Zoxon

Zoxon - skład

1 tabl. zawiera 1 mg, 2 mg lub 4 mg doksazosyny (w postaci mezylanu). Lek zawiera laktozę.

Reklama

Zoxon - działanie

Selektywny i kompetycyjny antagonista postsynaptycznych receptorów α₁-adrenergicznych. Podanie doksazosyny pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Po podaniu jednorazowej dawki dobowej działanie leku utrzymuje się przez 24h. Zmniejsza stężenia triglicerydów, cholesterolu całkowitego, LDL oraz zwiększa stosunek HDL do cholesterolu całkowitego we krwi. Leczenie doksazosyną prowadzi do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamuje agregację płytek i zwiększa aktywność tkankowego aktywatora plazminogenu. Ponadto doksazosyna zwiększa wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej. U pacjentów z objawowym łagodnym rozrostem gruczołu krokowego doksazosyna poprawia wyniki badań urodynamicznych i łagodzi objawy. Działanie leku wynika z selektywnego blokowania receptorów α₁-adrenergicznych w zrębie mięśniowym i torebce gruczołu krokowego, oraz w szyjce pęcherza moczowego. Doksazosyna dobrze wchłania się po podaniu doustnym i osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2h od podania. Wiąże się w 98,3% z białkami osocza. W znacznym stopniu jest metabolizowana, głównie drogą O-demetylacji i hydroksylacji. Mniej niż 5% dawki doksazosyny jest wydalane w postaci niezmienionej. Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Badania in vitro sugerują, że główny szlak eliminacji odbywa się poprzez CYP 3A4; natomiast szlaki metaboliczne CYP 2D6 i CYP 2C9 są również włączone w eliminację, ale w mniejszym stopniu. T_0,5 wynosi 22 h.

Reklama

Zoxon - wskazania

Leczenie: samoistnego nadciśnienia tętniczego, objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Reklama

Zoxon - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne pochodne chinazoliny (np.: prazosynę, terazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie tętnicze lub niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Łagodny rozrost gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłe infekcje dróg moczowych lub kamica pęcherza moczowego. Monoterapia u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego, bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez.

Reklama

Zoxon - ostrzeżenia

Ze względu na właściwości α-adrenolityczne doksazosyny u pacjentów może wystąpić, szczególnie na początku leczenia, niedociśnienie ortostatyczne - zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego oraz poinformowanie pacjentów, aby w początkowym okresie leczenia doksazosyną unikali sytuacji, w których może dojść do urazu w przypadku zawrotów głowy lub osłabienia. Należy zachować ostrożność podczas podawania doksazosyny pacjentom z ciężkimi chorobami serca jak: obrzęk płuc spowodowany zwężeniem zastawki aortalnej lub dwudzielnej; niewydolność serca z dużą pojemnością wyrzutową; prawokomorowa niewydolność serca jako skutek zatoru tętnicy płucnej lub wysięku osierdziowego; lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania. U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową serca, szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych. Szczególnie ostrożnie należy stosować u pacjentów ze stwierdzoną niewydolnością wątroby; nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Podczas jednoczesnego podawania inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (PDE-5) (np. syldenafilu, tadalafilu, wardenafilu) i doksazosyny należy zachować ostrożność, gdyż oba leki działają rozszerzająco na naczynia krwionośne i może to prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego niedociśnienia tętniczego. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, zaleca się rozpoczęcie terapii inhibitorami PDE-5 tylko wtedy, gdy pacjent leczony α-adrenolitykami jest stabilny hemodynamicznie. Ponadto zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorami PDE-5 od najmniejszej możliwej dawki oraz przestrzeganie 6 h odstępu czasu przed przyjęciem doksazosyny. Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosynyw postaci o przedłużonym uwalnianiu. U niektórych pacjentów obecnie lub w przeszłości leczonych tamsulosyną, podczas operacji zaćmy obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS). Zgłaszano również pojedyncze doniesienia dotyczące innych leków α-adrenolitycznych, dlatego nie można wykluczyć, że jest to działanie typowe dla tej grupy leków. Przed zabiegiem należy poinformować okulistę o stosowaniu α-1-adrenolityków obecnie lub w przeszłości, ponieważ IFIS może prowadzić do zwiększenia liczby powikłań proceduralnych w trakcie operacji usunięcia zaćmy. W związku ze stosowaniem leków α-adrenolitycznych, odnotowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji - pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej. Rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Reklama

Zoxon - ciąża

Doksazosyna powinna być stosowana w okresie ciąży tylko wówczas, gdy w opinii lekarza potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Chociaż badania na zwierzętach nie wykazały żadnego działania teratogennego, zaobserwowano, że po podaniu wyjątkowo dużych dawek (około 300-krotnie przewyższających maksymalne dawki zalecane u ludzi) obserwowano u zwierząt zmniejszenie wskaźnika przeżywalności płodu. Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi < 1% dawki zażywanej przez matkę), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, doksazosyna może być stosowana wyłącznie, jeśli w ocenie lekarza potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.

