Xitrocin - skład
1 tabl. powl. zawiera 150 mg roksytromycyny. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Xitrocin - działanie
Antybiotyk makrolidowy. Roksytromycyna wykazuje działanie bakteriostatyczne lub bakteriobójcze, w zależności od jej stężenia, rodzaju bakterii, ich fazy wzrostu oraz wielkości inokulum. Spektrum działania przeciwbakteryjnego obejmuje: Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae (również szczepy penicylinazo-dodatnie), Bordetella pertussis, Bordetella parapertussis, Campylobacter jejuni (coli), Helicobacter pylori, Listeria monocytogenes, Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Chlamydia trachomatis, Chlamydia psittaci, Legionella pneumophila, Corynebacterium diphtheriae, Ureaplasma urealyticum oraz niektóre bakterie beztlenowe, ziarenkowce Gram-dodatnie, pałeczki Gram-ujemne, z wyjątkiem Bacteroides fragilis i Fusobacterium. Wykazuje zmienne działanie na Haemophilus influenzae, Bacteroides fragilis, Vibrio cholerae, Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę). Szczepy Neisseria meningitidis oraz Clostridium perfringens, Clostridium ramosum i Clostridium innocuum wykazują umiarkowaną wrażliwość na roksytromycynę. Nie działa na Pseudomonas spp. i Enterobacteriaceae. Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego (biodostępność ok. 60%); pokarm zmniejsza biodostępność. Wiąże się z białkami osocza w 72-85%. Osiąga duże stężenia w komórkach i tkankach górnych i dolnych dróg oddechowych, płucach, skórze, błonie śluzowej żołądka, uchu środkowym, migdałkach, gruczole krokowym, błonie mięśniowej macicy, jajowodach, jajnikach, łzach, płynie maziowym, dziąsłach, kości szczęki i ślinie. Łatwo przenika do fagocytów i makrofagów pęcherzyków płucnych. Jest częściowo metabolizowana w wątrobie z udziałem cytochromu P-450. Jest wydalana z kałem (53,4%), ponadto przez płuca z wydychanym powietrzem (13,4%) i z moczem (7,4%). T0,5 leku we krwi wynosi 8,4-15,5 h (średnio 10,5 h); jest dłuższy stanach uszkodzenia wątroby i nerek. T0,5 fazie eliminacji u niemowląt wynosi 19,8 +/-9,7 h; u dzieci do 5 lat 21 +/-9,4 h; u dzieci do 13 lat 20,8 +/- 6,9 h.
Reklama
Xitrocin - wskazania
Leczenie następujących zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na roksytromycynę: zapalenie migdałków (angina) wywołane przez paciorkowce z grupy A β-hemolizujące - jako alternatywa dla antybiotyków β-laktamowych; ostre zapalenia zatok obocznych nosa, gdy nie można zastosować antybiotyku β-laktamowego; zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc u pacjentów bez czynników ryzyka, bez objawów ciężkiego stanu klinicznego i przy braku objawów klinicznych wskazujących na zakażenie wywołane przez pneumokoki (w przypadku podejrzenia atypowego zapalenia płuc makrolidy są wskazane niezależnie od nasilenia objawów); zakażenia skóry i tkanki podskórnej o lekkim przebiegu wywołane przez Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes; nierzeżączkowe zakażenia narządów płciowych wywołane przez Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum. Podejmując decyzję o leczeniu należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Xitrocin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na roksytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Równoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu, cyzaprydu, astemizolu, pimozydu, terfenadyny.
Reklama
Xitrocin - ostrzeżenia
Nie zaleca się stosowania roksytromycyny u pacjentów z niewydolnością wątroby; w razie konieczności zastosowania należy zmodyfikować dawkowanie i kontrolować czynność wątroby; jeśli w czasie stosowania leku parametry czynności wątroby pogorszą się, należy rozważyć odstawienie leku. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek; u pacjentów z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT, w sytuacjach sprzyjających wystąpieniu zaburzeń rytmu serca (np. nie wyrównana hipokaliemia lub hipomagnezemia, klinicznie znacząca bradykardia), jak również u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne klasy IA i III. Jeśli wystąpi biegunka związana ze stosowaniem antybiotyku należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit wywołanego przez Clostridium difficile; w przypadku potwierdzenia rozpoznania należy odstawić lek, a w cięższych przypadkach konieczne może być doustne podawanie wankomycyny lub metronidazolu. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę ani innych działających zapierająco. Po zastosowaniu roksytromycyny notowano występowanie ciężkich skórnych reakcji pęcherzowych, takich jak ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Jeśli wystąpią objawy podmiotowe lub przedmiotowe AGEP, SJS lub TEN (np. postępująca wysypka skórna, często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie roksytromycyną. Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Xitrocin - ciąża
Roksytromycyna może być stosowana w ciąży i u kobiet karmiących jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Nie wykazano dotychczas działania teratogennego roksytromycyny u zwierząt doświadczalnych. Nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań klinicznych u kobiet w ciąży. Roksytromycyna przenika przez łożysko w mniejszym stopniu niż penicyliny i cefalosporyny. Lek w niewielkim stopniu przenika do mleka (0,05% podanej dawki).
