Prezista

Prezista - skład

1 tabl. powl. zawiera 75 mg, 150 mg, 300 mg, 400 mg lub 600 mg darunawiru w postaci etanolanu.

Reklama

Prezista - działanie

Lek przeciwwirusowy - inhibitor proteazy HIV-1 (PI). Wybiórczo hamuje rozszczepienie zakodowanego w HIV kompleksu poliproteinowego Gag-Pol w komórkach zakażonych wirusem, zapobiegając w ten sposób tworzeniu się dojrzałych zakaźnych cząsteczek wirusa. Preparat jest stosowany w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce, który zwiększa parametry farmakokinetyczne darunawiru. Po podaniu doustnym darunawir jest szybko wchłaniany. C_max w obecności małych dawek rytonawiru jest osiągane w ciągu 2,5-4 h. Bezwzględna biodostępność po doustnym podaniu jednorazowej dawki 600 mg samego darunawiru wynosi ok. 37% i zwiększa się do ok. 82% w obecności 100 mg rytonawiru stosowanego 2 razy na dobę. Całkowity potęgujący wpływ rytonawiru wywołuje około 14-krotny wzrost ogólnej ekspozycji na darunawir po doustnym podaniu jednorazowej dawki 600 mg w skojarzeniu z rytonawirem w dawce 100 mg dwa razy na dobę. Po podaniu na czczo względna biodostępność darunawiru w obecności małych dawek rytonawiru jest o 30% mniejsza w porównaniu z podaniem podczas posiłku. Rodzaj pokarmu nie wpływa na ekspozycję na darunawir. Darunawir w około 95% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany przez CYP3A4 i wydalany głównie z moczem. T_0,5 w fazie końcowej darunawiru wynosi około 15 h przy skojarzonym stosowaniu z rytonawirem.

Reklama

Prezista - wskazania

Preparat stosowany w skojarzeniu z rytonawirem w małej dawce, jest wskazany do stosowania jednocześnie z innymi lekami przeciwretrowirusowymi w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV-1) u pacjentów dorosłych, oraz dzieci i młodzieży w wieku od 3 lat i masie ciała co najmniej 15 kg. Preparat stosowany w skojarzeniu z kobicystatem, jest wskazany do stosowania jednocześnie z innymi lekami przeciwretrowirusowymi w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV-1) u pacjentów dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych i masie ciała co najmniej 40 kg). Decydując się na rozpoczęcie leczenia w skojarzeniu z kobicystatem lub rytonawirem w małej dawce, należy przede wszystkim uwzględnić leczenie stosowane w przeszłości u danego pacjenta oraz typy mutacji związane ze stosowaniem różnych leków. Wytycznych do zastosowania preparatu powinny dostarczyć wyniki badań genotypu i fenotypu (jeśli są dostępne), a także dotychczasowy przebieg leczenia.

