Zofran

Zofran - skład

5 ml syropu zawiera 4 mg ondansetronu w postaci dwuwodnego chlorowodorku. Syrop zawiera: sorbitol, etanol, benzoesan sodu.

Reklama

Zofran - działanie

Ondansetron jest silnym, wybiórczym antagonistą receptorów serotoninowych typu 3 (5-HT₃). Promieniowanie jonizujące oraz cytostatyki mogą powodować uwalnianie serotoniny (5-HT) w jelicie cienkim, zapoczątkowując tym samym odruch wymiotny w następstwie pobudzenia poprzez receptory 5-HT₃ dośrodkowych włókien nerwu błędnego. Ondansetron blokuje inicjowanie tego odruchu. Pobudzenie włókien dośrodkowych nerwu błędnego może także powodować uwalnianie serotoniny w area postrema, zlokalizowanej na dnie IV komory. Może to wywołać wymioty także na drodze pobudzenia ośrodkowego. Działanie ondansetronu hamujące nudności i wymioty spowodowane chemioterapią i radioterapią oraz okresu pooperacyjnego wynika z jego antagonistycznego wpływu na receptory 5-HT₃ neuronów znajdujących się zarówno w obwodowym, jak i ośrodkowym układzie nerwowym. Po podaniu doustnym ondansetron jest biernie i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego i podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę. Biodostępność ondansetronu po podaniu doustnym nieznacznie zwiększa się w obecności pokarmu, natomiast nie zmienia się w obecności środków zobojętniających. C_max leku w osoczu osiągane jest w ciągu 1,5 h po podaniu. Ondansetron wiąże się w 70-76% z białkami surowicy, jest metabolizowany w wątrobie poprzez wiele ścieżek metabolicznych. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi ok. 3 h. Brak enzymu CYP2D6 nie wpływa na parametry farmakokinetyczne. Podobnie parametry te są takie same podczas stosowania kolejnych dawek leku.

Reklama

Zofran - wskazania

Dorośli. Zapobieganie i hamowanie nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią i radioterapią nowotworów. Zapobieganie nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego. Dzieci i młodzież. Zapobieganie i hamowanie nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią nowotworów u dzieci ≥6 miesięcy. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania ondansetronu doustnie w zapobieganiu i leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów; zaleca się stosowanie w tym wskazaniu ondansetronu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Reklama

Zofran - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (ryzyko głębokiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności).

Reklama

Zofran - ostrzeżenia

Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes, należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT. Zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń rytmu serca: z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, z zastoinową niewydolnością serca, z bradyarytmią, przyjmujących inne leki wywołujące wydłużenie odstępu QT lub leki powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej, przyjmujących leki zmniejszające częstość rytmu serca. U pacjentów leczonych ondansetronem zgłaszano niedokrwienie mięśnia sercowego. W niektórych przypadkach, głównie podczas podawania dożylnego, objawy występowały bezpośrednio po podaniu, jednak ustępowały w wyniku szybkiego rozpoczęcia leczenia. Z tego względu zaleca się ostrożność podczas i po podaniu ondansetronu. Przed zastosowaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na innych antagonistów receptorów 5-HT₃; w przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe i zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Lek może wydłużać czas pasażu jelitowego - pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu. U pacjentów poddawanych zabiegowi usunięcia migdałków stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może powodować maskowanie utajonego krwawienia - tych pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji po podaniu ondansetronu. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta, jeżeli wraz z ondansetronem stosowane są inne leki serotoninergiczne. W przypadku stosowania u dzieci i młodzieży ondansetronu w skojarzeniu z chemioterapią o działaniu hepatotoksycznym, pacjentów należy uważnie obserwować w kierunku zaburzeń czynności wątroby. Preparat zawiera ok. 2,1 g sorbitolu w dawce 5 ml. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie preparatów zawierających fruktozę (lub sorbitol) oraz pokarmu zawierającego fruktozę (lub sorbitol). Sorbitol zawarty w preparacie może wpływać na biodostępność innych leków podawanych równocześnie drogą doustną. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie mogą przyjmować tego leku. Sorbitol może powodować dyskomfort ze strony układu pokarmowego i może mieć łagodne działanie przeczyszczające. Preparat zawiera 3,6 mg alkoholu (etanolu) w dawce 5 ml - ilość ta jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub 1 ml wina; taka ilość alkoholu nie powoduje zauważalnych skutków. Preparat zawiera 10 mg benzoesanu sodu w dawce 5 ml. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w dawce 5 ml, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Reklama

