Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - skład
Dwutlenek węgla medyczny. Pojemnik ciśnieniowy zawiera gaz w fazie ciekłej, do stosowania po uzyskaniu stanu pary. Pojemnik o poj. 10 litrów zawiera 6 kg lub 7,5 kg CO2. Pojemnik o poj. 40 litrów zawiera 26 kg lub 30 kg CO2.
Reklama
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - działanie
Bezbarwny, bezwonny, niepalny i nie podtrzymujący palenia gaz. Dwutlenek węgla pozwala na wypełnienie przestrzeni wewnątrz jam ciała (wytworzenie odmy otrzewnowej, pozaotrzewnowej lub opłucnej) i na odsunięcie powłok od operowanych narządów (laparoskopia) lub płuca od ściany klatki piersiowej (torakoskopia). Ciśnienie gazu służące do wytworzenia odmy waha się od 5 do 12-15 mmHg w czasie laparo- lub torakoskopii, do 25-30 mmHg przy operacjach w obrębie przestrzeni pozaotrzewnowej. Sprężony gaz podczas rozprężania do ciśnienia roboczego oziębia się, dzięki czemu jest dostarczany do jam ciała w temperaturze pokojowej, bez konieczności dodatkowego ogrzewania. Dwutlenek węgla wchłania się całkowicie w krótkim czasie po operacji i jako gaz naturalnie występujący w organizmie ludzkim jest szybko metabolizowany i wydalany.
Reklama
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - wskazania
Wytworzenie odmy podczas operacji mało inwazyjnych, gł. laparoskopii.
Reklama
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - przeciwwskazania
Nie należy stosować odmy z użyciem CO2 u pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym oraz u pacjentów z urazami czaszkowo-mózgowymi. Ze względu na zwiększone ryzyko zatoru gazowego nie należy podejmować insuflacji dwutlenkiem węgla jam stawowych przy istniejących złamaniach.
Reklama
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - ostrzeżenia
Szczególnie ostrożnie stosować u niemowląt, pacjentów z marskością wątroby, pacjentów z dużym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej oraz u chorych poddawanych laparoskopii w przestrzeni pozaotrzewnowej.
Reklama
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - ciąża
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ CO2 zarówno na płód jak i młode po urodzeniu. Brak doniesień dotyczących negatywnego wpływu dwutlenku węgla na płód ludzki. Laparoskopia z zastosowaniem odmy otrzewnowej może być wykonana z zachowaniem szczególnej ostrożności dopiero po 6 miesiącu ciąży.
Reklama
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - efekty uboczne
Mogą wystąpić zaburzenia hemodynamiczne, zwłaszcza podczas operacji laparoskopowych, gdy ciśnienie wewnątrzbrzuszne zostanie zwiększone do 15 mmHg i powyżej: zwiększenie ciśnienia systemowego krwi i oporu naczyniowego, zmniejszenie objętości wyrzutowej serca; wyjątkowo obserwowano inne zaburzenia ze strony układu krążenia: zmniejszenie ciśnienia spowodowane odruchem wazowagalnym, bradyarytmię, bradykardię, rozkojarzenie przedsionkowo-komorowe, zatrzymanie krążenia; w torakoskopii: zwiększenie ośrodkowego ciśnienia żylnego, ciśnienia zaklinowania oraz niewielkie zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Absorpcja CO2 wywołuje hiperkapnię (wzrost prężności CO2 we krwi) oraz kwasicę. Duży wzrost prężności CO2 może wywołać obkurczenie naczyń krwionośnych, zwiększenie ciśnienia i tętna oraz zaburzenia rytmu serca. Odma otrzewnowa z wykorzystaniem CO2 może powodować zmniejszenie przepływu nerkowego, spowolnienie przepływu wrotnego, zmniejszenie przepływu wątrobowego oraz zakrzepicę żyły wrotnej. Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego występuje zawsze w trakcie operacji laparoskopowych, jednak działanie CO2 w tym zakresie jest najsilniejsze. Odma z wykorzystaniem CO2 może powodować kilkudniową supresję odpowiedzi immunologicznej. Specyficzne zjawisko dla zabiegów odmy otrzewnowej (w tym także z użyciem CO2) to powstawanie przerzutów nowotworowych (wszczepów) w miejscu wprowadzenia trokarów (zjawisko to prawdopodobnie nie jest związane z rodzajem użytego gazu). Mogą wystąpić powikłania zatorowo-zakrzepowe (zwłaszcza zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych). Odma z wykorzystaniem CO2 zmniejsza pojemność płuc, zwiększa ciśnienie w drogach oddechowych oraz pogarsza podatność płuc. Zwiększenie ciśnienia wewnątrzbrzusznego powstające podczas laparoskopii powoduje uniesienie przepony i zmniejszenie jej ruchomości, czego konsekwencją mogą być zaburzenia wentylacji i zwiększenie przecieku wewnątrzpłucnego, może także dojść do hipoksemii, hiperkapnii i obkurczenia drzewa oskrzelowego. Może wystąpić odma opłucnowa podczas operacji brzusznej; w niektórych przypadkach może ona być związana ze zwiększeniem ciśnienia w drogach oddechowych i zmniejszeniem nasycenia krwi tlenem; w wyjątkowych przypadkach może dojść od zmniejszenia ciśnienia tętniczego i zatrzymania akcji serca. Wprowadzenie dwutlenku węgla do naczynia krwionośnego może wywołać zator gazowy. Podanie do tkanki może wywołać rozedmę podskórną.
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - dawkowanie
Wewnętrznie. Ilość, prędkość i czas trwania insuflacji zależne są od wskazań i ustalane są indywidualnie przez lekarza wykonującego zabieg. Insuflacje powinny być przeprowadzane przez lekarzy posiadających doświadczenie w dziedzinie chirurgii minimalnie inwazyjnej. Zaleca się, aby insuflację CO2 w obszarze brzucha, obszarach przed- i pozaotrzewnowych oraz klatki piersiowej przeprowadzać w znieczuleniu ogólnym z kontrolowaną wentylacją.
Przy insuflacji jamy brzusznej ciśnienie śródbrzuszne z reguły nie powinno przekraczać 12-15 mmHg. Należy także stosować system z możliwością kontroli ciśnienia. Przy insuflacji klatki piersiowej zaleca się, by ciśnienie śródpiersiowe ograniczyć do około 6 mmHg, a przepływ gazu do 1,0 l/min. Przy operacjach w przestrzeni pozaotrzewnowej ciśnienie robocze gazu może wynosić nawet 25-30 mmHg. Cały system insuflacyjny (w tym dreny i igłę Verresa) należy wypełnić dwutlenkiem węgla, aby zmniejszyć ryzyko zatoru powietrznego na początku insuflacji. Należy zadbać, aby gaz został uprzednio wystarczająco podgrzany i nawilżony.
U pacjentów z dużym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej lub powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego wskazane jest zredukowanie ciśnienia roboczego CO2 do około 5-6 mmHg i ewentualne wykorzystanie urządzeń podtrzymujących powłoki.
Laparox C - dwutlenek węgla medyczny - uwagi
W przypadku przedłużającego się czasu trwania operacji z wykorzystaniem dużych ilości CO2 należy monitorować temperaturę ciała pacjenta.
