Loratan - skład
1 kaps. zawiera 10 mg loratadyny; 5 ml syropu zawiera 5 mg loratadyny. Kapsułki zawierają sorbitol ciekły częściowo odwodniony, czerwień koszenilową (E 124) oraz błękit patentowy (E 131). Syrop zawiera sacharozę, glikol propylenowy, benzoesan sodu.
Reklama
Loratan - działanie
Trójpierścieniowy lek przeciwhistaminowy drugiej generacji, blokujący wybiórczo obwodowe receptory H1. Słabo przenika do o.u.n, nie wykazuje istotnego klinicznie działania sedatywnego i przeciwcholinergicznego. Po podaniu doustnym szybko i dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Jest w znacznym stopniu metabolizowany w procesie pierwszego przejścia przez wątrobę, głównie z udziałem CYP3A4 i CYP2D6. Główny metabolit - desloratadyna (DCL) - jest czynny farmakologicznie. Maksymalne stężenie loratadyny w surowicy występuje po 1-1,5 h, a DCL po 1,5-3,7 h. Loratadyna wiąże się z białkami osocza w 97-99%, a DCL w 73-76%. Średni T0,5 leku wynosi 8,4 h (3-20 h), głównego metabolitu - 28 h (8,8-92 h). Loratadyna i jej metabolity są wydalane zarówno z moczem (ok. 40%), jak i z kałem (ok. 42%).
Reklama
Loratan - wskazania
Objawowe leczenie alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i przewlekłej pokrzywki idiopatycznej.
Reklama
Loratan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża.
Reklama
Loratan - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Preparat w postaci kapsułek zawiera czerwień koszenilową oraz błękit patentowy, które mogą powodować reakcje alergiczne. Preparat w postaci syropu zawiera 3,125 g sacharozy w 5 ml - należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować syropu.
Reklama
Loratan - ciąża
W badaniach na zwierzętach nie wykazano teratogennego działania loratadyny. Ze względu jednak na brak wystarczających danych, stosowanie leku u kobiet w ciąży jest przeciwwskazane. Loratadyna przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się przyjmowania loratadyny w okresie karmienia piersią.
Reklama
Loratan - efekty uboczne
Często: ból głowy, nerwowość, senność, zmęczenie. Niezbyt często: bezsenność, zwiększenie apetytu. Bardzo rzadko: zawroty głowy, nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaburzenia czynności wątroby, reakcje anafilaktyczne, wysypka, łysienie, tachykardia, kołatanie serca. Częstość nieznana: zwiększenie masy ciała.
Loratan - interakcje
Loratadyna podawana jednocześnie z alkoholem nie nasila jego działania w stopniu dającym się ocenić w testach sprawności psychomotorycznej. Ze względu na szeroki indeks terapeutyczny loratadyny, brak doniesień o podejrzewanych lub potwierdzonych badaniami klinicznymi istotnych interakcjach.
Loratan - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci >12 lat: 10 mg raz na dobę. Dzieci 2-12 lat: 5 mg (5 ml syropu) raz na dobę (o mc. <30 kg) lub 10 mg raz na dobę (o mc. >30 kg). Nie jest wskazane stosowanie leku w postaci kapsułki (10 mg) u dzieci o mc. <30 kg. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy zastosować mniejszą dawkę początkową, ponieważ klirens loratadyny u tych pacjentów może być zmniejszony. W takich przypadkach należy podawać 10 mg loratadyny co drugi dzień (pacjenci o mc. >30 kg), dzieciom o mc. ≤30 kg - 5 mg (5 ml syropu) co drugi dzień. Sposób podania. Preparat stosować niezależnie od posiłków. Kapsułkę należy połknąć w całości.
Loratan - uwagi
Przyjmowanie leku należy przerwać na około 48 h przed planowanym wykonywaniem testów skórnych, ponieważ leki przeciwhistaminowe mogą powodować fałszywie ujemne wyniki tych testów (mogą zmniejszyć lub zahamować dodatnią reakcję skórną na alergeny). Należy poinformować pacjentów, że u niektórych osób bardzo rzadko może wystąpić senność, która może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
