Nebitrix

Nebitrix - skład

1 tabl. zawiera 5 mg nebiwololu w postaci chlorowodorku.

Reklama

Nebitrix - działanie

Nebiwolol jest racematem dwóch enancjomerów: SRRR nebiwololu (d-nebiwolol) i RSSS nebiwololu (l-nebiwolol) o podwójnym działaniu farmakologicznym. Jest kompetycyjnym i wybiórczym antagonistą receptorów β-adrenergicznych (enancjomer SRRR), wykazuje łagodne działanie rozszerzające naczynia krwionośne związane z oddziaływaniem na szlak przemian metabolicznych L-arginina/tlenek azotu. Nie wykazuje antagonizmu α-adrenergicznego. Po podaniu doustnym oba enancjomery nebiwololu są szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego (pokarm nie wpływa na wchłanianie leku). Nebiwolol jest prawie całkowicie metabolizowany, częściowo do aktywnych pochodnych hydroksylowych. Biodostępność wynosi około 12% u osób z szybkim metabolizmem i jest niemal całkowita u osób z wolnym metabolizmem. Po zastosowaniu takich samych dawek maksymalne stężenie niezmienionego nebiwololu we krwi jest około 23 razy większe u osób wolno metabolizujących w porównaniu z osobami o szybkim metabolizmie. T_0,5 enancjomerów wynosi u osób z szybkim metabolizmem ok. 10 h; u pacjentów z wolnym metabolizmem jest 3-5 razy dłuższy. U pacjentów z szybkim metabolizmem T_0,5 hydroksylowych metabolitów obu enancjomerów wynosi ok. 24 h, jest on 2 razy dłuższy u osób z wolnym metabolizmem. U większości pacjentów (szybko metabolizujących) stan stacjonarny stężenia nebiwololu we krwi jest osiągany w ciągu 24 h, a hydroksylowych metabolitów - w ciągu kilku dni. Oba enancjomery wiążą się głównie z albuminami osocza. 38% podanej dawki wydala się z moczem, a 48% z kałem.

Reklama

Nebitrix - wskazania

Nadciśnienie tętnicze samoistne. Łagodna i umiarkowana stabilna przewlekła niewydolność serca, jako leczenie uzupełniające standardową terapię u pacjentów w podeszłym wieku (>70 rż.).

Reklama

Nebitrix - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Niewydolność wątroby lub zaburzenia czynności wątroby. Ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody niewyrównanej niewydolności serca wymagające dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym dodatnim. Zespół chorej zatoki, w tym blok zatokowo-przedsionkowy. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub III st. (bez rozrusznika). Astma oskrzelowa lub przewlekła choroba obturacyjna płuc w wywiadzie. Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. Kwasica metaboliczna. Bradykardia (czynność serca <60 uderzeń na min przed rozpoczęciem leczenia). Niedociśnienie tętnicze (skurczowe ciśnienie krwi <90 mmHg). Ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego.

Reklama

Nebitrix - ostrzeżenia

Nie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny we krwi ≥250 µmol/l) oraz u pacjentów z nieleczoną zastoinową niewydolnością serca, aż do ustabilizowania się ich stanu. Zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (choroba lub zespół Raynauda, chromanie przestankowe - możliwe zaostrzenie choroby), blokiem serca Ist. (wydłużony czas przewodzenia), dławicą Prinzmetala (ryzyko skurczu tętnic wieńcowych, zwiększona liczba i wydłużony czas trwania napadów dławicowych) oraz u pacjentów powyżej 75 rż. U pacjentów z chorobą niedokrwienną nebiwolol należy odstawiać stopniowo, tj. przez ponad 1-2 tyg. W razie potrzeby wprowadzić odpowiednie leczenie zapobiegające zaostrzeniu się objawów dławicy piersiowej. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą wywoływać bradykardię: jeśli częstość tętna wynosi poniżej 50-55 uderzeń na minutę i (lub) pacjent odczuwa objawy wskazujące na bradykardię, dawkę należy zmniejszyć. Nebiwolol może maskować objawy tachykardii w nadczynności tarczycy oraz hipoglikemii (zachować ostrożność u pacjentów z cukrzycą). Należy zachować ostrożność podając preparat u pacjentów z przewlekłymi obturacyjnymi chorobami układu oddechowego (ryzyko nasilenia zwężenia dróg oddechowych) oraz łuszczycą. Lek może zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje anafilaktyczne. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na brak danych dotyczących stosowania nebiwololu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zaleca się stosowania.

Reklama

Nebitrix - ciąża

Nebiwolol może zaburzać prawidłowy przebieg ciąży i (lub) powodować zaburzenia u płodu lub noworodka. Leki β-adrenolityczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co wiąże się z opóźnieniem wzrostu, wewnątrzmacicznym obumarciem płodu, poronieniem lub porodem przedwczesnym. U płodu i noworodka nebiwolol może powodować m.in. hipoglikemię i bradykardię. Jeśli leczenie lekami β-adrenolitycznymi jest konieczne, zalecane są leki wybiórczo blokujące receptory β₁-adrenergiczne. Leku nie należy stosować w ciąży o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli uznano, że leczenie nebiwololem jest konieczne, należy monitorować maciczno-łożyskowy przepływ krwi i rozwój płodu. Noworodek powinien być pod ścisłą kontrolą. Objawy hipoglikemii i bradykardii mogą wystąpić w ciągu pierwszych 3 dni. Nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią.

Reklama

Nebitrix - efekty uboczne

Często: ból i zawroty głowy, parestezje, duszność, zaparcia, nudności, biegunka, zmęczenie, obrzęk. Niezbyt często: koszmary senne, depresja, zaburzenia widzenia, bradykardia, niewydolność serca, spowolnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego/blok przedsionkowo-komorowy, niedociśnienie tętnicze, chromanie przestankowe, skurcz oskrzeli, niestrawność, wzdęcia, wymioty, świąd, wysypka rumieniowa, impotencja. Bardzo rzadko: omdlenia, nasilenie łuszczycy. Ponadto obserwowano: obrzęk naczynioruchowy, omamy, psychozy, splątanie, oziębienie/zasinienie kończyn, objaw Raynauda, suchość oczu i zespół oczno-śluzówkowo-skórny, zmniejszone wydzielanie łez. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca obserwowano: bradykardię, zawroty głowy, nasilenie niewydolności serca, niedociśnienie ortostatyczne, reakcje nadwrażliwości, blok przedsionkowo-komorowy Ist. i obrzęki kończyn.

Nebitrix - interakcje

Niezalecane leczenie skojarzone: leki przeciwarytmiczne klasy I - chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainind, dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon (nasilone działanie na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zwiększone ujemne działanie inotropowe); antagoniści wapnia typu werapamil, diltiazem (ujemny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe, dożylne podanie werapamilu pacjentom leczonym β-adrenolitykiem może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia i bloku przedsionkowo-komorowego); leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo - klonidyna, guanfacyna, moksonidyna, metylodopa, rylmenidyna (ryzyko nasilenia niewydolności serca poprzez zmniejszenie napięcia współczulnego, tj. zmniejszenie częstości akcji serca i pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń; nagłe odstawienie leku, zwłaszcza poprzedzające przerwanie leczenia β-adrenolitykiem, może zwiększyć ryzyko "nadciśnienia z odbicia"). Leczenie skojarzone, które należy stosować ostrożnie: leki przeciwarytmiczne klasy III - amiodaron (ryzyko nasilonego działania na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego); halogenowe środki wziewne (ryzyko tłumienia odruchowej tachykardii i niedociśnienia); insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe (maskowanie objawów hipoglikemii, takich jak kołatanie serca, tachykardia); baklofen, amifostyna (nasilone działanie hipotensyjne, należy dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego); meflochina (ryzyko wydłużenia odstępu QT). Leczenie skojarzone, które należy rozważyć: glikozydy naparstnicy (wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego); antagoniści wapnia typu dihydropirydyny - amlodypina, felodypina, lacydypina, nifedypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina (ryzyko niedociśnienia i dalszego pogorszenia czynności komór u pacjentów z niewydolnością serca); trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany i pochodne fenotiazyny, azotany organiczne i inne leki przeciwnadciśnieniowego (nasilenie działania hipotensyjnego); leki sympatykomimetyczne (osłabienie działania β-adrenolityków, ryzyko nadciśnienia, ciężkiej bradykardii i bloku serca). Jednoczesne stosowanie nebiwololu z inhibitorami CYP2D6, takimi jak paroksetyna, fluoksetyna, tiorydazyna, chinidyna, terbinafina, bupropion, chlorochina, lewopromazyna może zwiększać stężenia nebiwololu we krwi. Cymetydyna powoduje zwiększenie stężenia nebiwololu we krwi bez zmiany działania klinicznego. Jednoczesne stosowanie nebiwololu i nikardypiny nieznacznie zwiększało stężenia obu leków w osoczu, bez zmiany działania klinicznego. Jednoczesne spożywanie alkoholu, stosowanie furosemidu, hydrochlorotiazydu lub ranitydyny nie wpływa na farmakokinetykę nebiwololu. Leki zobojętniające mogą być stosowane jednocześnie, gdy nebiwolol jest podawany z posiłkiem a leki zobojętniające pomiędzy posiłkami. Nebowilol nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę warfaryny. Leki z grupy NLPZ nie mają wpływu na hipotensyjne działanie nebiwololu.

Nebitrix - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: 5 mg na dobę o stałej porze (działanie występuje po 1-2 tyg. leczenia, w niektórych przypadkach - po 4 tyg.). Możliwe jest stosowanie leków β-adrenolitycznych w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, jak dotąd, addycyjne działanie przeciwnadciśnieniowe obserwowano jedynie podczas jednoczesnego stosowania z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5-25 mg. W niewydolności nerek oraz u pacjentów >65 rż. zalecana początkowa dawka wynosi 2,5 mg na dobę, którą w razie potrzeby można zwiększyć do 5 mg. Przewlekła niewydolność serca. Stan pacjentów powinien być stabilny (bez ostrej niewydolności przez 6 tyg. przed rozpoczęciem leczenia). U pacjentów otrzymujących leki działające na układ sercowo-naczyniowy, w tym leki moczopędne, digoksynę, inhibitory ACE, antagonistów receptora angiotensyny II, dawki tych leków powinny być ustalone podczas 2 tyg. przed rozpoczęciem leczenia nebiwololem. Rozpoczęcie leczenia i zwiększanie dawki powinno być wykonywane pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu przewlekłej niewydolności serca, pacjent powinien być pod obserwacją przez co najmniej 2 h. Dawka początkowa wynosi 1,25 mg raz na dobę, należy ją zwiększać stopniowo (podwajając dawkę) co 1-2 tyg. do uzyskania skutecznej dawki podtrzymującej. Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg.
Tabletkę należy popić szklanką wody, przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletkę można podzielić na połowę.

Nebitrix - uwagi

Lek należy odstawiać stopniowo w celu zmniejszenia możliwości nasilenia niewydolności serca (o połowę co tydzień). Preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę urządzeń mechanicznych w ruchu. Jeśli blokada receptorów β-adrenergicznych ma być przerwana w celu przygotowania pacjenta do zabiegu chirurgicznego, należy przerwać podawanie β-adrenolityków co najmniej na 24 h przed zabiegiem.