Visudyne - skład
1 fiolka zawiera 15 mg werteporfiny. Po rozpuszczeniu 1 ml zawiera 2 mg werteporfiny a 7,5 ml roztworu po rekonstytucji zawiera 15 mg werteporfiny.
Reklama
Visudyne - działanie
Werteporfina, określana także jako monokwasy pochodne benzoporfiryny (BPD-MA) składa się z mieszaniny równie aktywnych izomerów BPD-MAC oraz BPD-MAD w stosunku 1:1. Jest stosowana jako lek aktywowany światłem (uwrażliwiający na światło). W wyniku aktywacji powstaje nietrwały, bardzo reaktywny tlen w postaci atomowej, powodujący uszkodzenie struktur biologicznych w obszarze do którego może dyfundować, co prowadzi do miejscowego zamknięcia naczyń, uszkodzenia komórek, a w pewnych warunkach do śmierci komórek. Selektywność terapii fotodynamicznej (PDT) z zastosowaniem werteporfiny opiera się na zlokalizowanej ekspozycji na światło oraz na wybiórczym i szybkim wychwycie i retencji werteporfiny przez szybko dzielące się komórki, w tym komórki śródbłonka nowotworzących się naczyń naczyniówki. Cmax we krwi po 10-minutowej infuzji, w dawce 6 mg/m2 pc. lub 12 mg/m2 pc., wyniosło odpowiednio 1,5 µg/ml i 3,5 µg/ml. 90% werteporfiny wiąże się z białkami osocza, a 10% z komórkami krwi, z czego bardzo mała część jest związana z błonami komórkowymi. Grupa estrowa werteporfiny jest hydrolizowana przez esterazy osoczowe i wątrobowe, co prowadzi do powstania dwukwasu pochodnego benzoporfiryny (BPD-DA). BPD-DA jest także fotouczulaczem, ale jego ekspozycja układowa jest mała. T0,5 werteporfiny w fazie eliminacji z osocza wynosi 5-6 h. Lek jest wydalany z żółcią.
Reklama
Visudyne - wskazania
Leczenie dorosłych pacjentów z wysiękowym (mokrym) zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem (AMD) z dominująco klasyczną postacią poddołkowej neowaskularyzacji podsiatkówkowej (CNV) lub dorosłych pacjentów z poddołkową neowaskularyzacją podsiatkówkową występującą w przebiegu patologicznej krótkowzroczności.
Reklama
Visudyne - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na werteporfinę lub pozostałe składniki preparatu. Porfiria. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Reklama
Visudyne - ostrzeżenia
Pacjenci, którzy otrzymali lek stają się nadwrażliwi na światło przez 48 h po infuzji. W tym okresie powinni unikać ekspozycji nieosłoniętej skóry, oczu lub innych części ciała na światło słoneczne lub silne światło w pomieszczeniach, takich jak solarium, jaskrawe oświetlenie halogenowe lub oświetlenie o dużej mocy stosowane w salach operacyjnych lub gabinetach stomatologicznych. W ciągu 48 h po podaniu leku należy także unikać dłuższej ekspozycji na światło emitowane przez takie urządzenia medyczne jak np. oksymetry pulsacyjne. Jeśli pacjenci muszą przebywać na zewnątrz budynków w świetle dziennym w okresie pierwszych 48 h po zastosowaniu leku, muszą chronić skórę i oczy, nosząc odpowiednią ochraniającą odzież i ciemne okulary. Preparaty chroniące przed promieniowaniem UV światła słonecznego nie zabezpieczają przed wystąpieniem reakcji nadwrażliwości na światło. Rozproszone światło w pomieszczeniach nie stanowi zagrożenia. Pacjenci nie powinni przebywać w ciemności i należy ich zachęcać do ekspozycji skóry na działanie rozprosznego światła w pomieszczeniach, ponieważ sprzyja to szybkiej eliminacji leku przez skórę w procesie nazywanym "fotowybielaniem". Zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub niedrożnością dróg żółciowych - brak doświadczenia w leczeniu takich pacjentów; możliwe jest zwiększenie ekspozycji na werteporfinę. Nie należy ponownie stosować leku u pacjentów, u których występuje znaczne pogorszenie widzenia (odpowiednik 4 lub więcej linii) w okresie tygodnia od pierwszej kuracji, przynajmniej do czasu, kiedy widzenie poprawi się do stanu sprzed leczenia; należy starannie rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko dalszego leczenia. W razie wystąpienia wynaczynienia należy natychmiast przerwać infuzję. W celu uniknięcia wynaczynienia należy przed rozpoczęciem monitorowanej infuzji założyć do największej dostępnej żyły przedramienia dostęp dożylny zapewniający swobodny przepływ, najlepiej do żyły pośrodkowej zgięcia łokciowego. Nie zaleca się wprowadzania kaniuli do małych żył na grzbiecie ręki. Reakcje wazowagalne jak i reakcje nadwrażliwości są związane z objawami ogólnymi, takimi jak omdlenie, pocenie się, zawroty głowy, osutka, duszność, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca oraz zmiany ciśnienia krwi i częstości akcji serca. U pacjentów przyjmujących lek obserwowano przypadki reakcji anafilaktycznych. Należy zachować ostrożność, jeżeli rozważa się stosowanie leku u pacjentów w znieczuleniu ogólnym. W czasie infuzji pacjenci powinni być pod ścisłym nadzorem medycznym. Lek zawiera butylohydroksytoluen, który może być drażniący dla oczu, skóry i błon śluzowych.
