Xefo Rapid - skład
1 tabl. powl. zawiera 8 mg lornoksykamu.
Reklama
Xefo Rapid - działanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny o działaniu przeciwbólowym z grupy oksykamów. Działa poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn (hamowanie aktywności cyklooksygenazy) prowadzące do zmniejszenia wrażliwości obwodowych nocyceptorów i redukcji nasilenia reakcji zapalnej. Możliwe jest również działanie na poziomie nocyceptorów centralnych, niezależne od efektu przeciwzapalnego. Szybko i niemal całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, Cmax występuje po ok. 30 min, biodostępność wynosi 90-100%. Wiąże się z białkami osocza w 99%. Jest intensywnie metabolizowany w wątrobie (głównie z udziałem CYP2C9) do nieaktywnego 5-hydroksylornoksykamu. U osób o wolnym metabolizmie CYP2C9 może występować znacznie zwiększone stężenie substancji macierzystej we krwi. Jest wydalany z kałem (50%) i moczem (42%), głównie w postaci 5-hydroksylornoksykamu. Średni T0,5 w fazie eliminacji wynosi 3-4 h.
Reklama
Xefo Rapid - wskazania
Krótkotrwałe leczenie ostrego bólu o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego.
Reklama
Xefo Rapid - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lornoksykam lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość (astma oskrzelowa, zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka) na inne NLPZ, w tym kwas acetylosalicylowy. Trombocytopenia. Ciężka niewydolność serca. Krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie z naczyń mózgowych lub inne powikłania krwotoczne. Perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego związane z leczeniem NLPZ w przeszłości. Czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie (co najmniej 2-krotne rozpoznanie owrzodzenia bądź krwawienia). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (stężenie kreatyniny we krwi >700 μmol/l). III trymestr ciąży.
Reklama
Xefo Rapid - ostrzeżenia
Ryzyko krwawienia, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego zwiększa się w przypadku stosowania dużych dawek NLPZ, u osób w podeszłym wieku, u osób z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy była ona powikłana krwawieniem lub perforacją oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia (takie jak: doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI lub leki przeciwpłytkowe, w tym kwas acetylosalicylowy w małej dawce) - w tych grupach pacjentów niezbędny jest ścisły nadzór lekarski i zachowanie szczególnej ostrożności, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę lornoksykamu oraz rozważyć leczenie skojarzone z lekami o działaniu gastroprotekcyjnym (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Zaleca się monitorowanie objawów klinicznych w regularnych odstępach czasu. Jednoczesne stosowanie lornoksykamu z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami COX-2 nie jest zalecane. Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej i przez najkrótszy czas konieczny do złagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów: z zaburzeniami czynności nerek w stopniu od łagodnego (stężenie kreatyniny we krwi 150-300 μmol/l) do umiarkowanego (stężenie kreatyniny we krwi 300-700 μmol/l), z uwagi na zależność nerkowego przepływu krwi od działania prostaglandyn; z zaburzeniami krzepnięcia krwi lub tendencją do krwawień (kontrolować objawy kliniczne i wyniki badań laboratoryjnych, np. APTT); z zaburzenia czynności wątroby (ryzyko zwiększenia stężenia leku we krwi podczas leczenia dawkami 12-16 mg/dobę, regularnie monitorować objawy kliniczne i wyniki badań laboratoryjnych); w wieku >65 lat, zwłaszcza w okresie pooperacyjnym (monitorować czynności nerek i wątroby, ponadto u tych pacjentów istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie krwawień i perforacji przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do zgonu); z chorobami przewodu pokarmowego takimi, jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna (ryzyko zaostrzenia przebiegu choroby); z astmą oskrzelową obecnie lub w wywiadzie (ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli); z toczniem rumieniowatym układowym lub mieszaną chorobą tkanki łącznej (ryzyko wystąpienia jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych); z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie bądź łagodną lub umiarkowaną zastoinową niewydolnością serca (ryzyko zatrzymania płynów i obrzęków). Wyniki badań klinicznych i epidemiologicznych wskazują, że niektóre NLPZ (szczególnie stosowane długotrwale w dużych dawkach) mogą nieznacznie nasilać ryzyko występowania zatorów tętnic (np. zawału serca lub udaru naczyniowego mózgu); dostępne ograniczone dane kliniczne nie pozwalają wykluczyć takiego zagrożenia w przypadku stosowania lornoksykamu. Leczenie lornoksykamem można rozpocząć dopiero po starannej analizie wskazań u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, stabilną chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych i (lub) mózgowych. Należy również wnikliwie rozważyć wskazania do długotrwałego