Pemetreksed Adamed - skład
1 fiolka zawiera 100, 500 lub 1000 mg pemetreksedu (w postaci pół pięciowodzianu soli dwusodowej pemetreksedu). Po rekonstytucji, 1 fiolka zawiera 25 mg/ml pemetreksedu. Preparat zawiera sód.
Reklama
Pemetreksed Adamed - działanie
Pemetreksed to lek przeciwnowotworowy, antagonista kwasu foliowego zaburzający podstawowe, niezbędne dla podziału komórek, procesy metaboliczne wykorzystujące folany. Jego działanie polega na hamowaniu syntazy tymidylowej (TS), reduktazy dihydrofolanowej (DHFR) i formylotransferazy rybonukleotydu glicynamidowego (GARFT), czyli podstawowych enzymów wykorzystujących folany, uczestniczących w biosyntezie de novo nukleotydów tymidynowych i purynowych. Transport pemetreksedu do wnętrza komórek odbywa się z udziałem systemu nośnika zredukowanych folanów i białka błonowego wiążącego folany. W komórce pemetreksed jest szybko i wydajnie przekształcany w formy poliglutaminowe przez enzym syntetazę folylpoliglutaminianową. Poliglutaminiany pozostają we wnętrzu komórki i wykazują jeszcze silniejsze działanie hamujące TS i GARFT. Proces poliglutaminizacji, którego intensywność zależy od czasu i stężenia, zachodzi w komórkach nowotworowych oraz w mniejszym stopniu w prawidłowych tkankach organizmu. Metabolity powstające w wyniku poliglutaminizacji charakteryzują się przedłużonym T0,5 wewnątrz komórki, czego skutkiem jest dłuższe działanie leku w komórkach nowotworów złośliwych. Lek wiąże się z białkami osocza w ok. 81%. Nie stwierdzono znaczącego wpływu stopnia zaburzeń czynności nerek na wiązanie się leku z białkami osocza. Pemetreksed w ograniczonym stopniu jest metabolizowany w wątrobie, wydalany głównie w moczu: w ciągu pierwszej doby po podaniu, w moczu odzyskuje się 70-90% dawki leku w postaci niezmienionej. Pemetreksed jest aktywnie wydalany przez białko transportujące aniony organiczne (OAT3). T0,5 w fazie eliminacji wynosi 3,5 h. Podawana równocześnie cisplatyna czy suplementacja kwasu foliowego podawanego doustnie jak i witaminy B12 podawanej domięśniowo nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne pemetreksedu.
Reklama
Pemetreksed Adamed - wskazania
Złośliwy międzybłoniak opłucnej. Leczenie, w skojarzeniu z cisplatyną, pacjentów ze złośliwym międzybłoniakiem opłucnej, niekwalifikującym się do leczenia chirurgicznego, u których wcześniej nie stosowano chemioterapii. Niedrobnokomórkowy rak płuca. Leczenie pierwszego rzutu, w skojarzeniu z cisplatyną, u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, o histologii innej niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa. W monoterapii jako leczenie podtrzymujące u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, o histologii innej niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa, u których nie nastąpiła progresja choroby bezpośrednio po zakończeniu chemioterapii opartej na pochodnych platyny. W monoterapii, jako leczenie drugiego rzutu u pacjentów, z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, o histologii innej niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa.
Reklama
Pemetreksed Adamed - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Okres karmienia piersią. Jednoczesne podanie szczepionki przeciw żółtej gorączce.
