSF) - mogą wystąpić atypowe neuropatie z uczuciem kłucia lub pieczenia w dystalnych częściach kończyn. Radioterapia może nasilać obwodową neurotoksyczność winkrystyny. Winkrystyna podawana z daktomycyną u pacjentów z guzem Wilmsa powodowała ciężką toksyczność wątrobową. W skojarzeniu z bleomycyną może powodować zespół Raynauda w sposób zależny od dawki. Stosowanie winkrystyny może osłabiać odpowiedź immunologiczną organizmu na szczepionki. Odstęp czasu pomiędzy odstawieniem leków immunosupresyjnych (w tym winkrystyny) a odzyskaniem zdolności organizmu do normalnej reakcji na szczepionkę zależy od intensywności działania i rodzaju leku immunosupresyjnego, choroby podstawowej oraz innych czynników i wynosi szacunkowo od 3 mies. do 1 roku. Leczenia winkrystyną i jednoczesne podawanie szczepionki z żywymi wirusami może doprowadzić do nasilenia replikacji i działań niepożądanych szczepionki - pacjenci mogą być szczepieni z zachowaniem najwyższej ostrożności, po wnikliwej ocenie stanu hematologicznego oraz za zgodą lekarza prowadzącego; pacjenci chorzy na białaczkę w okresie remisji nie powinni przyjmować szczepionek z żywymi wirusami przez okres co najmniej 3 mies. od ostatniej chemioterapii.
Vincristine Teva - dawkowanie
Wyłącznie dożylnie. Podawać pod ścisłym nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu preparatami cytostatycznymi. Należy zachować szczególną ostrożność przy obliczaniu i podawaniu dawki siarczanu winkrystyny, ponieważ przedawkowanie może mieć bardzo poważne następstwa, prowadząc nawet do zgonu. W monoterapii kolejne dawki winkrystyny powinny być podawane w odstępach tygodniowych. W przypadku skojarzenia z innymi lekami przeciwnowotworowymi, częstość dawkowania zależy od ustalonego protokołu. Dorośli: zwykle 1,4 mg/m2 (maksymalnie 2 mg) raz na tydz. Dzieci: 1,5-2,0 mg/m2 raz na tydz.; dla dzieci o mc. do 10 kg, zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 0,05 mg/kg mc. raz na tydz. Leczenie winkrystyną należy przerwać w przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności; jeżeli objawy zmniejszą się po odstawieniu leku, można wznowić leczenie stosując 50% dawki. Dawki nie należy zwiększać ponad poziom zapewniający korzyści terapeutyczne. Zasadniczo, indywidualne dawki nie powinny przekraczać 2 mg. Przed i po podaniu każdej dawki leku należy zbadać liczbę białych krwinek. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub stężeniem bilirubiny bezpośredniej we krwi >3 mg/100 ml, zaleca się zmniejszenie dawki o 50%; zaleca się zmniejszenie dawek u pacjentów z żółtaczką mechaniczną lub innymi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Lek podaje się przez wlew dożylny lub szybkie wstrzyknięcie dożylne (bolus) trwające co najmniej 1 min przez podłączoną linię infuzyjną. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby nie dopuścić do infiltracji tkanek podskórnych. W przypadku wynaczynienia, należy natychmiast przerwać podawanie leku, a pozostałą porcję leku podać do innej żyły. Wstrzyknięcie hialuronidazy (w dawce 250 IU/ml) w miejsce wynaczynienia może złagodzić dolegliwości.
Vincristine Teva - uwagi
Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Preparat należy przechowywać w temp. 2-8st.C.