Reklama

Prezista - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (C wg skali Child-Pugh). Skojarzone stosowanie z wymienionymi poniżej preparatami jest przeciwwskazane z powodu możliwości zmniejszenia stężeń darunawiru, rytonawiru i kobicystatu w osoczu oraz utraty działania terapeutycznego. 1. Dotyczy darunawiru wzmocnionego rytonawirem jak i kobicystatem: preparat złożony zawierający lopinawir i rytonawir; silne induktory CYP3A jak ryfampicyna i preparaty ziołowe zawierające dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum). Przy jednoczesnym podaniu oczekuje się zmniejszenia stężeń darunawiru, rytonawiru, i kobicystatu, co może prowadzić do utraty działania leczniczego i możliwego rozwoju oporności. 2. Dotyczy darunawiru wzmocnionego kobicystatem lecz nie rytonawirem: silne induktory CYP3A np. karbamazepina, fenobarbital i fenytoina. Darunawir wzmocniony kobicystatem jest bardziej wrażliwy na indukcję CYP3A niż darunawir wzmocniony rytonawirem. Jednoczesne stosowanie z silnymi induktorami CYP3A jest przeciwwskazane, gdyż mogą one zmniejszyć ekspozycję na kobicystat i darunawir prowadząc do utraty działania leczniczego. Darunawir wzmocniony zarówno rytonawirem jak i kobicystatem hamuje wydalanie substancji czynnych, których klirens jest wysoce zależny od CYP3A, co skutkuje zwiększoną ekspozycją na jednocześnie podawany preparat. Dlatego przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie z tymi preparatami, których zwiększenie stężeń w osoczu wiąże się z wystąpieniem ciężkich i (lub) zagrażających życiu zdarzeń niepożądanych (dotyczy darunawiru wzmocnionego zarówno rytonawirem jak i kobicystatem). Do tych substancji czynnych zalicza się np.: alfuzosyna; amiodaron, beprydyl, dronedaron, iwabradyna, chinidyna, ranolazyna; astemizol, terfenadyna; kolchicyna (gdy jest stosowana u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby); pochodne alkaloidów sporyszu np. dihydroergotamina, ergometryna, ergotamina, metylergonowina; elbaswir/grazoprewir; cyzapryd; dapoksetyna; domperydon; naloksegol; lurazydon, pimozyd, kwetiapina, sertindol; triazolam, midazolam podawany doustnie; syldenafil (gdy jest stosowany w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego), awanafil; symwastatyna, lowastatyna, lomitapid; dabigatran, tykagrelor.