Reklama
Pemetreksed Adamed - ostrzeżenia
Należy obserwować, czy podczas leczenia u pacjentów nie występują objawy mielosupresji, a pemetreksedu nie należy podawać aż do momentu, gdy całkowita liczba neutrofilów ponownie zwiększy się do ≥1500 komórek/mm3, a liczba płytek krwi do ≥100 000 komórek/mm3. Decyzje o zmniejszeniu dawki leku podczas kolejnych cykli chemioterapii należy podejmować na podstawie obserwowanych w poprzednim cyklu najmniejszych wartości liczby neutrofilów i płytek krwi i największego stopnia nasilenia objawów toksyczności niehematologicznej. Wszystkim pacjentom otrzymującym pemetreksed należy zalecić profilaktyczne stosowanie kwasu foliowego i witaminy B12, w celu ograniczenia objawów toksyczności związanych z leczeniem. Częstość występowania i nasilenie reakcji skórnych można zmniejszyć stosując premedykację deksametazonem (lub innym lekiem równoważnym). Nie zaleca się stosowania pemetreksedu u pacjentów z CCr <45 ml/min (niewystarczająca ilość danych). Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 45-79 ml/min) powinni unikać przyjmowania NLPZ, takich jak ibuprofen i kwas acetylosalicylowy (>1,3 g/dobę), na 2 dni przed podaniem pemetreksedu, w dniu podania i przez 2 dni po podaniu pemetreksedu. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, którzy kwalifikują się do terapii pemetreksedem, stosowanie NLPZ o długim T0,5 należy przerwać na co najmniej 5 dni przed podaniem pemetreksedu, w dniu podania i przez co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu. Po podaniu pemetreksedu w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi, zgłaszano wystąpienie ciężkich zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. U wielu pacjentów, u których pojawiły się te zaburzenia stwierdzono obecność czynników ryzyka zaburzeń czynności nerek, w tym odwodnienie, wcześniej rozpoznane nadciśnienie lub cukrzycę. Po wprowadzeniu do obrotu, podczas stosowania pemetreksedu w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi, notowano również występowanie nefrogennej moczówki prostej i martwicy cewek nerkowych. Większość z tych zaburzeń ustępowała po odstawieniu pemetreksedu. Należy regularnie kontrolować, czy u pacjenta nie występują: ostra martwica cewek nerkowych, zaburzenia czynności nerek oraz przedmiotowe i podmiotowe objawy nefrogennej moczówki prostej (np. hipernatremia). Wpływ płynu transcelularnego, np. wysięku do opłucnej lub wodobrzusza, na pemetreksed nie został w pełni określony. Przed podaniem pemetreksedu należy rozważyć drenaż nagromadzonego płynu transcelularnego, chociaż może nie być to konieczne. Przed i (lub) po podaniu pemetreksedu w skojarzeniu z cisplatyną pacjentom należy zapewnić stosowne leczenie przeciwwymiotne oraz dostarczyć płyny w odpowiedniej ilości. Podczas badań klinicznych pemetreksedu obserwowano ciężkie zdarzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego, w tym zawał mięśnia sercowego i zdarzenia naczyniowo-mózgowe. Zazwyczaj występowały one w przypadku stosowania pemetreksedu w skojarzeniu z innym lekiem cytotoksycznym. U większości pacjentów, u których obserwowano opisywane zdarzenia, już wcześniej występowały czynniki ryzyka chorób układu krążenia. U pacjentów z chorobą nowotworową często występuje upośledzenie układu odpornościowego. W związku z tym, nie zaleca się jednoczesnego stosowania szczepionek żywych atenuowanych. U pacjentów poddawanych radioterapii, zarówno przed, w trakcie, jak i po zastosowaniu pemetreksedu zgłaszano przypadki popromiennego zapalenia płuc. Należy zwrócić szczególną uwagę na tych pacjentów oraz zachować ostrożność stosując inne środki promieniouwrażliwiające. U pacjentów, którzy w ciągu poprzedzających tygodni lub lat poddawani byli radioterapii zgłaszano przypadki nawrotu objawów popromiennych. 1 fiolka 100 mg zawiera ok. 11 mg sodu (<1 mmol), tzn. zasadniczo nie zawiera sodu. 1 fiolka 500 mg zawiera ok. 54 mg sodu (2,35 mmol), a 1 fiolka 1000 mg zawiera ok. 108 mg sodu (4,70 mmol) - powinni to uwzględnić pacjenci stosujący dietę niskosodową.
Reklama
Pemetreksed Adamed - ciąża
Pemetreksedu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to niezbędnie konieczne, po starannym rozważeniu potrzeb matki i ryzyka dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w okresie leczenia pemetreksedem. W okresie leczenia pemetreksedem należy przerwać karmienie piersią. Pemetreksed może uszkadzać materiał genetyczny. Zaleca się, aby mężczyźni dojrzali płciowo nie decydowali się na poczęcie dziecka podczas leczenia, i w okresie 6 mies. od jego zakończenia. Zaleca się stosowanie środków antykoncepcyjnych lub wstrzemięźliwość seksualną. Ze względu na możliwość wywołania przez pemetreksed trwałej niepłodności zaleca się, by przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni zwrócili się o poradę do ośrodka specjalizującego się w zamrażaniu nasienia.
