Defitelio - skład
1 ml koncentratu zawiera 80 mg defibrotydu wytwarzanego z błony śluzowej jelita wieprzowego. Preparat zawiera sód.
Reklama
Defitelio - działanie
Lek przeciwzakrzepowy. Defibrotyd jest mieszaniną oligonukleotydów o działaniu przeciwzakrzepowym, fibrynolitycznym, przeciwadhezyjnym oraz przeciwzapalnym. Mechanizm działania defibrotydu jest wieloczynnikowy. Jego działanie polega głównie na zmniejszaniu nadmiernej aktywacji komórek śródbłonka (zaburzenia czynności śródbłonka), modulacji homeostazy śródbłonka oraz przywracaniu równowagi między procesami zakrzepowymi i fibrynolizą. Dokładny mechanizm działania defibrotydu nie został jednak w pełni wyjaśniony. Wykazano działanie przeciwzakrzepowe i fibrynolityczne defibrotydu w warunkach in vitro oraz in vivo na drodze zwiększania ogólnoustrojowej ekspresji inhibitora szlaku czynnika tkankowego (TFPI), tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA) oraz trombomoduliny (TM), zmniejszania ekspresji czynnika von Willebranda (vWF) oraz inhibitora aktywatora plazminogenu 1 (PAI-1), a także nasilania aktywności enzymatycznej plazminy w zakresie hydrolizy skrzepów fibrynowych. W badaniach in vitro oraz in vivo wykazano, że defibrotyd hamuje adhezję leukocytów i płytek krwi do śródbłonka na drodze: hamowania czynności selektyny P i cząsteczki adhezji komórkowej naczyń-1 (VCAM-1), zakłócania transmigracji leukocytów warunkowanej przez kompleks antygenu związanego z czynnością limfocytów 1 i cząsteczki adhezji międzykomórkowej (LFA-1-ICAM), a także zwiększania stężenia tlenku azotu (NO), prostaglandyny I2 (PGI2) i prostaglandyny E2 (PGE2). W warunkach in vitro defibrotyd wykazuje działanie przeciwzapalne, które przejawia się zmniejszaniem uwalniania i wytwarzania reaktywnych form tlenu oraz mediatorów stanu zapalnego, takich jak interleukina 6, tromboksan A2, leukotrien B4 i czynnik martwicy nowotworów α (TNF-α). Defibrotyd chroni komórki śródbłonka przed uszkodzeniem i sprzyja homeostazie tkanek poprzez zmniejszanie apoptozy komórek śródbłonka indukowanej przez fludarabinę przy jednoczesnym zachowaniu przeciwbiałaczkowego działania tego leku, a także poprzez hamowanie ekspresji heparanazy, co wykazano odpowiednio w badaniach in vitro oraz in vivo.
Reklama
Defitelio - wskazania
Leczenie ciężkiej postaci zarostowej choroby żył wątroby (VOD), nazywanej także zespołem niewydolności zatokowej wątroby (SOS) i występującej po przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT). Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku powyżej 1 miesiąca.
Reklama
Defitelio - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z lekami trombolitycznymi (np. t-PA).
Reklama
Defitelio - ostrzeżenia
Nie zaleca się stosowania leków powodujących zwiększenie ryzyka krwotoku w ciągu 24 h po podaniu preparatu (w przypadku heparyny niefrakcjonowanej w ciągu 12 h). Jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych (np. heparyny, warfaryny, bezpośrednich inhibitorów trombiny oraz bezpośrednich inhibitorów czynnika Xa), poza rutynowymi procedurami utrzymania lub przywrócenia drożności centralnego wkłucia dożylnego wymaga starannego monitorowania. Należy rozważyć zaprzestanie leczenia defibrotydem podczas stosowania takich leków. Leki zaburzające agregację płytek krwi (np. NLPZ), w trakcie podawania defibrotydu powinny być stosowane ostrożnie i pod ścisłym nadzorem medycznym. Nie zaleca się stosowania defibrotydu i należy zaprzestać jego stosowania u pacjentów, u których występuje znaczące klinicznie ostre krwawienie wymagające przetoczenia krwi lub u których dojdzie do takiego krwawienia. U pacjentów, u których przeprowadzany jest zabieg chirurgiczny lub procedura inwazyjna zagrożona istotnym ryzykiem dużego krwawienia, zaleca się tymczasowe przerwanie podawania preparatu. Nie zaleca się podawania preparatu u pacjentów niestabilnych hemodynamicznie, co określa się jako niemożność utrzymania średniego ciśnienia tętniczego krwi za pomocą jednego leku o działaniu wazopresyjnym. Podanie preparatu w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus), może wywołać uderzenie gorąca, czyli „rozlane uczucie gorąca”. Lek zawiera 20,4 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 1,02% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Komunikat bezpieczeństwa z dnia 13/06/2022: Defibrotydu nie stosować do profilaktyki zarostowej choroby żył wątroby (VOD) po przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych. Badanie porównujące defibrotyd oraz najlepsze leczenie podtrzymujące (BSC) z BSC jako profilaktykę VOD po HSCT zostało przerwane z powodu braku skuteczności; nie zaobserwowano wpływu na pierwszorzędowy punkt końcowy skuteczności jako przeżycia bez VOD do dnia +30 po HSCT.
