Ceftagen

Reklama

Ceftagen - skład

1 fiolka zawiera 1 g lub 2 g ceftazydymu (w postaci ceftazydymu pięciowodnego); lek zawiera sód: odpowiednio 2,23 mmol (51,2 mg) lub 4,45 mmol (102,4 g) sodu w 1 fiolce.

Reklama

Ceftagen - działanie

Antybiotyk β-laktamowy, cefalosporyna III generacji. Gatunki zwykle wrażliwe na ceftazydym - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae; bakterie tlenowe Gram-ujemne: Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Serratia liquefaciens. Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej: Staphylococcus aureus (MSSA), Streptococcus pneumoniae, Acinetobacter spp., Burkholderia cepacia, Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Klebsiella pneumoniae, Klebsiella oxytoca, Morganella morganii, Pseudomonas aeruginosa, Serratia marcescens, Stenotrophomonas maltophilia, Streptococcus pneumoniae (średnio-oporne i oporne na penicylinę). Drobnoustroje całkowicie oporne: Enterococcus spp., Staphylococcus aureus (MRSA) Staphylococcus koagulazo-ujemny, metycylino-oporny, Bacteroides fragilis, Clostridium difficile, Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Legionella spp., Mycoplasma spp., Treponema pallidum. Szczepy wytwarzające ESBL są oporne na ceftazydym. Lek w ok. 10% wiąże się z białkami osocza. Stężenie ceftazydymu większe od MIC stwierdza się w kościach, sercu, żółci, plwocinie, ciele szklistym, płynie stawowym, opłucnowym i otrzewnowym. Ceftazydym z łatwością przenika przez łożysko i jest wydzielany z pokarmem kobiecym. Do płynu mózgowo-rdzeniowego przenika w przypadku stanu zapalnego. Ceftazydym nie jest metabolizowany. Jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem. T_0,5 wynosi 2 h. U noworodków do 2 mż. T_0,5 ceftazydymu może być 3-4 razy dłuższy niż u dorosłych.

Reklama

Ceftagen - wskazania

Leczenie następujących zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na ceftazydym, tylko w przypadku, gdy nie można zastosować penicyliny lub pochodnych penicyliny o wąskim zakresie działania: szpitalne zapalenie płuc; zapalenie dolnych dróg oddechowych u pacjentów ze zwłóknieniem torbielowatym; zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez bakterie tlenowe Gram-ujemne. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Reklama

Ceftagen - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ceftazydym, inne cefalosporyny lub węglan sodu. Stwierdzona w wywiadzie natychmiastowa i (lub) ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy.

