Vesomni - skład
1 tabl. zawiera warstwę 6 mg bursztynianu solifenacyny (co odpowiada 4,5 mg wolnej zasady solifenacyny) oraz warstwę 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny (co odpowiada 0,37 mg wolnej zasady tamsulosyny).
Reklama
Vesomni - działanie
Preparat złożony zawierający dwie substancje czynne, solifenacynę i tamsulosynę. Substancje te mają niezależne od siebie, uzupełniające się mechanizmy działania w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS) w fazie napełnienia pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Solifenacyna to kompetycyjny, wybiórczy antagonista receptora muskarynowego, który nie wykazuje powinowactwa do różnych innych receptorów, enzymów i kanałów jonowych; ma największe powinowactwo do receptorów muskarynowych M3, a w dalszej kolejności do receptorów M1 i M2. Tamsulosyna jest antagonistą receptora adrenergicznego (AR) typu α1. Wiąże się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptyczną częścią AR typu α1, szczególnie z podtypu α1A i α1D i wykazuje silne działanie antagonistyczne w tkankach dolnych dróg moczowych. Po podaniu wielokrotnym leku Vesomni, Tmax solifenacyny wynosi 4,27-4,76 h, a Tmax tamsulosyny - 3,47-5,65 h. Całkowita dostępność biologiczna solifenacyny wynosi ok. 90%, natomiast szacuje się, że wchłanianiu ulega 70-79% dawki tamsulosyny. Jednoczesne podawanie solifenacyny i tamsulosyny w postaci OCAS powodowało 1,19-krotny wzrost stężenia Cmax i 1,24-krotny wzrost AUC tamsulosyny, w porównaniu do wartości po podaniu samej tamsulosyny w postaci OCAS. Nic nie wskazywało na to, aby tamsulosyna wpływała na farmakokinetykę solifenacyny. Po pojedynczym podaniu leku Vesomni, wartość T0,5 solifenacyny wynosi 49,5-53 h, a tamsulosyny - 12,8-14 h. Farmakokinetyka tamsulosyny podlega zmienności osobniczej i zależy od wieku, wzrostu i stężenia α1-kwaśnej glikoproteiny w osoczu. Solifenacyna. Ok. 98% solifenacyny wiąże się z białkami osocza, głownie z α1-kwaśną glikoproteiną. Solifenacyna w niewielkim stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia i jest wolno metabolizowana, przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem CYP3A4. Istnieją jednak również alternatywne szlaki metaboliczne. Po podaniu doustnym zidentyfikowano w osoczu, poza solifenacyną, jeden farmakologicznie aktywny metabolit (4R-hydroksy solifenacyna) i 3 nieaktywne metabolity. Po podaniu pojedynczym 10 mg solifenacyny w ciągu 26 dni wykryto w moczu ok. 70% substancji, a w kale - 23%; w moczu ok. 11% - w postaci niezmienionej, ok. 18% jako N-tlenek solifenacyny, 9% w postaci 4R-hydroksy-N-tlenku solifenacyny, a 8% jako 4R-hydroksy solifenacynę (czynny metabolit). Tamsulosyna. Ok. 99% tamsulosyny wiąże się z białkami osocza, głównie z α1-kwaśną glikoproteiną. Tamsulosyna w niewielkim stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia i jest wolno metabolizowana, przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem CYP3A4 i CYP2D6. Większa ilość tamsulosyny występuje w osoczu w postaci niezmienionej. Żaden z metabolitów nie wykazuje aktywności większej niż substancja macierzysta. Po podaniu pojedynczym 0,2 mg tamsulosyny po 7 dniach w moczu wydala się ok. 76%, a z kałem - 21%; w moczu - ok. 9% w postaci niezmienionej tamsulosyny.
Reklama
Vesomni - wskazania
Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów w fazie napełnienia pęcherza (parcie naglące, częstomocz) i w fazie opróżniania pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH) u mężczyzn, którzy niewystarczająco odpowiadają na leczenie w monoterapii.
Reklama
Vesomni - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci poddawani hemodializie. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami żołądka lub jelit (w tym z toksycznym rozszerzeniem okrężnicy), miastenią lub jaskrą z wąskim kątem przesączania, oraz pacjenci, u których istnieje ryzyko wystąpienia tych chorób. Pacjenci z hipotonią ortostatyczną w wywiadzie.
