Circlet - skład
System terapeutyczny dopochwowy zawiera 11,7 mg etonogestrelu i 2,7 mg etynyloestradiolu. System terapeutyczny dopochwowy uwalnia etonogestrel i etynyloestradiol w średniej ilości odpowiednio 0,120 mg i 0,015 mg w ciągu 24 h, przez okres 3 tyg.
Reklama
Circlet - działanie
System terapeutyczny dopochwowy o działaniu antykoncepcyjnym. W systemie zastosowano etonogestrel (syntetyczny progestagen o wysokim powinowactwie do receptorów progesteronowych w narządach docelowych) oraz etynyloestradiol (syntetycznym estrogen, wykazujący właściwości naturalnego estrogenu). Podstawowym mechanizmem działania antykoncepcyjnego preparatu jest zahamowanie owulacji. Uwalniany z systemu etonogestrel jest szybko i całkowicie wchłaniany przez błonę śluzową pochwy (biodostępność wynosi prawie 100%). Maksymalne stężenie we krwi (1700 pg/ml) występuje po tygodniu od założenia systemu; po 3 tyg. stężenie zmniejsza się do około 1400 pg/ml. Etonogestrel wiąże się albuminami i globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG). Ulega przemianom metabolicznym wspólnym dla związków steroidowych. Stężenia etonogestrelu we krwi zmniejszają się w dwóch fazach; w końcowej fazie eliminacji T0,5 wynosi około 29 h. Etonogestrel i jego metabolity są wydalane z moczem i żółcią. Uwalniany z systemu etynyloestradiol szybko wchłania się przez błonę śluzową pochwy (biodostępność wynosi 56%). Maksymalne stężenie we krwi (35 pg/ml) występuje po 3 dniach od założenia systemu i zmniejsza się po 3 tyg. do około 18 pg/ml. Etynyloestradiol wiąże się w znacznym stopniu, lecz niespecyficznie z albuminami osocza. Jest metabolizowany głównie na drodze hydroksylacji aromatycznej, choć tworzy się również szereg innych pochodnych hydroksylowych i metylowych; występują one jako wolne metabolity oraz w postaci sprzężonej z siarczanami i glukuronidami. Stężenia etynyloestradiolu we krwi zmniejszają się w dwóch fazach; w końcowej fazie eliminacji T0,5 wynosi średnio 34 h. Jest wydalany z moczem i żółcią, w postaci metabolitów.
Reklama
Circlet - wskazania
Antykoncepcja u kobiet w wieku rozrodczym (bezpieczeństwo i skuteczność stosowania systemu oceniono w grupie kobiet w wieku od 18 do 40 lat). Decyzja o przepisaniu systemu powinna zostać podjęta na podstawie indywidualnej oceny czynników ryzyka u kobiety, zwłaszcza ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, związanego ze stosowaniem tego systemu, w porównaniu do innych złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych.
Reklama
Circlet - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie lub ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE): żylna choroba zakrzepowo-zatorowa - czynna (leczona lekami przeciwzakrzepowymi) lub przebyta żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, np. zakrzepica żył głębokich (DVT), zatorowość płucna (PE); znana dziedziczna lub nabyta predyspozycja do występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej np. oporność na aktywne białko C (APC) (w tym czynnik V Leiden), niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S; rozległy zabieg operacyjny związany z długotrwałym unieruchomieniem; wysokie ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wskutek występowania wielu czynników ryzyka. Występowanie lub ryzyko tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych (ATE): tętnicze zaburzenia zakrzepowo-zatorowe - czynne (np. zawał mięśnia sercowego) lub objawy prodromalne (np. dławica piersiowa); choroby naczyń mózgowych - czynny udar, przebyty udar lub objawy prodromalne w wywiadzie (np. przemijający napad niedokrwienny, TIA); stwierdzona dziedziczna lub nabyta skłonność do występowania tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych np. hiperhomocysteinemia i obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (przeciwciała antykardiolipinowe, antykoagulant toczniowy); migrena z ogniskowymi objawami neurologicznymi w wywiadzie; wysokie ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych tętnic z powodu występowania wielu czynników ryzyka lub występowania jednego z poważnych czynników ryzyka, takich jak: cukrzyca z powikłaniami naczyniowymi, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka dyslipoproteinemia. Zapalenie trzustki obecnie lub w przeszłości, jeśli współwystępuje z ciężką hipertriglicerydemią. Ciężka choroba wątroby obecnie lub w przeszłości, tak długo jak parametry czynności wątroby nie powrócą do normy. Występowanie obecnie lub w przeszłości nowotworów wątroby (łagodnych lub złośliwych). Obecność lub podejrzenie złośliwych nowotworów narządów rodnych lub piersi zależnych od hormonów płciowych. Krwawienia z pochwy o nieznanej etiologii. Jednoczesne stosowanie preparatu z lekami zawierającymi ombitaswir, parytaprewir, rytonawir oraz dasabuwir lub z lekami zawierającymi glekaprewir, pibrentaswir.
