Xifaxan - skład
1 tabl. powl. zawiera 200 mg ryfaksyminy w formie polimorficznej α. 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 100 mg ryfaksyminy w formie polimorficznej α. Dodatkowo granulat zawiera: sód, sacharozę i benzoesan sodu.
Reklama
Xifaxan - działanie
Praktycznie niewchłanialna, półsyntetyczna pochodna ryfamycyny w formie polimorficznej α o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Działa bakteriobójczo - nieodwracalnie wiąże się z podjednostką β bakteryjnej DNA-zależnej polimerazy RNA i wskutek tego hamuje syntezę bakteryjnego RNA i białek. Działa na większość szczepów bakterii, zarówno Gram-ujemnych jak i Gram-dodatnich, tlenowych i beztlenowych, odpowiedzialnych za wywoływanie zakażeń układu pokarmowego i biegunkę podróżnych. Gatunki wrażliwe - Gram-ujemne tlenowe: Salmonella spp., Shigella spp., Escherichia coli (włącznie ze szczepami enteropatogennymi), Proteus spp., Campylobacter spp., Pseudomonas spp., Yersinia spp., Enterobacter spp., Klebsiella spp., Helicobacter pylori; Gram-ujemne beztlenowe: Bacteroides spp. (włącznie z Bacteroides fragilis), Fusobacterium nucleatum; Gram-dodatnie tlenowe: Streptococcus spp., Enterococcus spp. (włącznie z Enterococcus fecalis), Staphylococcus spp.; Gram-dodatnie beztlenowe: Clostridium spp. (włącznie z Clostridium difficile i Clostridium perfringens); Peptostreptococcus spp. Szerokie spektrum przeciwbakteryjne ryfaksyminy α pozwala na zmniejszenie obecności nadmiaru bakterii w jelicie grubym i wskutek tego produkcji amoniaku oraz innych substancji toksycznych, które w przypadku zaawansowanej choroby wątroby z zaburzeniem procesów detoksykacyjnych zaangażowane są w patogenezę i symptomatologię encefalopatii wątrobowej. Ryfaksymina praktycznie nie wchłania się z przewodu pokarmowego (<1%). Antybiotyk działa miejscowo w jelicie, w którym uzyskuje bardzo wysokie stężenia; są one znacznie wyższe niż wartość MIC dla badanych enteropatogenów.
Reklama
Xifaxan - wskazania
U dorosłych i dzieci >12 lat: zakażenia jelitowe, bakteriami wrażliwymi na ryfaksyminę z wyjątkiem biegunek przebiegających z gorączką i/lub krwią w kale i także gdy liczba nieuformowanych stolców jest równa lub przekracza 8 na dobę; biegunka podróżnych, z wyjątkiem biegunek przebiegających z gorączką i/lub krwią w kale i także gdy liczba nieuformowanych stolców jest równa lub przekracza 8 na dobę. U dorosłych: encefalopatia wątrobowa; objawowa, niepowikłana choroba uchyłkowa jelita grubego u pacjentów dorosłych stosujących dietę bogatoresztkową; zespół jelita nadwrażliwego postać biegunkowa (granulat).
Reklama
Xifaxan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ryfaksyminę, inne rifamycyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Reakcje nadwrażliwości obejmują złuszczające zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy oraz anafilaksję. Niedrożność jelit (nawet częściowa) oraz ciężkie wrzodziejące uszkodzenia jelit.