Reklama

Prezista - ostrzeżenia

Zalecana jest regularna ocena odpowiedzi wirusologicznej. W przypadku braku lub utraty odpowiedzi wirusologicznej należy wykonać badania oporności. Nie należy stosować schematu podawania darunowiru w skojarzeniu z kobicystatem lub rytonawirem w małej dawce raz na dobę u pacjentów poddawanych wcześniej terapii przeciwretrowirusowej, z obecnością jednej lub więcej mutacji (DRV-RAM) towarzyszących oporności na darunawir, lub u których wiremia HIV-1 RNA wynosi ≥ 100 000 kopii/ml, czy też liczba komórek CD4+ wynosi < 100 x 10⁶/l. Nie badano w tej populacji innych skojarzeń ze zoptymalizowanym leczeniem podstawowym (OBR) niż ≥ 2 NRTI. Dostępne są ograniczone dane u pacjentów z kladami HIV-1 innymi niż B. Ponieważ dostępne informacje dotyczące stosowania preparatu u pacjentów w wieku 65 i więcej lat są ograniczone, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku, u których częściej występuje obniżona czynność wątroby oraz choroby współistniejące, lub stosowane są inne rodzaje leczenia. Należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe ciężkich reakcji skórnych. Mogą one obejmować m.in. ciężką wysypkę lub wysypkę z towarzyszącą gorączką, ogólne złe samopoczucie, zmęczenie, bóle mięśni lub stawów, pęcherze, zmiany patologiczne w jamie ustnej, zapalenie spojówek, zapalenie wątroby i (lub) eozynofilię. Wysypka występowała częściej u pacjentów wcześniej poddawanych terapii, otrzymujących schematy zawierające darunawir + raltegrawir niż u pacjentów otrzymujących darunawir bez raltegrawiru lub raltegrawir bez darunawiru. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów ze stwierdzoną alergią na sulfonamidy. U pacjentów z wcześniejszymi zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym czynnym zapaleniem wątroby typu B lub C, występuje zwiększone ryzyko zaburzeń czynności wątroby obejmujące ciężkie i potencjalnie zagrażające życiu działania niepożądane. W przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwwirusowych z powodu zapalenia wątroby typu B lub C, należy zapoznać się z ChPL tych preparatów. Przed rozpoczęciem terapii należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne oraz monitorować pacjentów w trakcie leczenia. Szczególnie podczas kilku pierwszych miesięcy leczenia należy rozważyć zwiększenie częstości badań AspAT/AlAT u pacjentów ze współistniejącym przewlekłym zapaleniem wątroby, marskością lub u pacjentów, którzy mieli podwyższone aktywności transaminaz przed leczeniem. W razie wystąpienia nowych oznak lub pogorszenia się istniejących zaburzeń czynności wątroby (w tym istotnego klinicznie zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych i (lub) objawów takich jak: zmęczenie, jadłowstręt, nudności, żółtaczka, ciemne zabarwienia moczu, tkliwość wątroby, powiększenie wątroby) należy niezwłocznie rozważyć przerwanie lub odstawienie leczenia preparatem. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego; nie stosować w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby. Kobicystat zmniejsza szacowany klirens kreatyniny wskutek hamowania wydzielania kreatyniny w kanalikach. Należy to wziąć pod uwagę gdy darunawir z kobicystatem podaje się pacjentom, u których szacowany klirens kreatyniny wykorzystuje się w celu dostosowania dawek jednocześnie podawanych preparatów. Darunawir i kobicystat w znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza, jest więc mało prawdopodobne, by można je było w dużym stopniu usunąć w wyniku hemodializy lub dializy otrzewnowej. U pacjentów z hemofilią może dojść do nasilenia krwawień. Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Ze względu na odnotowane przypadki martwicy kości, pacjentów należy poinformować o konieczności zgłaszania wystąpienia bólu, sztywności stawów lub trudności w poruszaniu się. Należy zwrócić uwagę na wszelkie objawy stanu zapalnego u pacjentów. U osób zakażonych HIV z ciężkim niedoborem odporności w momencie wdrożenia skojarzonego leczenia lekami przeciwretrowirusowymi (CART), może dojść do wystąpienia odczynu zapalnego na bezobjawowe lub śladowe patogeny oportunistyczne, który powoduje ciężkie zaburzenia kliniczne lub nasilenie objawów. Zwykle tego typu reakcje obserwowano w okresie pierwszych tygodni lub miesięcy po rozpoczęciu złożonej terapii przeciwretrowirusowej. Typowymi przykładami takiej reakcji są: cytomegalowirusowe zapalenie siatkówki, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii (znanego wcześniej jako Pneumocystis carinii); obserwowano reaktywację wirusa opryszczki i półpaśca. Zaobserwowano także przypadki występowania chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa i autoimmunologiczne zapalenie wątroby) w przebiegu reaktywacji immunologicznej, jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Darunawir ma różne profile interakcji, w zależności czy jest wzmacniany rytonawirem czy kobicystatem. Darunawir wzmocniony kobicystatem jest bardziej wrażliwy na indukcję CYP3A: dlatego przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie darunawiru/kobicystatu i silnych induktorów CYP3A, a jednoczesne stosowanie słabych i umiarkowanych induktorów CYP3A jest niezalecane. Jednoczesne stosowanie darunawiru/rytonawiru i darunawiru/kobicystatu z lopinawirem/rytonawirem, ryfamipicyną czy preparatami ziołowymi zawierającymi dziurawiec zwyczajny jest przeciwwskazane. W przeciwieństwie do rytonawiru, kobicystat nie wywiera indukujących działań na enzymy czy białka transportowe. W razie zmiany wzmacniacza farmakokinetycznego z rytonawiru na kobicystat, należy zachować ostrożność przez pierwsze 2 tyg. leczenia darunawirem/kobicystatem, szczególnie gdy dawki któregokolwiek jednocześnie stosowanego preparatu były dostosowywane podczas stosowania rytonawiru jako wzmacniacza farmakokinetycznego. W tych przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki jednocześnie stosowanego leku. Skojarzenie efawirenzu ze wzmocnionym darunawirem może skutkować suboptymalnym stężeniem minimalnym (C_min) darunawiru. Jeśli zaistnieje potrzeba zastosowania efawirenzu w skojarzeniu z darunawirem, należy zastosować schemat dawkowania darunawiru z rytonawirem 600/100 mg 2 razy na dobę. Zgłaszano przypadki zagrażających życiu i prowadzących do zgonu interakcji lekowych u pacjentów leczonych kolchicyną i silnymi inhibitorami CYP3A i glikoproteiną-P. Nie zaleca się stosowania darunawiru u dzieci w wieku poniżej 3 lat lub o mc. poniżej 15 kg. Tabletki 300, 400 i 600 mg zawierają żółcień pomarańczową FCF (E110), która może powodować wystąpienie reakcji alergicznej.

