Zulbex - skład
1 tabl. dojelitowa zawiera 10 mg lub 20 rabeprazolu sodowego (co odpowiada 9,42 mg lub 18,85 mg rabeprazolu).
Reklama
Zulbex - działanie
Inhibitor pompy protonowej (H+/K+- ATP-azy) w komórkach okładzinowych żołądka. Hamuje wydzielanie kwasu solnego zarówno podstawowe, jak i stymulowane (niezależnie od bodźca). Rabeprazol nie jest trwały w środowisku kwaśnym i dlatego jest podawany doustnie w postaci tabletek dojelitowych (z otoczką odporną na działanie kwasu solnego). Wchłanianie rabeprazolu rozpoczyna się dopiero po przejściu tabletek przez żołądek. Rabeprazol jest szybko wchłaniany i osiąga Cmax ok. 3,5 h po podaniu. Biodostępność doustnej dawki wynosi ok. 52%, co w dużej mierze jest spowodowane przedukładowym metabolizmem leku. Rabeprazol wiąże się z białkami osocza w ok. 97%. Jest metabolizowany w wątrobie przez układ izoenzymów cytochromu P450: CYP2C19 i CYP3A4. Jest wydalany z moczem w postaci metabolitów (90% dawki); częściowo z kałem.
Reklama
Zulbex - wskazania
Leczenie czynnego owrzodzenia dwunastnicy. Leczenie czynnego łagodnego owrzodzenia żołądka. Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku z nadżerkami lub wrzodami. Długotrwałe leczenie choroby refluksowej przełyku. Leczenie objawowe umiarkowanej do bardzo ciężkiej choroby refluksowej przełyku. Zespół Zollingera-Ellisona. Eradykacja Helicobacter pylori u pacjentów z chorobą wrzodową w skojarzeniu z odpowiednimi schematami leczenia przeciwbakteryjnego.
Reklama
Zulbex - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, podstawione benzoimidazole (ryzyko reakcji nadwrażliwości krzyżowej) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża i karmienie piersią.
Reklama
Zulbex - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nowotworowe podłoże choroby, gdyż leczenie rabeprazolem może łagodzić objawy choroby nowotworowej i opóźniać jej rozpoznanie. Pacjenci przyjmujący rabeprazol długotrwale (szczególnie leczeni dłużej niż rok) powinni pozostawać pod regularną kontrolą lekarską. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (brak danych klinicznych). Podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano również przypadki nieprawidłowych wartości enzymów wątrobowych. W większości przypadków, w których nie można było ustalić innej etiologii, przebiegały one bez powikłańi ustępowały po przerwaniu leczenia rabeprazolem. Leczenie rabeprazolem może zwiekszać ryzyko zakażeń pokarmowych, takimi bakteriami jak Salmonella, Campylobacter oraz Clostridium difficile. U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (PPI) przez co najmniej 3 mies. (w większości przypadków przez rok) notowano ciężką hipomagnezemię; u pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy przyjmują inhibitory pompy protonowej jednocześnie z digoksyną bądź lekami powodującymi hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), należy rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia rabeprazolem, a następnie okresowo w trakcie leczenia. Inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko złamań o 10-40%; pacjentom zagrożonym osteoporozą należy zapewnić opiekę zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi, a także podawać odpowiednie ilości witaminy D i wapnia. Nie stosować leku z atazanawirem. Jednoczenie stosowanie PPIs z metotreksatem (zwłaszcza podawanym w dużych dawkach) może zwiększać stężenie w surowicy i wydłużać działanie metotreksatu i (lub) jego metabolitu, co może prowadzić do zatrucia metotreksatem - dlatego też u niektórych pacjentów można rozważyć okresowe odstawienie PPI podczas stosowania dużych dawek metorteksatu. Rabeprazol sodowy, podobnie jak wszystkie leki hamujące wytwarzanie kwasu, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) w następstwie hipo-lub achlorhydrii. Należy to brać pod uwagę u pacjentów ze zmniejszonymi zapasami organizmu lub czynnikami ryzyka zmniejszenia wchłaniania witaminy B12 w przypadku długotrwałego leczenia lub, gdy wystąpią szczególne objawy kliniczne. Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE. Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocy medycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania leku. Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej może zwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej. Po wprowadzeniu do obrotu donoszono o występowaniu nieprawidłowego składu krwi (małopłytkowości oraz neutropenii); w większości przypadków, w których nie można było ustalić innej etiologii, dolegliwości były nieskomplikowane i ustępowały po przerwaniu leczenia rabeprazolem.
Reklama
Zulbex - ciąża
Rabeprazol jest przeciwwskazany w ciąży (brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania) i okresie karmienia piersią (przenika do mleka zwierzęcego).