Reklama

Ceftagen - ostrzeżenia

Wskazane jest wykonanie antybiogramu przed rozpoczęciem leczenia; jest to szczególnie istotne, jeśli ceftazydym stosowany jest w monoterapii. Ceftazydym ma ograniczone spectrum działania przeciwbakteryjnego (obejmujące głównie tlenowe bakterie Gram-ujemne), dlatego w przypadku pewnych zakażeń, zwłaszcza wywołanych przez mieszane szczepy bakterii wrażliwych i opornych, konieczne może być jednoczesne zastosowanie innego antybiotyku. Jak w przypadku innych cefalosporyn i penicylin o szerokim zakresie działania, niektóre początkowo wrażliwe szczepy Enterobacter spp. i Serratia spp., mogą wykazać oporność na ceftazydym podczas leczenia; podczas leczenia tych zakażeń należy rozważyć, czy istnieją kliniczne wskazania do okresowej kontroli wrażliwości drobnoustrojów. Przed podaniem leku należy upewnić się, czy pacjent nie jest uczulony na penicyliny, cefalosporyny lub inne leki, w związku z możliwością wystąpienia reakcji anafilaktycznej (istnieje ryzyko krzyżowej nadwrażliwości na penicylinę i cefalosporyny). Ceftazydym powinien być stosowany z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów, u których w przeszłości wystąpił jakikolwiek inny typ (niż ciężka i natychmiastowa) reakcji nadwrażliwości na penicylinę lub inne antybiotyki β- laktamowe. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy odstawić antybiotyk, może być konieczne podanie adrenaliny lub podjęcie innego postępowania ratunkowego. Ceftazydym należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek (wskazana modyfikacja dawkowania) oraz u pacjentów leczonych jednocześnie lekami nefrotoksycznymi (np. aminoglikozydami, silnie działającymi lekami moczopędnymi), a także u pacjentów ze stwierdzonymi w wywiadzie chorobami układu pokarmowego, a szczególnie z zapaleniem okrężnicy. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka w związku ze stosowaniem antybiotyku, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego; w przypadku rozpoznania tej choroby należy rozważyć przerwanie podawania ceftazydymu i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Podczas długotrwałego stosowania ceftazydymu może nastąpić wzrost niewrażliwych drobnoustrojów (np. Enterococcus spp., grzybów), co może prowadzić do konieczności przerwania leczenia lub wdrożenia odpowiedniego postępowania. W czasie długotrwałego stosowania ceftazydymu należy regularnie kontrolować morfologię krwi wraz z rozmazem oraz wykonywać badania czynności wątroby i nerek. Zawartość sodu: odpowiednio 2,23 mmol (51,2 mg) lub 4,45 mmol (102,4 g) sodu w 1 fiolce należy uwzględnić u pacjentów stosujących dietę ubogosodową.

Reklama

Ceftagen - ciąża

W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono działania embriotoksycznego lub teratogennego, jednak nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania ceftazydymu u kobiet w ciąży - lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku konieczności. Ceftazydym przenika do mleka ludzkiego w małych stężeniach i powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności w trakcie karmienia piersią. Jeśli u karmionych niemowląt wystąpią biegunka i zakażenie grzybicze błon śluzowych, należy przerwać karmienie piersią. U niemowląt może również wystąpić nadwrażliwość na ceftazydym.

Reklama

Ceftagen - efekty uboczne

Często: pokrzywka, świąd, nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypka grudkowo-plamkowa (osutka), zapalenie żył lub zakrzepowe zapalenie żyły, odczyn zapalny w miejscu podania. Niezbyt często: eozynofilia, trombocytopenia, trombocytoza, leukopenia, neutropenia, limfocytoza, dodatni odczyn Coombsa, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, parestezje, zaburzenia smaku, skurcze mięśni, nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, gorączka. Rzadko: agranulocytoza, anemia hemolityczna, pleśniawki w jamie ustnej, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, zmniejszenie przesączania kłębkowego i zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, kandydoza pochwy, zapalenie pochwy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, LDH, GGTP, fosfatazy alkalicznej). Bardzo rzadko: obrzęk naczynioworuchowy, reakcje anafilaktyczne, żółtaczka. Istnieje ryzyko nadkażeń, np. Enterococcus spp. i Candida spp. Obserwowano występowanie objawów neurologicznych, w tym drżenia, mioklonii, drgawek, encefalopatii i śpiączki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, u których dawka ceftazydymu nie została odpowiednio zmniejszona. Opisywano występowanie nefrotoksyczności podczas jednoczesnym stosowania cefalosporyny i antybiotyków aminoglikazydowych lub silnego diuretyku (np. furosemidu).

Ceftagen - interakcje

Leki o działaniu bakteriostatycznym, np. tetracykliny, makrolidy, chloramfenikol, sulfonamidy mogą antagonizować działanie cefalosporyn, w tym ceftazydymu. Należy unikać jednoczesnego stosowania ceftazydymu i leków nefrotoksycznych, z uwagi na niekorzystny wpływ na nerki. Niezgodności farmaceutyczne. Nie mieszać ceftazydymu z roztworami o pH >7,5 (np. wodorowęglanem sodu); nie mieszać z aminoglikozydami, z powodu ryzyka wytrącenia się osadu. Obserwowano strącanie się osadu, kiedy do roztworu ceftazydymu dodawano wankomycynę; zaleca się przepłukanie zestawów do wlewów dożylnych pomiędzy podawaniem obu antybiotyków.