Reklama

Prezista - ciąża

Brak jest wystarczających i dobrze kontrolowanych badań wpływu na przebieg ciąży z użyciem darunawiru u kobiet ciężarnych. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka (płodu), przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Darunawir w skojarzeniu rytonawirem w małej dawce należy stosować w okresie ciąży wyłącznie w przypadku, gdy potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Leczenie darunawirem/kobicystatem 800/150 mg skutkowało małą ekspozycją na darunawir, co może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem niepowodzenia wirusologicznego i zwiększonym ryzykiem przeniesienia zakażenia HIV na dziecko. Nie należy rozpoczynać terapii darunawirem z kobicystatem w czasie ciąży, a u kobiet, które zaszły w ciążę w trakcie terapii darunawirem z kobicystatem należy dokonać zmiany na inny schemat leczenia. Zarówno z powodu możliwości przeniesienia infekcji HIV jak i możliwości wystąpienia działań niepożądanych u karmionych piersią dzieci, należy poinformować matki, aby w żadnym wypadku nie karmiły piersią podczas stosowania darunawiru. Płodność. Brak danych dotyczących wpływu darunawiru na płodność u ludzi. Podczas podawania darunawiru szczurom nie stwierdzono wpływu na krycie czy płodność.

Reklama

Prezista - efekty uboczne

Działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych darunawiru z rytonawirem oraz zebrane po wprowadzeniu leku do obrotu. Bardzo często: biegunka. Często: cukrzyca, hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, hiperlipidemia, bezsenność, ból głowy, neuropatie obwodowe, zawroty głowy, wymioty, nudności, ból brzucha, zwiększona aktywność amylazy we krwi, niestrawność, wzdęcia i oddawanie wiatrów, zwiększenie aktywności AlAT, wysypka (w tym grudkowa, grudkowo-plamista, plamista, rumieniowa i świądowa), świąd, astenia, zmęczenie. Niezbyt często: wirus opryszczki, małopłytkowość, neutropenia, niedokrwistość, leukopenia, zespół zapalnej reaktywacji immunologicznej, nadwrażliwość na lek, niedoczynność tarczycy, zwiększone stężenie tyreotropiny (TSH), dna moczanowa, jadłowstręt, zmniejszenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, hiperglikemia, insulinooporność, zmniejszenie stężenia HDL, zwiększone łaknienie, nadmierne pragnienie, zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi, depresja, dezorientacja, niepokój, zaburzenia snu, sny patologiczne, koszmary nocne, osłabiony popęd płciowy, letarg, parestezje, niedoczulica, zaburzenia smaku, zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, ospałość, przekrwienie spojówek, suchość oka, zawroty głowy, zawał mięśnia sercowego, dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, częstoskurcz, nadciśnienie tętnicze, nagłe zaczerwienienie skóry twarzy, duszność, kaszel, krwawienie z nosa, podrażnienie gardła, zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy, aftowe zapalenie jamy ustnej, odruchy wymiotne (bez wymiotów), suchość błony śluzowej jamy ustnej, dyskomfort w jamie brzusznej, zaparcia, zwiększona aktywność lipazy we krwi, odbijanie, upośledzenie czucia w jamie ustnej, zapalenie wątroby, cytolityczne zapalenie wątroby, stłuszczenie wątroby, powiększenie wątroby, zwiększenie aktywności transaminaz, zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, obrzęk naczynioruchowy, wysypka uogólniona, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, egzema, rumień, nadmierne pocenie się, nocne poty, łysienie, trądzik, suchość skóry, odkładanie się pigmentu w paznokciach, ból mięśni, martwica kości, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból stawów, ból kończyn, osteoporoza, zwiększona aktywność fosfokinazy kreatynowej we krwi, ostra niewydolność nerek, niewydolność nerek, kamica nerkowa, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, białkomocz, obecność bilirubiny w moczu, trudności w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, częstomocz, zaburzenia erekcji, ginekomastia, gorączka, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, złe samopoczucie, uczucia gorąca, drażliwość, ból. Rzadko: zwiększenie liczby eozynofili we krwi, stan splątania, zmiany nastroju, niepokój ruchowy, omdlenia, drgawki, utrata smaku, zaburzenia rytmu aktywności dobowej, zaburzenia widzenia, ostry zawał mięśnia sercowego, bradykardia zatokowa, palpitacje, wyciek wodnisty z nosa, zapalenie jamy ustnej, wymioty krwawe, zapalenie czerwieni warg, suchość warg, język obłożony, zespół DRESS, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, patologiczne zmiany skórne, skóra pergaminowata, sztywność mięśniowo-szkieletowa, zapalenie stawów, sztywność stawów, zmniejszony klirens nerkowy kreatyniny, dreszcze, zaburzenia czucia, suchość skóry. Częstość nieznana: martwica toksyczno-rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa. Działania niepożądane obserwowane u dorosłych stosujących darunawir/kobicystat. Bardzo często: ból głowy, biegunka, nudności, wysypka (w tym grudkowa, grudkowo-plamista, plamista, rumieniowa, świądowa, uogólniona i alergiczne zapalenie skóry). Często: nadwrażliwość na lek, jadłowstręt, cukrzyca, hipercholesterolemia, hipertriglycerydemia, hiperlipidemia, nietypowe sny, wymioty, ból brzucha, wzdęcie brzucha, niestrawność, wzdęcia, zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, obrzęk naczynioruchowy, świąd, pokrzywka, ból mięśni, zmęczenie, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. Niezbyt często: zespół zapalnej reaktywacji immunologicznej, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, cytolityczne zapalenie wątroby, martwica kości, ginekomastia, astenia. Rzadko: reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, zespół Stevensa-Johnsona. Częstość nieznana: martwica toksyczno-rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa. Profil bezpieczeństwa u pacjentów w wieku dziecięcym był podobny do obserwowanego u pacjentów dorosłych. U pacjentów ze współistniejącym wirusowym zapalenia wątroby typu B i (lub) C obserwowano większą częstość zwiększenia wyjściowej i wynikającej z leczenia aktywności aminotransferaz wątrobowych.

