Gensulin N - skład
1 fiolka (10 ml) zawiera 1000 j.m., a 1 wkład do wstrzykiwacza (3 ml) zawiera 300 j.m. insuliny ludzkiej izofanowej.
Reklama
Gensulin N - działanie
Preparat zawiera insulinę ludzką izofanową o pośrednim czasie działania, otrzymywaną metodą rekombinacji DNA bakterii E. coli. Insulina zmniejsza stężenie glukozy we krwi. Ponadto ma działanie anaboliczne i antykataboliczne - różne w zależności od rodzaju tkanki. W tkance mięśniowej powoduje nasilenie syntezy glikogenu, kwasów tłuszczowych, glicerolu i białek, zwiększenie wychwytu aminokwasów z jednoczesnym zmniejszeniem intensywności procesów glikogenolizy, glukoneogenezy, ketogenezy, lipolizy, katabolizmu białek i zużycia aminokwasów.
Reklama
Gensulin N - wskazania
Leczenie pacjentów z cukrzycą, którzy wymagają stosowania insuliny w celu utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy. Cukrzyca u kobiet w ciąży.
Reklama
Gensulin N - przeciwwskazania
Hipoglikemia. Nadwrażliwość na insulinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba, że jest to częścią programu odczulania.
Reklama
Gensulin N - ostrzeżenia
Zmiana typu lub marki stosowanej insuliny może spowodować konieczność modyfikacji dawkowania - wskazana jest ścisła kontrola lekarska. W przypadku zmiany preparatu z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką u niektórych pacjentów może być konieczna zmiana dawki (powinna ona nastąpić przy podaniu pierwszej dawki nowej insuliny lub w czasie pierwszych kilku tygodni lub miesięcy jej stosowania). U pacjentów, u których kontrola glikemii znacznie się poprawiła (np. przez zastosowanie intensywnej insulinoterapii), objawy ostrzegawcze hipoglikemii mogą być mniej wyraźne lub wcale się nie pojawić. Inne sytuacje, które mogą spowodować zmianę lub osłabienie wczesnych objawów ostrzegawczych hipoglikemii: długotrwała cukrzyca, neuropatia cukrzycowa, jednoczesne stosowanie niektórych leków (np. β-adrenolityków), zmiana preparatu z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką. Nieodpowiednie dawkowanie lub przerwanie leczenia, zwłaszcza w przypadku cukrzycy insulinozależnej, może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej. Zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie w przypadku chorób trzustki, nadnerczy, przysadki mózgowej, tarczycy, zaburzeń czynności nerek lub wątroby. Zapotrzebowanie na insulinę może być zwiększone podczas chorób z wysoką gorączką, ciężkiego zakażenia, chorób i zaburzeń czynności przewodu pokarmowego, przebiegających z nudnościami, wymiotami, biegunką, powolnym opróżnianiem żołądka oraz z zaburzeniami wchłaniania, jak również w przypadku zaburzeń emocjonalnych. Modyfikacja dawki może być również konieczna w przypadku zmiany aktywności fizycznej pacjenta lub sposobu odżywiania. Podczas długotrwałego leczenia insuliną może rozwinąć się oporność na insulinę - w przypadku jej wystąpienia należy stosować większe dawki insuliny. U pacjentów leczonych pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną istnieje ryzyko wystąpienia niewydolności serca (szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niewydolności serca) - należy to wziąć pod uwagę w przypadku rozważania leczenia skojarzonego pioglitazonem i preparatem. W przypadku leczenia skojarzonego należy obserwować, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności serca, zwiększenie masy ciała i obrzęki. Należy odstawić pioglitazon w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niewydolności serca. Pacjentów należy poinformować o konieczności ciągłego zmieniania miejsca wstrzyknięcia, w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Po wstrzyknięciu insuliny w obszarze występowania takich odczynów, może być opóźnione wchłaniania insuliny i pogorszona możliwość kontroli glikemii. Zgłaszano, że nagła zmiana miejsca wstrzyknięcia na obszar niedotknięty zmianami skutkuje wystąpieniem hipoglikemii. Po zmianie miejsca wstrzyknięcia zaleca się kontrolę stężenia glukozy we krwi; można też rozważyć dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych.
Reklama
Gensulin N - ciąża
Preparat może być stosowany w ciąży. W okresie ciąży u pacjentek z cukrzycą konieczne jest dokładne kontrolowanie poziomu glukozy i ogólnego stanu zdrowia. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w I trymestrze i zwiększa się w II i III trymestrze ciąży, po porodzie gwałtownie zmniejsza się. U pacjentek z cukrzycą karmiących piersią może być konieczna modyfikacja dawki i (lub) stosowanej diety, ponieważ w czasie laktacji zapotrzebowanie na insulinę jest mniejsze niż przed ciążą, a wyrównanie do pierwotnego zapotrzebowania następuje po 6-9 mies.