Reklama
Pemetreksed Adamed - efekty uboczne
Działania niepożądane, które zostały zgłoszone u >5% ze 168 pacjentów z międzybłoniakiem, randomizowanych do grupy otrzymującej cisplatynę i pemetreksed oraz 163 pacjentów z międzybłoniakiem, przydzielonych losowo do grupy otrzymującej cisplatynę w monoterapii; wszyscy pacjenci w obydwóch grupach nie byli wcześniej poddani chemioterapii i otrzymywali pełną suplementację kwasu foliowego oraz witaminy B12. Bardzo często: zmniejszona liczba neutrofilów/granulocytów, zmniejszona liczba leukocytów, zmniejszone stężenie hemoglobiny, zmniejszona liczba płytek krwi, neuropatia czuciowa, biegunka, wymioty, zapalenie jamy ustnej/zapalenie gardła, nudności, jadłowstręt, zaparcia, wysypka, łysienie, zwiększone stężenie kreatyniny, zmniejszony CCr, zmęczenie. Często: odwodnienie, zaburzenia smaku, zapalenie spojówek, niestrawność. U ≥1% i <5% pacjentów, przydzielonych losowo do grupy otrzymującej cisplatynę i pemetreksed: niewydolność nerek, zakażenia, gorączka, gorączka neutropeniczna, zwiększenie aktywności AspAT, AlAT i GGT, pokrzywka i ból w klatce piersiowej; u <1% pacjentów: arytmia i neuropatia ruchowa. Działania niepożądane, które wystąpiły u >5% z 265 pacjentów, randomizowanych do grupy otrzymującej pemetreksed w monoterapii wraz z suplementacją kwasu foliowego i witaminy B12 oraz 276 pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej docetaksel w monoterapii; u wszystkich pacjentów rozpoznano miejscowo zaawansowany lub dający przerzuty niedrobnokomórkowy rak płuca i wszyscy pacjenci byli wcześniej poddani chemioterapii. Bardzo często: zmniejszona liczba neutrofilów/granulocytów, zmniejszona liczba leukocytów, zmniejszone stężenie hemoglobiny, biegunka, wymioty, zapalenie jamy ustnej/zapalenie gardła, nudności, jadłowstręt, wysypka/łuszczenie skóry, zmęczenie. Często: zmniejszona liczba płytek krwi, zaparcia, zwiększona aktywność stężenie AlAT i AspAT, świąd, łysienie, gorączka. U ≥1% i <5% pacjentów, przydzielonych losowo do grupy otrzymującej pemetreksed: zakażenie bez neutropenii, gorączka neutropeniczna, reakcja alergiczna lub nadwrażliwość, zwiększenie stężenia kreatyniny, neuropatia ruchowa, neuropatia czuciowa, rumień wielopostaciowy i ból brzucha; u <1% pacjentów: arytmie nadkomorowe. Działania niepożądane potencjalnie związanych ze stosowanym lekiem, które wystąpiły u >5% z 839 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, których randomizowano do grupy otrzymującej cisplatynę w skojarzeniu z pemetreksedem i u 830 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, randomizowanych do grupy otrzymującej cisplatynę w skojarzeniu z gemcytabiną; wszyscy pacjenci otrzymali badany schemat leczenia jako pierwszy rzut leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami; w obydwóch grupach wszystkim pacjentom podawano pełną suplementację kwasu foliowego i witaminy B12. Bardzo często: zmniejszone stężenie hemoglobiny, zmniejszona liczba neutrofilów/granulocytów, zmniejszona liczba leukocytów, zmniejszona liczba płytek krwi, nudności, wymioty, jadłowstręt, zaparcia, zapalenie jamy ustnej/zapalenie gardła, biegunka bez kolostomii, łysienie, zwiększone stężenie kreatyniny, zmęczenie. Często: neuropatia czuciowa, zaburzenia smaku, niestrawność/zgaga, wysypka/łuszczenie skóry. U ≥1% i ≤5% pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej cisplatynę i pemetreksed: zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, zakażenia, gorączka neutropeniczna, niewydolność nerek, gorączka, odwodnienie, zapalenie spojówek i zmniejszenie CCr; u <1% pacjentów: zwiększenie aktywności GGT, ból w klatce piersiowej, arytmia i neuropatia ruchowa. Działania niepożądane potencjalnie związane ze stosowanym preparatem, które wystąpiły u >5% z 800 pacjentów randomizowanych do grupy otrzymującej pemetreksed w monoterapiii