Cyprofloksacyna - skład
1 tabl. powl. zawiera 250 mg lub 500 mg cyprofloksacyny w postaci chlorowodorku.
Reklama
Cyprofloksacyna - działanie
Chemioterapeutyk z grupy fluorochinolonów. Gatunki zazwyczaj wrażliwe na cyprofloksacynę - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Bacillus anthracis; bakterie Gram-ujemne: Aeromonas spp., Brucella spp., Citrobacter koseri, Francisella tularensis, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Legionella spp., Moraxella catarrhalis, Neisseria meningitidis, Pasteurella spp., Salmonella spp., Shigella spp., Vibrio spp., Yersinia pestis; bakterie beztlenowe: Mobiluncus spp.; inne bakterie: Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumoniae. Bakterie, u których może wystąpić oporność nabyta: Enterococcus faecalis, Staphylococcus spp. (metycylinooporne szczepy S. aureus są bardzo często oporne na fluorochinolony), Acinetobacter baumannii, Burkholderia cepacia, Campylobacter spp., Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa, Pseudomonas fluorescens, Serratia marcescens, Peptostreptococcus spp., Propionibacterium acnes. Gatunki oporne: Actinomyces spp., Enterococcus faecium, Listeria monocytogenes, Stenotrophomonas maltophilia, Mycoplasma genitalium, Ureaplasma urealitycum oraz bakterie beztlenowe, z wyjątkiem wymienionych powyżej. Cyprofloksacyna podana doustnie wchłania się dobrze i szybko, osiągając Cmax w ciągu 1-2 h. Biodostępność wynosi 70-80%. W 20-30% wiąże się z białkami osocza. Osiąga duże stężenia w różnych tkankach, takich jak: płuca (płyn nabłonkowy, makrofagi pęcherzykowe, tkanka biopsyjna), zatoki, zmiany zapalne (płyn w pęcherzach indukowanych kantarydyną) i układ moczowo-płciowy (mocz, gruczoł krokowy, endometrium), w których całkowite stężenia przekraczają stężenia we krwi. Jest częściowo metabolizowana. Wydalana jest głównie w postaci niezmienionej, zarówno przez nerki, jak i - w mniejszym stopniu - z kałem. T0,5 wynosi 4-7 h.
Reklama
Cyprofloksacyna - wskazania
Dorośli. Zakażenia dolnych dróg oddechowych wywołane przez bakterie Gram-ujemne zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc: zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy lub rozstrzenie oskrzeli; zapalenie płuc. Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego. Zaostrzenie przewlekłego zapalenia zatok, szczególnie spowodowane przez bakterie Gram-ujemne. Zakażenia układu moczowego. Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej lub szyjki macicy. Zapalenie jądra i najądrza, w tym wywołane przez Neisseria gonorrhoeae. Zapalenie narządów miednicy mniejszej, w tym wywołane przez Neisseria gonorrhoeae. Jeżeli podejrzewa się lub rozpozna, że wyżej wymienione zakażenia układu płciowego wywołane są przez Neisseria gonorrhoeae, to szczególnie istotne jest uzyskanie lokalnych danych na temat rozpowszechnienia oporności na cyprofloksacynę i potwierdzenie wrażliwości na podstawie badań laboratoryjnych. Zakażenia układu pokarmowego (np. biegunka podróżnych). Zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez bakterie Gram-ujemne. Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego. Zakażenia kości i stawów. Leczenie zakażeń u pacjentów z neutropenią. Zapobieganie zakażeniom u pacjentów z neutropenią. Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Neisseria meningitidis. Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie). Dzieci i młodzież. Zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy wywołane przez Pseudomonas aeruginosa. Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek. Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie). Cyprofloksacynę można także zastosować do leczenia ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży, jeżeli uzna się to za konieczne. Leczenie powinni zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży. Przed rozpoczęciem terapii należy zwrócić szczególną uwagę na dostępne informacje na temat oporności na cyprofloksacynę. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Cyprofloksacyna - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cyprofloksacynę, inne chinolony lub pozostałe składniki preparatu. Nie stosować z tyzanidyną.