Reklama
Circlet - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem stosowania systemu (lub przed powtórnym jego zastosowaniem po przerwie) należy wykluczyć ciążę, przeprowadzić pełny wywiad lekarski (w tym rodzinny), wykonać pomiar ciśnienia tętniczego oraz badanie fizykalne, w celu wykluczenia przeciwwskazań i stanów wymagających szczególnej ostrożności. Badania kontrolne należy powtarzać regularnie w trakcie stosowania preparatu, zgodnie z obowiązującymi wytycznymi, dostosowując je indywidualnie do potrzeb każdej pacjentki. W trakcie stosowania systemu mogą pojawić się nieregularne krwawienia (plamienia lub krwawienia międzymiesiączkowe). Jeśli nieregularne krwawienia miesiączkowe utrzymują się lub pojawią się po okresie regularnych cykli, należy rozważyć etiologię niehormonalną i przeprowadzić odpowiednią diagnostykę w celu wykluczenia nowotworów złośliwych lub ciąży. Trudności z założeniem systemu terapeutycznego dopochwowego lub tendencja do jego wypadania mogą występować w przypadku następujących chorób: wypadanie szyjki macicy, obniżenie pęcherza moczowego i (lub) odbytnicy, ciężkie lub nawykowe zaparcia. Nie wykazano, aby leczenie zapalenia pochwy zmniejszało skuteczność systemu terapeutycznego dopochwowego, ani aby stosowanie systemu terapeutycznego dopochwowego wpływało na proces leczenia zapalenia pochwy. W przypadku występowania objawów zapalenia pęcherza moczowego w diagnostyce różnicowej należy rozważyć niewłaściwe położenie systemu (w bardzo rzadkich przypadkach donoszono, że system został nieumyślnie założony w cewce moczowej i następnie przesunął się do pęcherza moczowego). Przed zastosowaniem złożonej antykoncepcji hormonalnej pacjentkę należy pouczyć o objawach żylnej i tętniczej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz zalecić odpowiednie postępowanie w przypadku podejrzenia zakrzepicy. Jeśli występuje którykolwiek z poniższych stanów lub czynników ryzyka, należy omówić z pacjentką zasadność stosowania preparatu. W razie pogorszenia lub wystąpienia po raz pierwszy któregokolwiek z wymienionych stanów lub czynników ryzyka, może być konieczne przerwanie stosowania systemu. Stosowanie złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych wiąże się ze zwiększonym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w porównaniu do sytuacji, gdy terapia nie jest stosowana. Stosowanie leków zawierających lewonorgestrel, norgestimat lub noretisteron jest związane z najmniejszym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Stosowanie innych leków, takich jak system terapeutyczny dopochwowy zawierający etonogestrel oraz etynyloestradiol może być związane z dwukrotnie większym ryzykiem. Decyzja o zastosowaniu preparatu spoza grupy najmniejszego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej powinna zostać podjęta wyłącznie po rozmowie z pacjentką, w celu zapewnienia, że rozumie ona ryzyko związane z lekiem, jak obecne czynniki ryzyka wpływają na to ryzyko, oraz że ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej jest największe w pierwszym roku stosowania. Istnieją również pewne dowody, świadczące, że ryzyko jest zwiększone, gdy złożone hormonalne środki antykoncepcyjne są przyjmowane ponownie po przerwie w stosowaniu wynoszącej 4 tyg. lub więcej. U pacjentek stosujących złożone doustne środki antykoncepcyjne niezwykle rzadko zgłaszano przypadki zakrzepicy w innych naczyniach krwionośnych, np. wątrobowych, krezkowych, nerkowych lub żyłach i tętnicach siatkówki. Czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej: otyłość (BMI >30 kg/m2) - ryzyko istotnie wzrasta wraz ze wzrostem BMI, jest to szczególnie ważne dla kobiet, u których występują również inne czynniki ryzyka; długotrwałe unieruchomienie, rozległy zabieg operacyjny, jakikolwiek zabieg operacyjny w obrębie kończyn dolnych lub miednicy, zabieg neurochirurgiczny lub poważny uraz - zaleca się przerwanie stosowania systemu na co najmniej 4 tyg. przed planowanym zabiegiem chirurgicznym i nie wznawianie stosowania przed upływem 2 tyg. od czasu powrotu do sprawności ruchowej (należy stosować inną metodę antykoncepcji), należy rozważyć leczenie przeciwzakrzepowe, jeśli stosowania preparatu nie przerwano odpowiednio wcześnie (tymczasowe unieruchomienie, w tym podróż samolotem >4 h, może również stanowić czynnik ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, szczególnie