Reklama
Zulbex - efekty uboczne
Często: zakażenie, bezsenność, ból głowy, zawroty głowy, kaszel, zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, polipy dna żołądka (łagodne), bóle nieswoiste, ból pleców, osłabienie, objawy grypopodobne. Niezbyt często: nerwowość, senność, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, dyspepsja, suchość błony śluzowej jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, wysypka, rumień (zazwyczaj ustępował po przerwaniu leczenia), ból mięśni, skurcze nóg, ból stawów, złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa, zakażenie dróg moczowych, ból w klatce piersiowej, dreszcze, gorączka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Rzadko: neutropenia, leukopenia, trombocytopenia, leukocytoza, nadwrażliwość (obejmuje obrzęk twarzy, niedociśnienie tętnicze oraz duszność; zazwyczaj ustępowały po przerwaniu leczenia), jadłowstręt, depresja, zaburzenia widzenia, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia smaku, zapalenie wątroby, żółtaczka, encefalopatia wątrobowa (u pacjentów z marskością wątroby), świąd, nadmierna potliwość, reakcje pęcherzowe (zazwyczaj ustępowały po przerwaniu leczenia), śródmiąższowe zapalenie nerek, zwiększenie masy ciała. Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona. Częstość nieznana: hiponatremia, hipomagnezemia, splątanie, obrzęk obwodowy, mikroskopowe zapalenie jelita grubego, podostra postać skórna tocznia rumieniowatego, ginekomastia.
Zulbex - interakcje
Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego podczas leczenia rabeprazolem może zwiększać lub zmniejszać wchłanianie substancji czynnych, których wchłanianie jest zależne od pH. Wchłanianie ketokonazolu lub itrakonazolu jest zmniejszone - może być konieczne dostosowanie dawkowania. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie 300 mg atazanawiru i 10 mg rytonawiru z omeprazolem (w dawce 40 mg raz na dobę) lub atazanawiru (400 mg) z lansoprazolem (60 mg raz na dobę) powodowało znaczące zmniejszenie ekspozycji na atazanawir. Wchłanianie atazanawiru jest zależne od pH. Pomimo braku badań można przypuszczać, że podobne wyniki będą uzyskane w odniesieniu do innych inhibitorów pompy protonowej. Z tego powodu inhibitorów pompy protonowej, w tym rabeprazolu, nie należy podawać jednocześnie z atazanawirem. Nie obserwowano interakcji z płynnymi lekami zobojętniającymi kwas solny w żołądku. Jednoczenie stosowanie PPIs z metotreksatem (zwłaszcza podawanym w dużych dawkach) może zwiększać stężenie w surowicy i wydłużać działanie metotreksatu i (lub) jego metabolitu - hydroksymetotreksatu. Jednakże nie prowadzono udokumentowanych badań interakcji metotreksatu z PPIs.
Zulbex - dawkowanie
Doustnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku). Czynne owrzodzenie dwunastnicy: 20 mg raz na dobę (rano) przez 4-8 tyg. Czynne, łagodne owrzodzenie żołądka: 20 mg raz na dobę (rano) przez 6-12 tyg. Choroba refluksowa przełyku z nadżerkami lub wrzodami: 20 mg raz na dobę przez 4-8 tyg. Długotrwałe leczenie choroby refluksowej przełyku: 20 mg lub 10 mg raz na dobę, w zależności od reakcji na leczenie, jako dawka podtrzymująca. Leczenie objawowe choroby refluksowej o nasileniu umiarkowanym do bardzo ciężkiego: 10 mg raz na dobę u pacjentów, u których wykluczono zapalenie przełyku; jeśli objawy nie ustępują w ciągu 4 tyg. należy wykonać dalsze badania; po ustąpieniu objawów można nadal kontrolować ich nawrót, stosując doraźnie dawkę 10 mg raz na dobę, wg konieczności. Zespół Zollingera-Ellisona: początkowo 60 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć do 120 mg na dobę, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta; jednorazowa dobowa dawka wynosi do 100 mg, dawka 120 mg może wymagać podawania w 2 dawkach podzielonych; leczenie należy kontynuować zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Eradykacja H. pylori: 20 mg 2 razy na dobę + klarytromycyna 500 mg 2 razy na dobę + amoksycylina 1 g 2 razy na dobę, wszystkie leki podawać przez 7 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u osób w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania. Z powodu braku danych klinicznych dotyczących stosowania rabeprazolu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, zaleca się dużą ostrożność w przypadku przepisywania po raz pierwszy preparatu tym pacjentom. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania w tej grupie wiekowej. Sposób podania. W przypadku wskazań wymagających przyjmowania leku raz na dobę, przyjmować rano, przed posiłkiem. Tabletki należy połykać w całości; nie należy ich żuć ani kruszyć.
Zulbex - uwagi
Zwiększenie stężenia chromograniny A (CgA) może zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie preparatem na co najmniej 5 dni przed pomiarem stężenia CgA. Jeżeli po pomiarze wstępnym wartości stężenia CgA i gastryny nadal wykraczają poza zakres referencyjny, pomiary należy powtórzyć po 14 dniach od zaprzestania leczenia inhibitorami pompy protonowej. Jeśli podczas leczenia wystąpi obniżenie koncentracji wywołane sennością, zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów oraz obsługi skomplikowanych urządzeń.
