ItraGen - skład
1 kaps. zawiera 100 mg itrakonazolu. Lek zawiera sacharozę.
Reklama
ItraGen - działanie
Pochodna triazolu, lek przeciwgrzybiczy o szerokim zakresie działania. Hamuje biosyntezę ergosterolu, niezbędnego do budowy błony komórkowej grzybów, prowadząc do zmian przepuszczalności błony komórkowej, zaburzeń czynności struktur wewnątrzkomórkowych i śmierci komórki. Działa grzybobójczo na dermatofity (Trichophyton spp., Microsporum spp., Epidermophyton floccosum), drożdżaki (Candida spp. - niektóre szczepy C. glabrata i C. tropicalis mogą być oporne, Pityrosporum ovale, Cryptococcus neoformans), Aspergillus spp. (w tym A. fumigatus), grzyby dimorficzne (Sporothrix schenckii, Histoplasma spp., Paracoccidioides brasiliensis, Fonsecaea spp., Cladosporium spp., Blastomyces dermatitidis). Itrakonazol nie działa na Zygomycetes (m.in. Rhizopus spp., Rhizomucor spp., Mucor spp. i Absidia spp.), Fusarium spp., Scedosporium spp., Scopulariopsis spp.). Dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego (biodostępność wynosi 55%); wchłanianie zwiększa się w obecności pokarmu. Z białkami osocza wiąże się w 99,8%. Szybko przenika do tkanek i płynów ustrojowych, osiągając w płucach, nerkach, wątrobie, kościach, żołądku, śledzionie i mięśniach stężenia 2-3 razy większe niż w osoczu. W skórze stężenie terapeutyczne utrzymuje się przez 2-4 tyg. po zakończeniu leczenia, w pochwie przez 2-3 dni, a okres ten dla paznokci wynosi 6-9 miesięcy. Itrakonazol jest intensywnie metabolizowany w wątrobie (głównie przez CYP3A4) do czynnego metabolitu oraz nieaktywnych związków, które są wydalane z moczem (około 40%). Około 3-18% dawki jest wydalane z kałem w postaci niezmienionej. T0,5 po podaniu w dawce pojedynczej wynosi 17 h; a w stanie równowagi 34-42 h.
Reklama
ItraGen - wskazania
Kandydoza sromu i pochwy. Kandydoza jamy ustnej, grzybice skóry (np. grzybica tułowia, grzybica pachwin, grzybica stóp, grzybica dłoni), grzybice paznokci (wywołane przez dermatofity i drożdżaki) oraz łupież pstry. Sporotrychoza limfatyczno-skórna, parakokcydioidomikoza, blastomikoza (u osób z prawidłową odpornością) oraz histoplazmoza. Inwazyjna aspergiloza, u pacjentów, u których stwierdzono oporność lub nietolerancję na odpowiednie leczenie amfoterycyną B. Podczas przepisywania leków przeciwgrzybiczych należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwgrzybiczych.
Reklama
ItraGen - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na itrakonazol lub inny składnik preparatu. Rozpoznane zaburzenia czynności komór serca, tj. zastoinowa niewydolność serca lub zastoinowa niewydolność serca w wywiadzie, z wyjątkiem leczenia zakażeń zagrażających życiu lub innych ciężkich zakażeń. Ciąża (z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia). Jednoczesne podawanie następujących leków: substraty metabolizowane przez CYP3A4 mogące spowodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG - astemizol, beprydyl, cyzapryd, dofetylid, lewacetylmetadol, mizolastyna, pimozyd, chinidyna, sertindol i terfenadyna; inhibitory reduktazy HMG-CoA metabolizowane przez CYP3A4 - atorwastatyna, lowastatyna i symwastatyna; triazolam i midazolam podawany doustnie; alkaloidy sporyszu - dihydroergotamina, ergometryna, ergotamina i metyloergometryna; eletryptan; nizoldypina.