u kobiet ze współistniejącymi innymi czynnikami ryzyka); dodatni wywiad rodzinny (występowanie żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u rodzeństwa bądź rodziców, szczególnie w stosunkowo młodym wieku, np. przed 50. rż.) - jeśli podejrzewa się predyspozycję genetyczną, przed podjęciem decyzji o stosowaniu złożonego hormonalnego środka antykoncepcyjnego kobieta powinna zostać skierowana na konsultację u specjalisty; inne choroby związane z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową (nowotwór, toczeń rumieniowaty układowy, zespół hemolityczno-mocznicowy, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, nieswoiste zapalenie jelit, np. choroba Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego); wiek - szczególnie w wieku >35 lat. Nie osiągnięto konsensusu, co do możliwego wpływu żylaków oraz zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych na wystąpienie lub progresję żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Należy uwzględnić zwiększone ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej w ciąży oraz w szczególności w 6-tyg. okresie poporodowym. Jeśli u pacjentki występuje jednocześnie kilka czynników ryzyka VTE stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Jeśli u kobiety występuje więcej niż jeden czynnik ryzyka, możliwe jest, że zwiększenie ryzyka jest większe niż suma pojedynczych czynników - w tym przypadku należy ocenić całkowite ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej - jeśli ocena stosunku korzyści do ryzyka jest negatywna, nie należy przepisywać złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Należy poinformować pacjentkę, że w razie wystąpienia objawów żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy natychmiast zgłosić się do lekarza i powiedzieć personelowi medycznemu, że stosuje się złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. Czynniki ryzyka tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych: wiek - szczególnie w wieku >35 lat; palenie - należy dokładnie pouczyć kobiety, aby nie paliły, jeśli zamierzają stosować złożone hormonalne środki antykoncepcyjne, kobiety w wieku >35 lat, które nie zaprzestały palenia, należy dokładnie pouczyć, aby stosowały inną metodę antykoncepcji; nadciśnienie tętnicze; otyłość (BMI >30 kg/m2) - ryzyko istotnie wzrasta wraz ze wzrostem BMI, jest to szczególnie ważne dla kobiet, u których występują również inne czynniki ryzyka; dodatni wywiad rodzinny (występowanie tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u rodzeństwa bądź rodziców, szczególnie w stosunkowo młodym wieku, np. przed 50. rż) - jeśli podejrzewa się predyspozycję genetyczną, przed podjęciem decyzji o stosowaniu złożonego hormonalnego środka antykoncepcyjnego kobieta powinna zostać skierowana na konsultację u specjalisty; migrena - zwiększenie częstości występowania lub nasilenia migreny w trakcie stosowania złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych (która może zapowiadać wystąpienie incydentu naczyniowo-mózgowego) może być powodem do natychmiastowego przerwania stosowania; inne choroby związane ze zdarzeniami niepożądanymi w obrębie naczyń (cukrzyca, hiperhomocysteinemia, wady zastawkowe serca, migotanie przedsionków, dyslipoproteinemia oraz toczeń rumieniowaty układowy). Jeśli u pacjentki występuje jednocześnie kilka czynników ryzyka ATE stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Jeśli u kobiety występuje więcej niż jeden czynnik ryzyka, możliwe jest, że zwiększenie ryzyka jest większe niż suma pojedynczych czynników - w tym przypadku należy ocenić całkowite ryzyko tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych - jeśli ocena stosunku korzyści do ryzyka jest negatywna, nie należy przepisywać złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Należy poinformować pacjentkę, że w razie wystąpienia objawów tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych należy natychmiast zgłosić się do lekarza i powiedzieć personelowi medycznemu, że stosuje się złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. Badania epidemiologiczne wskazują, że długotrwałe stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych może stanowić czynnik ryzyka rozwoju raka szyjki macicy; najważniejszym czynnikiem ryzyka raka szyjki macicy jest przewlekłe zakażenie wirusem