Xelevia - skład
1 tabl. powl. zawiera 100 mg sitagliptyny w postaci fosforanu jednowodnego.
Reklama
Xelevia - działanie
Doustny lek hipoglikemizujący z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4). Sitagliptyna poprzez hamowanie aktywności DPP-4 zapobiega hydrolizie hormonów z grupy inkretyn (GLP-1 i GIP), zwiększając ich stężenie w surowicy krwi. Powoduje to zwiększenie reaktywności komórek beta i zwiększenie biosyntezy oraz uwalniania insuliny. Ponadto dochodzi do zmniejszenia wydzielania glukagonu przez komórki alfa trzustki. U pacjentów z cukrzycą typu 2 lek powoduje zmniejszenie wartości HbA1c oraz zmniejszenie stężenia glukozy na czczo i po posiłku. Po podaniu doustnym szybko się wchłania z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w surowicy występuje w ciągu 1-4 h od podania. Bezwzględna biodostępność wynosi ok. 87%. Posiłki nie wpływają na farmakokinetykę. Lek wiąże się z białkami osocza w 38%. 87% dawki leku wydalane jest z moczem z czego ok. 79% w postaci niezmienionej a 16% - w postaci metabolitów, metabolizm leku ma drugorzędne znaczenie; 13% dawki wydalane jest z kałem. Głównym enzymem odpowiedzialnym na ograniczony metabolizm jest CYP3A4 z udziałem CYP2C8. Rzeczywisty końcowy T0,5 po podaniu doustnym 100 mg wynosi ok. 12,4 h.
Reklama
Xelevia - wskazania
Cukrzyca typu 2 u pacjentów dorosłych w celu poprawy kontroli glikemii: w monoterapii - u pacjentów nieodpowiednio kontrolowanych wyłącznie dietą i ćwiczeniami fizycznymi, u których stosowanie metforminy jest niewłaściwe z powodu przeciwwskazań lub nietolerancji. W dwuskładnikowej terapii doustnej w skojarzeniu z: metforminą w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz stosowanie jedynie metforminy nie wystarczają do odpowiedniej kontroli glikemii; z sulfonylomocznikiem w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz stosowanie jedynie maksymalnej tolerowanej dawki sulfonylomocznika nie wystarczają do odpowiedniej kontroli glikemii oraz w przypadku, gdy stosowanie metforminy jest niewłaściwe z powodu przeciwwskazań lub nietolerancji; z agonistą receptora PPARγ (tj. tiazolidynedionem), jeśli zastosowanie agonisty receptora PPARγ jest wskazane i kiedy stosowanie diety i ćwiczeń fizycznych w połączeniu z agonistą receptora PPARγ w monoterapii nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii. W trójskładnikowej terapii doustnej w skojarzeniu z: sulfonylomocznikiem i metforminą w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz stosowanie tych leków nie wystarczają do odpowiedniej kontroli glikemii; z agonistą receptora PPARγ i metforminą, kiedy zastosowanie agonisty receptora PPARγ jest wskazane i kiedy stosowanie diety i ćwiczeń fizycznych w połączeniu z tymi lekami nie wystarczają do odpowiedniej kontroli glikemii. Preparat jest także wskazany do stosowania jako lek uzupełniający w stosunku do insuliny (z metforminą lub bez), kiedy dieta i ćwiczenia fizyczne w połączeniu ze stałymi dawkami insuliny nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii.
Reklama
Xelevia - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Xelevia - ostrzeżenia
Preparatu nie stosować u pacjentów z cukrzycą typu 1 oraz w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu odnotowano spontaniczne zgłoszenia wystąpienia ostrego zapalenia trzustki - w przypadku podejrzenia zapalenia trzustki należy odstawić preparat oraz inne potencjalnie budzące wątpliwości leki. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, a także u pacjentów ze schyłkową niewydolnościa nerek wymagających stosowania hemodializy lub dializy otrzewnowej zaleca sie odpowiednie zmniejszenie dawki preparatu. Przed zastosowaniem sitagliptyny w skojarzeniu z innym lekiem przeciwcukrzycowym należy sprawdzić warunki stosowania tego leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Brak badań dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Przy jednoczesnym stosowaniu z sulfonylomocznikiem lub insuliną istnieje zwiększone ryzyko hipoglikemii. W przypadku podejrzenia rekacji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie preparatu, zbadać czy są możliwe inne przyczyny zdarzenia oraz zastosować alternatywną metodę leczenia cukrzycy. Ostrożnie stosować u osób w podeszłym wieku (≥ 75 lat). Preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Reklama
Xelevia - ciąża
Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią.
