Fisiograft - skład
Materiał zawiera kopolimer kwasu polimlekowego i poliglikolowego.
Reklama
Fisiograft - działanie
Inwazyjny materiał do kontaktu z błonami śluzowymi i okostną stosowany w chirurgii dentystycznej i szczękowo-twarzowej. Materiał jest wolny od ryzyka kontaminacji krzyżowej czynnikami patologicznymi tj. BSE, wirusowe zapalenie wątroby, AIDS. Wykazuje zdolność łatwego modelowania i kształtowania. Funkcje materiału jako absorbowanego środka wypełniającego przestrzeń pomiędzy płaszczyzną uszkodzonej kości i poniżej leżącą tkanką łączną umożliwia jego wymianę przez osteocyty i komórki kostne w odpowiednio krótkim czasie. Materiał charakteryzuje się niższą masą molekularną, która umożliwia szybszy rozkład w ciągu 3-4 miesięcy (minimum) do 6-8 miesięcy (maksimum). Umożliwia szybszą konsolidację świeżo utworzonej tkanki kostnej bez wystąpienia zapalenia tkanki na początku lub w czasie trwania rozkładu.
Reklama
Fisiograft - wskazania
Materiał jest wskazany do zwiększenia i rekonstrukcji wyrostka zębodołowego i wypełniania ubytków pozostałych po cystach lub ziarniniakach; zasłonięcia ubytków po resekcji korzenia A i wycięciu pęcherzyka; wypełnienia zębodołu po ekstrakcji; podtrzymania wyrostka zębodołowego. W implantologii do przygotowania przyszłych miejsc receptorów; zwiększenia masy kości dostępnej do wypełnienia ubytków przyzębia (jako wypełnienie przestrzeni w połączeniu z zastosowaniem membran). W periodontologii do wypełnienia ubytków przyzębia podczas fazy korekcyjnej: Fisiograft gąbka - uszkodzenie wewnętrzne jednej ściany kości; uszkodzenie wewnętrzne dwóch ścian kości; po resekcji pęcherzyka i wierzchołkowej korzenia zęba (jama większa niż 2 cm); jako środek wypełniający przestrzeń w połączeniu z absorbowanymi i nie absorbowanymi membranami. Fisiograft proszek - uszkodzenie wewnętrzne dwóch ścian kości. Fisiograft żel - uszkodzenie wewnętrzne dwóch ścian kości; obwodowe uszkodzenie kości; szczelina dołu po ekstrakcji. Fisiograft żel zmieszany z fisiograft proszek - po resekcji pęcherzyka i wierzchołkowej korzenia zęba (jama 1-2 cm).
Reklama
Fisiograft - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki materiału. Ostra lub przewlekła infekcja w miejscu zabiegu chirurgicznego. Leczenie lekami immunosupresyjnymi. Pacjenci z obniżoną odpornością.
Reklama
Fisiograft - efekty uboczne
Materiał może powodować obrzęki w miejscu implantacji u pacjentów wrażliwych.
Reklama
Fisiograft - dawkowanie
Przed zastosowaniem materiału należy całkowicie usunąć wszystkie pozostałości ziarniny; następnie wypełnić miejsce stosując jałowe instrumenty, ubić produkt bez stosowania nadmiernej siły i nie przepełnić. W celu zoptymalizowania wypełnienia w miejscu zastosowania, fisiograft gąbka może być modelowany lub pocięty na małe fragmenty. W celu ułatwienia ponownego zrostu kości i resorpcji materiału należy delikatnie podrażnić miejsce aż zacznie krwawić. Gdy nie jest możliwe wyrównanie brzegów, płat przymocowany do korony lub absorbowana lub nie absorbowana membrana musi być stosowana. Jeżeli to konieczne fisiograft proszek może być mieszany z autologicznymi fragmentami kości. W implantologii - optymalny okres osteointegracji fisiograftu wynosi 6-8 miesięcy. W chorobach przyzębia - optymalne zastosowanie fisiograftu wymaga sprawdzenia płytki kostnej oraz stopnia czystości i gładkości korzenia przed aplikacją materiału.
Reklama
Fisiograft - uwagi
Należy zapobiegać bezpośredniemu kontaktowi materiału lub jego części z systemem naczyniowym pacjenta. W przypadku wystąpienia obrzęku w miejscu implantu należy wcześniej zastosować odpowiednią terapię (jeżeli stan nie ustąpi w ciągu 48 h - materiał należy wyjąć).