Reklama
Visudyne - ciąża
Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy podawać preparatu matkom karmiącym lub należy przerwać karmienie piersią na okres 48 h po jego podaniu. Płodność. Brak danych dotyczących wpływu werteporfiny na płodność u ludzi. W badaniach przedklinicznych nie obserwowano upośledzenia płodności i genotoksyczności. Pacjenci w wieku rozrodczym powinni być świadomi braku danych na temat płodności, a preparat powinien być stosowany wyłącznie po indywidualnym rozważeniu korzyści i ryzyka.
Reklama
Visudyne - efekty uboczne
Często: nadwrażliwość (donoszono o występowaniu reakcji wazowagalnych i reakcji nadwrażliwości, związanych z infuzją; objawy ogólne mogą obejmować ból głowy, złe samopoczucie, omdlenia, nadmierne nawodnienie, zawroty głowy, wysypkę, pokrzywkę, świąd, duszność, zaczerwienienie, zmiany ciśnienia tętniczego i częstości akcji serca; w rzadkich przypadkach reakcje te mogą być ciężkie i mogą wystąpić drgawki), hipercholesterolemia, omdlenie, ból i zawroty głowy, znaczące zmniejszenie ostrości wzroku, zaburzenia widzenia (takie jak obniżenie ostrości wzroku, rozmazane, niewyraźne widzenie lub błyski w oczach, ubytki w polu widzenia, takie jak mroczki, szara lub ciemna otoczka i czarne punkty), duszność, nudności, reakcje nadwrażliwości na światło, ból w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia, wylew krwi w miejscu wstrzyknięcia, osłabienie, ból w klatce piersiowej związany z infuzją (może promieniować na inne obszary, włączając, lecz nie ograniczając się do miednicy, obręczy barkowej czy żeber), reakcje związane z infuzją dożylną, głównie przedstawiane jako ból pleców. Niezbyt często: hiperestezja, odwarstwienie siatkówki, wylew siatkówkowy, wylew do ciała szklistego, obrzęk siatkówki, nadciśnienie tętnicze, wysypka, pokrzywka, świąd, nadwrażliwość w miejscu wstrzyknięcia, krwotok w miejscu wstrzyknięcia, przebarwienie w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, ból. Rzadko: niedokrwienie siatkówki (brak perfuzji w naczyniach siatkówki lub naczyniówki), złe samopoczucie. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, reakcje wazowagalne, odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki, obrzęk plamki, obrzęk siatkówki, zawał mięśnia sercowego (głównie u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie, czasami w ciągu 48 h po infuzji), pęcherzyki w miejscu wstrzyknięcia, martwica w miejscu wstrzyknięcia.