u 402 pacjentów losowo przydzielonych do grupy otrzymującej placebo, w badaniu poświęconym ocenie leczenia podtrzymującego z zastosowaniem pemetreksedu w monoterapii oraz badaniu poświęconym ocenie kontynuacji leczenia podtrzymującego pemetreksedem; u wszystkich pacjentów rozpoznano niedrobnokomórkowego raka płuca w stopniu zaawansowania IIIB lub IV i zastosowano wcześniej chemioterapię opartą na pochodnych platyny; w obydwóch grupach wszystkim pacjentom podawano pełną suplementację kwasu foliowego i witaminy B12. Bardzo często: zmniejszone stężenie hemoglobiny, nudności, jadłowstręt, zmęczenie. Często: zmniejszona liczba leukocytów, zmniejszona liczba neutrofilów, neuropatia czuciowa, wymioty, zapalenie błon śluzowych/zapalenie jamy ustnej, podwyższone stężenie AlAT i AspAT, wysypka/łuszczenie skóry, ból, obrzęk, zaburzenia nerek. U >1% i <5% pacjentów, przydzielonych losowo do grupy otrzymującej pemetreksed: gorączka neutropeniczna, zakażenie, zmniejszona liczba płytek krwi, biegunka, zaparcia, łysienie, świąd, gorączka (bez neutropenii), choroba warstwy powierzchniowej gałki ocznej (w tym zapalenie spojówek), wzmożone łzawienie, zawroty głowy i neuropatia ruchowa; u <1% pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej pemetreksed: reakcja alergiczna lub nadwrażliwość, rumień wielopostaciowy, arytmia nadkomorowa i zatorowość płucna. Przy dłuższej ekspozycji na pemetreksed obserwowano istotne zwiększenie częstości występowania neutropenii 3. lub 4. stopnia, potencjalnie związanej ze stosowaniem pemetreksedu. Nie obserwowano istotnych statystycznie różnic w częstości występowania innych poszczególnych działań niepożądanych 3., 4. lub 5. stopnia w przypadku dłuższego stosowania preparatu. W trakcie badań klinicznych pemetreksedu niezbyt często zgłaszano ciężkie zdarzenia niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i naczyniowo-mózgowego, w tym zawał mięśnia sercowego, dusznicę bolesną, udar naczyniowy mózgu, przejściowy atak niedokrwienny. Zdarzenia te występowały zwykle wtedy, gdy pemetreksed stosowano w skojarzeniu z innym lekiem cytotoksycznym. U większości pacjentów, u których obserwowano opisywane zdarzenia, już wcześniej występowały czynniki ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. W trakcie badań klinicznych pemetreksedu często zgłaszano wystąpienie posocznicy, niekiedy będącej przyczyną zgonu; niezbyt często obserwowano: pancytopenię, zapalenie okrężnicy (w tym krwawienie z jelit i odbytu, czasami prowadzące do zgonu, perforację jelit, martwicę jelit i zapalenie jelita ślepego), śródmiąższowe zapalenie płuc z niewydolnością oddechową (czasami prowadzące do zgonu), obrzęki, zapalenie przełyku lub popromienne zapalenie przełyku; zgłaszano rzadkie przypadki zapalenia wątroby (o potencjalnie ciężkim przebiegu). Po wprowadzeniu leku do obrotu, u pacjentów otrzymujących pemetreksed zgłaszano następujące działania niepożądane: często: hiperpigmentacja; niezbyt często: ostra niewydolność nerek (w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi), popromienne zapalenie płuc (u pacjentów poddawanych radioterapii, przed, w trakcie lub po zastosowaniu pemetreksedu), niedokrwienie obwodowe (prowadzące niekiedy do martwicy kończyny); rzadko: przypadki nawrotu objawów popromiennych u pacjentów poddanych uprzednio radioterapii, skórne choroby pęcherzowe (w tym Zespół Stevensa-Johnsona i martwicę toksyczną naskórka, w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu), niedokrwistość hemolityczna, wstrząs anafilaktyczny; częstość nieznana: przypadki nefrogennej moczówki prostej i martwicy cewek nerkowych, obrzęk rumieniowy głównie kończyn dolnych, zakaźne i niezakaźne zaburzenia skóry właściwej i (lub) tkanki podskórnej (np. ostre bakteryjne zapalenie skóry i tkanki podskórnej, rzekome zapalenie tkanki łącznej, zapalenie skóry).