Zofran - ciąża

Ondansetronu nie należy stosować podczas I trymestru ciąży. Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych, podejrzewa się, że ondansetron podawany w I trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania ondansetronu podczas ciąży są ograniczone, a wyniki z dostępnych badań farmakoepidemiologicznych są niespójne. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano przypadki wad wrodzonych, gdy lek stosowany był podczas ciąży, jednakże sprawozdania są niewystarczające do ustalenia związku przyczynowego. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, że lek może zaszkodzić rozwijającemu się płodowi. Kobietom w wieku rozrodczym aktywnym seksualnie zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji (metody o skuteczności ponad 99%) podczas stosowania leku i przez 2 dni po jego odstawieniu. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Ondansetron przenika do mleka zwierząt (szczurów). Zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. Ondansetron nie wpływa na płodność.

Reklama

Zofran - efekty uboczne

Bardzo często: ból głowy. Często: uczucie gorąca, zaczerwienienie, zaparcia. Niezbyt często: drgawki, zaburzenia ruchowe (w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego jak napadowe, przymusowe patrzenie w górę, napady dystoniczne i dyskineza), arytmia, bóle w klatce piersiowej z obniżeniem odcinka ST w zapisie EKG lub bez, bradykardia, niedociśnienie, czkawka, bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (często u pacjentów otrzymujących cisplatynę). Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu natychmiastowego (niekiedy o ciężkim przebiegu, w tym reakcje anafilaktyczne), zawroty głowy, przemijające zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie; przede wszystkim podczas podawania i.v.), wydłużenie odstępu QTc (w tym częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes). Bardzo rzadko: przemijający zanik widzenia (większość tych incydentów ustępowała do 20 min; większość pacjentów, u których wystąpił taki objaw przyjmowała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę; w niektórych przypadkach przemijający zanik widzenia zgłaszano jako objaw pochodzenia korowego), toksyczne wykwity skórne (w tym toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka). Częstość nieznana: niedokrwienie mięśnia sercowego. Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży jest zgodny z opisanym u dorosłych.

Zofran - interakcje

Brak danych, że ondansetron podawany razem z innymi lekami indukuje lub hamuje ich metabolizm. Badania nie wykazały żadnych interakcji ondansetronu z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanylem, tramadolem, morfiną, lignokainą, tiopentalem, propofolem.  Ondansetron jest metabolizowany przez wiele enzymów wątrobowego cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Dzięki wielości enzymów zdolnych do metabolizowania ondansetronu, hamowanie lub zmniejszona aktywność jednego enzymu (np. genetycznie uwarunkowana niewydolność CYP2D6) jest zwykle kompensowana przez inne enzymy i pociąga za sobą niewielkie lub nieistotne zmiany w klirensie ondansetronu i zapotrzebowaniu na dawkę. Należy zachować ostrożność stosując ondansetron u pacjentów przyjmujących jednocześnie preparaty wydłużające odstęp QT i (lub) powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej, ponieważ może wystąpić dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu z lekami o działaniu kardiotoksycznym (np. antracykliny takie jak doksorubicyna, daunorubicyna lub trastuzumab), antybiotykami (takimi jak erytromycyna lub ketokonazol), lekami przeciwarytmicznymi (takimi jak amiodaron) oraz lekami beta-adrenolitycznymi (takimi jak atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca. Po jednoczesnym zastosowaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (w tym SSRI i SNRI) może wystąpić zespół serotoninowy (obejmujący zmiany stanu psychicznego, zaburzenia wegetatywne i zaburzenia nerwowo-mięśniowe). U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens ondansetronu po podaniu doustnym był wzmożony a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. Ondansetron może zmniejszać przeciwbólowe działanie tramadolu. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leku z chlorowodorkiem apomorfiny, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia głębokiego niedociśnienia tętniczego oraz utraty przytomności.

