Sebivo - skład
1 tabl. powl. zawiera 600 mg telbiwudyny.
Reklama
Sebivo - działanie
Syntetyczny analog nukleozydu, tymidyny, wykazujący aktywność w stosunku do polimerazy DNA HBV. Telbiwudyna ulega skutecznej fosforylacji za pośrednictwem kinaz komórkowych do czynnej postaci trifosforanu, o wewnątrzkomórkowym okresie półtrwania wynoszącym 14 h. 5`-trifosforan telbiwudyny hamuje aktywność polimerazy DNA HBV (odwrotnej transkryptazy) poprzez konkurowanie z naturalnym substratem 5`-trfosforanem tymidyny. Wbudowanie 5`-trifosforanu telbiwudyny w DNA wirusa powoduje zakończenie łańcucha DNA i w konsekwencji zahamowanie replikacji HBV. Działanie przeciwwirusowe telbiwudyny jest swoiste dla wirusa zapalenia wątroby typu B i pokrewnych hepadnawirusów; nie działa przeciwko HIV. Po podaniu doustnym pojedynczej dawki 600 mg osobom zdrowym maksymalne stężenie w osoczu występuje po medianie 3 h od podania. Pokarm nie wpływa na wchłanianie. Telbiwudyna wiąże się z białkami osocza w 3,3%, nie jest substratem, inhibitorem, ani induktorem układu enzymów cytochromu P450. Po osiągnięciu stężenia maksymalnego, stężenie telbiwudyny w osoczu zmniejszało się w sposób dwuwykładniczy, z T0,5 w fazie końcowej wynoszącym 41,8±11,8 h. Lek wydalany jest głównie z moczem w postaci niezmienionej. W zakresie dawek 25-1800 mg farmakokinetyka leku jest proporcjonalna do dawki. Stan stacjonarny osiągany jest po 5-7 dniach.
Reklama
Sebivo - wskazania
Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B u pacjentów dorosłych z wyrównaną chorobą wątroby i potwierdzoną replikacją wirusa, utrzymującą się zwiększoną aktywnością aminotransferazy alaninowej (AlAT) oraz histologicznymi dowodami na czynny proces zapalny i (lub) zwłóknienie. Rozpoczęcie leczenia produktem należy rozważyć wyłącznie w sytuacji, gdy zastosowanie alternatywnego leku przeciwwirusowego o wyższej barierze genetycznej do wytworzenia oporności jest niedostępne lub nieodpowiednie.
Reklama
Sebivo - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie telbiwudyny z pegylowanym lub standardowym interferonem alfa.
Reklama
Sebivo - ostrzeżenia
Należy ściśle monitorować pacjentów z marskością wątroby (zwiększone ryzyko dekompensacji czynności wątroby oraz zaostrzenia zapalenia wątroby). Brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów ze zdekompensowaną marskością wątroby. Należy zachować ostrożność przepisując lek pacjentom (a zwłaszcza otyłym kobietom) z powiększeniem wątroby, zapaleniem wątroby lub innymi znanymi czynnikami ryzyka choroby wątroby. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia szybkiego zwiększenia aktywności aminotransferaz, postępującego powiększenia wątroby lub kwasicy metabolicznej o nieznanej etiologii (o rozwoju kwasicy świadczą objawy: nudności, wymioty, bóle brzucha) oraz w przypadku wystąpienia miopatii. Miopatię należy wziąć pod uwagę u wszystkich pacjentów z uogólnionymi, niewyjaśnionymi bólami mięśni, tkliwością mięśni, ich osłabieniem lub zapaleniem mięśni - należy poinformować pacjentów o konieczności szybkiego zgłaszania utrzymujących się bólów, tkliwości lub osłabienia mięśni o niewyjaśnionej przyczynie. Nie wiadomo czy ryzyko miopatii podczas leczenia telbiwudyną zwiększa się po jednoczesnym podaniu innych leków związanych z występowaniem miopatii (np. statyny, fibraty lub cyklosporyna); podczas jednoczesnego leczenia innymi preparatami należy uważnie ocenić potencjalne korzyści względem ryzyka oraz monitorować u pacjentów wszelkie przedmiotowe lub podmiotowe objawy świadczące o miopatii. W przypadku podejrzewania neuropatii obwodowej, należy ponownie rozważyć celowość leczenia telbiwudyną. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z marskością wątroby - należy w czasie leczenia i po jego przerwaniu starannie monitorować parametry związane z zapaleniem wątroby typu B. Zastosowanie telbiwudyny w monoterapii nie jest wskazane u pacjentów zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B, wykazującym ustaloną oporność na lamiwudynę. Brak danych, aby właściwie ocenić korzyści i ryzyko zamiany lamiwudyny na telbiwudynę u pacjentów, u których nastąpiło całkowite zahamowanie aktywności wirusa po lamiwudynie. Brak danych dotyczących leczenia telbiwudyną pacjentów z opornym na leczenie adefowirem wirusem zapalenia wątroby typu B z pojedynczymi mutacjami rtN236T lub A181V. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność telbiwudyny u biorców przeszczepu wątroby nie są znane. Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku (zwiększone ryzyko zaburzeń czynności nerek). Lek nie był badany u pacjentów, u których oprócz wirusowego zapalenia wątroby typu B występują również inne zakażenia (np. u pacjentów zakażonych wirusem HIV, wirusem zapalenia wątroby typu C lub wirusem zapalenia wątroby typu D). Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.