Pemetreksed Adamed - interakcje
Pemetreksed jest wydalany głównie w postaci niezmienionej w wyniku wydzielania w cewkach nerkowych, a w mniejszym stopniu w wyniku przesączania kłębuszkowego. Równoczesne podawanie leków nefrotoksycznych (np. antybiotyków aminoglikozydowych, diuretyków pętlowych, związków platyny, cyklosporyny) może potencjalnie prowadzić do opóźnionego oczyszczania organizmu z pemetreksedu. Należy zachować ostrożność, stosując pemetreksed z lekami z wyżej wymienionych grup. Jeżeli zachodzi taka potrzeba należy ściśle monitorować CCr. Równoczesne stosowanie substancji, które również są wydzielane w cewkach nerkowych (np. probenecyd, penicylina) może potencjalnie prowadzić do opóźnionego usuwania pemetreksedu z organizmu. Należy zachować ostrożność stosując leki z wyżej wymienionych grup jednocześnie z pemetreksedem. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy ściśle monitorować CCr. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek (CCr >80 ml/min), stosowanie dużych dawek NLPZ (takich jak ibuprofen >1600 mg/dobę) oraz kwasu acetylosalicylowego w większych dawkach (≥1,3 g/dobę) może spowodować zmniejszenie wydalania pemetreksedu, a w konsekwencji zwiększenie częstości występowania działań niepożądanych. Dlatego należy zachować ostrożność stosując duże dawki NLPZ oraz kwasu acetylosalicylowego równocześnie z pemetreksedem u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (CCr ≥80 ml/min). U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 45-79 ml/min), należy unikać równoczesnego podawania pemetreksedu z NLPZ (np. ibuprofenem) lub z kwasem acetylosalicylowym w dużych dawkach, na 2 dni przed podaniem pemetreksedu, w dniu podania i przez 2 dni po podaniu pemetreksedu. Ze względu na brak danych dotyczących możliwych interakcji z NLPZ o dłuższym T0,5, takimi jak piroksykam lub rofekoksyb, u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek należy przerwać stosowanie tych leków w okresie obejmującym co najmniej 5 dni przed podaniem pemetreksedu, dzień podania i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu. Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie NLPZ, należy ściśle kontrolować stan pacjentów w celu wykrycia objawów toksyczności, szczególnie mielosupresji i szkodliwego wpływu na przewód pokarmowy. Pemetreksed w ograniczonym stopniu podlega biotransformacji w wątrobie. Nie należy oczekiwać klinicznie istotnego hamowania przez pemetreksed procesu oczyszczania metabolicznego leków metabolizowanych przez CYP3A, CYP2D6, CYP2C9 i CYP1A2. Interakcje typowe dla wszystkich leków o działaniu cytotoksycznym. Ze względu na zwiększone ryzyko zakrzepicy u pacjentów z chorobą nowotworową, często stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe. Duże wahania sprawności układu krzepnięcia krwi u tego samego pacjenta w różnych fazach rozwoju choroby i możliwość interakcji doustnych środków przeciwzakrzepowych i chemioterapeutyków przeciwnowotworowych, wiążą się z koniecznością częstszego pomiaru wskaźnika INR, jeżeli podjęto decyzję o zastosowaniu doustnego leczenia przeciwzakrzepowego. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z: szczepionką przeciwko żółtej gorączce - możliwość wystąpienia uogólnionego odczynu poszczepiennego prowadzącego do zgonu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z: szczepionkami żywymi atenuowanymi (z wyjątkiem szczepionki przeciwko żółtej gorączce, której jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane) - możliwość wystąpienia ogólnoustrojowego odczynu, mogącego prowadzić do zgonu. Ryzyko wystąpienia odczynu jest większe u pacjentów z zaburzeniem układu odpornościowego spowodowanym chorobą podstawową. Należy stosować szczepionki inaktywowane, jeżeli takie istnieją (poliomyelitis).