leczenia, u pacjentów z czynnikiem ryzyka choroby sercowo-naczyniowej (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Monitorowanie czynności nerek jest wskazane u pacjentów, u których wykonano rozległy zabieg chirurgiczny, rozpoznano niewydolność serca, leczonych diuretykami lub lekami o przypuszczalnym lub potwierdzonym działaniu uszkadzającym nerki. U pacjentów leczonych długotrwale (>3 mies.) należy regularnie kontrolować morfologię (hemoglobina), czynności nerek (kreatynina) i aktywności enzymów wątrobowych. Należy przerwać stosowanie lornoksykamu, jeśli utrzymują się nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby, nerek lub innych wskaźników w badaniach laboratoryjnych; w razie wystąpienia krwotoku z przewodu pokarmowego czy owrzodzenia; a także po wystąpieniu pierwszych objawów nadwrażliwości, takich jak: wysypka skórna, zmiany na błonach śluzowych. Unikać stosowania lornoksykamu w przypadku wystąpienia ospy wietrznej (ryzyko nasilenia ciężkich powikłań zakażeń skóry oraz tkanek miękkich). Nie zaleca się stosowania lornoksykamu u dzieci i młodzieży < 18 lat (brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności).
Reklama
Xefo Rapid - ciąża
Nie należy podawać lornoksykamu w I i II trymestrze ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne (ryzyko poronień i występowanie wad wrodzonych serca u płodu; na wzrost ryzyka wpływa zwiększenie dawki i czasu trwania leczenia). Stosowanie w III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane (u płodu lek może powodować nadciśnienie płucne z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego oraz zaburzenia czynności nerek; u matki i noworodka może wydłużać czas krwawienia; u matki może hamować kurczliwość macicy powodując wydłużenie porodu). Nie stosować w okresie karmienia piersią (brak danych dotyczących przenikania leku do mleka kobiet karmiących). Stosowanie lornoksykamu może zaburzać płodność u kobiet - w przypadku kobiet mających trudność z zajściem w ciążę lub badanych w związku z niepłodnością należy rozważyć zakończenie stosowania lornoksykamu; nie zaleca się podawania leku kobietom planującym ciążę.
Reklama
Xefo Rapid - efekty uboczne
Najczęściej opisywane działania niepożądane to owrzodzenia przewodu pokarmowego, perforacja lub krwawienia, które niekiedy, szczególnie u osób w podeszłym wieku, mogą zakończyć się zgonem. Często: łagodne, przemijające bóle głowy, zawroty głowy, zapalenie spojówek, nudności, ból brzucha, niestrawność, biegunka, wymioty. Niezbyt często: jadłowstręt, zmiana masy ciała, bezsenność, depresja, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, szumy uszne, kołatanie serca, częstoskurcz, niewydolność serca, nagłe zaczerwienienie skóry, obrzęk, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcia, wzdęcia, odbijania ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenie żołądka, ból nadbrzusza, owrzodzenie dwunastnicy, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wysypka, świąd, nadmierne pocenie się, wysypka rumieniowata, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, łysienie, ból stawów, złe samopoczucie, obrzęk twarzy. Rzadko: zapalenie gardła, niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, wydłużenie czasu krwawienia, nadwrażliwość, reakcje rzekomoalergiczne, anafilaksja, dezorientacja, zdenerwowanie, pobudzenie, senność, parestezje, zaburzenia smaku, drżenie, migrena, zaburzenia widzenia, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, krwotok, krwiak, duszność, kaszel, skurcz oskrzeli, smoliste stolce, krwawe wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej przełyku, refluks żołądkowo-przełykowy, trudności w przełykaniu, aftowe zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, perforacja owrzodzenia trawiennego, krwotok z przewodu pokarmowego, zapalenie skóry, wyprysk, plamica, ból kości, kurcze i ból mięśni, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększone stężenie azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi, osłabienie. Bardzo rzadko: wybroczyny krwawe, neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z toczniem układowym rumieniowatym i mieszaną chorobą tkanki łącznej, hepatotoksyczność (objawiająca się np. zaburzeniami czynności wątroby, zapaleniem wątroby, żółtaczką i cholestazą), reakcje pęcherzowe i przebiegające z obrzękiem, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, przyspieszenie wystąpienia ostrej niewydolności nerek u pacjentów, u których utrzymanie przepływu krwi przez nerki zależne jest od prostaglandyn. Opisywano przypadki działania nefrotoksycznego, w tym zapalenie nerek i zespół nerczycowy charakterystyczne dla leków z grupy NLPZ. Niektóre NLPZ (szczególnie podawane długotrwale i w dużych dawkach) mogą zwiększać ryzyko zatorów tętnic (np. zatorów serca lub udaru naczyniowego mózgu). Wyjątkowo, może wystąpić poważne, powikłane zakażenie skóry oraz tkanek miękkich w trakcie chorowania na ospę wietrzną. Może też wystąpić zaostrzenie przebiegu zapalenie jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna.