Reklama
Vesomni - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność stosując lek: u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; u pacjentów, u których występuje ryzyko zatrzymania moczu; u pacjentów z zaburzeniami drożności żołądka lub jelit; u pacjentów, u których występuje ryzyko zmniejszenia motoryki przewodu pokarmowego; u pacjentów z przepukliną rozworu przełykowego i (lub) refluksem przełyku i (lub) u pacjentów przyjmujących produkty lecznicze (np. z grupy bisfosfonianów), które mogą powodować lub nasilać stan zapalny przełyku; u pacjentów z neuropatią wegetatywną. Należy przeprowadzić badanie przedmiotowe pacjenta w celu wykluczenia obecności innych chorób, które mogą wywoływać objawy podobne do objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy wykluczyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (niewydolność serca lub choroba nerek). W przypadku zakażenia układu moczowego należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne. U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak wcześniej występujący zespół wydłużonego odstępu QT lub hipokaliemią, w trakcie stosowania bursztynianu solifenacyny obserwowano wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu typu torsade de pointes. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać leczenie i nie wznawiać stosowania leku; należy zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje anafilaktyczne, należy przerwać stosowanie leku i zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. Pacjentów rozpoczynających leczenie preparatem należy uprzedzić, aby w razie wystąpienia pierwszych objawów hipotonii ortostatycznej (zawroty głowy, osłabienie) usiedli lub położyli się, do czasu ustąpienia objawów. Ze względu na ryzyko wystąpienia w trakcie operacji usunięcia zaćmy lub jaskry śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki - IFIS (związany ze stosowaniem tamsulosyny) nie zaleca się rozpoczynania stosowania leku u pacjentów, u których zaplanowano chirurgiczne leczenie zaćmy lub jaskry. Uważa się, że odstawienie preparatu na 1-2 tyg. przed operacją zaćmy może być pomocne, jednak nie określono korzyści wynikających z przerwania leczenia. W trakcie badania przedoperacyjnego, zespół lekarzy okulistów lub chirurgów powinien wziąć pod uwagę to, czy pacjent z zaplanowanym leczeniem chirurgicznym jaskry lub zaćmy aktualnie stosuje lub wcześniej stosował lek, aby zapewnić odpowiednie środki na wypadek wystąpienia zespołu IFIS w trakcie zabiegu chirurgicznego. Należy zachować ostrożność stosując lek w skojarzeniu z umiarkowanie silnymi i silnymi inhibitorami CYP3A4, natomiast nie należy stosować leku razem z silnymi inhibitorami CYP3A4, np. z ketokonazolem, u pacjentów z fenotypowo uwarunkowanym upośledzeniem metabolizmu przy udziale CYP2D6, lub u pacjentów którzy przyjmują silne inhibitory CYP2D6, np. paroksetyna.
Reklama
Vesomni - ciąża
Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu solifenacyny ani tamsulosyny na płodność i wczesny rozwój embrionalny. Zarówno w krótkotrwałych, jak i w długotrwałych badaniach klinicznych prowadzonych z tamsulosyną obserwowano zaburzenia wytrysku. Przypadki zaburzeń wytrysku, wytrysku wstecznego oraz braku wytrysku zgłaszano po dopuszczeniu leku do obrotu.
Reklama
Vesomni - efekty uboczne
Działania niepożądane obserwowane przed dopuszczeniem leku Vesomni do obrotu. Często: zawroty głowy, niewyraźne widzenie, suchość w jamie ustnej, niestrawność, zaparcia, zaburzenia wytrysku (w tym wytrysk wsteczny oraz brak wytrysku), zmęczenie. Niezbyt często: świąd, zatrzymanie moczu. Solifenacyna 5 mg i 10 mg. Bardzo często: suchość w jamie ustnej. Często: niewyraźne widzenie, niestrawność, zaparcia, nudności, ból brzucha. Niezbyt często: zakażenie układu moczowego, zapalenie pęcherza moczowego, senność, zaburzenia smaku, suchość oka, suchość błony śluzowej nosa, choroba refluksowa przełyku, suchość w gardle, suchość skóry, trudności z oddawaniem moczu, zmęczenie, obrzęk obwodowy. Rzadko: zawroty głowy, ból głowy, wymioty, niedrożność okrężnicy, kamienie kałowe, świąd, wysypka, zatrzymanie moczu. Bardzo rzadko: omamy, stan splątania, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy. Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna, zmniejszony apetyt, hiperkaliemia, majaczenie, jaskra, kołatanie serca, zaburzenia rytmu typu torsade de pointes, wydłużenie odstępu QT w EKG, migotanie przedsionków, częstoskurcz, dysfonia, niedrożność jelit, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, zaburzenia czynności wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, złuszczające zapalenie skóry, osłabienie mięśni, zaburzenia czynności nerek. Tamsulosyna 0,4 mg. Często: zawroty głowy, zaburzenia wytrysku (w tym wytrysk wsteczny oraz brak wytrysku). Niezbyt często: ból głowy, kołatanie serca, hipotonia ortostatyczna, nieżyt nosa, zaparcia, nudności, biegunka, wymioty, świąd, wysypka, pokrzywka, osłabienie. Rzadko: omdlenie, obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, priapizm. Częstość nieznana: niewyraźne widzenie, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), zaburzenia widzenia, migotanie przedsionków, arytmia, częstoskurcz, duszność, krwawienie z nosa, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry. Bezpieczeństwo długotrwałego stosowania leku. Profil działań niepożądanych obserwowanych w trakcie leczenia trwającego do 1 roku był podobny do tego, jaki obserwowano w badaniach 12-tyg. Lek jest dobrze tolerowany i w trakcie długotrwałego stosowania nie wystąpiły żadne szczególne działania niepożądane. Pacjenci w podeszłym wieku. Działania niepożądane w populacji osób starszych były podobne do występujących w populacji osób młodszych.