HPV; wciąż istnieją jednak rozbieżności dotyczące wpływu dodatkowych czynników, takich jak badania przesiewowe szyjki macicy oraz zachowania seksualne, w tym stosowanie mechanicznej metody antykoncepcji - brak jest danych epidemiologicznych na temat ryzyka raka szyjki macicy u kobiet stosujących dopochwowy system terapeutyczny. U kobiet przyjmujących złożone hormonalne środki antykoncepcyjne nieznacznie zwiększa się względne ryzyko raka piersi; to zwiększone ryzyko zmniejsza się w ciągu 10 lat od zaprzestania stosowania złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych; ponieważ rak piersi występuje rzadko u kobiet w wieku <40 lat, zwiększenie liczby rozpoznanych przypadków u kobiet stosujących obecnie lub w przeszłości środki antykoncepcyjne jest małe w porównaniu do całkowitego ryzyka wystąpienia raka piersi; obserwowane zwiększone ryzyko może być spowodowane wcześniejszym rozpoznawaniem raka piersi u kobiet stosujących złożoną antykoncepcję hormonalną, działaniem biologicznym tej metody antykoncepcji lub obu tych czynników łącznie. W rzadkich przypadkach u kobiet przyjmujących złożone hormonalne środki antykoncepcyjne stwierdzano występowanie łagodnych gruczolaków wątroby, a jeszcze rzadziej - nowotworów wątrobowokomórkowych; w pojedynczych przypadkach nowotwory te prowadziły do zagrażających życiu krwotoków do jamy brzusznej. Należy rozważyć możliwość wystąpienia nowotworu wątroby w diagnostyce różnicowej, jeżeli występuje silny ból w nadbrzuszu, powiększenie wątroby lub objawy krwotoku wewnętrznego do jamy brzusznej u kobiet stosujących system terapeutyczny dopochwowy. Podczas badań klinicznych z udziałem pacjentów leczonych z powodu zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) lekami zawierającymi ombitaswir, parytaprewir, rytonawir oraz dasabuwir z rybawiryną lub bez rybawiryny, zwiększenie aktywności aminostransferazy (AlAT) ponad 5-krotnie przekraczającej górną granicę normy (GGN) występowało istotnie częściej u kobiet przyjmujących preparaty zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. Dodatkowo także u pacjentek leczonych glekaprewirem, pibrentaswirem obserwowano zwiększenie aktywności aminostransferazy (AlAT) u kobiet przyjmujących preparaty zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. Z uwagi na ryzyko wystąpienia zapalenie trzustki, system stosować ostrożnie u pacjentek z hipertriglicerydemią lub dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku hipertriglicerydemii. Pogorszenie lub wystąpienie pierwszych objawów następujących stanów może być związane z ciążą, jak też stosowaniem złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych: żółtaczka i (lub) świąd związane z cholestazą, kamica żółciowa, porfiria, toczeń rumieniowaty układowy, zespół hemolityczno-mocznicowy, pląsawica Sydenhama, opryszczka ciężarnych, głuchota wywołana przez otosklerozę. Egzogenne estrogeny mogą wywoływać lub nasilać objawy (dziedzicznego) obrzęku naczynioruchowego. Podczas stosowania złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych obserwowano nasilenie choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Pacjentki z cukrzycą należy dokładnie obserwować, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu, z uwagi na ryzyko wpływu leku na obwodową insulinooporność i tolerancję glukozy. Obniżony nastrój i depresja to dobrze znane działania niepożądane stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Depresja może mieć ciężki przebieg i jest dobrze znanym czynnikiem ryzyka zachowań samobójczych i samobójstw. Jeśli u pacjentki wystąpią zmiany nastroju lub objawy depresji, również krótko po rozpoczęciu leczenia, zaleca się, aby skonsultowała się z lekarzem. Kobiety z tendencją do ostudy powinny unikać ekspozycji na światło słoneczne lub promieniowanie UV podczas stosowania systemu. Należy przerwać stosowanie systemu w przypadku podejrzenia lub rozpoznania zakrzepicy, wystąpienia ostrych lub przewlekłych zaburzeń czynności wątroby (do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do normy), nawracającej żółtaczki cholestatycznej i (lub) świądu związanego z cholestazą. W przypadku wystąpienia klinicznie istotnego nadciśnienia w trakcie stosowania systemu, preparat należy odstawić; można powrócić do stosowania systemu, gdy terapia przeciwnadciśnieniowa doprowadzi do normalizacji wartości ciśnienia.