Pemetreksed Adamed - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli. W skojarzenu z cisplatyną. Dawka zalecana pemetreksadu: 500 mg/m2 pc. podawane we wlewie dożylnym trwającym 10 min, w pierwszym dniu każdego 21-dniowego cyklu. Dawka zalecana cisplatyny to 75 mg/m2 pc., podawane we wlewie dożylnym trwającym 2 h, ok 30 min. po zakończeniu wlewu pemetreksedu, w pierwszym dniu każdego 21-dniowego cyklu leczenia. Przed i (lub) po podaniu cisplatyny pacjentom należy zapewnić stosowne leczenie przeciwwymiotne, a także odpowiednią ilość płynów. Monoterapia pemetreksadem. U pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, poddawanych wcześniej chemioterapii zalecana dawka to 500 mg/m2 pc., podawane we wlewie dożylnym trwającym 10 min, w pierwszym dniu każdego 21-dniowego cyklu leczenia. Schemat premedykacji. W celu ograniczenia częstości występowania i nasilenia reakcji skórnych, w dniu poprzedzającym podanie pemetreksedu, jak również w dniu podania preparatu i następnego dnia, pacjentowi należy podać kortykosteroid. Dawka kortykosteroidu powinna odpowiadać dawce 4 mg deksametazonu, podawanego doustnie 2 razy na dobę. W celu ograniczenia objawów toksyczności, pacjenci otrzymujący pemetreksed muszą również otrzymywać suplementację witaminową. Pacjentom należy codziennie podawać doustnie kwas foliowy lub produkt wielowitaminowy zawierający kwas foliowy (od 350 do 1000 µg). W ciągu 7 dni poprzedzających podanie pierwszej dawki pemetreksedu, pacjent powinien przyjąć co najmniej 5 dawek kwasu foliowego; kwas foliowy należy także podawać przez cały cykl leczenia i przez 21 dni po podaniu ostatniej dawki pemetreksedu. W tygodniu poprzedzającym przyjęcie pierwszej dawki pemetreksedu, a następnie co 3 cykle leczenia pacjenci muszą także otrzymywać domięśniowo witaminę B12 (1000 µg). Kolejne wstrzyknięcia witaminy B12 można wykonywać w dniu podania pemetreksedu. Monitorowanie stanu pacjenta. Każdorazowo przed podaniem dawki pemetreksedu należy przeprowadzić ocenę stanu pacjenta wykonując pełną morfologię krwi, w tym oznaczenie wzoru odsetkowego krwinek białych (rozmaz) i liczby płytek krwi. Przed każdym podaniem chemioterapii należy wykonać badania krwi, aby ocenić czynności nerek i wątroby. Warunkiem umożliwiającym rozpoczęcie każdego cyklu chemioterapii są następujące wartości parametrów laboratoryjnych: bezwzględna liczba neutrofilów ≥1500 komórek/mm3, liczba płytek krwi ≥100 000 komórek/mm3, CCr ≥45 ml/min. Bilirubina całkowita ≤1,5 razy GGN, fosfataza zasadowa, AspAT, AlAT ≤3 razy GGN. U pacjentów z przerzutami guza do wątroby dopuszczalne są wartości aktywności fosfatazy zasadowej, AspAT i AlAT ≤5 razy GGN. Dostosowanie dawkowania. Decyzję o modyfikacji dawki przed rozpoczęciem kolejnego cyklu chemioterapii należy podejmować na podstawie najniższych wartości parametrów morfologii krwi oznaczonych podczas poprzedniego cyklu lub największego nasilenia objawów toksyczności, przy którym nie wystąpiły zmiany w obrazie krwi. Rozpoczęcie kolejnego cyklu można opóźnić, by w ten sposób umożliwić normalizację stanu zdrowia pacjenta. Po uzyskaniu odpowiedniej poprawy stanu pacjenta należy kontynuować leczenie zgodnie z poniższymi zasadami. Modyfikacja dawki pemetreksedu (w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym) i cisplatyny - zmiany w obrazie krwi. Najmniejsza bezwzględna liczba neutrofilów <500/mm3 i najmniejsza liczba płytek ≥ 50 000 /mm3 - 75% poprzedniej