Reklama
Cyprofloksacyna - ostrzeżenia
Monoterapia cyprofloksacyną nie jest przeznaczona do leczenia ciężkich zakażeń ani zakażeń, które mogą być wywołane przez bakterie Gram-dodatnie i beztlenowe - w takich zakażeniach cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z innymi odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi. Cyprofloksacyna nie jest zalecana do leczenia zakażeń układu oddechowego wywołanych przez paciorkowce, ze względu na niewystarczającą skuteczność. Zapalenie jądra i najądrza oraz zapalenie narządów miednicy mniejszej może być wywołane przez oporny na fluorochinolony szczep Neisseria gonorrhoeae - cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z innym lekiem przeciwbakteryjnym, chyba że potwierdzono w badaniu laboratoryjnym, że zakażenie jest wywołane przez szczep N. gonorrhoeae wrażliwy na cyprofloksacynę; jeśli po 3 dniach leczenia nie zaobserwuje się klinicznej poprawy, należy rozważyć inne sposoby leczenia. Dane dotyczące skuteczności cyprofloksacyny w leczeniu zakażeń pooperacyjnych w obrębie jamy brzusznej są ograniczone. Wybierając cyprofloksacynę do leczenia biegunki podróżnych należy wziąć pod uwagę informacje dotyczące oporności drobnoustrojów występujących w odwiedzanych krajach. W leczeniu zakażenia kości i stawów cyprofloksacynę należy stosować wraz z innymi lekami przeciwbakteryjnymi zgodnie z wynikami badań mikrobiologicznych. Dane dotyczące zastosowania w płucnej postaci wąglika są ograniczone - należy się kierować narodowymi i (lub) międzynarodowymi zaleceniami dotyczącymi leczenia wąglika. W trakcie lub po zakończeniu leczenia cyprofloksacyną może być wyizolowany szczep bakteryjny oporny na cyprofloksacynę, mogący nie powodować objawów nadkażenia. W wyniku długotrwałego leczenia lub leczenia zakażeń szpitalnych i (lub) zakażeń wywołanych przez gatunki Staphylococcus i Pseudomonas istnieje zwiększone ryzyko wyselekcjonowania opornych szczepów bakteryjnych. Cyprofloksacynę u dzieci i młodzieży należy stosować zgodnie z dostępnymi oficjalnymi wytycznymi; leczenie cyprofloksacyną powinni zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży. Ze względu na możliwe działania niepożądane związane ze stawami i (lub) otaczającymi tkankami, leczenie cyprofloksacyną u dzieci i młodzieży można rozpocząć wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. W przypadku zakażeń płucno-oskrzelowych w przebiegu mukowiscydozy badania kliniczne obejmowały pacjentów w wieku od 5 do 17 lat; doświadczenie w leczeniu dzieci w wieku od roku do 5 lat jest ograniczone. W powikłanych zakażeniach układu moczowego oraz odmiedniczkowym zapaleniu nerek u dzieci i młodzieży należy rozważyć leczenie cyprofloksacyną tylko, gdy nie można zastosować innych metod leczenia i decyzję należy oprzeć na wynikach dokumentacji mikrobiologicznej; badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku od roku do 17 lat. W innych ciężkich zakażeniach u dzieci i młodzieży cyprofloksacynę stosuje się zgodnie z oficjalnymi wytycznymi lub po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, jeśli nie można zastosować innego leczenia lub w przypadku niepowodzenia terapii konwencjonalnej oraz kiedy dokumentacja mikrobiologiczna uzasadnia użycie cyprofloksacyny; nie prowadzono badań klinicznych dotyczących zastosowania cyprofloksacyny w specyficznych ciężkich zakażeniach, innych niż wymienione powyżej - zaleca się ostrożność w leczeniu pacjentów z takimi zakażeniami. Cyprofloksacyny nie należy stosować u pacjentów z chorobami ścięgien związanymi z wcześniejszym leczeniem chinolonami, z wyjątkiem leczenia ciężkich zakażeń, gdy inne standardowe leczenie było nieskuteczne lub występuje oporność bakterii, a dane mikrobiologiczne mogą uzasadniać zastosowanie cyprofloksacyny; w takiej sytuacji przed rozpoczęciem leczenia cyprofloksacyną należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka. Ryzyko zaburzeń ścięgien może być większe u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów leczonych jednocześnie kortykosteroidami. Unikać stosowania u pacjentów niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; jeśli leczenie cyprofloksacyną jest konieczne, należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia hemolizy. Cyprofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów: z miastenią; z zaburzeniami o.u.n. mogącymi predysponować do wystąpienia drgawek; z zaburzeniami czynności nerek (konieczna modyfikacja dawkowania); z czynnikami ryzyka wydłużenia odcinka QT (np. z wrodzonym zespołem wydłużonego odcinka QT; przyjmujących leki, które mogą wydłużać odcinek