Reklama
Gensulin N - efekty uboczne
Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Często: miejscowa reakcja alergiczna (rumień, obrzęk, swędzenie). Bardzo rzadko: ogólnoustrojowe objawy nadwrażliwości (wysypka na całym ciele, duszność, świszczący oddech, zmniejszenie ciśnienia tętniczego, przyspieszone tętno, pocenie), w ciężkich przypadkach może zaistnieć zagrożenie życia. Nieliczne przypadki ciężkiej alergii wymagaja natychmiastowego leczenia, może być konieczna zmiana insuliny lub odczulanie. Częstość nieznana: amyloidoza skórna, lipodystrofia i amyloidoza skórna mogą wystąpić w miejscu wstrzyknięcia i spowodować miejscowe opóźnienie wchłaniania insuliny. Po wprowadzeniu insuliny do obrotu zgłaszano także: obrzęki, szczególnie w przypadku gdy wcześniej obserwowana niewystarczająca kontrola metaboliczna uległa poprawie w wyniku intensywnej insulinoterapii; przyrost masy ciała; reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak: przebarwienie, krwawienie, stwardnienie, guzek lub naciek, ból, wysypka, pokrzywka lub krosty; świąd, w tym świąd uogólniony; zawroty głowy.
Gensulin N - interakcje
Niektóre leki mogą zmieniać metabolizm glukozy. Lekarz powinien rozważyć możliwość wystąpienia interakcji i zapytać pacjenta o inne stosowane przez niego leki. Zapotrzebowanie na insulinę może wzrosnąć pod wpływem substancji o działaniu hiperglikemizującym, takich jak glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon wzrostu, danazol, β2-sympatykomimetyki (ritodryna, salbutamol, terbutalina), tiazydy. Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć pod wpływem substancji o działaniu hipoglikemizującym, takich jak np. doustne leki hipoglikemizujące, salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), niektóre leki przeciwdepresyjne (inhibitory monoaminooksydazy), niektóre inhibitory konwertazy angiotensyny (kaptopril, enalapril), antagoniści receptora angiotensyny II, nieselektywne leki β-adrenolityczne i alkohol. Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć bądź zwiększyć pod wpływem analogów somatostatyny (oktreotyd, lanreotyd).
Gensulin N - dawkowanie
Indywidualnie, zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta na insulinę. W cukrzycy typu 2 średnia dawka początkowa wynosi 0,2 j.m./kg mc. Najczęstszym algorytmem jest jedno wstrzyknięcie na dobę wieczorem. Preparat może być stosowany w leczeniu skojarzonym z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi np.: metforminą lub glimepirydem. Sposób podania. Preparat w fiolce należy podawać we wstrzyknięciach podskórnych. Pomimo, że nie jest to zalecane, można go także podawać we wstrzyknięciach domięśniowych. Nie podawać dożylnie. Preparat we wkładach przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciach podskórnych za pomocą wstrzykiwacza wielokrotnego użytku. Leku we wkładach nie wolno podawać dożylnie lub domięśniowo. Jeżeli konieczne jest podanie za pomocą strzykawki, należy korzystać z fiolki. Preparat można stosować w intensywnej insulinoterapii jako insulinę zapewniającą wydzielanie podstawowe insuliny. Preparat można stosować w inicjalizacji insulinoterapii w typie 2 cukrzycy. Insulina Gensulin N w fiolce może być podawana jednocześnie z Gensulin R. Podczas przygotowywania mieszanin, do strzykawki należy zawsze wprowadzać jako pierwszą insulinę krótkodziałającą – Gensulin R. Preparat podaje się we wstrzyknięciach podskórnych w okolicę brzucha, udo, ramię, okolicę mięśnia naramiennego lub okolicę pośladkową. Miejsca wstrzyknięć należy zmieniać w obrębie tego samego obszaru w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Należy zwrócić uwagę, aby w trakcie podawania insuliny nie wprowadzić igły do naczynia krwionośnego. Po wstrzyknięciu insuliny nie należy masować miejsca iniekcji.
Gensulin N - uwagi
Pacjenci zamierzający przekroczyć przynajmniej 2 strefy czasowe będą wymagać zmiany schematu podawania insuliny. U pacjenta na skutek hipoglikemii może być obniżona zdolność koncentracji i reagowania. Może stanowić to zagrożenie w sytuacjach, kiedy te zdolności są szczególnie wymagane np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Należy poinformować pacjentów, żeby zachowali ostrożność w celu uniknięcia hipoglikemii podczas prowadzenia pojazdów. Jest to szczególnie ważne u osób, które słabiej odczuwają wczesne objawy ostrzegawcze hipoglikemii lub nie są ich całkowicie świadome oraz u osób, u których często występuje hipoglikemia - w takich przypadkach należy rozważyć zasadność prowadzenia pojazdu.