Zofran - dawkowanie

Doustnie. WYMIOTY WYWOŁANE CHEMIOTERAPIĄ I RADIOTERAPIĄ. Droga podania i dawki ondansetronu powinny być dobierane indywidualnie. Dorośli. Chemioterapia o średnim działaniu wymiotnym i radioterapia. W dniu przeprowadzenia chemioterapii o średnim działaniu wymiotnym lub radioterapii wywołującej wymioty ondansetron można podać pacjentowi doustnie, dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo. Zalecana dawka doustna wynosi 8 mg na 1- 2 h przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawkę tę należy powtórzyć po 12 h. Od 2 doby do maksymalnie 5 dób od przeprowadzenia chemio- lub radioterapii o działaniu wymiotnym, w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym, zaleca się kontynuowanie podawania ondansetronu, w postaciach doustnych lub doodbytniczych. Zalecana dawka doustna wynosi 8 mg 2 razy na dobę. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym. W dniu zastosowania chemioterapeutyku o silnym działaniu wymiotnym, np. dużych dawek cisplatyny, ondansetron można podać pacjentowi dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo. Od 2 doby do maksymalnie 5 dób od przeprowadzenia chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym, w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym, zaleca się kontynuowanie podawania ondansetronu, w postaciach doustnych lub doodbytniczych. Zalecana dawka doustna wynosi 8 mg 2 razy na dobę. Dzieci ≥6 miesięcy i młodzież. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią nowotworów. Dawkę ondansetronu można ustalić albo w przeliczeniu na powierzchnię ciała, albo w przeliczeniu na masę ciała. W badaniach klinicznych ondansetron podawano w postaci infuzji dożylnej rozcieńczonej w 25-50 ml 0,9% roztworu chlorku sodu do wlewów dożylnych trwającej nie krócej niż 15 min. Dawki dobowe są większe w przypadku przeliczenia na masę ciała niż w przypadku przeliczenia na powierzchnię ciała. Ondansetron w postaci roztworu do wstrzykiwań należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu do wlewów dożylnych, albo innym zgodnym płynem infuzyjnym i podać we wlewie dożylnym w czasie nie krótszym niż 15 min. Brak danych z kontrolowanych badań klinicznych odnośnie stosowania ondansetronu w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią oraz odnośnie stosowania ondansetronu u dzieci w przypadku nudności i wymiotów wywołanych radioterapią. Dawkowanie w przeliczeniu na powierzchnię ciała. Ondansetron należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m² pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h, można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować je do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. i.v. + 2 mg w syropie po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o pc. ≥0,6 m² do ≤1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. i.v. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. >1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. lub 8 mg i.v. + 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. – 8 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dawka obliczona na podstawie masy ciała. Ondansetron należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Pojedyncza dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować je do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. i.v. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. i.v. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zasady stosowania leku oraz dawkowanie i częstość podawania nie ulegają zmianie. NUDNOŚCI I WYMIOTY OKRESU POOPERACYJNEGO. Dorośli. W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może być stosowany zarówno dożylnie, domięśniowo, jak i doustnie; doustnie 16 mg na 1 h przed znieczuleniem. W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zalecane jest podanie dożylne lub domięśniowe. Dzieci ≥1 miesiąca i młodzież. Podanie dożylne. Brak danych dotyczących stosowania leku w leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci poniżej 2 lat. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie u osób w podeszłym wieku jest ograniczone, wiadomo jednak, że ondansetron jest dobrze tolerowany przez tych pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z zaburzonym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg.

Zofran - uwagi

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.