Reklama
Defitelio - ciąża
Nie stosować w okresie ciąży chyba, że stan kliniczny kobiety wymaga podawania leku. Pacjenci/pacjentki, a także ich partnerzy, muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas przyjmowania defibrotydu i przez tydz. po zaprzestaniu leczenia. Lek może być stosowany podczas karmienia piersią.
Reklama
Defitelio - efekty uboczne
Bardzo często: niedociśnienie. Często: koagulopatia, krwotok mózgowy, krwotok, krwotok płucny, krwawienie z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego, wymioty, biegunka, nudności, krwawe wymioty, krwotok z jamy ustnej, wysypka, świąd, wybroczyny, krwiomocz, krwotok w miejscu wprowadzenia cewnika, gorączka. Niezbyt często: nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne, krwiak wewnątrzmózgowy, krwotok podspojówkowy, krwiak opłucnej, smoliste stolce, wylew krwawy, krwotok w miejscu wstrzyknięcia. W badaniach obejmujących leczonych pacjentów ponad 50% uczestników stanowiły dzieci. W przypadku stosowania leku w dawkach przekraczających zalecaną dawkę 25 mg/kg masy ciała na dobę, w grupie leczonej dużą dawką odsetek osób, u których występowały krwawienia był wyższy. Ze względu na to, że wiele tego typu zdarzeń odnotowano w okresie obserwacji kontrolnej po leczeniu, niemożliwe było ustalenie wyraźnego związku ich występowania ze stosowaniem defibrotydu. W badaniu dotyczącym leczenia profilaktycznego dawką 25 mg/kg mc. na dobę dzieci i młodzieży, częstość występowania jakichkolwiek krwawień była większa w grupie stosującej defibrotyd niż w grupie leczonej. Nie stwierdzono jednak żadnej różnicy w częstości występowania ciężkich krwawień ani krwawień prowadzących do zgonu. Poza tym częstość występowania, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są takie same, jak u dorosłych. Nie są wskazane żadne specjalne środki ostrożności.
Defitelio - interakcje
W mysim modelu choroby zakrzepowo-zatorowej podawany dożylnie rekombinowany t-PA nasilał przeciwzakrzepowe działanie defibrotydu, dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków możliwe jest zwiększenie ryzyka wystąpienia krwotoku i stosowanie takiego skojarzenia leków jest przeciwwskazane. Defibrotyd ma działanie profibrynolityczne, co może potęgować działanie leków przeciwzakrzepowych i (lub) fibrynolitycznych. Obecnie nie ma żadnych doniesień dotyczących doświadczeń związanych z jednoczesnym stosowaniem u pacjentów heparyn drobnocząsteczkowych, warfaryny czy też bezpośrednich inhibitorów trombiny (np. dabigatranu) lub bezpośrednich inhibitorów czynnika Xa (np. rywaroksabanu i apiksabanu). W związku z tym nie zaleca się stosowania defibrotydu jednocześnie z lekami o działaniu przeciwzakrzepowym i (lub) fibrynolitycznym. Jeśli jednak takie skojarzenie leków jest stosowane w wyjątkowych przypadkach, należy zachować ostrożność i ściśle monitorować parametry krzepnięcia krwi. Defibrotyd nie hamuje ani nie indukuje aktywności izoenzymów CYP450.
Defitelio - dawkowanie
Dożylnie. Lek powinien przepisywać i podawać pacjentom lekarz specjalista mający doświadczenie w diagnostyce i leczeniu powikłań po przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych. Dorośli: zalecana dawka to 6,25 mg/kg mc. podawane co 6 h (25 mg/kg mc. na dobę). Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w dawkach większych niż dawka podana powyżej są ograniczone, w związku z tym nie zaleca się zwiększania dawki powyżej 25 mg/kg mc. na dobę. Preparat należy podawać najkrócej przez 21 dni i leczenie należy kontynuować do ustąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów ciężkiej zarostowej choroby żył. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub pacjentów poddawanych hemodializie przerywanej. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie zaleca się dostosowywania dawki leku, ale należy ich starannie monitorować. Dzieci i młodzież: zalecana dawka do stosowania u dzieci w wieku od 1 mies. do 18 lat wynosi 6,25 mg/kg mc., podawane co 6 h. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności defibrotydu u dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca (dane nie są dostępne). Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej jednego miesiąca. Sposób podania. Preparat podaje się w infuzji dożylnej przez 2 h. Lek należy zawsze rozcieńczyć przed zastosowaniem; można rozcieńczyć 5% roztworem glukozy do infuzji lub 0,9% roztworem chlorku sodu (9 mg/ml) do infuzji, tak by uzyskać odpowiednie stężenie preparatu, umożliwiające jego podanie w 2-godzinnej infuzji. Całkowitą objętość roztworu do infuzji należy ustalić na podstawie masy ciała danego pacjenta. Końcowe stężenie leku powinno mieścić się w zakresie od 4 mg/ml do 20 mg/ml. Fiolki przeznaczone są do jednorazowego użycia, a niewykorzystane pozostałości jednej dawki roztworu należy wyrzucić.
Defitelio - uwagi
W celu poprawy możliwości identyfikacji biologicznych preparatów, nazwę handlową oraz nr serii podanego leku należy wyraźnie odnotować w dokumentacji pacjenta. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jednak ze względu na charakter choroby podstawowej, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