Xefo Rapid - interakcje
Lornoksykam może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, np. warfaryny - należy kontrolować wartości INR. Zmniejsza skuteczność leczenia fenprokumonem. Stosowany z heparyną podczas znieczulenia podpajęczynówkowego lub nadtwardówkowego zwiększa ryzyko wystąpienia krwiaka śródrdzeniowego bądź nadtwardówkowego. Stosowany z kortykosteroidami, z lekami przeciwpłytkowymi, z innymi NLPZ lub z SSRI zwiększa ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego; z antybiotykami chinolonowymi zwiększa ryzyko napadów padaczkowych; z pochodnymi sulfonylomocznika (np. glibenklamidem) zwiększa ryzyko hipoglikemii. Lornoksykam zmniejsza działanie hipotensyjne inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II, β-blokerów. Zmniejsza działanie diuretyczne i hipotensyjne diuretyków pętlowych, tiazydowych i oszczędzających potas. Zmniejsza klirens nerkowy digoksyny. Zwiększa stężenie metotreksatu we krwi, nasilając jego toksyczność - należy ściśle monitorować stan pacjenta. Zmniejsza klirens nerkowy litu, nasilając jego toksyczność - konieczne jest monitorowanie stężenia litu, szczególnie po rozpoczęciu i zakończeniu leczenia oraz w okresie modyfikacji dawki. Zwiększa stężenie cyklosporyny we krwi i nasila jej działanie nefrotoksyczne - podczas leczenia skojarzonego należy monitorować czynność nerek. Nasila nefrotoksyczność takrolimusu - podczas leczenia skojarzonego należy monitorować czynność nerek. Zmniejsza klirens nerkowy pemetreksedu nasilając jego działanie toksycznego na nerki i układ pokarmowy oraz mielosupresję. Leki indukujące lub hamujące CYP2C9 mogą wpływać na stężenie lornoksykamu. Cymetydyna zwiększa stężenia lornoksykamu we krwi. Nie wykazano interakcji z ranitydyną ani lekami zobojętniającymi sok żołądkowy. Pokarm może zmniejszać wchłanianie lornoksykamu o około 20% i wydłużać Tmax.
Xefo Rapid - dawkowanie
Doustnie. Ostre dolegliwości bólowe: 8-16 mg (w dawkach po 8 mg); w 1. dniu leczenia podaje się dawkę początkową 16 mg, a następnie po 12 h można dodatkowo podać 8 mg; po zakończeniu 1. dnia leczenia maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg/dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w wieku >65 lat z prawidłową czynnością wątroby i nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zaleca się zmniejszenie częstotliwości podawania do podania raz na dobę. Sposób podania. Tabletki należy popijać wodą. Gdy wymagany jest szybki początek działania (ustąpienie bólu), leku nie należy przyjmować z pokarmem, gdyż opóźnia on wchłanianie leku.
Xefo Rapid - uwagi
Jeżeli w trakcie leczenia lornoksykamem wystąpią zawroty głowy i (lub) senność, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