Prezista - interakcje

Darunawir ma różne profile interakcji w zależności czy jest wzmacniany rytonawirem czy kobicystatem. Należy również zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia i zmiany wzmacniacza farmakokinetycznego z rytonawiru na kobicystat. Prerparaty wpływające na ekspozycję na darunawir (rytonawir jako wzmacniacz). Darunawir i rytonawir są metabolizowane przez CYP3A. Należy się spodziewać, że stosowanie preparatów indukujących CYP3A może spowodować zwiększenie klirensu darunawiru i rytonawiru, co skutkuje zmniejszeniem stężenia tych związków, prowadząc w konsekwencji do utraty działania leczniczego oraz możliwości rozwoju oporności. Induktory CYP3A które są przeciwwskazane to np. ryfampicyna, dziurawiec zwyczajny i lopinawir. Jednoczesne podawanie darunawiru i rytonawiru z innymi preparatami, które hamują CYP3A może spowodować zmniejszenie klirensu darunawiru i rytonawiru, co prowadzi do zwiększenia stężenia darunawiru i rytonawiru w osoczu krwi. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania ze silnymi inhibitorami CYP3A (np. indynawir, azolowe leki przeciwgrzybicze, takie jak klotrymazol) i należy zachować ostrożność. Preparaty wpływające na ekspozycję na darunawir (kobicystat jako wzmacniacz). Darunawir wzmocniony kobicystatem jest bardziej wrażliwy na indukcję CYP3A niż darunawir wzmocniony rytonawirem: jednoczesne stosowanie darunawiru/kobicystatu i preparatów będących silnymi induktorami CYP3A (np. dziurawiec zwyczajny, ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital i fenytoina) jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie darunawiru /kobicystatu ze słabymi lub umiarkowanymi induktorami CYP3A (np. efawirenz, etrawiryna, newirapina, boceprewir, flutikazon i bozentan) jest niezalecane. Preparaty, na które może wpływać darunawir wzmocniony rytonawirem. Darunawir i rytonawir są inhibitorami CYP3A, CYP2D6 i P-gp. Podawanie darunawiru w skojarzeniu z rytonawirem jednocześnie z preparatami metabolizowanymi głównie przez CYP3A i (lub) CYP2D6 lub transportowane przez P-gp może spowodować zwiększenie stężeń tych leków w osoczu, co może nasilić lub przedłużyć ich działanie lecznicze lub działania niepożądane. Darunawiru z rytonawirem w małej dawce nie wolno łączyć z preparatami, których klirens jest wysoce zależny od CYP3A i których zwiększenie stężeń w osoczu wiąże się z wystąpieniem ciężkich i (lub) zagrażających życiu zdarzeń niepożądanych (wąski wskaźnik terapeutyczny) - patrz Przeciwwskazania. Darunawir należy stosować wyłącznie w skojarzeniu z lekiem, który zwiększa jego parametry farmakokinetyczne. Skojarzone podanie darunawiru i rytonawiru oraz preparatów metabolizowanych głównie przez CYP2D6 (takich jak: flekainid, propafenon, metoprolol) może powodować zwiększenie stężenia tych preparatów, co może zwiększać i przedłużać ich działanie terapeutyczne i działania niepożądane. Skojarzone podanie darunawiru i rytonawiru oraz preparatów, które są głównie metabolizowane przez CYP2C9 (takich jak: warfaryna) i CYP2C19 (takich jak: metadon) może powodować zmniejszenie ekspozycji układowej tych leków, co może osłabić lub skrócić ich działanie terapeutyczne. Chociaż wpływ na CYP2C8 badano jedynie in vitro, skojarzone podanie darunawiru i rytonawiru oraz preparatów metabolizowanych głównie przez CYP2C8 (takich jak: paklitaksel, rozyglitazon, repaglinid) może powodować zmniejszenie ekspozycji układowej tych leków, co może osłabiać lub skracać ich działanie terapeutyczne. Rytonawir hamuje białka transportowe glikoproteinę-P, OATP1B1 oraz OATP1B3, i jednoczesne podawanie z substratami tych transporterów może skutkować zwiększeniem stężeń tych substancji w osoczu (np. eteksylat dabigatranu, digoksyna, statyny i bozentan). Preparaty, na które może wpływać darunawir wzmocniony kobicystatem. Zalecenia dla darunawiru wzmocnionego rytonawirem dotyczą również darunawiru wzmocnionego kobicystatem w odniesieniu do substratów CYP3A4, CYP2D6, glikoproteiny-P, OATP1B1 i OATP1B3. W przeciwieństwie do rytonawiru, kobicystat nie indukuje CYP1A2, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19 lub UGT1A1. Szczegółowe informacje – patrz ChPL Prezista. Należy zapoznać się z ChPL każdego leku podawanego jednocześnie z darunawirem w celu uzyskania informacji dotyczących szlaków metabolizmu i interakcji, potencjalnych zagrożeń i konkretnych działań, które należy podjąć w odniesieniu do jednoczesnego podawania.