Ceftagen - dawkowanie

Dożylnie lub domięśniowo. Dorośli: w większości zakażeń - 1 g co 8 h (3 g/dobę) lub 2 g co 12 h (4 g/dobę); w ciężkich zakażeniach (np. szpitalnym zapaleniu płuc, zakażeniach u pacjentów z neutropenią) - 2 g co 8 h (6 g/dobę); w zapaleniu dolnych dróg oddechowych u pacjentów ze zwłóknieniem torbielowatym: 100-150 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych (do 9 g/dobę). Niemowlęta >2 mies. i dzieci: w większości zakażeń - 30-100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych; w ciężkich zakażeniach - do 150 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych (maksymalnie 6 g/dobę). Noworodki i niemowlęta w wieku <2 mies.: 25-60 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach podzielonych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku >80 lat nie należy przekraczać dawki 3 g/dobę. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby. Zaburzenia czynność nerek. Należy podać początkową dawkę wysycającą 1 g ceftazydymu. Dawki podtrzymujące należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny (CCr) - CCr 50-31 ml/min: 1 g co 12 h; CCr 30-16 ml/min: 1 g co 24 h; CCr 15-6 ml/min: 0,5 g co 24 h; CCr <5 ml/min: 0,5 g co 48 h. U pacjentów z niewydolnością nerek i z ciężkimi zakażeniami (zwłaszcza u pacjentów z neutropenią), należy zwiększyć pojedynczą dawkę leku o 50% lub zwiększyć częstość dawkowania; u tych pacjentów, jeśli to możliwe, należy monitorować stężenie ceftazydymu w surowicy, a najniższa wartość stężenia (próbka krwi pobrana bezpośrednio przed zastosowaniem następnej dawki) nie powinna przekraczać 40 mg/l. U dzieci z niewydolnością nerek, klirens kreatyniny powinien być dostosowany do powierzchni ciała lub beztłuszczowej masy ciała, a częstość dawkowania zmniejszona jak u dorosłych. Pacjenci dializowani. T_0,5 ceftazydymu w surowicy podczas hemodializy wynosi 3-5 h. Odpowiednia dawka podtrzymująca ceftazydymu powinna być powtarzana po każdej hemodializie. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, u których na oddziałach intensywnej opieki medycznej stosuje się sztuczne połączenie tętniczo-żylne dla hemodializy lub hemofiltrację o wysokim przepływie, zaleca się stosowanie 1 g na dobę w podzielonych dawkach. W przypadku stosowania hemofiltracji o niskim przepływie zaleca się dawkowanie takie jak u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Wytyczne dla dawkowania ceftazydymu podczas ciągłych hemofiltracji żylnych lub ciągłych hemodializ żylnych - patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego.
Lek należy podawać w powolnym, kilkuminutowym wstrzyknięciu dożylnym (dawka 1 g), w infuzji dożylnej trwającej 20-30 min (dawka 2 g) lub w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym (dawka 1 g) - w duży mięsień (np. w górny zewnętrzny kwadrant mięśnia pośladkowego lub boczną część uda). Podanie domięśniowe jest wykonywane jedynie w wyjątkowych przypadkach klinicznych i musi zostać oceniony stosunek ryzyka do korzyści.

Ceftagen - uwagi

U pacjentów leczonych ceftazydymem mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki testów oznaczania glukozy w moczu z zastosowaniem metod opartych na redukcji miedzi (Benedicta, Fehlinga, Clinitest) - zaleca się wykonanie testów enzymatycznych; może wystąpić fałszywie dodatni odczyn Coombs'a, który może zaburzać wynik próby zgodności (próby krzyżowej) krwi. Ceftazydym nie wpływa na wynik alkalicznej próby pikrynianowej na kreatyninę. Podczas leczenia mogą wystąpić działania niepożądane (np. zawroty głowy, drgawki), mogące zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.