Nimbex - skład
1 ml zawiera 2 mg cisatrakurium w postaci benzenosulfonianiu.
Reklama
Nimbex - działanie
Lek zwiotczający mięśnie szkieletowe o strukturze benzylizochinolinowej. Wywołuje blok niedepolaryzacyjny (polaryzacyjny, konkurencyjny) o średnio długim czasie działania. Wiąże się z receptorami cholinergicznymi płytki motorycznej, antagonizując działanie acetylocholiny, czego rezultatem jest konkurencyjny blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Działanie to można łatwo odwrócić stosując odwracalne inhibitory acetylocholinoesterazy (np. neostygmina, edrofonium). Lek ulega degradacji w organizmie poprzez eliminację Hofmanna (proces chemiczny) tworząc laudanozynę i monoczwartorzędowy metabolit akrylanowy. Eliminacja leku jest w dużym stopniu niezależna od czynności narządów wewnętrznych, ale wątroba i nerki są głównymi drogami eliminacji metabolitów, które nie wykazują właściwości blokowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Po podaniu dawek 0,1 i 0,2 mg/kg mc. u zdrowych osób T0,5 wynosił 22-29 min.
Reklama
Nimbex - wskazania
Zwiotczenie mięśni szkieletowych w czasie zabiegów chirurgicznych i zabiegów diagnostyczno-terapeutycznych oraz w intensywnej terapii. Lek może być stosowany podczas znieczulenia ogólnego lub razem z lekami uspokajającymi w Oddziałach Intensywnej Terapii w celu zwiotczenia mięśni szkieletowych oraz ułatwienia stosowania intubacji dotchawiczej i wentylacji kontrolowanej.
Reklama
Nimbex - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cisatrakurium, atrakurium lub kwas benzenosulfonowy.
Reklama
Nimbex - ostrzeżenia
Lek poraża mięśnie oddechowe podobnie jak inne mięśnie szkieletowe, nie wpływając na świadomość i próg odczuwania bólu. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów, u których wystąpiła nadwrażliwość na inne środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe ze względu na ryzyko reakcji krzyżowej między lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Lek nie wywiera klinicznie istotnego wpływu na częstość akcji serca i nie przeciwdziała bradykardii wywołanej przez wiele leków stosowanych w celu wywołania znieczulenia ogólnego lub przez pobudzenie nerwu błędnego w czasie zabiegu chirurgicznego. Ciężkie zaburzenia kwasowo-zasadowe lub elektrolitowe w surowicy mogą zwiększać lub zmniejszać wrażliwość pacjentów na działanie środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Brak danych dotyczących stosowania leku u noworodków poniżej 1 mies. Brak badań dotyczących stosowania preparatu u ludzi z hipertermią złośliwą w wywiadzie (badania u świń wykazują, że lek nie wyzwala hipertermii złośliwej). Brak badań dotyczących stosowania preparatu u pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym w warunkach indukowanej hipotermii (25-28st.C) - można się spodziewać, że szybkość infuzji niezbędna do utrzymania odpowiedniego zwiotczenia będzie w tych warunkach znacznie mniejsza. Nie badano działania preparatu u pacjentów z oparzeniami - czas działania może być krótszy, a dawki niezbędne do zastosowania większe. Istnieją doniesienia, że u pacjentów w OIT, którym podawano atrakurium i inne leki obserwowano drgawki, dotyczy to szczególnie pacjentów z chorobami predysponującymi do wystąpienia drgawek (np.: uraz czaszki, hipoksyjna encefalopatia, obrzęk mózgu, wirusowe zapalenie mózgu, mocznica).
Reklama
Nimbex - ciąża
Preparatu nie stosować w okresie ciąży. Nie wiadomo czy lek i jego metabolity przenikają do mleka kobiecego.
Reklama
Nimbex - efekty uboczne
Często: bradykardia, hipotensja. Niezbyt często: zaczerwienienie skóry, skurcz oskrzeli, wysypka. Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne (o różnym stopniu ciężkości; bardzo rzadko występowały ciężkie reakcje anafilaktyczne u pacjentów otrzymujących preparat razem z jednym lub kilkoma innymi lekami anestetycznymi); miopatia, osłabienie siły mięśniowej.