Prezista - dawkowanie

Leczenie powinien rozpoczynać lekarz doświadczony w terapii zakażeń wirusem HIV. Doustnie. Dorośli. Pacjenci, u których wcześniej nie stosowano terapii przeciwretrowirusowej: 800 mg raz na dobę przyjmowane razem z kobicystatem 150 mg raz na dobę lub z rytonawirem w dawce 100 mg raz na dobę z jedzeniem. Pacjenci, u których wcześniej stosowano terapię przeciwretrowirusową: 600 mg 2 razy na dobę z rytonawirem w dawce 100 mg 2 razy na dobę z jedzeniem. Schemat przyjmowania preparatu w dawce 800 mg raz na dobę z kobicystatem 150 mg raz na dobę lub z rytonawirem 100 mg raz na dobę z jedzeniem, można zastosować u pacjentów poddawanych wcześniej terapii przeciwretrowirusowej, lecz bez mutacji (DRV-RAM) towarzyszących oporności na darunawir, oraz u których wiremia HIV-1 RNA wynosi <100 000 kopii/ml, a liczba komórek CD4+ wynosi ≥100 x 10⁶/l. Gdy niedostępna jest ocena genotypu HIV-1, zalecana dawka wynosi 600 mg 2 razy na dobę, przyjmowane razem z rytonawirem w dawce 100 mg 2 razy na dobę z jedzeniem.  Dzieci i młodzież (w wieku od 3 do 17 lat i mc. co najmniej 15 kg), u których nie stosowano wcześniej terapii przeciwretrowirusowej: mc. ≥15 kg - <30 kg - 600 mg (6 ml) darunawiru/100 mg (1,2 ml) rytonawiru raz na dobę (rytonawir w postaci roztworu doustnego: 80 mg/ml); mc. ≥30 kg - <40 kg - 675 mg (6,8 ml) darunawiru/100 mg rytonawiru raz na dobę; mc. ≥40 kg - 800 mg (8 ml) darunawiru/100 mg rytonawiru raz na dobę lub 800 mg (8 ml) darunawiru/150 mg kobicystatu raz na dobę (młodzież od 12 lat). Dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat i mc. co najmniej 15 kg), u których stosowano wcześniej terapię przeciwretrowirusową. Zwykle zalecane jest przyjmowanie darunawiru 2 razy na dobę, razem z rytonawirem i jedzeniem. Schemat przyjmowania darunawiru raz na dobę z rytonawirem i z jedzeniem można stosować u pacjentów poddawanych wcześniej terapii przeciwretrowirusowej, lecz bez mutacji (DRV-RAM) związanych z opornością na darunawir, oraz u których wiremia HIV-1 RNA wynosi <100 000 kopii/ml, a liczba komórek CD4+ wynosi ≥100 x 10⁶/l. Zalecana dawka darunawiru z małą dawką rytonawiru nie powinna przekraczać zalecanej dawki dla dorosłych (600/100 mg 2 razy na dobę lub 800/100 mg raz na dobę). Dawka darunawiru z kobicystatem u młodzieży w wieku 12 lat i więcej o wadze co najmniej 40 kg wynosi 800/150 mg raz na dobę, przyjmowana z jedzeniem. Nie ustalono dawki kobicystatu do stosowania razem z darunawirem u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 12 lat. Dawka raz na dobę z jedzeniem: mc. ≥15 kg - <30 kg - 600 mg (6 ml) darunawiru/100 mg (1,2 ml) rytonawiru raz na dobę (rytonawir w postaci roztworu doustnego: 80 mg/ml); mc. ≥30 kg - <40 kg - 675 mg (6,8 ml) darunawiru/100 mg rytonawiru raz na dobę; mc. ≥40 kg - 800 mg (8 ml) darunawiru/100 mg rytonawiru raz na dobę lub 800 mg (8 ml) darunawiru/150 mg kobicystatu raz na dobę (młodzież od 12 lat). Dawka 2 razy na dobę z jedzeniem: mc. ≥15 kg - <30 kg - 380 mg (3,8 ml) darunawiru/50 mg (0,6 ml) rytonawiru 2 razy na dobę (rytonawir w postaci roztworu doustnego: 80 mg/ml); mc. ≥30 kg - <40 kg - 460 mg (4,6 ml) darunawiru/60 mg (0,8) rytonawiru 2 razy na dobę; mc. ≥40 kg - 600 mg (6 ml) darunawiru/100 mg (1,2 ml) rytonawiru 2 razy na dobę. W populacji dzieci i młodzieży poddanej wcześniej terapii przeciwretrowirusowej zaleca się ocenę genotypu HIV. Jednak, gdy niedostępna jest ocena genotypu HIV u dzieci i młodzieży, u których nie stosowano wcześniej terapii inhibitorem proteazy HIV, zaleca się przyjmowanie schematu darunawir/rytonawir lub kobicystat raz na dobę, a u dzieci i młodzieży, u