QT, np. leki przeciwarytmiczne z klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne; z zaburzeniami elektrolitowymi, np. hipokaliemią, hipomagnezemią; z chorobami serca, np. niewydolnością serca, zawałem mięśnia sercowego, bradykardią; w podeszłym wieku oraz u kobiet, z uwagi na większą wrażliwość na leki, które wydłużają QTc); leczonych preparatami metabolizowanymi przez CYP1A2 (np. teofiliną, klozapiną, ropinirolem) - obserwować pacjenta pod kątem objawów przedawkowania tych leków. Nie zaleca się stosowania cyprofloksacyny równocześnie z metotreksatem. Leczenie cyprofloksacyna należy przerwać w przypadku wystąpienia objawów zapalenia ścięgien (nie obciążać chorej kończyny), drgawek, reakcji psychotycznych z zachowaniami autodestrukcyjnymi, neropatii, zaburzeń czynności wątroby, a także w przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznej lub anafilaktoidalnej. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu leku, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy; po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy odstawić cyprofloksacynę i wdrożyć odpowiednie leczenie. W czasie leczenia należy unikać ekspozycji na promieniowanie UV. W trakcie leczenia pacjent powinien być dobrze nawodniony, aby zapobiec krystalurii. Nie należy dopuszczać do nadmiernej alkalizacji moczu.
Reklama
Cyprofloksacyna - ciąża
Dostępne dane dotyczące podawania cyprofloksacyny kobietom w ciąży nie wskazują, aby wywoływała ona wady rozwojowe lub działała toksycznie na płód i noworodka. Nie można wykluczyć, że lek może powodować uszkodzenie chrząstki stawowej u płodu lub niedojrzałego organizmu. Należy unikać stosowania cyprofloksacyny w ciąży. Cyprofloksacyna przenika do mleka kobiecego. W związku z ryzykiem uszkodzenia chrząstek stawów stosowanie cyprofloksacyny w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Reklama
Cyprofloksacyna - efekty uboczne
Często: nudności, biegunka. Niezbyt często: nadkażenia grzybicze, eozynofilia, brak łaknienia, nadmierna aktywność psychomotoryczna, pobudzenie, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, zaburzenia smaku, wymioty, ból żołądka i jelit, ból brzucha, niestrawność, wzdęcia, zwiększenie aktywności transaminaz, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, wysypka, świąd, pokrzywka, bóle mięśniowo-szkieletowe (np. ból kończyn, ból pleców, ból klatki piersiowej), bóle stawów, zaburzenie czynności nerek, osłabienie, gorączka, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi. Rzadko: zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyków (bardzo rzadko mogące zagrażać życiu), leukopenia, niedokrwistość, neutropenia. leukocytoza, trombocytopenia, trombocytemia, reakcje alergiczne, obrzęk alergiczny, obrzęk naczynioruchowy, hiperglikemia, splątanie, dezorientacja, reakcje lękowe, niezwykłe sny, depresja, omamy, parestezja, dyzestezja, niedoczulica, drżenie, drgawki, zaburzenia widzenia, szumy uszne, utrata słuchu lub zaburzenie słuchu, tachykardia, rozszerzenie naczyń, niedociśnienie, omdlenia, duszność (w tym stan astmatyczny), upośledzenie czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, reakcje nadwrażliwości na światło, ból mięśni, zapalenie stawów, zwiększone napięcie i kurcze mięśni, niewydolność nerek, krwiomocz, występowanie kryształów w moczu, kanalikowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, obrzęk, nadmierna potliwość, nieprawidłowe stężenie protrombiny, zwiększenie aktywności amylazy. Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza, pancytopenia (zagrażająca życiu), zahamowanie czynności szpiku kostnego (zagrażające życiu), reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny (zagrażający życiu), reakcja podobna do choroby posurowiczej, reakcje psychotyczne, migrena, zaburzenia koordynacji, zaburzenia chodu, zaburzenia węchu, nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, zniekształcone widzenie kolorów, zapalenie naczyń, zapalenie trzustki, martwica wątroby (bardzo rzadko postępująca w zagrażającą życiu niewydolność wątroby), wybroczyny, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, zespół Stevensa-Johnsona (mogący zagrażać życiu), martwica toksyczno-rozpływna naskórka (mogąca zagrażać życiu), osłabienie mięśni, zapalenie ścięgien, zerwanie ścięgna (głównie ścięgna Achillesa), nasilenie objawów miastenii. Częstość nieznana: neuropatia obwodowa, komorowe zaburzenia rytmu i torsades de pointes (zgłaszane przede wszystkim u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odcinka QT), wydłużenie odcinka QT w EKG. U dzieci artropatia występuje często.