Reklama
Xifaxan - ostrzeżenia
Nie stosować u pacjentów z biegunką powikłaną gorączką, z obecnością krwi w stolcu lub z wysoką częstością stolców (≥ 8/dobę) - objawy takie są zwykle wyrazem znacznego zajęcia błony śluzowej jelita przez inwazyjne patogeny jelitowe z rodzajów, takich jak: Campylobacter, Salmonella i Shigella. Ryfaksymina, przy znikomym wchłanianiu w przewodzie pokarmowym, nie jest skuteczna w tych przypadkach. W przypadku przedłużania się trwania objawów biegunki zakaźnej ponad 24-48 h lub pogorszenia przebiegu choroby ryfaksyminę należy odstawić i wdrożyć inne leczenie. Biegunkę związaną z Clostridium difficile (CDAD) zgłaszano w przypadku stosowania niemal wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym ryfaksyminy. Nie można wykluczyć potencjalnego związku pomiędzy leczeniem ryfaksyminą, a CDAD i rzekomobłoniastym zapaleniem okrężnicy (PMC). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania ryfaksyminy i inhibitorów glikoproteiny P takich jak cyklosporyna. Pacjenci powinni być informowani, że pomimo znikomego wchłaniania leku (poniżej 1%), ryfaksymina, tak jak inne pochodne ryfamycyn, może doprowadzić do pojawienia się czerwonawego zabarwienia moczu. U pacjentów leczonych warfaryną, którym przepisano jednocześnie ryfaksyminę, obserwowano przypadki zarówno obniżenia jak i podwyższenia (w niektórych przypadkach związane z incydentem krwotocznym) wartości INR. Jeżeli jednoczesne podawanie obu leków jest konieczne, INR powinien być starannie monitorowany, podczas włączania i po przerwaniu terapii ryfaksyminą. Może być konieczne dostosowanie dawki doustnych antykoagulantów, w celu utrzymania parametrów krzepnięcia w wymaganym przedziale terapeutycznym. Lek w obu postaciach zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 2 tabletkach, oznacza to, że uznaje się go za „wolny od sodu”. Lek w postaci granulatu zawiera ok. 5,8 g sacharozy w 20 ml zawiesiny, należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować preparatu. Zawiesina zawiera 12 mg benzoesanu sodu w każdych 20 ml.
Reklama
Xifaxan - ciąża
Zaleca się unikania stosowania ryfaksyminy w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały przejściowy wpływ na kostnienie oraz na powstawanie zaburzeń układu kostnego u płodów; znaczenie kliniczne tych wyników dla ludzi jest nieznane. Nie wiadomo, czy ryfaksymina lub jej metabolity przenikają do mleka kobiecego. Ryzyka narażenia dla dziecka karmionego piersią nie da się wykluczyć. W przypadku stosowania ryfaksyminy u kobiet karmiących piersią należy podjąć decyzję o zaprzestaniu karmienia lub podawania ryfaksyminy, w oparciu o korzyści wynikające z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z takiej terapii dla matki. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.
Reklama
Xifaxan - efekty uboczne
Często: wzmożone napięcie powłok brzusznych, ból brzucha, zaparcie, nagła potrzeba wypróżnienia się, biegunka, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, nudności, bolesne parcie na stolec, wymioty, gorączka, zawroty głowy, ból głowy. Niezbyt często: ból w górnej części jamy brzusznej, wodobrzusze, niestrawność, suchość w jamie ustnej, zaburzenie motoryki przewodu pokarmowego, obecność świeżej krwi w stolcu, twarde stolce, stolce z domieszką śluzu, zaburzenia smaku, limfocytoza, monocytoza, neutropenia, kołatanie serca, zawroty głowy, ból ucha, podwójne widzenie, stany asteniczne, ból i dyskomfort, dreszcze, zimne poty, nadmierna potliwość, choroba grypopodobna, obrzęk obwodowy, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, kandydoza, drożdżakowe zakażenie pochwy, Herpes simplex, zapalenie nosa i gardła, zapalenie gardła, infekcje górnych dróg oddechowych, zmniejszone łaknienie, odwodnienie, ból pleców, skurcz mięśni, mialgia, osłabienie siły mięśniowej, ból szyi, niedoczulica, migrena, parestezje, zatokowy ból głowy, senność, zaburzenia snu, obniżony nastrój, bezsenność, nerwowość, obecność krwi w moczu, glikozuria, częstomocz, wielomocz, białkomocz, nadmiernie częste miesiączkowanie, kaszel, suchość w gardle, duszność, niedrożność nosa, ból gardła i krtani, wodnisty wyciek z nosa, wysypki, wykwity skórne i osutka, reakcje fotoalergiczne, nagłe zaczerwienienie twarzy, wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Częstość nieznana: trombocytopenia, reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość, zakażenia Clostridium, zaburzenia międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR), stan przedomdleniowy, obrzęk naczynioruchowy, zapalenie skóry, złuszczające zapalenie skóry, wyprysk, rumień, świąd, wybroczyny, pokrzywki.