Reklama
ItraGen - ostrzeżenia
W przypadku stosowania w leczeniu pacjentów z ciężkimi zakażeniami grzybiczymi lub podawania leku w kapsułkach w ramach profilaktyki przeciwgrzybiczej u pacjentów z zaburzeniami motoryki przewodu pokarmowego konieczne jest uważne monitorowanie stanu pacjentów, a w miarę możliwości należy rozważyć monitorowanie stężeń terapeutycznych leku. Brak jest informacji dotyczących nadwrażliwości krzyżowej pomiędzy itrakonazolem, a innymi lekami przeciwgrzybicznymi z grupy azoli, jednakże należy zachować ostrożność przy przepisywaniu leku pacjentom ze stwierdzoną nadwrażliwością na inne związki z grupy azoli. Leku nie należy stosować u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie, o ile spodziewane korzyści wyraźnie nie przeważają nad ryzykiem. Określając indywidualnie dla każdego pacjenta stosunek korzyści do ryzyka, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak: nasilenie choroby stanowiącej wskazanie do stosowania leku, schemat dawkowania oraz wystąpienie poszczególnych czynników ryzyka rozwoju zastoinowej niewydolności serca - do tych czynników należą: choroby serca, tj. choroba niedokrwienna serca, wady zastawkowe, poważne choroby płuc, tj. przewlekła obturacyjna choroba płuc, a także niewydolność nerek i inne choroby, w przebiegu których występują obrzęki. U tych pacjentów leczenie należy prowadzić ostrożnie, obserwując szczególnie wnikliwie, czy nie występują objawy podmiotowe i przedmiotowe zastoinowej niewydolności serca, w razie ich wystąpienie leczenie należy przerwać. Opisywano przypadki zastoinowej niewydolności serca w związku ze stosowaniem leku; w doniesieniach spontanicznych niewydolność serca była stwierdzana częściej po podaniu dawki dobowej 400 mg niż po zastosowaniu innych, mniejszych dawek dobowych, co świadczy o tym, że ryzyko niewydolności serca może zwiększać się wraz z dawką dobową itrakonazolu. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania itrakonazolu i antagonistów wapnia, gdyż zwiększa się ryzyko zastoinowej niewydolności serca. Leku nie należy stosować u dzieci, o ile możliwe korzyści nie przeważają potencjalnego ryzyka. U pacjentów leczonych preparatem należy rozważyć monitorowanie czynności wątroby. Pacjentów należy poinformować, by niezwłocznie powiadomili lekarza, jeśli wystąpią u nich objawy świadczące o zapaleniu wątroby, takie jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, uczucie zmęczenia, ból brzucha lub ciemna barwa moczu. U pacjentów zgłaszających takie objawy należy natychmiast przerwać stosowanie leku oraz przeprowadzić ocenę czynności wątroby. Postać leku nie jest zalecana do rozpoczynania leczenia grzybic układowych bezpośrednio zagrażających życiu. U niektórych pacjentów z osłabioną odpornością (np. pacjenci z neutropenią, AIDS, po przeszczepach narządów) intensywnie leczonych chemioterapeutykami i antybiotykami, biodostępność itrakonazolu podawanego doustnie może być zmniejszona. Dlatego u tych pacjentów należy kontrolować stężenie itrakonazolu w osoczu i w razie konieczności zwiększyć dawkę. Jeśli u pacjenta z AIDS, leczonego z powodu grzybicy układowej, takiej jak sporotrychoza, blastomikoza, histoplazmoza lub kryptokokoza (postać z zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych lub bez), istnieje ryzyko nawrotu zakażenia, należy rozważyć pozostawienie leczenia podtrzymującego. Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpią objawy neuropatii. Jeśli podejrzewa się, że drożdżyca układowa jest wywołana szczepami Candida opornymi na flukonazol, należy przed rozpoczęciem leczenia wykonać test wrażliwości. Nie należy stosować itrakonazolu przez okres 2 tyg. od zaprzestania stosowania leków indukujących CYP3A4 (ryfampicyna, ryfabutyna, fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, ziele dziurawca zwyczajnego). U pacjentów w podeszłym wieku lek stosować tylko wtedy, jeśli stwierdzi się, że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko. Zasadniczo zaleca się, by podczas wyboru dawki u osób w podeszłym wieku wziąć pod uwagę większą częstość występowania zaburzeń czynności wątroby, nerek lub serca oraz jednoczesne występowanie innych chorób lub stosowanie innych leków. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być uważnie monitorowani w czasie przyjmowania itrakonazolu. W przypadku podejmowania decyzji o rozpoczęciu leczenia innymi lekami metabolizowanymi przez CYP3A4 zaleca się uwzględnienie wydłużonego T0,5 itrakonazolu w fazie eliminacji. U pacjentów ze zwiększoną lub nieprawidłową aktywnością enzymów wątrobowych lub z czynną chorobą wątroby, albo u osób, u których po podaniu innych leków wystąpiły działania hepatotoksyczne, zdecydowanie odradza się stosowanie itrakonazolu w kapsułkach, o ile nie zachodzą poważne lub zagrażające życiu okoliczności, w których spodziewane korzyści przewyższają ryzyko. Zaleca się monitorowanie czynności wątroby u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej nieprawidłowymi zmianami czynności wątroby albo u osób, u których po podaniu innych leków wystąpiły działania hepatotoksyczne. U niektórych pacjentów z niewydolnością nerek całkowite narażenie organizmu na itrakonazol może być mniejsze. U tych pacjentów obserwowano znaczącą zmienność międzyosobniczą w przypadku stosowania leku w postaci kapsułek. Należy zachować ostrożność podczas podawania itrakonazolu w postaci doustnej. U pacjentów z niewydolnością nerek biodostępność itrakonazolu po zastosowaniu doustnym może być obniżona; można rozważyć modyfikację dawkowania lub zamianę na inny lek przeciwgrzybiczy na podstawie oceny skuteczności klinicznej. Nie zaleca się stosowania zamiennie preparatu w kapsułkach i innych preparatów zawierających roztwór doustny itrakonazolu; wynika to z większego narażenia organizmu na lek po podaniu tej samej dawki w postaci roztworu doustnego niż w postaci kapsułek. Lek zawiera sacharozę - nie stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
ItraGen - ciąża
Leku nie należy stosować w czasie ciąży, z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia, w których możliwa korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko uszkodzenia płodu. Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadki wystąpienia wad wrodzonych (obejmowały one deformacje w obrębie szkieletu, dróg moczowo-płciowych, układu sercowo-naczyniowego i narządu wzroku, jak również aberracje chromosomalne i złożone wady rozwojowe). Związek przyczynowy pomiędzy wystąpieniem wad, a stosowaniem leku nie został ustalony. Dane epidemiologiczne dotyczące stosowanie leku w I trymestrze, głównie u pacjentek stosujących lek krótkotrwale z powodu grzybicy pochwy i sromu, nie wykazały zwiększonego ryzyka wystąpienia deformacji u płodu w porównaniu z grupą kontrolną nie otrzymującą żadnych leków o działaniu teratogennym. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji, do czasu wystąpienia pierwszej miesiączki po zakończeniu stosowania leku. U kobiet karmiących piersią należy rozważyć oczekiwane korzyści ze stosowania leku w stosunku do potencjalnego ryzyka.
Reklama
ItraGen - efekty uboczne
Często: ból głowy, ból brzucha, nudności, wysypka. Niezbyt często: zapalenie zatok, zakażenie górnych dróg oddechowych, nieżyt nosa, nadwrażliwość, wymioty, biegunka, zaparcia, niestrawność, wzdęcia, nieprawidłowa czynność wątroby, pokrzywka, świąd, zaburzenia miesiączkowania. Rzadko: leukopenia, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, zespół choroby posurowiczej, hipertriglicerydemia, parestezje, hipoestezje, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie i przymglone widzenie), szumy uszne pochodzenia błędnikowego, przemijająca lub trwała utrata słuchu, zastoinowa niewydolność serca, duszność, zapalenie trzustki, ostre objawy hepatotoksyczne (w tym pewne śmiertelne przypadki ostrej niewydolności wątroby), hiperbilirubinemia, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, leukoklastyczne zapalenie naczyń, nadwrażliwość na światło, łysienie, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), częstomocz, zaburzenia erekcji, obrzęk, zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej we krwi. Ddodatkowe działania niepożądane związane ze stosowaniem itrakonazolu zgłoszone w badaniach klinicznych prowadzonych z zastosowaniem itrakonazolu w syropie i w postaci zastrzyków dożylnych: granulocytopenia, trombocytopenia, reakcja anafilaktyczna, hiperglikemia, hiperkaliemia, hipokaliemia, hipomagnezemia, stan splątania, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, ospałość, drżenie, niewydolność serca, niewydolność lewokomorowa serca, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie (hipotensja), obrzęk płuc, zaburzenia głosu (dysfonia), kaszel, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, żółtaczka, wysypka rumieniowa, nadmierna potliwość, ból mięśni, ból stawów, zaburzenia czynności nerek, nietrzymanie moczu, obrzęk uogólniony, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka, dolegliwości bólowe, zmęczenie, dreszcze, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotranspeptydazy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, nieprawidłowe zmiany w analizie moczu. U dzieci i młodzieży często występowały: bóle głowy, wymioty, ból brzucha, biegunka, nieprawidłowa czynność wątroby, niedociśnienie, nudności i pokrzywka. Charakter działań niepożądanych występujących u dzieci i młodzieży był zbliżony do charakteru działań obserwowanych u dorosłych, ale częstość ich występowania jest większa u dzieci i młodzieży.