Cyprofloksacyna - interakcje
Cyprofloksacyna, jako inhibitor CYP1A2, może zwiększać stężenia we krwi leków metabolizowanych przez ten izoenzym (np. teofiliny, klozapiny, ropinirolu, tyzanidyny), nasilając ich działanie i toksyczność; może być konieczne dostosowanie dawki tych leków, aby uniknąć działań niepożądanych. Stosowanie z tyzanidyną jest przeciwwskazane. W przypadku konieczności stosowania z teofiliną należy oznaczyć jej stężenie we krwi i odpowiednio zmniejszyć dawkę. Może zwiększać stężenie kofeiny, pentoksyfiliny (okspentoksyfiliny). Może zarówno zmniejszać jak i zwiększać stężenie fenytoiny we krwi - należy monitorować stężenia fenytoiny we krwi. Może hamować transport metotreksatu przez kanaliki nerkowe, prowadząc do zwiększenia stężenia metotreksatu we krwi i zwiększenia jego toksyczności - nie zaleca się równoczesnego stosowania metrotreksatu i cyprofloksacyny. Może nasilać działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryn - należy kontrolować INR podczas i przez krótki czas po zakończeniu leczenia skojarzonego. Cyprofloksacynę należy stosować ostrożnie jednocześnie z lekami mogącymi wydłużać odcinek QT (np. przeciwarytmicznymi klasy IA i III, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, makrolidami, lekami przeciwpsychotycznymi). Preparaty zawierające wielowartościowe kationy, substancje mineralne (np. jony wapnia, magnezu, glinu, żelaza), polimery wiążące fosforany (np. sewelamer), sukralfat, leki zobojętniające sok żołądkowy, leki o dużej pojemności buforowej (np. tabletki dydanozyny), które zawierają jony magnezu, glinu lub wapnia zmniejszają wchłanianie cyprofloksacyny z przewodu pokarmowego - cyprofloksacynę należy stosować 1-2 h przed lub 4 h po podaniu tych preparatów. Nie dotyczy to leków wpływających na wydzielanie soku żołądkowego z grupy inhibitorów H2. Należy unikać jednoczesnego przyjmowania cyprofloksacyny z produktami nabiałowymi lub popijania napojami wzbogaconymi w minerały (np. mleko, jogurt, sok pomarańczowy wzbogacony wapniem), ponieważ produkty te mogą zmniejszać wchłanianie leku; wapń występujący w posiłkach nie wpływa znacząco na wchłanianie leku. Probenecyd zakłóca wydzielanie cyprofloksacyny przez nerki, co powoduje zwiększenie jej stężenia we krwi.