Reklama
Xelevia - efekty uboczne
Monoterapia: często: zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, hipoglikemia, ból głowy, zapalenie kości i stawów, ból kończyn; niezbyt często: zawroty głowy, zaparcia. W skojarzeniu z metforminą: często: hipoglikemia, nudności, wzdęcia, wymioty; niezbyt często: senność, biegunka, zaparcia, ból w górnej cześci brzucha, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi. W skojarzeniu z sulfonylomocznikiem: często: hipoglikemia. W skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem: bardzo często: hipoglikemia; często: zaparcia. W skojarzeniu z agonistą receptora PPARγ: często: hipoglikemia, wzdęcia, obrzęk obwodowy, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi. W skojarzeniu z agonistą receptora PPARγ i metforminą: często: hipoglikemia, obrzęk obwodowy. W skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez): często: grypa, hipoglikemia, ból głowy; niezbyt często: suchość w ustach, zaparcie.
Częstość nieznana (wszystkie schematy): reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne), śródmiąższowa choroba płuc, wymioty, ostre zapalenie trzustki, martwicze lub krwotoczne zapalenie trzustki ze skutkiem śmiertelnym lub bez, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, zapalenie naczyń skóry, złuszczające choroby skóry (w tym zespół Stevensa-Johnsona), ból kończyn, ból stawów, ból mięśni, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek. W badaniach klinicznych obserwowano nieznaczne zwiększenie liczby białych krwinek (różnica w ilości białych krwinek wynosząca ok. 200 komórek/µl w stosunku do placebo; średnia wyjściowa liczba białych krwinek wynosiła ok. 6600 komórek/µl) spowodowane zwiększeniem liczby neutrofilów. Takie zjawisko obserwowano w większości badań, ale nie we wszystkich. Ta zmiana parametrów laboratoryjnych nie jest uznana za istotną klinicznie.
Xelevia - interakcje
Jednoczesne stosowanie metforminy w wielokrotnych dawkach po 1000 mg 2 razy na dobę z sitagliptyną w dawce 50 mg nie powodowało zmian farmakokinetyki sitagliptyny. Cyklosporyna (silny inhibitor glikoproteiny p) powodowała zmiany farmakokinetyki sitagliptyny, ale nie uznano ich za istotne klinicznie; nie należy spodziewać się znaczących interakcji z inhibitorami glikoproteiny p. Silne inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, klarytromycyna) mogą zmieniać farmakokinetykę sitagliptyny u pacjentów z ciężką lub schyłkową niewydolnością nerek. Transport sitagliptyny, w którym uczestniczy transporter anionów organicznych (OAT3) hamowany był w warunkach in vitro przez probenecyd; ryzyko wystąpienia klinicznie istotnych interakcji jest niewielkie. Sitagliptyna nie indukuje izoenzymów CYP450 - w badaniach klinicznych nie powodowała znaczących zmian farmakokinetyki metforminy, gliburydu, symwastatyny, rozyglitazonu, warfaryny, doustnych leków antykoncepcyjnych. Sitagliptyna ma niewielki wpływ na stężenie digoksyny w surowicy krwi, jednak w przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować pacjentów, u których istnieje ryzyko zatrucia digoksyną.
Xelevia - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 100 mg raz na dobę. W przypadku stosowania leku w skojarzeniu z metforminą i (lub) agonistą PPARγ należy utrzymać dotychczasowe dawkowanie metforminy i (lub) agonisty PPARγ i jednocześnie stosować preparat. W przypadku stosowania leku w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem lub z insuliną można rozważyć zmniejszenie dawki sulfonylomocznika lub insuliny w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu umiarkowanym (klirens kreatyniny ≥30 do <50 ml/min) dawka wynosi 50 mg raz na dobę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek wymagających stosowania hemodializy lub dializy otrzewnowej, dawka wynosi 25 mg raz na dobę; preparat można przyjmować niezależnie od terminu dializy. Ze względu na konieczność dostosowywania dawki w zależności od czynności nerek zaleca się przeprowadzanie oceny czynności nerek przed zastosowaniem preparatu, a także okresowo w trakcie leczenia. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥ 50 ml/min), u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego oraz u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowywanie dawkowania.
Tabl. przyjmować niezależnie od posiłków.
Xelevia - uwagi
Nie jest znany wpływ preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niemniej jednak, podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, należy wziąć pod uwagę, że zgłaszano występowanie zawrotów głowy i senności. Ponadto, należy poinformować pacjenta o ryzyku wystąpienia hipoglikemii w przypadku stosowania preparatu w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub z insuliną.