Reklama
Circlet - ciąża
Preparat jest przeciwwskazany w ciąży. Jeżeli kobieta zajdzie w ciążę podczas stosowania systemu, należy go usunąć. W badaniach epidemiologicznych nie stwierdzono zwiększonego ryzyka wad wrodzonych u dzieci kobiet, które przed zajściem w ciążę stosowały złożone preparaty antykoncepcyjne, ani działania teratogennego na skutek nieumyślnego stosowania we wczesnej ciąży. Podejmując decyzję o ponownym rozpoczęciu stosowania systemu należy wziąć pod uwagę zwiększone ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u kobiet w okresie poporodowym. Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią (lek może zmniejszać ilość i zmieniać skład pokarmu; substancje steroidowe i ich metabolity mogą przenikać do mleka, jednak nie ma dowodów na to, aby mogło to mieć niekorzystny wpływ na zdrowie dziecka).
Reklama
Circlet - efekty uboczne
Często: zapalenie pochwy, depresja, zmniejszenie popędu płciowego, bóle głowy, migrena, bóle brzucha, nudności, trądzik, tkliwość piersi, świąd żeńskich narządów płciowych, bolesne miesiączkowanie, bóle w obrębie miednicy, upławy, zwiększenie masy ciała, dyskomfort związany z użytkowaniem systemu terapeutycznego dopochwowego, wypadnięcie systemu terapeutycznego dopochwowego. Niezbyt często: zapalenie szyjki macicy, zapalenie pęcherza, zakażenia dróg moczowych, zwiększenie apetytu, zmieniony nastrój, chwiejność nastroju, nagłe zmiany nastroju, zawroty głowy, niedoczulica, zaburzenia widzenia, uderzenia gorąca, wzdęcia, biegunka, wymioty, zaparcia, łysienie, egzema, świąd, wysypka, bóle pleców, skurcze mięśni, ból w kończynie, zaburzenia w oddawaniu moczu, parcie na mocz, częstomocz, brak miesiączki, bolesność piersi, powiększenie piersi, guzek w piersi, polip szyjki macicy, krwawienie w trakcie stosunku, dyspareunia, wywinięcie szyjki macicy, dysplazja włóknisto-torbielowata piersi, krwotoczne miesiączki, krwotok maciczny, dyskomfort w obrębie miednicy, zespół napięcia przedmiesiączkowego, skurcz macicy, uczucie palenia w pochwie, nieprzyjemny zapach z pochwy, ból w pochwie, dyskomfort sromu i pochwy, suchość sromu i pochwy, uczucie zmęczenia, drażliwość, złe samopoczucie, obrzęk, uczucie obecności ciała obcego, zwiększenie ciśnienia krwi, powikłania związane ze środkiem antykoncepcyjnym, uszkodzenie systemu terapeutycznego dopochwowego. Rzadko: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, tętnicze zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, mlekotok. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna, ostuda, pokrzywka, dolegliwości prącia, obrośnięcie systemu przez tkankę pochwy. Istnieją doniesienia na temat nowotworów zależnych od hormonów płciowych (np. nowotwory wątroby, piersi) u pacjentek przyjmujących złożone hormonalne środki antykoncepcyjne.
Circlet - interakcje
Jednoczesne stosowanie złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych (w tym systemu terapeutycznego dopochwowego) i leków zawierających ombitaswir, parytaprewir, rytonawir lub dasabuwir, z lub bez rybawiryny może skutkować istotnym zwiększeniem aktywności AlAT (obserwowano zwiększenie > 5 x GGN) - stosowanie systemu i ww. leków jest przeciwwskazane; przed rozpoczęciem stosowania ww. leków należy zmienić stosowaną metodę antykoncepcji, np. na środki antykoncepcyjne zawierające tylko progestageny lub niehormonalne środki antykoncepcyjne; system terapeutyczny dopochwowy można zastosować ponownie po 2 tyg. od zakończenia stosowania ww. leków. Mogą wystąpić interakcje z lekami indukującymi enzymy mikrosomalne w postaci zwiększenia klirensu hormonów płciowych co może prowadzić do krwawienia śródcyklicznego i (lub) zmniejszenia skuteczności antykoncepcyjnej. Indukcja enzymów może wystąpić po kilku dniach leczenia. Maksymalna indukcja enzymów występuje w ciągu kilku tygodni. Po zaprzestaniu leczenia indukcja enzymów może się utrzymywać przez ok. 4 tyg. Leczenie krótkotrwałe: kobiety leczone lekami indukującymi enzymy powinny w trakcie stosowania systemu czasowo stosować mechaniczne metody antykoncepcji lub jeszcze