Vesomni - interakcje
Jednoczesne stosowanie preparatu z lekami o właściwościach cholinolitycznych może nasilać działanie terapeutyczne oraz działania niepożądane. Po zakończeniu stosowania preparatu należy zrobić ok. 1-tyg. przerwę przed rozpoczęciem leczenia antycholinergicznego. Działanie lecznicze solifenacyny może być słabsze w przypadku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Jednoczesne podawanie solifenacyny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) (200 mg/dobę) powodowało 1,4- i 2,0-krotny wzrost stężenia Cmax i AUC solifenacyny, natomiast podawanie ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało 1,5- i 2,8-krotne zwiększenie Cmax i AUC solifenacyny. Jednoczesne podawanie tamsulosyny i ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało odpowiednio 2,2- i 2,8-krotne zwiększenie Cmax i AUC tamsulosyny. Ponieważ jednoczesne podawanie z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol, może prowadzić do zwiększenia ekspozycji zarówno na solifenacynę jak i tamsulosynę, należy zachować ostrożność stosując lek razem z silnymi inhibitorami CYP3A4. Nie należy podawać leku jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 pacjentom z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu przy udziale CYP2D6 lub pacjentom, którzy już stosują inhibitory CYP2D6. Jednoczesne podawanie leku z werapamilem (umiarkowanie silnym inhibitorem CYP3A4) powodowało w przybliżeniu 2,2-krotne zwiększenie Cmax i AUC tamsulosyny i ok. 1,6-krotne zwiększenie Cmax i AUC solifenacyny. Należy zachować ostrożność stosując lek w skojarzeniu z umiarkowanie silnymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny ze słabym inhibitorem CYP3A4 cymetydyną (400 mg co 6 h), powodowało 1,44-krotne zwiększenie AUC tamsulosyny, podczas gdy Cmax nie zmieniło się w sposób istotny. Lek można stosować ze słabymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny z silnym inhibitorem CYP2D6 paroksetyną (20 mg/dobę), powodowało odpowiednio 1,3- i 1,6-krotne zwiększenie Cmax i AUC tamsulosyny. Lek można stosować z inhibitorami CYP2D6. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu indukcji enzymatycznej na farmakokinetykę solifenacyny i tamsulosyny. Ponieważ solifenacyna i tamsulosyna metabolizowane są z udziałem CYP3A4, mogą wystąpić interakcje farmakokinetyczne z substancjami indukującymi CYP3A4 (np. z ryfampicyną), które mogą zmniejszać stężenia solifenacyny i tamsulosyny w osoczu. Solifenacyna. Solifenacyna może zmniejszać działanie leków stymulujących motorykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych solifenacyna nie hamuje działania CYP1A1/2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4. Dlatego, nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy solifenacyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę R-warfaryny ani S-warfaryny, i nie zmieniało ich wpływu na czas protrombinowy. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało w żaden sposób na farmakokinetykę digoksyny. Tamsulosyna. Jednoczesne podawanie z antagonistami receptorów adrenergicznych typu α1 może prowadzić do działania hipotensyjnego. W badaniach in vitro, diazepam, propranol, trichlormetiazyd, chlormadinon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna i warfaryna nie wpływały na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w ludzkim osoczu. Tamsulosyna nie wpływa na stężenie wolnej frakcji diazepamu, propranolu, trichlormetiazydu oraz chlormadinonu. Jednakże diklofenak i warfaryna mogą zwiększać wydalanie tamsulosyny z organizmu. Jednoczesne podawanie z furosemidem powoduje zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ale dopóki stężenie utrzymuje się w granicach normy, dopuszcza się jednoczesne stosowanie. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych tamsulosyna nie hamuje działania CYP1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4. Dlatego, nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy tamsulosyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu. Nie obserwowano interakcji w przypadku jednoczesnego podawania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem ani teofiliną.
Vesomni - dawkowanie
Doustnie. Dorośli mężczyźni, w tym osoby starsze: 1 tabl. raz na dobę, niezależnie od posiłków. Maksymalna dawka dobowa to 1 tabl. Szczególne grupy pacjentów. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr >30 ml/min). Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≤30ml/min), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (≤7 punktów w skali Child-Pugh). Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów w skali Child-Pugh), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9 punktów w skali Child-Pugh) stosowanie leku jest przeciwwskazane. Nie ma odpowiedniego wskazania do stosowania leku u dzieci i młodzieży. Umiarkowanie silne i silne inhibitory CYP3A4. Nie należy stosować większej dawki leku Vesomni niż 1 tabl. na dobę. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów leczonych jednocześnie umiarkowanie silnymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak werapamil, ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol. Sposób podania. Tabletki przyjmować niezależnie od posiłku. Tabletkę należy połknąć w całości, nie należy jej rozgryzać ani żuć. Tabletki nie należy rozkruszać.
Vesomni - uwagi
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia zawrotów głowy, niewyraźnego widzenia, zmęczenia i - niezbyt często - senności, które to objawy mogą negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