ItraGen - interakcje
Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego zaburzają wchłanianie leku. Nie jest wskazane jednoczesne stosowanie itrakonazolu z silnymi induktorami CYP3A4 - ryfampicyna, ryfabutyna, fenytoina. Brak danych dotyczących interakcji z innymi induktorami aktywności enzymatycznej tj.: karbamazepina, ziele dziurawca zwyczajnego, fenobarbital i izoniazyd; należy spodziewać się że mogą podobnie jak ryfampicyna, ryfabutyna i fenytoina zmniejszać biodostępność itrakonazolu. Silne inhibitory CYP3A4 - rytonawir, indynawir, klarytromycyna i erytromycyna mogą zwiększać biodostępność itrakonazolu. Itrakonazol jest przeciwwskazany z następującymi lekami: astemizol, beprydyl, cyzapryd, dofetylid, chinidyna, lewacetylmetadol, mizolastyna, pimozyd, chinidyna, sertindol i terfenadyna (jednoczesne stosowanie tych leków może doprowadzić do wydłużenia odstępu QT i w rzadkich przypadkach spowodować zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes); inhibitory reduktazy HMG-CoA metabolizowane przez CYP3A4 - atorwastatyna, lowastatyna i symwastatyna; triazolam i podawany doustnie midazolam; alkaloidy sporyszu - dihydroergotamina, ergometryna, ergotamina i metyloergometryna; nizoldypina. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania itrakonazolu i antagonistów wapnia z powodu zwiększonego ryzyka zastoinowej niewydolności serca. Oprócz możliwych interakcji farmakokinetycznych, wywoływanych przez enzymy cytochromu CYP3A4 uczestniczące w metabolizmie tych leków, antagoniści wapnia mogą mieć działanie inotropowe ujemne, które może się sumować z takim działaniem itrakonazolu. Leki, które należy stosować z ostrożnością, wraz z monitorowaniem ich stężenia w surowicy, działania terapeutycznego i działań niepożądanych; jeśli to konieczne, należy zmniejszyć dawkę tych leków, gdy podawane są jednocześnie z itrakonazolem: doustne leki przeciwzakrzepowe; inhibitory proteazy wirusa HIV - indynawir, rytonawir, sakwinawir; niektóre leki przeciwnowotworowe - busulfan, docetaksel, trimetreksat i alkaloidy barwinka; leki z grupy antagonistów wapnia, metabolizowane przez cytochrom CYP3A4 - pochodne dihydropirydyny i werapamil; niektóre leki immunosupresyjne - cyklosporyna, syrolimus, takrolimus; niektóre glikokortykosteroidy - budezonid, deksametazon, flutykazon, metyloprednizolon; digoksyna i inne: alfentanyl, alprazolam, brotyzolam, buspiron, karbamazepina, cylostazol, dizopiramid, ebastyna, eletryptan, fentanyl, halofantryna, dożylnie podawany midazolam, reboksetyna, repaglinid, ryfabutyna. Nie obserwowano interakcji itrakonazolu z zydowudyną i fluwastatyną. Nie obserwowano indukującego wpływu itrakonazolu na metabolizm etynyloestradiolu i noretysteronu.