jedną metodę antykoncepcji (systemu terapeutycznego dopochwowego nie należy stosować z prezerwatywą dla kobiet); dodatkowe metody muszą być stosowane przez cały okres jednoczesnego przyjmowania leków indukujących enzymy i przez 28 dni po ich odstawieniu; jeśli jednocześnie stosowane leki indukujące enzymy przyjmowane są przez okres dłuższy niż 3 tyg. stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego, następny system należy założyć natychmiast, bez przerwy w jego stosowaniu. Leczenie długotrwałe: u kobiet długotrwale przyjmujących leki indukujące enzymy wątrobowe zaleca się stosowanie innej, niehormonalnej metody zapobiegania ciąży. Leki zwiększające klirens złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych (poprzez indukcję enzymów), mogące zmniejszać stężenie hormonów płciowych: fenytoina, fenobarbital, prymidon, bozentan, karbamazepina, ryfampicyna, prawdopodobnie również okskarbazepina, topiramat, felbamat, gryzeofulwina, niektóre inhibitory proteazy HIV (np. rytonawir) i nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (np. efawirenz) oraz preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum). Leki wywierające zmienny wpływ na klirens złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych: równoczesne stosowanie złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych z inhibitorami proteazy HIV (np. nelfinawir) i nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (np. newirapina) i (lub) połączeń z lekami stosowanymi w leczeniu HCV (np. boceprewir, telaprewir), może zwiększać lub zmniejszać stężenie estrogenów lub progestagenów we krwi, w niektórych przypadkach zmiany te mogą mieć znaczenie kliniczne. Leki zmniejszające klirens złożonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych (inhibitory enzymów), mogące zwiększać stężenie hormonów płciowych: jednoczesne podawanie silnych (np. ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna) lub umiarkowanych (np. flukonazol, diltiazem, erytromycyna) inhibitorów CYP3A4 może zwiększać stężenie estrogenu lub progestagenu, w tym etonogestrelu - kliniczne znaczenie potencjalnych interakcji z inhibitorami enzymów pozostaje nieznane. Leki przeciwgrzybicze i środki plemnikobójcze stosowane dopochwowo nie powinny wpływać na skuteczność antykoncepcyjną i bezpieczeństwo stosowania systemu. Zgłaszano przypadki uszkodzenia systemu terapeutycznego dopochwowego podczas jednoczesnego stosowania preparatów dopochwowych, w tym przeciwgrzybiczych, antybiotyków oraz środków nawilżających. Jak wynika z badań farmakokinetycznych, preparaty lecznicze przeciwgrzybicze i środki plemnikobójcze stosowane dopochwowo nie powinny wpływać na skuteczność antykoncepcyjną i bezpieczeństwo stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego. Stosowanie tamponów nie ma wpływu na wchłanianie hormonów uwalnianych z systemu terapeutycznego dopochwowego; w rzadkich przypadkach system może wypaść w czasie usuwania tamponu. Hormonalne środki antykoncepcyjne mogą zaburzać metabolizm innych leków, zwiększając stężenie jednych leków (np. cyklosporyny), a zmniejszając innych (np. lamotryginy) w osoczu i tkankach. Jednoczesne stosowanie z lekami zawierającymi ombitaswir, parytaprewir, rytonawir oraz dasabuwir, z rybawiryną lub bez rybawiryny lub z lekami zawierającymi glekaprewir, pibrentaswir, może zwiększać ryzyko zwiększonej aktywności AlAT. W związku z tym pacjentki stosujące system terapeutyczny dopochwowy muszą stosować alternatywną metodę antykoncepcji (np. antykoncepcję zawierającą wyłącznie progestagen lub metody niehormonalne) przed rozpoczęciem stosowania powyższego schematu leczenia skojarzonego. Stosowanie systemu terapeutycznego dopochwowego można ponownie rozpocząć 2 tygodnie po zakończeniu leczenia powyższym schematem leczenia skojarzonego. Badania farmakokinetyczne wykazały, że stosowanie tamponów nie ma wpływu na wchłanianie hormonów uwalnianych z systemu terapeutycznego dopochwowego. W rzadkich przypadkach system terapeutyczny dopochwowy może wypaść w czasie usuwania tamponu.
