Trandolapril-ratiopharm - skład
1 kaps. zawiera 2 mg lub 4 mg trandolaprylu.
Reklama
Trandolapril-ratiopharm - działanie
Lek z grupy inhibitorów enzymu przekształcającego angiotensynę I w angiotensynę II. Trandolapryl jest prolekiem - w wątrobie hydrolizowanym do aktywnego metabolitu - trandolaprylatu, który jest właściwym inhibitorem ACE. Podawanie trandolaprylu powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II, aldosteronu i natriuretycznego czynnika przedsionkowego (ANF) oraz zwiększenie aktywności reninowej osocza i stężenia angiotensyny I w osoczu. Trandolapryl działa na układ renina-angiotensyna-aldosteron, który odgrywa istotną rolę w regulacji objętości krwi i ciśnienia tętniczego krwi, dzięki czemu wywiera korzystne działanie hipotensyjne. Podawanie trandolaprylu w dawkach leczniczych pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje istotne obniżenie ciśnienia tętniczego mierzonego w pozycji leżącej oraz stojącej. U pacjentów leczonych obserwowano ustępowanie zmian przerostowych serca z poprawą czynności rozkurczowej oraz poprawę elastyczności tętnic. Trandolapryl poprawia wskaźnik przeżycia po zawale mięśnia sercowego u pacjentów z dysfunkcją lewej komory (frakcja wyrzutowa ≤35%), z objawami niewydolności serca lub bez takich objawów i z resztkowym niedokrwieniem lub bez. Długotrwałe leczenie trandolaprylem znacząco zmniejsza śmiertelność ogólną, w szczególności z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. Znacząco zmniejsza się ryzyko nagłego zgonu i wystąpienia ciężkiej lub opornej na leczenie niewydolności serca. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego (obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku), biodostępność leku wynosi około 40-60%. Trandolapryl jest metabolizowany do trandolaprylatu, który osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 4-6 h. Trandolaprylat łączy się w około 80% z białkami osocza. Maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu 30 min po podaniu, maksymalny efekt działania po 8-12 h. Działanie leku utrzymuje się około 24 h. Stan stacjonarny jest osiągany w ciągu 4 dni. T0,5 wynosi 16-24 h. Wydalany w około 33% z moczem (w tym 10-15% w postaci niezmienionej) i w 66% z kałem.
Reklama
Trandolapril-ratiopharm - wskazania
Łagodne lub umiarkowane nadciśnienie tętnicze. Dysfunkcja lewej komory po zawale mięśnia sercowego. Objawowe leczenie zastoinowej niewydolności serca.
Reklama
Trandolapril-ratiopharm - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na trandolapryl, inne inhibitory ACE lub pozostałe składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy (np. obrzęk Quinckego) w wywiadzie związany z wcześniejszym stosowaniem inhibitorów ACE. Dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy. Ciąża i okres karmienia piersią. Dzieci.
Reklama
Trandolapril-ratiopharm - ostrzeżenia
Preparatu nie należy stosować podczas rozpoczynania leczenia lub dostosowywania dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku z zastoinową niewydolnością serca, niewydolnością wątroby lub nerek albo otrzymujących dodatkowo leki moczopędne. Ryzyko wystąpienia niedociśnienia i (lub) niewydolności nerek jest większe u pacjentów z niedoborem płynów lub soli (np. na skutek diety ubogosodowej lub długotrwałego stosowania leków moczopędnych), zwężeniem tętnicy nerkowej, zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby z obrzękami i (lub) wodobrzuszem - u tych pacjentów oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami naczyń mózgowych, leczenie trandolaprylem należy rozpoczynać od mniejszej dawki (0,5 mg), która należy ostrożnie zwiększać pod kontrolą lekarza. Ryzyko hiperkaliemii jest większe u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą lub dysfunkcją lewej komory po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z kolagenozą naczyń (w tym toczeń rumieniowaty układowy, twardzina), leczonych lekami immunosupresyjnymi i (lub) u pacjentów z dziedziczną skłonnością do leukopenii. U pacjentów z jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej, zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia lub niewydolności nerek - pacjenci powinni być hospitalizowani, dawki początkowe powinny być mniejsze, a zwiększanie dawki powinno odbywać się po ścisłą kontrolą lekarza, w pierwszych tygodniach leczenia należy przerwać podawanie leków moczopędnych oraz monitorować czynność nerek i stężenia potasu. Ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory do aorty. Nie stosować u pacjentów dializowanych z użyciem wysokoprzepuszczalnych błon filtracyjnych lub podczas aferezy LDL z użyciem siarczanu dekstranu - ryzyko wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów poddawanym zabiegom chirurgicznym lub w czasie znieczulenia ogólnego lekami powodującymi niedociśnienie. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego (np. jadem owadów błonkoskrzydłych) obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne - nie stosować jednocześnie. Ze względu na zawartość laktozy, u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie należy stosować preparatu.
Reklama
Trandolapril-ratiopharm - ciąża
Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią.
