Rantaksym - skład
1 fiolka zawiera 1 g lub 2 g cefotaksymu w postaci soli sodowej.
Reklama
Rantaksym - działanie
Cefalosporyna o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Działa m.in. na bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, w tym szczepy koagulazo-dodatnie, koagulazo-ujemne i wytwarzające penicylinazy, Streptococcus spp., w tym β-hemolizujące i inne paciorkowce, takie jak Streptococcus mitis (viridans) (wiele szczepów enterokoków np. Streptococcus faecalis, jest względnie opornych), Streptococcus pneumoniae, Clostridium spp. oraz bakterie Gram-ujemne: Escherichia coli, Haemophilus influenzae, w tym szczepy oporne na ampicylinę, Klebsiella spp., Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Enterobacter spp., Neisseria meningitidis, N. gonorrhoeae (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazy), Providencia rettgeri, Serratia spp., Citrobacter spp. (skuteczność kliniczna jest ograniczona). Cefotaksym czasami działał skutecznie in vitro na gatunki Pseudomonas i Bacteroides, chociaż niektóre szczepy Bacteroides fragilis są oporne. Jest nieskuteczny w stosunku do Listeria monocytogenes. Głównym metabolitem cefotaksymu jest czynny mikrobiologicznie deacetylocefotaksym. W zakażeniu opon mózgowo-rdzeniowych cefotaksym i deacetylocefotaksym wnikają do przestrzeni płynowych i osiągają tam stężenie terapeutyczne. Większość dawki cefotaksymu jest wydalana w moczu, ok. 60% w postaci niezmienionej i dalsze 24% w postaci deacetylocefotaksymu. Po dożylnym podaniu cefotaksymu T0,5 w fazie eliminacji związku macierzystego wynosi 0,9-1,14 h, a metabolitu deacetylowego - około 1,3 h. U wcześniaków i noworodków z małą masą urodzeniową, T0,5 jest dłuższy niż u noworodków urodzonych o czasie. W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek T0,5 samego cefotaksymu w fazie eliminacji wzrasta do 2,5 h, a deacetylocefotaksymu wzrasta do około 10 h.
Reklama
Rantaksym - wskazania
Leczenie następujących ciężkich zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefotaksym: posocznica, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia wewnątrz jamy brzusznej, w tym zapalenie otrzewnej, zakażenia kości i stawów, zakażenia w obrębie miednicy mniejszej i inne zakażenia żeńskich narządów płciowych. Zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym, podczas których dochodzi lub może dojść do zakażenia, lub podczas operacji w warunkach jałowych, w przypadku których zakażenie mogłoby mieć poważne skutki.
Reklama
Rantaksym - przeciwwskazania
Stwierdzona lub podejrzewana nadwrażliwość na cefotaksym lub inne cefalosporyny.
Reklama
Rantaksym - ostrzeżenia
W razie wystąpienia jakiejkolwiek reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Podczas leczenia może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy - należy odstawić lek, wykonać badanie w celu wykrycia toksyn Clostridium difficile oraz zastosować odpowiednie leczenie antybiotykiem, nie należy podawać leków hamujących perystaltykę. Leku nigdy nie należy podawać z lidokainą drogą dożylną, u niemowląt w wieku poniżej 30 miesięcy, pacjentów z nadwrażliwością na lidokainę, z blokiem serca ze spowolnieniem akcji serca oraz z ciężką niewydolnością serca. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Lek zawiera sód - 1 g leku zawiera 50,5 mg, co należy uwzględnić u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Rantaksym - ciąża
Nie należy stosować leku w ciąży, zwłaszcza w I trymestrze ciąży, bez uprzedniego rozważenia stosunku oczekiwanych korzyści do potencjalnego ryzyka. Stosowanie leku podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Reklama
Rantaksym - efekty uboczne
Najczęściej obserwowano: stan zapalny w miejscu podania dożylnego, ból, stwardnienie oraz tkliwość po podaniu domięśniowym; wysypkę, świąd, gorączkę, eozynofilię; zapalenie okrężnicy, biegunkę, nudności i wymioty. Rzadziej odnotowano: pokrzywkę, anafilaksję; potencjalnie zagrażające życiu arytmie po szybkim podaniu dużej dawki w postaci wstrzyknięcia przez cewnik do żyły centralnej; granulocytopenia (głównie przy długotrwałym stosowaniu), agranulocytoza, eozynofilia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna; kandydoza, zapalenie pochwy; ból głowy; zwiększenie aktywności AspAT, AlAT, LDH, fosfatazy alkalicznej w surowicy; zaburzenia czynności nerek - śródmiąższowe zapalenie nerek, encefalopatia (u pacjentów z niewydolnością nerek stosujących duże dawki cefalosporyn); rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Rzadko odnotowano występowanie nudności i wymiotów. Ponadto mogą wystąpić: reakcje uczuleniowe, zaburzenia czynności wątroby, w tym cholestaza, niedokrwistość aplastyczna, krwotoki oraz fałszywie dodatnie wyniki badania wykrywającego glukozę w moczu. Poniższe objawy wystąpiły po kilku tyg. leczenia boreliozy: wysypka skórna, świąd, gorączka, leukopenia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, trudności w oddychaniu, przykre uczucie bólu stawów.
Rantaksym - interakcje
Antybiotyki cefalosporynowe w dużych dawkach należy podawać ostrożnie u pacjentów otrzymujących antybiotyki aminoglikozydowe lub silne leki moczopędne, takie jak furosemid, ponieważ takie połączenie może mieć szkodliwy wpływ na czynność nerek. Probenecyd wpływa na kanalikowy transport cefotaksymu w nerkach, powodując opóźnienie jego wydalania i zwiększenie stężenia w osoczu.
Rantaksym - dawkowanie
Dożylnie w powolnym wstrzyknięciu, w infuzji lub domięśniowo. Dorośli i dzieci o mc. powyżej 50 kg: zakażenia niepowikłane o nasileniu lekkim lub umiarkowanym - 1 g co 12 h; leczenie rzeżączki (jeśli zastosowanie penicyliny jest nieskuteczne lub niemożliwe): 1 g w pojedynczym wstrzyknięciu, domięśniowo; ciężkie zakażenia: 2 g co 4 h (12 g/dobę w 6 dawkach podzielonych), w zakażeniach wywołanych przez wrażliwe szczepy Pseudomonas spp. konieczne jest podawanie dawki dobowej ponad 6 g; zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym: 1 g 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Dzieci: 50-150 mg/kg mc./dobę w 4 dawkach podzielonych, bardzo ciężkie zakażenia: do 200 mg/kg mc./dobę. Noworodki: 50 mg/kg mc./dobę w 2-4 dawkach podzielonych, ciężkie zakażenia: 150-200 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek po podaniu początkowej dawki nasycającej 1 g, należy zmniejszyć dawkę o połowę bez zmiany częstości podawania. Leku nigdy nie należy podawać dożylnie z roztworem lidokainy.
Rantaksym - uwagi
W trakcie leczenia trwającego ponad 10 dni należy kontrolować liczbę krwinek. Podczas leczenia może wystąpić fałszywie dodatni wynik testu Coombsa oraz fałszywie dodatni wynik badania wykrywającego glukozę w moczu (fałszywie dodatni wynik testu wykrywającego glukozę może wystąpić po zmniejszeniu dawek, ale nie w przypadku zastosowania swoistych metod z użyciem oksydazy glukozowej).