Circlet - dawkowanie
Pacjentka umieszcza Circlet w pochwie samodzielnie. Lekarz powinien poinstruować pacjentkę, w jaki sposób zakładać i usuwać system. Po założeniu systemu pozostaje on w pochwie przez 3 tyg. Należy regularnie sprawdzać obecność systemu terapeutycznego dopochwowego w pochwie. System należy usunąć po 3 tyg. stosowania, w tym samym dniu tygodnia, w którym był założony. Po przerwie w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego trwającej 1 tydz., zakłada się nowy system terapeutyczny dopochwowy (np. jeśli system założono w środę ok. godz. 22, należy go usunąć również w środę, 3 tyg. później, ok. godziny 22; w następną środę należy założyć nowy system terapeutyczny dopochwowy). Krwawienie z odstawienia występuje zwykle po upływie 2-3 dni po usunięciu systemu i może nie ustąpić całkowicie do czasu założenia nowego systemu. Rozpoczęcie stosowania. W poprzednim cyklu nie stosowano hormonalnego środka antykoncepcyjnego. System należy założyć pierwszego dnia naturalnego cyklu (tj. pierwszego dnia miesiączki). Można również rozpocząć stosowanie systemu terapeutycznego dopochwowego Circlet między 2. a 5. dniem cyklu, ale w takim wypadku w czasie pierwszego cyklu przez pierwsze 7 dni stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego zaleca się jednoczesne stosowanie mechanicznej metody antykoncepcji. Dotychczas stosowano złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. System dopochwowy należy założyć najpóźniej w dniu następującym po przerwie w stosowaniu tabletek lub systemu transdermalnego, stosowanego wcześniej złożonego hormonalnego środka antykoncepcyjnego, lub po okresie stosowania tabletek zawierających placebo. Jeżeli pacjentka regularnie i prawidłowo stosowała poprzednią metodę antykoncepcji i jeżeli jest pewne, że nie jest w ciąży, może zmienić dotychczasową złożoną antykoncepcję hormonalną na system terapeutyczny dopochwowy w dowolnym dniu cyklu. Przerwa w stosowaniu dotychczasowego środka antykoncepcyjnego nigdy nie powinna przekraczać zaleconego czasu. Dotychczas stosowano antykoncepcję zawierającą tylko progestagen (minitabletka, implant lub iniekcje) lub system terapeutyczny domaciczny uwalniający progestagen (IUS). Stosowanie systemu terapeutycznego dopochwowego zamiast minitabletki można rozpocząć w dowolnym dniu (w przypadku implantu i systemu - w dniu usunięcia implantu lub systemu, w przypadku iniekcji - w dniu następnego zaplanowanego wstrzyknięcia), ale we wszystkich tych przypadkach przez pierwsze 7 dni stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego należy dodatkowo stosować mechaniczne metody antykoncepcji. Po poronieniu w I trymestrze ciąży. Stosowanie systemu terapeutycznego dopochwowego można rozpocząć natychmiast. Nie ma potrzeby jednoczesnego stosowania dodatkowych metod antykoncepcji. Jeśli rozpoczęcie stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego bezpośrednio po poronieniu wydaje się niewskazane, pacjentka powinna postępować wg zaleceń podanych w punkcie: W poprzednim cyklu nie stosowano hormonalnego środka antykoncepcyjnego. W międzyczasie powinna stosować inną metodę antykoncepcji. Po porodzie lub poronieniu w II trymestrze ciąży. Stosowanie systemu terapeutycznego dopochwowego należy rozpocząć w 4. tyg. po porodzie lub po poronieniu w II trymestrze ciąży. W razie późniejszego rozpoczęcia stosowania systemu terapeutycznego, należy zalecić jednoczesne stosowanie mechanicznej metody antykoncepcji przez pierwsze 7 dni stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego. Jeśli jednak w tym czasie miał miejsce stosunek, przed rozpoczęciem stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego należy wykluczyć ciążę lub pacjentka powinna poczekać do wystąpienia pierwszej miesiączki. Postępowanie w wypadku dłuższej przerwy w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego. Pacjentka powinna jak najszybciej założyć nowy system terapeutyczny dopochwowy. Dodatkowo przez następne 7 dni powinna stosować mechaniczne metody antykoncepcji, takie jak prezerwatywa. Jeśli w czasie przerwy w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego miał miejsce stosunek, należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży. Im przerwa w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego była dłuższa, tym ryzyko ciąży jest większe. Postępowanie w razie wypadnięcia systemu terapeutycznego dopochwowego. System powinien się znajdować w pochwie nieprzerwanie przez okres 3 tyg. W wypadku samoistnego wypadnięcia systemu terapeutycznego dopochwowego, należy go umyć w zimnej lub