Cyprofloksacyna - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia górnych dróg oddechowych (ostre nasilenie przewlekłego zapalenia zatok, przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego): 500-750 mg 2 razy na dobę, przez 7-14 dni. Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego: 750 mg 2 razy na dobę, przez 28 dni-3 miesiące. Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego: 250-500 mg 2 razy na dobę, przez 3 dni; u kobiet przed menopauzą można zastosować 500 mg w dawce pojedynczej. Powikłane zapalenie pęcherza moczowego, niepowikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek: 500 mg 2 razy na dobę, przez 7 dni. Powikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek: 500-750 mg 2 razy na dobę, przez co najmniej 10 dni; w szczególnych przypadkach (np. ropnie) leczenie można kontynuować powyżej 21 dni. Zapalenie gruczołu krokowego: 500-750 mg 2 razy na dobę, przez 2-4 tyg. (ostre) lub 4-6 tyg. (przewlekłe). Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej lub szyjki macicy: 500 mg w pojedynczej dawce. Zapalenie jądra i najądrza oraz zapalenie narządów miednicy mniejszej: 500-750 mg 2 razy na dobę, przez co najmniej 14 dni. Biegunka wywołana przez bakterie chorobotwórcze, w tym Shigella spp. inne niż Shigella dysenteriae typu 1 oraz empiryczne leczenie biegunki podróżnych: 500 mg 2 razy na dobę, przez 1 dzień. Biegunka wywołana przez Shigella dysenteriae typu 1: 500 mg 2 razy na dobę, przez 5 dni. Biegunka wywołana przez Vibrio cholerae: 500 mg 2 razy na dobę, przez 3 dni. Dur brzuszny: 500 mg 2 razy na dobę, przez 7 dni. Zakażenia w obrębie jamy brzusznej wywołane przez bakterie Gram-ujemne: 500-750 mg 2 razy na dobę, przez 5-14 dni. Zakażenia skóry i tkanek miękkich: 500-750 mg 2 razy na dobę, przez 7-14 dni. Zakażenia kości i stawów: 500-750 mg 2 razy na dobę, przez maksymalnie 3 miesiące. Leczenie zakażeń lub zapobieganie im u pacjentów z neutropenią (lek podawać w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi): 500-750 mg 2 razy na dobę, przez cały okres występowania neutropenii. Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Neisseria meningitidis: 500 mg w pojedynczej dawce. Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie i leczenie) u pacjentów, którzy mogą przyjmować lek doustnie i kiedy jest to uzasadnione klinicznie (należy jak najszybciej rozpocząć leczenie): 500 mg 2 razy na dobę, przez 60 dni od potwierdzenia kontaktu z Bacillus anthracis. Dzieci i młodzież. Mukowiscydoza: 20 mg/kg mc. 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną dawkę, przez 10-14 dni. Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek: 10-20 mg/kg mc. 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną dawkę, przez 10-21 dni. Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie i leczenie) u pacjentów którzy mogą przyjmować lek doustnie i kiedy jest to uzasadnione klinicznie (należy jak najszybciej rozpocząć podawanie leku): 10-15 mg/kg mc. 2 razy na dobę, maksymalnie 500 mg na jedną dawkę, przez 60 dni od potwierdzenia kontaktu z Bacillus anthracis. Inne ciężkie zakażenia: 20 mg/kg mc. 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną dawkę. Podczas leczenia zakażeń wywołanych przez niektóre bakterie (Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter spp. lub Staphylococcus spp.) może być konieczne podawanie większych dawek cyprofloksacyny oraz stosowanie w skojarzeniu z innymi odpowiednimi środkami przeciwbakteryjnymi. Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek. Zalecana dawka początkowa i podtrzymująca jest zależna od ciężkości zakażenia i klirensu kreatyniny (CCr): CCr >60 ml/min, stężenie kreatyniny <124 µmol/l: typowe dawkowanie wg powyższych zaleceń; CCr 30-60 ml/min, stężenie kreatyniny 124-168 µmol/l: 250-500 mg co 12 h; CCr <30 ml/min, stężenie kreatyniny >169 µmol/l: 250-500 mg co 24 h; pacjenci poddawani hemodializie, stężenie kreatyniny >169 µmol/l: 250-500 mg co 24 h (po dializie); pacjenci poddawani dializie otrzewnowej, stężenie kreatyniny >169 µmol/l: 250-500 mg co 24 h. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna zmiana dawkowania. Nie przeprowadzono badań dotyczących dawkowania u dzieci z zaburzeniem czynności nerek i (lub) wątroby.
Tabl. popijać płynem, nie rozgryzać. Można je podawać z posiłkami lub bez. Cyprofloksacyna szybciej wchłania się, gdy lek jest przyjmowany na pusty żołądek. Leku nie podawać z produktami nabiałowymi ani sokami owocowymi wzbogaconymi minerałami.
Cyprofloksacyna - uwagi
Występująca in vitro aktywność cyprofloksacyny przeciw Mycobacterium tuberculosis może powodować fałszywie ujemne wyniki testów bakteriologicznych w próbach pobranych od pacjentów leczonych aktualnie cyprofloksacyną. Preparat może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