których stosowano wcześniej terapię inhibitorem proteazy HIV, zaleca się przyjmowanie schematu darunawir/rytonawir 2 razy na dobę. Pominięcie dawki. Dawkowanie 2 razy na dobę: w przypadku, gdy od pominięcia jednej dawki darunawiru i (lub) rytonawiru upłynęło nie więcej niż 6 h, pacjentów należy poinstruować o konieczności przyjęcia przepisanej dawki darunawiru i rytonawiru tak szybko, jak to możliwe, wraz z posiłkiem. Jeśli stwierdzono to później niż po 6 h od zwykłej pory przyjmowania leku, nie należy przyjmować pominiętej dawki, a pacjent powinien kontynuować dawkowanie według dotychczasowego schematu. Dawkowanie raz na dobę: w przypadku, gdy od pominięcia jednej dawki darunawiru i (lub) kobicystatu lub rytonawiru upłynęło nie więcej niż 12 h, pacjentów należy poinstruować o konieczności przyjęcia przepisanej darunawiru i kobicystatu lub rytonawiru tak szybko, jak to możliwe, wraz z posiłkiem. Jeśli stwierdzono to później niż po 12 h od zwykłej pory przyjmowania leku, nie należy przyjmować pominiętej dawki, a pacjent powinien kontynuować dawkowanie według dotychczasowego schematu. Jeśli przed upływem 4 h od przyjęcia leku u pacjenta wystąpią wymioty, należy jak najszybciej przyjąć kolejną dawkę darunawiru z kobicystatem lub rytonawirem razem z jedzeniem. Jeśli u pacjenta wystąpią wymioty po upływie więcej niż 4 h od przyjęcia leku, nie ma potrzeby przyjmowania kolejnej dawki darunawiru z kobicystatem lub rytonawirem do następnego regularnie ustalonego terminu. Szczególne grupy pacjentów. Ilość danych dotyczących stosowania preparatu u osób w podeszłym wieku jest ograniczona - stosować ostrożnie. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym (klasa A wg skali Child-Pugh) lub umiarkowanym (klasa B wg skali Child-Pugh), jednak należy zachować ostrożność. Leku nie wolno podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg skali Child-Pugh). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna zmiana dawkowania darunawiru/rytonawiru. Nie badano kobicystatu u pacjentów poddawanych dializie, dlatego nie można ustalić zaleceń do stosowania. Kobicystat hamuje wydzielanie kreatyniny w kanalikach i może powodować umiarkowane zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu oraz umiarkowane zmniejszenie klirensu kreatyniny. Dlatego wykorzystanie klirensu kreatyniny do oceny czynności wydzielniczej nerek może być zafałszowane. Nie należy rozpoczynać podawania kobicystatu jako wzmacniacza farmakokinetycznego darunawiru u pacjentów z klirensem kreatyniny mniejszym niż 70 ml/min, jeśli którykolwiek z jednocześnie stosowanych leków wymaga dostosowania dawki na podstawie klirensu kreatyniny np.: emtrycytabina, lamiwudyna, dyzoproksyl tenofowiru (w postaci fumaranu, fosforanu lub bursztynianu) lub dipiwoksyl adefowiru. Preparatu nie należy stosować u dzieci poniżej 3 lat i o mc. poniżej 15 kg. Preparatu przyjmowanego z kobicystatem nie należy stosować u dzieci w wieku od 3 do 11 lat o mc. <40 kg, ponieważ nie ustalono dawki kobicystatu, która może być stosowana u tych dzieci. Sposób podania. Duranawir z kobicystatem lub małą dawką rytonawiru należy przyjąć w ciągu 30 min od ukończenia posiłku. Rodzaj pokarmu nie wpływa na ekspozycję na darunawir.

Prezista - uwagi

Chociaż wykazano, że skuteczna supresja wirusa za pomocą terapii przeciwretrowirusowej znacząco zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. Należy przestrzegać środków ostrożności zapobiegających zakażeniu, zgodnie z wytycznymi krajowymi. Podczas leczenia preparatem mogą wystąpić zawroty głowy. Należy mieć to na uwadze oceniając zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.