letniej (nie gorącej) wodzie i jak najszybciej ponownie założyć. Jeśli system znajdował się poza pochwą przez czas krótszy niż 3 h, nie wpłynęło to na skuteczność antykoncepcyjną. Pacjentka powinna jak najszybciej ponownie założyć system terapeutyczny dopochwowy, do 3 h od wypadnięcia. Jeśli pacjentka podejrzewa lub jest pewna, że system znajdował się poza pochwą przez czas dłuższy niż 3 h w pierwszym lub drugim tygodniu stosowania, skuteczność antykoncepcyjna systemu terapeutycznego dopochwowego mogła się zmniejszyć. Pacjentka powinna jak najszybciej ponownie założyć system terapeutyczny dopochwowy. Dodatkowo przez okres pierwszych 7 dni stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego po jego ponownym założeniu należy stosować mechaniczne metody antykoncepcji, takie jak prezerwatywa. Im dłużej system znajdował się poza pochwą i im bliżej planowanej przerwy w jego stosowaniu miało to miejsce, tym ryzyko ciąży jest większe. Jeśli pacjentka podejrzewa lub jest pewna, że system znajdował się poza pochwą przez czas dłuższy niż 3 h w trzecim tygodniu stosowania, skuteczność antykoncepcyjna systemu terapeutycznego dopochwowego mogła się zmniejszyć. Pacjentka powinna wyrzucić ten system terapeutyczny dopochwowy i wybrać jedno z dwóch poniższych rozwiązań: 1. Jak najszybciej założyć nowy system terapeutyczny dopochwowy Uwaga: Założenie nowego systemu terapeutycznego dopochwowego oznacza rozpoczęcie następnego, trzytygodniowego okresu jego stosowania. Może to spowodować brak spodziewanego krwawienia z odstawienia. Może jednak pojawić się plamienie lub krwawienie międzymiesiączkowe. 2. Odczekać do wystąpienia krwawienia z odstawienia i założyć nowy system terapeutyczny dopochwowy, nie później niż 7 dni (7x24 h) od czasu usunięcia lub samoistnego wypadnięcia poprzedniego systemu terapeutycznego dopochwowego. Uwaga: Powyższy sposób postępowania można przyjąć tylko wtedy, jeśli system terapeutyczny dopochwowy był stosowany w sposób nieprzerwany przez ostatnie 7 dni. Postępowanie w wypadku dłuższego stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego. Mimo, że nie jest to zalecany sposób postępowania, jeśli system terapeutyczny dopochwowy był stosowany nie dłużej niż 4 tyg., skuteczność antykoncepcyjna jest zachowana. Pacjentka może zrobić 1-tyg. przerwę w jego stosowaniu, a następnie założyć nowy system terapeutyczny dopochwowy. Jeśli system terapeutyczny dopochwowy stosowano dłużej niż 4 tygodnie, skuteczność antykoncepcyjna może być zmniejszona, a przed założeniem nowego systemu należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży. Jeśli pacjentka nie stosowała się do zaleconego sposobu użycia systemu terapeutycznego dopochwowego i w kolejnej przerwie w jego stosowaniu krwawienie z odstawienia nie wystąpiło, przed założeniem nowego systemu terapeutycznego dopochwowego należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży. Postępowanie w celu opóźnienia lub przesunięcia w czasie krwawienia. W wyjątkowych przypadkach, aby opóźnić wystąpienie krwawienia z odstawienia, pacjentka może założyć nowy system terapeutyczny dopochwowy, opuszczając tygodniową przerwę w jego stosowaniu. Nowy system terapeutyczny dopochwowy można używać przez następne 3 tyg. W tym czasie może występować krwawienie międzymiesiączkowe lub plamienie. Po tygodniowej przerwie w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego powraca się do normalnego stosowania systemu terapeutycznego dopochwowego. Aby przesunąć w czasie wystąpienie krwawienia z odstawienia na inny dzień tygodnia niż ten, do którego pacjentka jest przyzwyczajona, pacjentka może skrócić kolejną przerwę w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego o dowolną liczbę dni. Im przerwa w stosowaniu systemu terapeutycznego dopochwowego jest krótsza, tym większe jest prawdopodobieństwo braku krwawienia z odstawienia po jego usunięciu i wystąpienia krwawienia międzymiesiączkowego lub plamienia w czasie stosowania następnego systemu terapeutycznego dopochwowego.
Circlet - uwagi
Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Stosowanie steroidowych środków antykoncepcyjnych może mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, m.in.: parametry biochemiczne czynności wątroby, tarczycy, czynności nadnerczy i nerek, stężenie białek nośnikowych we krwi (np. globuliny wiążącej kortykosteroidy i globulin wiążących hormony płciowe) i frakcji lipidowych lub lipoproteinowych, parametry metabolizmu węglowodanów oraz parametry krzepnięcia i fibrynolizy; zmiany zazwyczaj pozostają w zakresie wartości prawidłowych.