ItraGen - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież (>12 lat). Kandydoza jamy ustnej: 100 mg raz na dobę przez 2 tyg. Kandydoza sromu i pochwy: 200 mg rano i 200 mg wieczorem (kuracja 1-dniowa) lub 200 mg raz na dobę przez 3 dni. Grzybica tułowia, grzybica pachwin: 100 mg raz na dobę przez 2 tyg. Grzybica stóp, grzybica dłoni: 100 mg raz na dobę przez 4 tyg. Łupież pstry: 200 mg raz na dobę przez tydzień. Grzybica paznokci: leczenie cykliczne - 200 mg co 12 h przez tydzień, potem 3 tyg. przerwy, a następnie cykl kuracji powtarza się jednokrotnie w grzybicy paznokci rąk lub dwukrotnie w grzybicy paznokci stóp; leczenie ciągłe - 200 mg raz na dobę przez 3 mies. Skutki leczenia będą widoczne również po zakończeniu stosowania leku, w miarę wzrostu paznokcia. Grzybice układowe - sporotrychoza limfatyczno-skórna: 100 mg raz na dobę przez 3 mies.; parakokcydioidomikoza: 100 mg raz na dobę przez 6 mies., brak danych dotyczących skuteczności itrakonazolu w kapsułkach u pacjentów z AIDS stosujących taką dawkę.; blastomikoza: 100 mg raz na dobę do 200 mg 2 razy na dobę przez 6 mies.; histoplazmoza: 200 mg raz na dobę do 200 mg 2 razy na dobę przez 8 mies.; aspergiloza inwazyjna: początkowo 200 mg 3 razy na dobę przez 4 dni, następnie 200 mg 2 razy na dobę do uzyskania ujemnego posiewu lub ustąpienia zmian chorobowych (przez 2-5 mies.) lub ustąpienia neutropenii. W zakażeniach grzybiczych skóry optymalne wyniki kliniczne uzyskuje się po 1 do 4 tygodni od zakończenia leczenia, w zakażeniach paznokci po 6 do 9 miesięcy od zakończenia leczenia. Jest to spowodowane wolniejszym usuwaniem itrakonazolu ze skóry i paznokci niż z osocza krwi. Stosowanie u pacjentów z osłabioną motoryką przewodu pokarmowego. W przypadku stosowania w leczeniu pacjentów z ciężkimi zakażeniami grzybiczymi lub podawania leku w ramach profilaktyki przeciwgrzybiczej u pacjentów z zaburzeniami motoryki przewodu pokarmowego konieczne jest uważne monitorowanie stanu pacjentów, a w miarę możliwości należy rozważyć monitorowanie stężeń terapeutycznych leku. Dzieci (<12 lat). Dane dotyczące stosowania itrakonazolu u dzieci są ograniczone, z tego powodu nie zaleca się jego stosowania, o ile potencjalne korzyści nie przeważają nad możliwym ryzykiem. Szczególne grupy pacjentów. Dane dotyczące stosowania itrakonazolu u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone; zaleca się stosowanie itrakonazolu u tych pacjentów tylko po ustaleniu, że potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Podczas wyboru dawki u osób w podeszłym wieku wziąć pod uwagę większą częstość występowania zaburzeń czynności wątroby, nerek lub serca oraz jednoczesne występowanie innych chorób lub stosowanie innych leków. U niektórych pacjentów z marskością wątroby zaobserwowano mniejszą dostępność biologiczną po podaniu doustnym, choć nie było to statystycznie znaczące. Okres półtrwania itrakonazolu nieznacznie, choć statystycznie znacząco, wzrastał. W razie konieczności należy modyfikować dawkowanie leku. Może być konieczne kontrolowanie stężenia itrakonazolu w osoczu. U niektórych pacjentów z niewydolnością nerek całkowite narażenie organizmu na itrakonazol może być mniejsze. U tych pacjentów obserwowano znaczącą zmienność międzyosobniczą w przypadku stosowania leku w postaci kapsułek. W tej grupie pacjentów należy zachować ostrożność i rozważyć możliwość modyfikacji dawki lub zamianę na inny lek przeciwgrzybiczy na podstawie oceny skuteczności klinicznej. Jeśli kwaśność soku żołądkowego jest zmniejszona, zmniejsza się wchłanianie itrakonazolu. U pacjentów z achlorhydrią oraz przyjmujących leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego zaleca się przyjmowanie itrakonazolu z napojami typu "cola". Ponadto pacjenci stosujący leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego powinni przyjmować je co najmniej 2 h po podaniu leku. Kaps. przyjmować bezpośrednio po posiłku. Zmniejszone wchłanianie u chorych na AIDS i u pacjentów z neutropenią może prowadzić do małego stężenia itrakonazolu we krwi i w rezultacie do braku jego skuteczności; w takich przypadkach może być wskazane kontrolowanie stężenia i w razie konieczności modyfikacja dawki. Sposób podania. Kapsułki należy podawać w całości; w trakcie lub bezpośrednio po posiłku.
ItraGen - uwagi
Podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia zawrotów głowy, zaburzeń widzenia i utrata słuchu.