Visudyne - interakcje
Należy zachować ostrożność stosując werteporfinę jednocześnie z innymi lekami uwrażliwiającymi na światło (np. tetracyklinami, sulfonamidami, pochodnymi fenotiazyny, sulfonylomocznika, lekami przeciwcukrzycowymi, tiazydowymi lekami moczopędnymi, gryzeofulwiną), ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło. Blokery kanału wapniowego, polimyksyna B i radioterapia wywołują zmiany w śródbłonku naczyń - w oparciu o dane teoretyczne, mimo braku danych klinicznych, takie środki mogą spowodować zwiększenie wychwytu werteporfiny do tkanek podczas jednoczesnego stosowania. Dane teoretyczne sugerują, że antyoksydanty (np. β-karoten) lub zmiatacze wolnych rodników (np. dimetylosulfotlenek (DMSO), mrówczan, mannitol lub alkohol) mogą tłumić aktywność rodników tlenowych generowanych przez werteporfinę, powodując osłabienie działania werteporfiny. Ponieważ okluzja naczyń stanowi główny mechanizm działania werteporfiny istnieje teoretyczna możliwość, że leki rozszerzające naczynia lub zmniejszające krzepnięcie i agregację płytek (np. inhibitory tromboksanu A2) mogą hamować działanie werteporfiny. Preparat wytrąca się w roztworach soli - nie używać roztworu fizjologicznego NaCl i innych roztworów do podawania pozajelitowego.
Visudyne - dawkowanie
Lek powinien być stosowany tylko przez lekarzy okulistów, mających doświadczenie w leczeniu pacjentów ze zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem lub patologiczną krótkowzrocznością. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Terapia fotodynamiczna przebiega w 2 etapach. Pierwszy etap: 10-minutowa infuzja dożylna preparatu w dawce 6 mg/m2 pc., rozcieńczonego w 30 ml roztworu do infuzji. Preparat należy rozpuścić w 7 ml wody do wstrzykiwań, aby uzyskać 7,5 ml roztworu o stężeniu 2 mg/ml. W celu uzyskania dawki 6 mg/m2 pc., należy rozcieńczyć odpowiednią ilość roztworu preparatu 5% roztworem glukozy do wstrzykiwań do końcowej objętości 30 ml. Nie używać roztworu NaCl. Po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu roztwór należy chronić przed światłem do czasu podania; rozcieńczony roztwór należy podać w ciągu maksymalnie 4 h od sporządzenia. Drugi etap: aktywacja preparatu światłem dokładnie w 15 min od rozpoczęcia infuzji. W tym celu stosuje się laser diodowy, wytwarzający światło czerwone bez oddziaływania termicznego (długość fali 689 nm +/- 3 nm). Przy zalecanym natężeniu światła 600 mW/cm2, wymagana dawka światła 50 J/cm2 jest dostarczana w ciągu 83 s. Największy wymiar liniowy zmiany o charakterze neowaskularyzacji podsiatkówkowej określa się za pomocą angiografii fluoresceinowej i fotografii dna oka. Zaleca się stosowanie kamer do badania dna oka z powiększeniem w zakresie 2,4-2,6 raza. Ognisko leczenia powinno obejmować wszystkie zmiany o charakterze neowaskularyzacji, krew i (lub) zablokowaną fluorescencję. Aby zapewnić leczenie słabo zaznaczonych granic zmian, należy dodać 500 µm marginesu wokół widocznej zmiany. W kierunku donosowym ognisko leczenia musi być oddalone o co najmniej 200 µm od krawędzi skroniowej tarczy nerwu wzrokowego. Maksymalna wielkość ogniska stosowana w pierwszym cyklu leczenia w badaniach klinicznych wynosiła 6400 µm. W leczeniu zmian większych od maksymalnej wielkości ogniska leczenia, należy stosować światło na możliwie największy obszar czynnej zmiany. Badania kontrolne u pacjentów należy wykonywać co 3 miesiące. W przypadku nawrotów przecieku z nowoutworzonych naczyń naczyniówki, można powtarzać leczenie preparatem do 4 razy w roku. Szczególne grupy pacjentów. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Należy ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością watroby lub niedrożnością dróg żółciowych. Werteporfina jest wydalana głównie przez drogi żółciowe (wątrobę), jest możliwe zwiększenie ekspozycji na werteporfinę. Ekspozycja na werteporfinę nie jest znacząco zwiększona u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby i nie wymaga dostosowania dawki. Sposób podania. Infuzja dożylna.
Visudyne - uwagi
Po zastosowaniu preparatu u pacjentów mogą wystąpić przejściowe zaburzenia widzenia - nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu ustąpienia tych objawów.