Reklama

Zoxon - efekty uboczne

Często: zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, senność, zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia akomodacji, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, obrzęki, zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa, ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności, świąd, ból pleców, ból mięśni, zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częstomocz, osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy. Niezbyt często: reakcje alergiczne, anoreksja, skaza moczanowa, pragnienie, zwiększony apetyt, niepokój, bezsenność, nerwowość, pobudzenie, depresja, chwiejność emocjonalna, udar naczyniowy mózgu, niedoczulica, omdlenia, drżenie, apatia, łzawienie, światłowstręt, szum w uszach, zawał mięśnia sercowego, omdlenia, dławica piersiowa, niedokrwienie obwodowe, zapalenie gardła, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia i oddawanie wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, wysypka, ból stawów, dyzuria, zaburzenia częstości oddawania moczu, krwiomocz, impotencja, ból, gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość, hipokaliemia, zwiększenie masy ciała. Rzadko: zaburzenia mózgowo-naczyniowe, obrzęk krtani, wielomocz, hipoglikemia. Bardzo rzadko: leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość, przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary nocne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, parestezja, niewyraźne widzenie, bradykardia, arytmie serca, uderzenie krwi do głowy, skurcz oskrzeli, zapalenie wątroby, zastój żółci, żółtaczka, pokrzywka, łysienie, plamica, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, zaburzenia w oddawaniu moczu, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu, zwiększona diureza, oddawanie moczu w nocy, ginekomastia, priapizm, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku. Częstość nieznana: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, wsteczna ejakulacja.

Zoxon - interakcje

Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny może być nasilone przez: inne leki obniżające ciśnienie tętnicze; leki rozszerzające naczynia lub azotany; inhibitory PDE-5 (u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze). Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny może być osłabione przez: leki z grupy NLPZ; estrogeny; sympatykomimetyki. Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze krwi oraz naczynia krwionośne. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną. Nie stwierdzono, aby doksazosyna wpływała na wiązanie z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol. Nie stwierdzono interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, lekami β-adrenolitycznymi, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi. Jednak brak jest danych z oficjalnych badań nad interakcjami międzylekowymi. Doksazosyna nasila hipotensyjne działanie innych leków α-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. Po podaniu pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w 1. dniu 4-dniowego schematu leczenia cymetydyną podawaną doustnie (400 mg 2 razy na dobę), wartość średnia AUC doksazosyny wzrosła o10%, a wartość średnia C_max i T_0,5 doksazosyny nie wykazały istotnych statystycznie zmian. Zwiększenie 10% średniego AUC dla doksazosyny podawanej jednocześnie z cymetydyną mieści się w zakresie zróżnicowania między poszczególnymi uczestnikami (27%) dotyczącym średniego AUC dla doksazosyny podawanej jednocześnie z placebo.

Zoxon - dawkowanie

Doustnie. Samoistne nadciśnienie tętnicze: leczenie należy rozpoczynać od dawki 1 mg raz na dobę. Zależnie od skuteczności w indywidualnych przypadkach dawka dobowa doksazosyny może być po 7 dniach do 14 dni zwiększona do 2 mg, następnie do 4 mg i wreszcie do 8 mg. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2 - 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka doksazosyny wynosi 16 mg na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania - dzień 1.- 8.: rano 1 mg doksazosyny, dzień 9.- 14.: rano 2 mg doksazosyny; następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej. Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH): leczenie należy rozpoczynać od dawki 1 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawka dobowa doksazosyny może być po 7 dniach do 14 dni zwiększona do 2 mg, a następnie do 4 mg, zależnie od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka doksazosyny wynosi 8 mg na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania - dzień 1.- 8.: 1 mg doksazosyny raz na dobę, dzień 9.- 14.: 2 mg doksazosyny raz na dobę; następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku można stosować zwykłe dawkowanie; jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek możliwe jest stosowanie zazwyczaj zalecanej dawki, jednakże dawka preparatu powinna być możliwie najmniejsza, zaś zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza, dlatego nie może być usuwana przez dializę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność; nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby - stosowanie doksazosyny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie jest zalecane. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności doksazosyny u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą. Czas trwania leczenia określa lekarz. Tabletki 2 mg i 4 mg można podzielić na równe dawki.

Zoxon - uwagi

Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem - należy wziąć to pod uwagę podczas oceny wyników badań laboratoryjnych. Z uwagi na indywidualne reakcje na doksazosynę zdolność do wykonywania takich czynności, jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn, lub wykonywanie szczególnych rodzajów pracy, przy których konieczne jest utrzymywanie równowagi, może być pogorszona szczególnie na początku leczenia preparatem, po zwiększeniu dawki, przejściu na inny lek lub przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu.