Propranolol WZF - skład
1 ampułka (1 ml) zawiera 1 mg chlorowodorku propranololu.
Reklama
Propranolol WZF - działanie
Kompetycyjny antagonista receptorów adrenergicznych β1 i β2. Propranolol pozbawiony jest właściwości agonistycznych w stosunku do receptorów beta, stabilizuje natomiast błony komórkowe w stężeniu od 1 mg/l do 3 mg/l. Wykazuje działanie inotropowe ujemne. Po podaniu dożylnym propranololu T0,5 wynosi około 2 h, a stosunek metabolitów do propranololu we krwi jest mniejszy niż po podaniu doustnym. Po podaniu dożylnym nie stwierdzono obecności 4-hydroksypropranololu.
Reklama
Propranolol WZF - wskazania
Ostre stany wymagające natychmiastowego leczenia - zaburzenia rytmu serca oraz przełom tarczycowy.
Reklama
Propranolol WZF - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Astma oskrzelowa i stany skurczowe oskrzeli. Bradykardia. Wstrząs kardiogenny. Niekontrolowana niewydolność serca. Niedociśnienie tętnicze. Kwasica metaboliczna. Długotrwałe głodzenie. Ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego. Blok serca IIst. lub IIIst.. Dusznica bolesna Prinzmetala. Zespół chorego węzła zatokowego. Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. Stany, w których występuje ryzyko niewyrównania hipoglikemii, m.in. niedożywienie, wyniszczenie, przewlekłe choroby wątroby, cukrzyca lub jednoczesne przyjmowanie leków hamujących reakcję na aminy katecholowe (np. β-adrenolityki).
Reklama
Propranolol WZF - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z kontrolowaną niewydolnością serca z małą rezerwą czynnościową serca, blokiem serca Ist. (propranolol negatywnie wpływa na czas przewodzenia), cukrzycą, niewydolnością nerek lub wątroby oraz z niewyrównaną marskością wątroby. Propranolol może nasilić zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych. Lek może maskować lub modyfikować objawy hipoglikemii (szczególnie tachykardię). Może powodować hipoglikemię nawet u osób nie chorujących na cukrzycę (np. noworodków, niemowląt, dzieci, pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów hemodializowanych, chorujących na przewlekłe choroby wątroby, pacjentów po przedawkowaniu propranololu); może przedłużać poinsulinową hipoglikemię. Propranolol może maskować objawy tyreotoksykozy. Lek jest przeciwwskazany w przypadku nieleczonego guza chromochłonnego; pacjentom z guzem chromochłonym należy podawać jednocześnie α-adrenolityk. Preparat może zwalniać czynność serca, co jest skutkiem działania farmakologicznego propranololu; w przypadku gdy u pacjenta te objawy pogłębią się, należy zmniejszyć dawkę leku. Pacjenci stosujący propranolol mogą nie reagować na adrenalinę podawaną w zwykle stosowanej dawce w celu leczenia objawów reakcji nadwrażliwości. Nie należy nagle odstawiać leku; zaleca się stopniowe zmniejszanie dawek przez okres 7-14 dni (szczególnie dotyczy to pacjentów z chorobą niedokrwienną serca). W przypadku planowanych zabiegów chirurgicznych należy zaprzestać stosowania leku przynajmniej na 24 h przed zabiegiem; należy rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. U pacjentów z nadciśnieniem wrotnym może dojść do pogorszenia czynności wątroby, a nawet rozwoju encefalopatii wątrobowej. W rzadkich przypadkach nietolerancji propranololu, ujawniającej się bradykardią i niedociśnieniem tętniczym, lek należy odstawić i jeśli to konieczne, zastosować leczenie jak w przypadku przedawkowania.
Reklama
Propranolol WZF - ciąża
Preparat może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy jest to konieczne. Propranolol zmniejsza przepływ łożyskowy krwi, co może spowodować: śmierć płodu, poronienie, przedwczesny poród. U noworodka może wystąpić hipoglikemia i bradykardia, u płodu - bradykardia. W okresie pourodzeniowym, u noworodków, zwiększa się ryzyko powikłań sercowo-płucnych. Propranolol przenika do mleka matki. Nie zaleca się karmienia piersią w czasie stosowania leku.
Reklama
Propranolol WZF - efekty uboczne
Często: zaburzenia snu, koszmary senne, bradykardia, ziębnięcie kończyn, zespół Raynauda, uczucie zmęczenia i (lub) znużenia (zwykle przemijające). Niezbyt często: zaburzenia czynności układu pokarmowego. Rzadko: małopłytkowość, omamy, psychozy, zmiany nastroju, dezorientacja, parestezja, zawroty głowy, suchość oczu, zaburzenia widzenia, nasilenie niewydolności serca, blok serca, niedociśnienie ortostatyczne z omdleniem, nasilenie chromania przestankowego, skurcz oskrzeli (czasem zakończony zgonem u pacjentów z astmą oskrzelową lub zaburzeniami astmatycznymi w wywiadzie), plamica, łysienie, łuszczycopodobne reakcje skórne, nasilenie objawów łuszczycy, wysypka. Bardzo rzadko: zespół przypominający miastenię lub nasilenie miastenii, zwiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych (ANA). Częstość nieznana: hipoglikemia (u noworodków, niemowląt, dzieci, pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów poddawanych dializoterapii, pacjentów przyjmujących leki przeciwcukrzycowe, pacjentów stosujących długotrwale ścisłą dietę, pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby), drgawki związane z hipoglikemią. W przypadku nasilenia działań niepożądanych należy rozważyć odstawienie leku (które powinno odbywać się stopniowo). W rzadkich przypadkach nietolerancji (jak bradykardia i niedociśnienie tętnicze), lek należy odstawić i jeśli to konieczne, zastosować leczenie jak w przypadku przedawkowania.