Nimbex - interakcje
Leki zwiększające działanie środków wywołujących blok niedepolaryzacyjny przewodnictwa nerwowo-mięśniowego: środki znieczulające (w tym enfluran, izofluran, halotan, ketamina), antybiotyki (w tym aminoglikozydy, polimyksyny, spektynomycyna, tetracykliny, linkomycyna, klindamycyna), leki przeciwarytmiczne (w tym propranolol, leki blokujące kanały wapniowe, lidokaina, prokainamid, chinidyna), diuretyki (w tym furosemid i prawdopodobnie tiazydy, mannitol, acetazolamid), sole magnezu, sole litu, leki blokujące zwoje nerwowe (trimetafan, heksametonium). Uprzednie długotrwałe podawanie fenytoiny lub karbamazepiny może zmniejszyć działanie preparatu. Uprzednie podanie suksametonium nie wpływa na czas trwania bloku niedepolaryzacyjnego wywołanego podaniem cisatrakurium we wstrzyknięciu dożylnym, ani nie wymaga zmian szybkości podawania infuzji. Podanie suksametonium w celu przedłużenia czasu trwania zwiotczenia wywołanego przez środki powodujące blok niedepolaryzacyjny może spowodować wystąpienie przedłużonego i złożonego bloku, którego usunięcie za pomocą antagonistów acetylocholinoesterazy może być trudne. Leki, które mogą zaostrzyć lub ujawnić ukrytą miastenię lub nawet wywołać zespół miasteniczny, czego następstwem może być zwiększona wrażliwość na działanie środków wywołujących niedepolaryzacyjny blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego: antybiotyki, b-adrenolityki (propranolol, oksprenolol), leki przeciwarytmiczne (prokainamid, chinidyna), leki przeciwreumatyczne (chlorochina, D-penicylamina), trimetafan, chlorpromazyna, steroidy, fenytoina, sole litu. Leczenie z zastosowaniem acetylocholinoesterazy (np. donepezylem w chorobie Alzheimera) może skrócić czas trwania oraz zmniejszyć nasilenie bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołanego przez cisatrakurium.
Nimbex - dawkowanie
Wstrzyknięcia dożylne. Dorośli. Intubacja dotchawicza: zalecana dawka wynosi 0,15 mg/kg mc. we wstrzyknięciu trwającym 5-10 s; bardzo dobre warunki do intubacji po 120 s od podania po indukcji znieczulenia propofolem. Większe dawki skracają czas rozpoczęcia bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Znieczulenie enfluranem lub izofluranem może wydłużyć czas skutecznego klinicznie działania początkowej dawki preparatu nawet o 15%. Podtrzymanie bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego: dawka 0,03 mg/kg mc. podana podczas znieczulania opioidami lub propofolem, przedłuża klinicznie skuteczny blok o 20 min. Stosowanie kolejnych dawek podtrzymujących nie wydłuża czasu ich działania. Szybkość samoistnego ustępowania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego jest niezależna od wielkości podanej dawki preparatu. Podczas znieczulania opioidami lub propofolem średni czas ustępowania od 25% do 75% i od 5% do 95 % bloku wynosi odpowiednio 13 i 30 min. Blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołany przez cisatrakurium można odwrócić podając standardowe dawki inhibitorów acetylocholinoesterazy; po podaniu takiego środka średni czas ustępowania od 25% do 75% bloku oraz do pełnego ustąpienia klinicznych objawów bloku wynosi odpowiednio 4 i 9 min. Dzieci i młodzież. Intubacja dotchawicza u dzieci od 1 miesiąca do 12 lat: zalecana dawka wynosi 0,15 mg/kg mc. we wstrzyknięciu trwającym 5-10 s; bardzo dobre warunki do intubacji po 120 s od podania. Zastosowanie leku do intubacji u dzieci w klasie ASA III-IV nie było badane. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu u dzieci poniżej 2 lat poddawanych długotrwałym lub rozległym zabiegom operacyjnym. U dzieci od 1 miesiąca do 12 lat cisatrakurium wykazuje krótszy czas efektywnego zwiotczenia i szybsze spontaniczne ustępowanie bloku w porównaniu z obserwowanymi u dorosłych. Jeśli preparat nie jest wymagany do intubacji można zastosować dawki mniejsze niż 0,15 mg/kg mc. Podawanie leku po zastosowaniu suksametonium nie było badane u dzieci. Podczas stosowania halotanu można oczekiwać przedłużenia o 20% klinicznie skutecznego działania dawki preparatu. Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu podczas znieczulenia innymi środkami znieczulającymi z grupy chlorowcowanych węglowodorów, ale można się spodziewać przedłużenia działania dawki preparatu. Podtrzymanie bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, dzieci 2-12 lat: dawka 0,02 mg/kg mc. podana podczas znieczulania halotanem, przedłuża klinicznie skuteczny blok o ok. 9 min. Stosowanie kolejnych dawek podtrzymujących nie wydłuża czasu ich działania. Nie ma wystarczających danych, aby przedstawić specyficzne zalecenia dotyczące podtrzymującego dawkowania u dzieci poniżej 2 lat. Bardzo ograniczone dane sugerują, że dawka podtrzymująca 0,03 mg/kg mc. może przedłużać klinicznie skuteczny blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego do 25 min, podczas opioidowego znieczulenia ogólnego. Szybkość samoistnego ustępowania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego jest niezależna od wielkości podanej dawki preparatu. Podczas znieczulania opioidami lub halotanem średni czas ustępowania od 25% do 75% i od 5% do 95 % bloku wynosi odpowiednio 11 i 28 min. Blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołany przez cisatrakurium można odwrócić podając standardowe dawki inhibitorów acetylocholinoesterazy; po podaniu takiego środka średni czas ustępowania od 25% do 75% bloku oraz do pełnego ustąpienia klinicznych objawów bloku wynosi odpowiednio 2 i 5 min. Infuzja Dorośli i dzieci 2-12 lat: w celu podtrzymania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego preparat można stosować w postaci infuzji ciągłej. Po wystąpieniu objawów samoistnego ustępowania bloku, zalecana początkowa szybkość infuzji wynosi 3 µg/kg mc./min (0,18 mg/kg mc./h) pozwala przywrócić zahamowanie 89-99% odpowiedzi T1. Po początkowym okresie potrzebnym do ustabilizowania się bloku przewodnictwa szybkość wlewu - 1-2 µg/kg mc./min (0,06-0,12 mg/kg mc./h) powinna być wystarczająca by utrzymać zablokowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego w podanym zakresie u większości pacjentów. Zmniejszenie szybkości infuzji nawet o 40% może być konieczne, jeśli preparat podawany jest podczas znieczulenia izofluranem lub enfluranem. Podawanie preparatu w infuzji ciągłej nie wiązało się z postępującym zmniejszeniem lub zwiększeniem stopnia zablokowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Samoistne ustępowanie bloku po zaprzestaniu infuzji zachodzi z szybkością porównywalną do jego ustępowania po wstrzyknięciu dożylnym. U pacjentów dorosłych w Oddziałach intensywnej Terapii lek można podawać we wstrzyknięciach dożylnych i (lub) w postaci infuzji ciągłej. Początkowo zaleca się podanie w infuzji z szybkością 3 µg/kg mc./min (0,18 mg/kg mc./h). U pacjentów mogą wystąpić duże różnice osobnicze i mogą one ulegać zmniejszeniu lub zwiększeniu w miarę upływu czasu. W badaniach klinicznych stosowano zakres szybkości wlewu 0,5-10,2 µg/kg mc./min (0,03-0,6 mg/kg mc./h), średnio 3 µg/kg mc./min (0,18 mg/kg mc./h). Po długotrwałym (6 dni) podawaniu leku w postaci infuzji średni czas samoistnego całkowitego powrotu przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wynosił 50 min. Samoistne ustępowanie bloku jest niezależne od czasu trwania infuzji.
Pacjenci w podeszłym wieku, z zaburzeniami czynności nerek, z zaburzeniami czynności wątroby lub z chorobami sercowo-naczyniowymi nie wymagają zmiany dawkowania. U pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek początek działania leku może wystąpić nieco później.; u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby - nieco wcześniej. U pacjentów z miastenią lub zaburzeniami przewodnictwa nerwowo- mięśniowego dawka początkowa nie powinna przekraczać 0,02 mg/kg mc.
Nimbex - uwagi
Preparat jest roztworem hipotonicznym - nie wolno podawać go łącznie z przetaczaną krwią w jednym cewniku dożylnym. Preparat nie powinien być mieszany w tej samej strzykawce ani podawany przez tę samą igłę razem z propofolem lub roztworami zasadowymi, np. tiopentalem sodu. W celu indywidualnego dostosowania dawki, podczas podawania preparatu zaleca się monitorowanie przewodnictwa mięśniowo-nerwowego.