Xifaxan - interakcje
Dane uzyskane z badań in vitro wykazały, że ryfaksymina nie hamuje głównych enzymów cytochromu P-450 (CYP) odpowiedzialnych za metabolizm leków (CYPs1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1, oraz 3A4). W badaniach indukcji przeprowadzonych in vitro ryfaksymina nie indukowała CYP1A2 i CYP2B6, natomiast była słabym induktorem CYP3A4. Ryfaksymina nie wpływa znacząco na farmakokinetykę substratów CYP3A4. Nie można wykluczyć, że u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ryfaksymina może obniżać ekspozycję na równocześnie podawane substraty CYP3A4 (np. warfaryna, leki przeciwpadaczkowe, leki przeciwarytmiczne, doustne leki antykoncepcyjne). U pacjentów leczonych warfaryną, którym przepisano jednocześnie ryfaksyminę, obserwowano przypadki zarówno obniżenia jak i podwyższenia wartości INR. Jeżeli jednoczesne podawanie obu leków jest konieczne, INR powinien być starannie monitorowany, podczas włączania i po przerwaniu terapii ryfaksyminą. Może być konieczne dostosowanie dawki doustnych antykoagulantów. Wyniki badania przeprowadzonego metodą in vitro sugerują, że ryfaksymina jest umiarkowanym substratem glikoproteiny P (P-gp) oraz jest metabolizowana przez CYP3A4. Nie wiadomo czy podawane równocześnie leki hamujące CYP3A4 mogą zwiększyć ogólnoustrojowe narażenie na ryfaksyminę. Jednoczesne podanie cyklosporyny (600 mg) z pojedynczą dawką ryfaksyminy (550 mg) powodowało 83-krotny oraz 124-krotny wzrost średniego stężenia Cmax oraz średniego AUC ryfaksyminy; znaczenie kliniczne takiego wzrostu narażenia ogólnoustrojowego na ryfaksyminę jest nieznane. Nie ma doświadczenia w stosowaniu ryfaksyminy u pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie inny antybiotyk z grupy ryfamycyn w celu leczenia ogólnoustrojowego zakażenia bakteryjnego. Kliniczne interakcje pomiędzy ryfaksyminą a innymi substancjami, które podlegają transportowi za pośrednictwem P-gp lub innych białek transportowych (MRP2, MRP4, BCRP i BSEP) są mało prawdopodobne. W przypadku podawania węgla aktywnego, ryfaksymina powinna być przyjmowana co najmniej 2 h po jego zażyciu.
Xifaxan - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Zespół jelita nadwrażliwego, postać biegunkowa (granulat): 550 mg (27,5 ml zawiesiny, tj. jedna pełna miarka o objętości 15 ml oraz 12,5 ml z drugiej miarki) co 8 h przez 14 dni. Encefalopatia wątrobowa: 400 mg (2 tabl. lub 20 ml zaw.) co 8 h, przez max. 7 dni. Objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa jelita grubego: pacjenci dorośli stosujący dietę bogatoresztkową: 400 mg (2 tabl. lub 20 ml zaw.) co 12 h przez max. 7 dni. W razie potrzeby leczenie można powtarzać co miesiąc w kolejnych 11 miesiącach (max. 12 cykli po 7 dni każdy), przy czym każde ponowne włączenie ryfaksyminy powinno być poprzedzone okresem bez stosowania preparatu trwającym 30 dni. Dorośli i dzieci >12 lat. Zakażenia jelitowe bakteriami wrażliwymi na ryfaksyminę: od 200 mg (1 tabl. lub 10 ml zaw.) co 8 h do 400 mg (2 tabl. lub 20 ml zaw.) co 8-12 h. Biegunka podróżnych: 200 mg (1 tabl. lub 10 ml zaw.) co 8 h przez max. 3 dni. Nie należy powtórnie wdrażać terapii, jeżeli objawy biegunki powróciły po krótkim okresie remisji. Dzieci. Skuteczność terapii i bezpieczeństwo stosowania ryfaksyminy u dzieci w wieku <12 lat nie zostały dotychczas ustalone. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku i (lub) pacjentów z niewydolnością wątroby nie jest wymagana modyfikacja dawki. U pacjentów z niewydolnością nerek zmiana dawkowania nie konieczna, jednak należy zachować ostrożność w tej grupie pacjentów. Sposób podania. Ryfaksymina może być przyjmowana z posiłkiem lub poza porą posiłków.
Xifaxan - uwagi
Ryfaksymina wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