Propranolol WZF - interakcje
Propranolol nasila hipoglikemizujące działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych. Ostrożnie stosować z lekami przeciarytmicznymi klasy I (dizopiramid). Glikozydy naparstnicy mogą wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Podczas jednoczesnego stosowania z antagonistami kanału wapniowego wykazującymi działanie inotropowo ujemne (weapamil, diltiazem) może nasilać ich działanie, szczególnie u pacjentów z niewydolnością lewej komory i (lub) zaburzeniami przewodnictwa zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego (ryzyko ciężkiego niedociśnieniea tętniczego, bradykardii i niewydolności serca). Nie należy jednocześnie podawać dożylnie leków β-adrenolitycznych i antagonistów kanału wapniowego (należy zachować 48-godzinną przerwę pomiędzy odstawieniem leku z jednej z tych grup i zastosowaniem z drugiej). Leki z grupy antagonistów kanału wapniowego pochodnych dihydropirydyny (nifedypina) zwiększają ryzyko niedociśnienia tętniczego, a u pacjentów z bezobjawową niewydolnością serca mogą spowodować jej ujawnienie. Leki sympatykomimetyczne (adrenalina) mogą osłabiać działanie leków β-adrenolitycznych oraz powodować skurcz naczyń, nadciśnienie tętnicze i bradykardię. Nie zaleca się jednoczesnego podawania propranololu i lidokainy dożylnie - stężenie lidokainy we krwi zwiększa się o 30%. Cymetydyna lub hydralazyna stosowane jednocześnie z propranololem zwiększają jego stężenie we krwi, alkohol zmniejsza stężenie propranololu we krwi. Podczas łącznego stosowania z klonidyną, leki β-adrenolityczne mogą nasilać nadciśnienie "z odbicia" podczas odstawiania klonidyny (propranolol należy odstawić kilka dni przed odstawieniem klonidyny). W przypadku zastępowania klonidyny β-adrenolitykiem, należy wprowadzić go do leczenia kilka dni po odstawieniu klonidyny. Jednoczesne stosowanie propranololu i ergotaminy, dihydroergotaminy lub leków o podobnej budowie chemicznej może powodować skurcz naczyń krwionośnych. Ibuprofen i indometacyna mogą osłabiać hipotensyjne działanie propranololu. Równoczesne podawanie propranololu i chloropromazyny może nasilać działanie przeciwpsychotyczne chloropromazyny i hipotensyjne propranololu. Jednoczesne stosowanie propanololu ze środkami znieczulającymi może osłabić odruchową tachykardię i zwiększyć ryzyko niedociśnienia tętniczego. Nie zaleca się stosowania środków znieczulających powodujących depresję mięśnia sercowego, lekiem z wyboru powinien być środek o słabych właściwościach inotropowo ujemnych. Z następującymi lekami, poprzez układ enzymatyczny wątroby, mogą wystąpić interakcje z propranololem: chinidyna, propafenon, ryfampicyna, teofilina, warfaryna, acenokumarol, tiorydazyna, nifedypina, nislodypina, nikardypina, isradypina, lacydypina; ponieważ może to wpływać na stężenie któregokolwiek z tych leków we krwi, zaleca się dostosowanie dawek powyżej wymienionych leków zgodnie z postępowaniem klinicznym.
Propranolol WZF - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli. Dawka początkowa wynosi 1 mg, podać wciągu 1 min. Dawkę tę można powtarzać co 2 min do uzyskania poprawy lub do dawki maksymalnej - 10 mg u pacjentów przytomnych lub 5 mg u pacjentów poddanych znieczuleniu. Dzieci (wstrzyknięcia dożylne są przeznaczone wyłącznie do stosowania w leczeniu nagłych zaburzeń rytmu serca): 0,025 – 0,05 mg/kg mc. wstrzykiwać powoli, pod kontrolą EKG i powtarzać co 6-8 h, jeśli zachodzi konieczność. Szczególne grupy pacjentów. Leczenie pacjentów w podeszłym wieku należy rozpocząć od najmniejszej dawki; należy zachować ostrożność. Dawka optymalna powinna być określona indywidualnie, w zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz jego reakcji na propranolol.
Propranolol WZF - uwagi
Podczas stosowania leku, sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia, które mogą wpływać na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn. Propranolol utrudnia oznaczanie bilirubiny w surowicy metodą diazowania oraz katecholamin metodą fluorescencyjną.
