6% Dekstran 70 000 Baxter - skład
100 ml roztworu zawiera 6 g dekstranu o średniej masie cząsteczkowej 70 000.
Reklama
6% Dekstran 70 000 Baxter - działanie
Polimer glukozy o masie cząsteczkowej 70 000 w 0,9% roztworze chlorku sodu stosowany w roztworach jako środek zwiększający objętość krwi krążącej. Pokrywa śródbłonek naczyniowy i składniki komórkowe krwi, zmniejszając aktywność czynnika kontaktu. Zmniejsza adhezję płytek krwi. Zwiększa objętość krwi, podwyższa ciśnienie tętnicze i centralne ciśnienie żylne, przyspiesza tętno, zwiększa przepływ krwi przez naczynia włosowate, przez co zwiększa wydalanie moczu, spowalnia akcję serca oraz zmniejsza agregację składników komórkowych krwi. Jest częściowo metabolizowany w wątrobie, niewielkie ilości są odkładane w tkankach i tam powoli metabolizowane.
Reklama
6% Dekstran 70 000 Baxter - wskazania
Wczesne leczenie wstrząsu lub zagrażającego wstrząsu spowodowanego krwotokiem, oparzeniami, zabiegami chirurgicznymi lub innymi urazami. Lek jest przeznaczony do leczenia nagłych przypadków, gdy krew pełna lub preparaty krwiopochodne nie są dostępne. Preparat nie może być traktowany jako substytut tych produktów.
Reklama
6% Dekstran 70 000 Baxter - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ciężkie zaburzenia krzepnięcia (małopłytkowość, hipofibrynogenemia). Zastoinowa niewydolność krążenia. Niewydolność nerek z ostrym skąpomoczem lub bezmoczem. Preparatu nie należy podawać pacjentom leczonym heparyną lub ze wskazaniami ograniczenia podaży sodu. Nie podawać noworodkom i niemowlętom.
Reklama
6% Dekstran 70 000 Baxter - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc lub zastoinowej niewydolności serca, przewlekłą chorobą wątroby lub zaburzeniami czynności nerek (zwiększona lepkość moczu). Zaleca się zapobieganie nadmiernej lepkości moczu poprzez infuzję płynów, elektrolitów lub glukozy albo podanie leków moczopędnych. Podawanie dekstranu powoduje zwykle zwiększone wydalanie moczu u pacjentów z oligurią, jeśli ilość wydalanego moczu nie zwiększy się po podaniu 500 ml roztworu, zaleca się przerwać wlew. Należy uwzględnić możliwość przedłużenia czasu krwawienia i osłabienia czynności płytek krwi. Aby zmniejszyć ryzyko zakrzepowego zapalenia żył, zaleca się zmiany miejsca wkłucia co 24 h.
Reklama
6% Dekstran 70 000 Baxter - ciąża
Bezpieczeństwo stosowania leku w ciąży i okresie karmienia piersią nie zostało ustalone - lek może być stosowany jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub niemowlęcia. Istnieją doniesienia o przypadkach reakcji anafilaktycznych u kobiet w ciąży, podczas których, na skutek niedotlenienia, nastąpiło uszkodzenie mózgu, co w niektórych przypadkach mogło prowadzić do śmierci płodu.
Reklama
6% Dekstran 70 000 Baxter - efekty uboczne
Mogą wystąpić łagodne reakcje alergiczne (pokrzywka), rzadko ciężkie reakcje anafilaktyczne, zwiększenie lepkości i gęstości względnej moczu, odwracalna wakuolizacja kanalikowa, zwiększenie aktywności AspAT lub AlAT w osoczu, niekiedy przejściowa kwasica, świszczący oddech, skurcz oskrzeli. Ponadto obserwowano podrażnienie oraz zakrzepowe zapalenie żyły w miejscu wkłucia.
6% Dekstran 70 000 Baxter - dawkowanie
Dożylnie we wlewie kroplowym. Dawkowanie indywidualne, zależne od wieku, masy ciała, stanu klinicznego i biologicznego pacjenta oraz od terapii towarzyszącej. Dorośli: zwykle 500-1000 ml/dobę z prędkością 20-40 ml/min., maksymalna dawka w pierwszej dobie wynosi 20 ml/kg mc. Dzieci: w zależności od mc. lub pc.; maksymalna dawka wynosi 20 ml/kg mc. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna zmiana dawkowania. Jeśli leczenie trwa dłużej niż 24 h (maksymalnie 3 dni), dawka nie powinna przekraczać 10 ml/kg mc.
6% Dekstran 70 000 Baxter - uwagi
Przed zastosowaniem dekstranu należy ocenić stan nawodnienia pacjenta i w razie potrzeby zastosować leczenie nawadniające. Podczas podawania dekstranu należy kontrolować centralne ciśnienie żylne. Podczas dłuższego podawania preparatu wartość hematokrytu nie powinna być niższa niż 30%. Lek może wywoływać agregację erytrocytów, co utrudnia określanie grup krwi i zgodności serologicznej krwi. Podczas oznaczania stężenia cukru we krwi, stosowanie kwasów może zapoczątkować hydrolizę dekstranu i dawać fałszywie podwyższone stężenia glukozy. Krew do badań laboratoryjnych zaleca się pobrać przed rozpoczęciem wlewu.