Reklama
Trandolapril-ratiopharm - efekty uboczne
Niezbyt często (>1/1000 i ≤1/100): suchy, drażniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, nudności, bóle w nadbrzuszu, niestrawność, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, ból głowy, zmęczenie. Rzadko (>1/10 000 i ≤1/1000): astma, nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, wymioty, biegunka, zaparcia, utrata apetytu, białkomocz, natręctwa, depresja, zaburzenia snu, impotencja, parestezje, zaburzenia równowagi, splątanie, szumy uszne, zaburzenia smaku, omdlenia, neutropenia, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, niewydolność serca, nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, hipokaliemia lub hiperkaliemia, białkomocz. Bardzo rzadko (≤1/10 000): skurcz oskrzeli, zapalenie języka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, krótkotrwałe objawowe zaburzenia przepływu mózgowego krwi, incydenty naczyniowo-mózgowe, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, świąd, zaczerwienienie, wysypka, rumień wielopostaciowy, zespól Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielenie się naskórka, łuszczyca, łysienie, bóle mięsni i stawów, eozynofilia, zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych, obrzęk naczynioruchowy, zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych we krwi.
Trandolapril-ratiopharm - interakcje
Jednoczesne stosowanie trandolaprylu z solami potasu i lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas powoduje hiperkaliemię, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek (jeżeli leczenie skojarzone jest konieczne, należy często monitorować stężenie potasu we krwi). U pacjentów otrzymujących leki moczopędne, zwłaszcza od niedawna, może występować nasilenie działania hipotensyjnego lub przednerkowa niewydolność nerek bezpośrednio po rozpoczęciu leczenia trandolaprylem. Częstość występowania działania hipotensyjnego jest mniejsza, jeżeli leki moczopędne zostaną odstawione kilka dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem ACE (w zmniejszonej dawce) i zwiększona zostanie podaż soli. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i litu może powodować zmniejszone wydalanie litu. Inhibitory ACE mogą nasilać działanie hipotensyjne niektórych leków znieczulających. Stosowanie w skojarzeniu z opioidami i lekami przeciwpsychotycznymi może powodować niedociśnienie ortostatyczne. Stosowanie w skojarzeniu z inhibitorami ACE allopurynolu, cytostatyków, leków immunosupresyjnych, kortykosteroidów o działaniu ogólnym lub prokainamidu może zwiększać ryzyko leukopenii. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jednoczesne stosowanie NLPZ i inhibitorów ACE zwiększa ryzyko hiperkaliemii, ponadto NLPZ mogą osłabiać hipotensyjne działanie inhibitorów ACE. Leki przeciwnadciśnieniowe nasilają działanie hipotensyjne inhibitorów ACE. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać hipotensyjne działanie inhibitorów ACE. Jednoczesne stosowanie trandolaprylu z lekami przeciwcukrzycowymi może nasilać ich działanie. U pacjentów z dysfunkcją lewej komory po zawale serca nie stwierdzono interakcji klinicznych, gdy trandolapryl podawano w skojarzeniu z lekami trombolitycznymi, lekami przeciwzakrzepowymi, kwasem acetylosalicylowym, lekami β-adrenolitycznymi, antagonistami wapnia, lekami moczopędnymi lub digoksyną. W badaniach z udziałem zdrowych ochotników nie opisywano interakcji farmakokinetycznych z digoksyną, furosemidem, nifedypiną o przedłużonym działaniu, glibenklamidem, propranololem, cymetydyną lub warfaryną.
Trandolapril-ratiopharm - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: dawka początkowa wynosi 0,5 raz na dobę; dawkę można podwoić po 2-4 tyg., dawka maksymalna wynosi 4 mg raz na dobę; dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 1-2 mg raz na dobę. Jeżeli reakcja pacjenta na dawkę 4 mg na dobę jest niezadawalająca, należy rozważyć leczenie skojarzone. Dysfunkcja lewej komory po zawale serca: leczenie należy rozpoczynać w 3. dobie zawału serca, podając dawkę dobową 0,5 mg; następnie dawkę należy stopniowo zwiększać do dawki maksymalnej 4 mg raz na dobę. W razie wystąpienia objawów nietolerancji (objawowe niedociśnienie) zwiększanie dawki można czasowo przerwać oraz należy monitorować leczenie dodatkowe, które może powodować niedociśnienie i w razie konieczności zmniejszyć dawki tych leków. Jeżeli niedociśnienie utrzymuje się należy zmniejszyć dawkę trandolaprylu. Zastoinowa niewydolność serca: dawka początkowa wynosi 0,5 mg pod kontrolą ciśnienia tętniczego; dawkę należy stopniowo zwiększać do 1-2 mg, dawka maksymalna wynosi 4 mg na dobę. W przypadku długotrwałego leczenia należy dążyć do osiągnięcia dawki 4 mg raz na dobę w ciągu kliku tyg. Pacjenci, którzy wcześniej otrzymywali leki moczopędne: leki moczopędne odstawić co najmniej 3 dni przed zastosowaniem trandolaprylu; dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, którą można następnie zwiększać w zależności od reakcji klinicznej; w razie konieczności leczenie lekami moczopędnymi może być kontynuowane w późniejszym okresie. U pacjentów z klirensem kreatyniny 10-30 ml/min dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 1 mg raz na dobę; u pacjentów z klirensem kreatyniny ≤10 ml/min i u pacjentów dializowanych - 0,5 mg raz na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawka początkowa wynosi 0,5 mg, którą można zwiększać w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, maksymalna dawka dobowa wynosi 2 mg. U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne, u pacjentów szczególnie wrażliwych na inhibitory ACE należy rozpoczynać leczenie od małej dawki oraz monitorować ciśnienie tętnicze i czynność nerek na początku leczenia.
Kapsułki można przyjmować przed posiłkiem, w trakcie lub po posiłku.
Trandolapril-ratiopharm - uwagi
U pacjentów z niewydolnością nerek należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w pierwszych tygodniach leczenia. Preparat może powodować upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn.