Reklama
Sebivo - ciąża
Lek można stosować w czasie ciąży wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Brak danych dotyczących wpływu telbiwudyny na przeniesienie wirusa HBV z matki na dziecko - należy podjąć odpowiednie działania zapobiegające zakażeniu noworodka wirusem HBV. Kobiety przyjmujące lek nie powinny karmić piersią. W badaniach na dorosłych zwierzętach nad toksycznym wpływem na reprodukcję, płodność była nieznacznie zmniejszona, kiedy zarówno samce jak i samice szczurów otrzymywały telbiwudynę. Szkodliwy wpływ na płodność był większy w oddzielnym badaniu przeprowadzonym na młodych zwierzętach, w którym zwierzęta obu płci otrzymywały telbiwudynę.
Reklama
Sebivo - efekty uboczne
Często: ból głowy, zawroty głowy, kaszel, uczucie zmęczenia, wysypka, zwiększenie aktywności amylazy we krwi, biegunka, nudności, ból brzucha, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej, zwiększenie aktywności AlAT we krwi. Niezbyt często: neuropatia obwodowa, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, rwa kulszowa, bóle stawów, bóle mięśni, miopatia lub zapalenie mięśni, ból kończyn, ból pleców, skurcz mięśni, ból szyi, ból boku, złe samopoczucie, zwiększenie aktywności AspAT. Rzadko: kwasica mleczanowa, rabdomioliza. U pacjentów, którzy przerwali leczenie przeciwwirusowe donoszono o ciężkim, ostrym pogorszeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B.
Sebivo - interakcje
Stosowanie telbiwudyny w skojarzeniu z jakimkolwiek produktem zawierającym interferon alfa jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu telbiwudyny z lekami wpływającymi na czynność nerek (np.: aminoglikozydy, leki moczopędne, związki platyny, wankomycyna, amfoterycyna B). Farmakokinetyka telbiwudyny w stanie stacjonarnym nie ulegała zmianom po podaniu wielokrotnych dawek w skojarzeniu z lamiwudyną, dipiwoksylem adefowiru, fumaranem dizoproksylu tenofowiru, cyklosporyną oraz z pegylowanym interferonem alfa-2a. Nie jest zalecane stosowanie telbiwudyny z lamiwudyną, ponieważ w badaniu II fazy odpowiedź na leczenie telbiwudyną w skojarzeniu z lamiwudyną była gorsza niż na leczenie samą telbiwudyną. Leczenie skojarzone z pegylowanym interferonem alfa-2a jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia neuropatii obwodowej. Telbiwudyna w żaden sposób nie wpływa na układ enzymów cytochromu P450, dlatego prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji za pośrednictwem CYP450 jest małe. Aktualnie brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania telbiwudyny w skojarzeniu z innymi lekami przeciwwirusowymi.
Sebivo - dawkowanie
Doustnie. Leczenie może rozpoczynać lekarz mający doświadczenie w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B. Dorośli: zalecana dawka to 1 tabl. (600 mg) raz na dobę, niezależnie od posiłku. Optymalny czas trwania leczenia nie jest znany. U pacjentów z dodatnim mianem HBeAg, bez marskości wątroby, leczenie należy kontynuować przez przynajmniej 6-12 miesięcy po wystąpieniu serokonwersji HBe (zanik HBeAg i DNA HBV oraz wykrycie HBeAg) lub do czasu wystąpienia serokonwersji HBs lub do czasu potwierdzonej utraty skuteczności leczenia. Poziom AlAT w surowicy krwi i DNA HBV należy mierzyć regularnie po zakończeniu leczenia, aby wykryć jakikolwiek późny nawrót wirusologiczny. U pacjentów z ujemnym mianem HBeAg, bez marskości wątroby, leczenie należy kontynuować przynajmniej do wystąpienia serokonwersji HBs lub do czasu potwierdzonej utraty skuteczności leczenia. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek z klirensem kreatyniny (CCr) ≥50 ml/min nie ma konieczności dostosowywania dawki, przy CCr 30-49 ml/min dawkę 600 mg należy podawać raz na 48 h, CCr <30 ml/min (u pacjentów nie wymagających dializy) dawkę 600 mg należy podawać raz na 72 h, u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek dawkę 600 mg należy podawać raz na 96 h po zakończeniu hemodializy. Nie dokonano klinicznej oceny bezpieczeństwa i skuteczności powyższych modyfikacji dawkowania, dlatego u pacjentów, u których zwiększa się odstęp między dawkami należy ściśle monitorować odpowiedź kliniczną na leczenie oraz czynność nerek.
Sebivo - uwagi
Należy regularnie kontrolować czynność wątroby, śledząc wskaźniki kliniczne, jak i laboratoryjne przez co najmniej 6 miesięcy po przerwaniu leczenia. Należy poinformować pacjentów, że nie wykazano, by lek zmniejszał ryzyko przeniesienia wirusa HBV na inne osoby poprzez kontakty seksualne lub zakażenie krwi. Lek wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