dawki (zarówno pemetreksedu jak i cisplatyny); najmniejsza liczba płytek <50 000/mm3, bez względu na to jaka jest najmniejsza bezwzględna liczba neutrofilów - 75% poprzedniej dawki (zarówno pemetreksedu jak i cisplatyny); najmniejsza liczba płytek <50 000/mm3 której towarzyszy krwawienia, bez względu na to, jaka jest najmniejsza bezwzględna liczba neutrofilów - 50% poprzedniej dawki (zarówno pemetreksedu jak i cisplatyny). Jeżeli wystąpią objawy toksyczności ≥3. stopnia, inne niż zmiany w obrazie krwi (z wyjątkiem toksyczności neurologicznej), należy przerwać stosowanie pemetreksedu, aż do powrotu ocenianych parametrów do wartości sprzed leczenia lub niższych. Leczenie należy ponownie rozpocząć zgodnie z poniższymi wytycznymi. Modyfikacja dawki pemetreksedu (w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym) i cisplatyny - niehematologiczne objawy toksyczności. Wszelkie objawy toksyczności 3. lub 4. stopnia, z wyjątkiem zapalenia błon śluzowych - 75% poprzedniej dawki (zarówno pemetreksedu jak i cisplatyny); biegunka wymagająca hospitalizacji (niezależnie od stopnia ciężkości) lub biegunka 3. lub 4. st. - 75% poprzedniej dawki (zarówno pemetreksedu jak i cisplatyny); zapalenie błon śluzowych 3. lub 4. stopnia należy podać 50% poprzedniej dawki pemetreksedu i 100% poprzedniej dawki cisplatyny. Modyfikacja dawki pemetreksedu (w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym) i cisplatyny - toksyczność neurologiczna. Stopień nasilenia objawów 0-1 wg CTC - 100% poprzedniej dawki (zarówno pemetreksedu jak i cisplatyny); stopień nasilenia objawów 2 wg CTC - 100% poprzedniej dawki pemetreksedu i 50% poprzedniej dawki cisplatyny. Leczenie należy przerwać, jeżeli po dwukrotnym zmniejszeniu dawki u pacjenta wystąpią objawy toksyczności hematologicznej lub niehematologicznej 3. lub 4. st. Leczenie należy przerwać natychmiast, jeżeli wystąpią objawy toksyczności neurologicznej 3. lub 4. st. Szczególne grupy pacjentów. U osób w wieku 65 lat lub starszych nie ma potrzeby zmniejszania dawki, z wyjątkiem zaleceń ustalonych dla wszystkich pacjentów. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w leczeniu złośliwego międzybłoniaka opłucnej i niedrobnokomórkowego raka płuca. Nie stwierdzono konieczności zmiany dawkowania u osób z CCr ≥45 ml/min, z wyjątkiem zaleceń ustalonych dla wszystkich pacjentów; dane dotyczące stosowania pemetreksedu u pacjentów z CCr <45 ml/min są niewystarczające, dlatego nie zaleca się stosowania leku u tych pacjentów. Nie wykazano związku między aktywnością AspAT, AlAT, całkowitym stężeniem bilirubiny a farmakokinetyką pemetreksedu, lecz nie przeprowadzano osobnych analiz dla podgrup pacjentów z objawami zaburzeń czynności wątroby jak np. zwiększenie stężenia bilirubiny >1,5 razy GGN i (lub) zwiększenie aktywności aminotransferaz >3 razyGGN (u pacjentów bez przerzutów nowotworu do wątroby) lub >5 razy GGN (u pacjentów z nowotworem przerzutowym wątroby). Sposób podania. Lek należy podawać we wlewie dożylnym trwającym 10 min, w pierwszym dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pemetreksed może być podawany jedynie pod nadzorem lekarza wykwalifikowanego w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.
Pemetreksed Adamed - uwagi
Pemetreksed może powodować uczucie zmęczenia, dlatego należy ostrzec pacjentów, aby w przypadku wystąpienia uczucia zmęczenia nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn.