Reklama
Xitrocin - efekty uboczne
Często: ból brzucha, nudności. Niezbyt często: ból głowy, zawroty głowy, zaparcia, biegunka, niestrawność, wzdęcia, wymioty, świąd skóry, wysypka, pokrzywka. Rzadko: grzybica jamy ustnej, grzybica pochwy, reakcje typu anafilaktycznego, obrzęk naczynioruchowy, astma oskrzelowa, skurcz oskrzeli,brak łaknienia, hiperglikemia, zaburzenia czynności narządu wzroku, przemijająca głuchota, niedosłuch, zawroty głowy i szumy uszne, smoliste stolce, zapalenie wątroby (w tym przebiegające z cholestazą), przemijająca niewydolność wątroby (niekiedy z żółtaczką), nieprawidłowe wartości testów wątrobowych, złuszczające zapalenie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, wyprysk, osłabienie, złe samopoczucie. Bardzo rzadko: agranulocytoza, neutropenia, ostre zapalenie trzustki, piorunujący przebieg zapalenia wątroby, pigmentacja paznokci. Częstość nieznana: zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP).
Xitrocin - interakcje
Roksytromycyna nasila naczynioskurczowe działanie alkaloidów sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina) - nie stosować łącznie. Zwiększa stężenie we krwi cyzaprydu, astemizolu, pimozydu (ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca) - nie stosować łącznie. Niektóre makrolidy zwiększają stężenie terfenadyny we krwi (ryzyko ciężkich arytmii komorowych); takich reakcji nie obserwowano w przypadku roksytromycyny, jednak nie należy jednocześnie podawać obu leków. Może zwiększać biodostępność digoksyny w wyniku zmian flory przewodu pokarmowego metabolizującej częściowo glikozyd naparstnicy do mniej aktywnych dihydropochodnych. Może zwiększać AUC oraz wydłużać T0,5 midazolamu i triazolamu (ryzyko nasilenia działania sedatywnego). Może zwiększać stężenie we krwi: bromokryptyny i cyklosporyny (zwykle nie ma konieczności modyfikacji dawkowania); dyzapiramidu; teofiliny (zwykle nie ma konieczności modyfikacji dawkowania, należy jednak kontrolować stężenie teofiliny podczas terapii skojarzonej). Może nasilać działanie przeciwzakrzepowe niektórych doustnych leków przeciwzakrzepowych (acenokumarol, fenprokumon, warfaryna). Roksytromycyna może wydłużać odstęp QT - stosować ostrożnie w skojarzeniu z lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III. Może zwiększać wpływ inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyny) na organizm (zwiększone ryzyko miopatii, rabdimolizy) - obserwować pacjenta. Nie wpływa na farmakokinetykę karbamazepiny, ani na skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Nie wchodzi również w interakcje z ranitydyną ani z lekami zobojętniającymi zawierającymi wodorotlenek glinu lub magnezu.
Xitrocin - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież od 15 lat: 150 mg 2 razy na dobę. Dzieci <15 lat: 5-8 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach podzielonych, nie dłużej niż 10 dni; nie należy podawać dawki większej niż stosowana u dorosłych. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności istotnych zmian dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku ani u pacjentów z chorobami nerek (z CCr >15 ml/min). U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <15 ml/min) zaleca się 2-krotne zwiększenie przerwy między dawkami. U pacjentów z marskością i znaczną niewydolnością wątroby zaleca się zmniejszenie dawki dobowej roksytromycyny o 50%, tj. do 150 mg/dobę. Sposób podania. Przyjmować 1/2 h przed posiłkiem.
Xitrocin - uwagi
Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy.
